สุดที่รัก ผมเกลียดคุณ

 
 
 
“อืมม”ป๊อปปี้ลืมตาตื่นขึ้นมาในหลายวันต่อมา พ่อแม่ป๊อปปี้รีบกรูเข้ามาดูอาการ
 
“ป๊อปเป็นยังไงบ้างลูกรู้มั้ยลูกหลับไปตั้ง2วันเต็มๆแน่ะ”แม่ป๊อปปี้กอดลูกชายแน่น
 
“โชคดีแล้วลูกที่ไม่เป็นอะไรมากกว่านี้”แม่โทโมะพูด
 
“หลับไปนานงี้เล่นเอาคนอื่นเป็นห่วงกันหมดเลยนะพี่”โทโมะพูด
 
“แล้วฟางล่ะ ฟางปลอดภัยดีรึเปล่า เป็นยังไงบ้าง ฟินกับเฟรมล่ะ”ป๊อปปี้รีบถามหาถึงลูกเมียตัวเอง
 
“ยังจะมาถามถึงผู้หญิงคนนั้นอีกหรอห้ะ มันทำแกเจ็บตัวเกือบตายนะ แกจะไปห่วงมันอีก”พ่อป๊อปปี้
โวยวาย
 
“ฟางเป็นเมียผมนะพ่อ ถ้าผมไม่ห่วงฟางแล้วจะห่วงใครล่ะฮะ แล้วอีกมันเป็นแค่อุบัติเหตุฟางไม่ได้
ทำผมซะหน่อย”ป๊อปปี้อธิบายให้พ่อตัวเองฟัง
 
“แต่แกอยู่ใกล้ผู้หญิงคนนั้นแกเจ็บตัวตลอด พ่อไม่ยอมล่ะ”พ่อป๊อปปี้พูด
 
“โถ่ พ่อ แต่ผมรักฟางนะพ่อ พ่ออยากอุ้มหลานไม่ใช่หรอนี่ไง ลูกผมกับฟางไง”ป๊อปปี้พยายามพูด
 
“เห้อะ เด็กแฝดนั่นใช่ลูกแกแน่หรอ ไม่ใช่ว่าท้องกับคนอื่นมาโกหกว่าเป็นลูกแกหวังจะจับแกเหมือน
ครั้งก่อนอีกน่ะ”พ่อป๊อปปี้ว่า
 
 
“พ่ออ ฟางเค้าสำนึกผิดแล้วนะพ่อ ฟางบอกจะไม่ทำอีกแล้ว”ป๊อปปี้พูด
 
“เหอะ จะเชื่อได้หรอ คนเคยโกหกยังไง ก็ต้องมีครั้งต่อๆไป”พ่อป๊อปปี้ยังไม่เชื่อ
 
 
 
“อุ แหวะ”แก้วทำทีวิ่งไปอ้วกต่อหน้าพ่อแม่ของป๊อปปี้และโทโมะ สร้างความสงสัยให้กับพ่อป๊อปปี้
อย่างมาก
 
“เป็นอะไรรึเปล่าหนูแก้ว หน้าตาซีดๆ”พ่อป๊อปปี้ถามอาการแก้วด้วยความเป็นห่วง
 
“แก้วแค่พักผ่อนน้อยอ่ะค่ะช่วงนี้เลยอาจไม่ค่อยสบาย”แก้วพูด
 
“โถ หนุแก้วเหนื่อยต้องดูแลตาป๊อปสิท่า เห็นมั้ยเจ้าป๊อปหนูแก้วเค้าเหนื่อยดูแลแกจนไม่สบายแบบ
นี้ผิดกับคนที่กช่วย ไม่เคยจะมาให้เห็นหน้าเลยซักวัน”พ่อป๊อปปี้พาลแขวะถึงฟาง
 
“ไม่ใช่ว่าพ่อไม่ให้ฟางมาหาผมหรอกนะ”ป๊อปปี้จับได้อย่างรู้ทันพ่อ
 
“ใครห้าม ถึงชั้นห้าม ยัยนั่นก็ต้องหาทางมาหาแกเองได้ แต่นี่ไม่มาก็แปลยัยนั่นไม่ได้รักแกจริง”พ่อ
ป๊อปปี้ว่า ป๊อปปี้ซึมลงไปทันที โทโมะและแก้วเห็นท่าไม่ดี โทโมะเลยรีบชนกระเป๋าแก้วแล้วเอา
แผ่นตรวจครรภ์ที่เตรียมกันไว้หล่นลงมาทันที
 
 
“นี่มันคืออะไรแก้ว แผ่นตรวจครรภ์2ขีด หนูท้องหรอ”แม่โทโมะหยิบแผ่นตรวจครรภ์มาถามแก้ว
 
“เจ้าป๊อปนี่แกทำแก้วท้องแล้วหรอ ในที่สุดชั้นก็จะมีหลานแล้ว”พ่อป๊อปปี้ดีใจ
 
“แต่ป๊อปปี้กับแก้วแต่งงานกันเมื่ออาทิตย์ก่อน ในที่ตรวจมี2ขีดเท่ากับ2เดือน แปลว่าหนูแก้วต้อง
ท้องก่อนแต่งน่ะสิ”แม่ป๊อปปี้สังเกต
 
“แต่ผมไม่เคยมีอะไรกับแก้วเลยนะฮะแม่”ป๊อปปี้พูด
 
“แล้วแก้วท้องกับใคร”แม่โทโมะถามแก้ว
 
“ฮืออ แก้ว แก้ว ฮืออออ แก้วขอโทษค่ะทุกคนที่แก้วไม่เป็นผู้หญิงที่ดีพอสำหรับคุณป๊อปปี้”แก้ว
แกล้งร้องไห้ทันที
 
“แก้ว งั้นแก้วท้องกับใคร บอกชั้นหน่อยได้มั้ย”ป๊อปปี้แตะไหล่ถามแก้วที่แกล้งร้องไห้อยู่
 
“ทุกคนไม่ต้องคาดคั้นอะไรแก้วทั้งนั้นล่ะ ผมเองที่ทำแก้วท้อง”โทโมะรีบพูดออกมา
 
“โทโมะ”ทุกคนในห้องตกใจอย่างมาก
 
“ทำไม แกทำแบบนี้ห้ะโทโมะ นี่มันพี่สะใภ้แกนะ”พ่อป๊อปปี้โวยวาย
 
“แต่ก่อนที่แก้วจะต้องแต่งงานกับป๊อปปี้แก้วรักอยู่กับผมนะครับ”โทโมะพูด
 
“แล้วแกทำไมไม่บอกชั้นล่ะห้ะ เห็นทะเลาะกันจะเป็นจะตายไปรักกันตอนไหน”พ่อป๊อปปี้พูด
 
“เอ่อ คือ”โทโมะคิดหาคำพูดอยู่
 
“เพราะเมื่อก่อนเรามีแต่อารมณ์ร้อนใส่กัน ไม่เข้าใจกัน เลยต้องทะเลาะกันมาตลอด แต่พอเราได้
ห่างกันเราได้รู้ใจตัวเองแล้วว่าจริงๆแล้วหัวใจของเรา2คนก็ยังเรียกร้องหากันอยู่เหมือนเดิม แก้ว
ขอโทษนะคะที่แก้วเป็นคนไม่ดี แต่แก้วรู้ใจตัวเองแล้วว่าคนที่แก้วรักตอนนี้ไม่ใช่ป๊อปปี้แต่เป็นโท
โมะ”แก้วสารภาพออกมา มันไม่ใช่คำโกหก แต่มันคือสิ่งที่เธออยากพูดออกมา โทโมะอึ้ง
 
 
“ผมผิดเองครับพ่อ ที่ผมเร่งแก้วแต่งงานเพราะแค่อยากประชดฟาง เพราะฟางเค้าบอกตัวเองเสมอ
ว่าเค้าไม่ดีพอที่จะได้ความรักจากผม แถมเป็นคนบอกผมเองว่าควรแต่งงานกับแก้วไม่ใช่เค้า พ่อ
ฟางเค้าสำนึกผิดจริงๆแล้วนะครับพ่อ”ป๊อปปี้พูด
 
“แต่แกแต่งงานกับแก้วแล้วนะ”พ่อป๊อปปี้แย้ง
 
 
“แล้วคุณจะยอมหรอ ถูกต้อง แต่ลูกไม่มีความสุข ชั้นนิ่งมามากพอแล้วนะคะคุณ ชั้นสงสารลูก ถ้า
ลูกรักใครเราก็ควรจะปล่อยให้ลูกเลือกเองไม่ใช่ว่าเราจะบังคับลูกแบบนี้นะ”แม่โทโมะพูดขึ้นหลัง
จากเงียบมานาน
 
“บังคับอะไรก็บังคับได้ อย่างตัวพี่ไม่ชอบธุรกิจ ก็ตามใจให้เปิดฟาร์ม ตัวน้องไม่อยากเรียนต่อนอก
ก็ตามใจไม่ต้องไปเรียน แต่ทีเรื่องหัวใจล่ะบังคับเชียว”แม่ป๊อปปี้พูดอีกครั้ง
 
“ยอมลูกเถอะนะคุณ ถึงแม้คุณจะไม่ยอมรับฟางตอนนี้ก้เห็นแก่ลูกที่จะเกิดมาของโทโมะกับแก้ว
เถอะนะ”แม่โทโมะพูด พ่อป๊อปปี้เดินหนี
 
 
“คุณ จะไปไหนน่ะ”แม่ป๊อปปี้ถาม
 
“ผมติดธุระ มะรืนป๊อปปี้ออกละนิ ก็ไปจัดการเรื่องหย่าแล้วก็จดทะเบียนให้เรียบร้อยซะล่ะ”พ่อป๊อปปี้
เดินออกไป ป๊อปปี้ แก้วและโทโมะหันมามองหน้ากันดีใจ
 
“ออกไปแล้วก็ไปหาฟางด้วยนะลูก วันก่อนเห็นร้องไห้ใหญ่เลย”แม่ป๊อปปี้บอกก่อนจะเดินตามพ่อ
ออกไปพร้อมกับแม่โทโมะ
 
“เห้ออ หย่าแล้วก็อย่าลืมไปจดทะเบียนใหม่นะครับพี่ เดี๋ยวป่องกว่านี้ใส่ชุดเจ้าสาวไม่สวย”โทโมะ
พูดอย่างอารมณ์ดี
 
“อะไรนะ อะไรป่องๆ”ป๊อปปี้ยังไม่เข้าใจ
 
“เออ ไม่มีอะไรหรอก ป่ะกินข้าวดีกว่าจะได้หายไวๆแล้วรีบไปหาฟาง นี่แม่พี่ต้มซุปมาเผื่อเพียบ
เลย”โทโมะพูดจบก็เดินไปเปิดปิ่นโตใส่ซุปให้กับป๊อปปี้
 
 
“อุ๊ป ทำไมเหม็นแบบนี้เนี่ย”แก้วปิดจมูกถาม
 
“เหม็นอะไร ซุปไก่เนี่ยหอมจะตายเธอก็ชอบไม่ใช่หรอ”โทโมะยื่นชามซุปยื่นใกล้แก้ว
 
“ไม่ไหวแล้ว แหวะ”แก้ววิ่งเข้าไปอ้วกที่ห้องน้ำทันที
 
“นี่เธอ พ่อแม่ไปหมดแล้ว ไม่ต้องทำแผนนี้ก็ได้”โทโมะตะโกนไล่หลัง
 
“แผนอะไรหรอ”ป๊อปปี้ถาม
 
“ยัยนั่นน่ะวางแผนว่าท้องกับผมเพื่อพี่กับแก้วจะได้หย่ากันไง”โทโมะอธิบาย
 
“แต่พี่ว่าไม่น่าจะแกล้งแล้วล่ะ แกไปดูแก้วหน่อยเถอะ”ป๊อปปี้เริ่มไม่แน่ใจกับท่าทางแก้วเลยบอกให้
โทโมะไปดูอาการส่วนตัวเองก็นั่งทานซุปไป ฟาง ไม่คิดจะมาหากันเลยรึไงนะ
 
 
 
หลายวันต่อมา
 
 
“แม่ฟางง เป็นอะไรฮะ คิดถึงพ่อป๊อปหรอ”เฟรมถามขึ้นเมื่อเห็นฟางเหม่อไม่สอนการบ้านตัวเอง
 
“เอ่อ คือ”ฟางอึกอัก
 
“แม่ฟางคิดถึงพ่อป๊อปทำไมไม่ไปหาละคะ พวกเราก็คิดถึงพ่อป๊อปเหมือนกัน”ฟินพูด
 
“เพราะว่าแม่ฟางไม่ค่อยสบายจ้ะ เลยออกไปไหนมาไหนไม่ค่อยสะดวก”เฟย์พูดขึ้นหลังจากกลับ
มาจากตลาดกับเขื่อน
 
“ไม่สบาย แม่ฟางเป็นอะไรมากรึเปล่าคะ ไปหาหมอมั้ย”ฟินถามแม่ด้วยความเป็นห่วง
 
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แม่ไปหาหมอมาแล้ว แค่พักผ่อนน้อยเอง”ฟางบอก
 
“งั้นแม่ฟางต้องไปนอนนะครับ นี่หมอนๆ แม่ฟางไม่ต้องสอนการบ้านแล้วไปพักที่เปลก่อน เดี๋ยว
เฟรมลอกฟินเอง”เฟรมรีบดึงฟางไปนอนที่เปลริมสวน
 
“ไม่ได้นะเฟรม ฟินยังทำการบ้านไม่เสร็จเลยย”ฟินรีบบอกก่อนจะพาฟางไปนอน
 
“แหม่ น่ารักจริงๆ3แม่ลูก นี่เจ้าป๊อปมันออกโรงบาลมาเห็นคงแฮปปี้”เขื่อนพูด
 
“มาแล้วนี่ไง”ป๊อปปี้โผล่มาจากด้านหลังเขื่อนพูดขึ้น
 
“เห้ยย พี่ป๊อป หายดีแล้วหรอคะออกมาเนี่ย”เฟย์ถาม
 
“กลับก่อนก็ได้นะป๊อป หัวยังพันแผลอยู่เลย”เขื่อนชี้แผลที่หัวของป๊อปปี้
 
“ใจร้อนนิ คิดถึงเมีย เมียไม่ไปเยี่ยมเลยออกมาหาเองซะเลย”ป๊อปปี้พูด
 
“พี่ฟางไม่ค่อยสบายค่ะ เฟย์เลยว่าให้พี่ฟางพักผ่อนที่บ้านแทน”เฟย์บอก
 
“ตายล่ะ ละฟางเป็นอะไรมากรึเปล่าน่ะ เจ็บตรงไหน มีไข้รึเปล่า”ป๊อปปี้ถามเฟย์ยาวเหยียด
 
“ไม่เจ็บไม่ไข้ค่าพี่ฟางปกติดี แต่อยากรู้ว่าพี่ฟางเป็นอะไรก็ไปถามพี่ฟางเองนะคะ”เฟย์พูดยิ้มๆ
 
 
ตรู้ดๆ
 
 
“ค่ะ อะไรนะคะแม่ พ่อไม่สบายค่ะๆ เดี๋ยวเฟย์จะไปเดี๋ยวนี้ล่ะค่ะ”เฟย์วางสายโทรศัพท์แล้วรีบวิ่งขึ้น
ไปเก็บของ
 
“พี่ป๊อป คือพ่อเฟย์จู่ๆก็เป็นลมล้มไป เดี๋ยวเฟย์จะล่วงหน้าไปกับพี่เขื่อนก่อนนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เฟย์วา
นพี่ป๊อปพาพี่ฟางกับหลานๆไปหาตายายหน่อยนะคะ เดี๋ยวที่อยู่เฟย์ส่งให้ในมือถือ ไปล่ะค่ะ
ขอบคุณล่วงหน้านะคะ”เฟย์พูดจบก็รีบวิ่งลากเขื่อนไปขึ้นรถทันที ปล่อยให้ป๊อปปี้ยืนงงกับเหตุการณ์
ที่ผ่านมาเร็วไปเร็วมาก
 
รีบอัฟเรื่องนี้เพราะแต่งเรื่องใหม่มารอแล้วนะคะ อย่าลืมเม้นกับโหวตเรื่องนี้ให้เราด้วยนะ อีกไม่กี่ตอนจะจบแล้ววว