สุดที่รัก ผมเกลียดคุณ

 

 

 

“อืมม”ป๊อปปี้ลืมตาตื่นขึ้นมาในหลายวันต่อมา พ่อแม่ป๊อปปี้รีบกรูเข้ามาดูอาการ

 

“ป๊อปเป็นยังไงบ้างลูกรู้มั้ยลูกหลับไปตั้ง2วันเต็มๆแน่ะ”แม่ป๊อปปี้กอดลูกชายแน่น

 

“โชคดีแล้วลูกที่ไม่เป็นอะไรมากกว่านี้”แม่โทโมะพูด

 

“หลับไปนานงี้เล่นเอาคนอื่นเป็นห่วงกันหมดเลยนะพี่”โทโมะพูด

 

“แล้วฟางล่ะ ฟางปลอดภัยดีรึเปล่า เป็นยังไงบ้าง ฟินกับเฟรมล่ะ”ป๊อปปี้รีบถามหาถึงลูกเมียตัวเอง

 

“ยังจะมาถามถึงผู้หญิงคนนั้นอีกหรอห้ะ มันทำแกเจ็บตัวเกือบตายนะ แกจะไปห่วงมันอีก”พ่อป๊อปปี้

โวยวาย

 

“ฟางเป็นเมียผมนะพ่อ ถ้าผมไม่ห่วงฟางแล้วจะห่วงใครล่ะฮะ แล้วอีกมันเป็นแค่อุบัติเหตุฟางไม่ได้

ทำผมซะหน่อย”ป๊อปปี้อธิบายให้พ่อตัวเองฟัง

 

“แต่แกอยู่ใกล้ผู้หญิงคนนั้นแกเจ็บตัวตลอด พ่อไม่ยอมล่ะ”พ่อป๊อปปี้พูด

 

“โถ่ พ่อ แต่ผมรักฟางนะพ่อ พ่ออยากอุ้มหลานไม่ใช่หรอนี่ไง ลูกผมกับฟางไง”ป๊อปปี้พยายามพูด

 

“เห้อะ เด็กแฝดนั่นใช่ลูกแกแน่หรอ ไม่ใช่ว่าท้องกับคนอื่นมาโกหกว่าเป็นลูกแกหวังจะจับแกเหมือน

ครั้งก่อนอีกน่ะ”พ่อป๊อปปี้ว่า

 

 

“พ่ออ ฟางเค้าสำนึกผิดแล้วนะพ่อ ฟางบอกจะไม่ทำอีกแล้ว”ป๊อปปี้พูด

 

“เหอะ จะเชื่อได้หรอ คนเคยโกหกยังไง ก็ต้องมีครั้งต่อๆไป”พ่อป๊อปปี้ยังไม่เชื่อ

 

 

 

“อุ แหวะ”แก้วทำทีวิ่งไปอ้วกต่อหน้าพ่อแม่ของป๊อปปี้และโทโมะ สร้างความสงสัยให้กับพ่อป๊อปปี้

อย่างมาก

 

“เป็นอะไรรึเปล่าหนูแก้ว หน้าตาซีดๆ”พ่อป๊อปปี้ถามอาการแก้วด้วยความเป็นห่วง

 

“แก้วแค่พักผ่อนน้อยอ่ะค่ะช่วงนี้เลยอาจไม่ค่อยสบาย”แก้วพูด

 

“โถ หนุแก้วเหนื่อยต้องดูแลตาป๊อปสิท่า เห็นมั้ยเจ้าป๊อปหนูแก้วเค้าเหนื่อยดูแลแกจนไม่สบายแบบ

นี้ผิดกับคนที่กช่วย ไม่เคยจะมาให้เห็นหน้าเลยซักวัน”พ่อป๊อปปี้พาลแขวะถึงฟาง

 

“ไม่ใช่ว่าพ่อไม่ให้ฟางมาหาผมหรอกนะ”ป๊อปปี้จับได้อย่างรู้ทันพ่อ

 

“ใครห้าม ถึงชั้นห้าม ยัยนั่นก็ต้องหาทางมาหาแกเองได้ แต่นี่ไม่มาก็แปลยัยนั่นไม่ได้รักแกจริง”พ่อ

ป๊อปปี้ว่า ป๊อปปี้ซึมลงไปทันที โทโมะและแก้วเห็นท่าไม่ดี โทโมะเลยรีบชนกระเป๋าแก้วแล้วเอา

แผ่นตรวจครรภ์ที่เตรียมกันไว้หล่นลงมาทันที

 

 

“นี่มันคืออะไรแก้ว แผ่นตรวจครรภ์2ขีด หนูท้องหรอ”แม่โทโมะหยิบแผ่นตรวจครรภ์มาถามแก้ว

 

“เจ้าป๊อปนี่แกทำแก้วท้องแล้วหรอ ในที่สุดชั้นก็จะมีหลานแล้ว”พ่อป๊อปปี้ดีใจ

 

“แต่ป๊อปปี้กับแก้วแต่งงานกันเมื่ออาทิตย์ก่อน ในที่ตรวจมี2ขีดเท่ากับ2เดือน แปลว่าหนูแก้วต้อง

ท้องก่อนแต่งน่ะสิ”แม่ป๊อปปี้สังเกต

 

“แต่ผมไม่เคยมีอะไรกับแก้วเลยนะฮะแม่”ป๊อปปี้พูด

 

“แล้วแก้วท้องกับใคร”แม่โทโมะถามแก้ว

 

“ฮืออ แก้ว แก้ว ฮืออออ แก้วขอโทษค่ะทุกคนที่แก้วไม่เป็นผู้หญิงที่ดีพอสำหรับคุณป๊อปปี้”แก้ว

แกล้งร้องไห้ทันที

 

“แก้ว งั้นแก้วท้องกับใคร บอกชั้นหน่อยได้มั้ย”ป๊อปปี้แตะไหล่ถามแก้วที่แกล้งร้องไห้อยู่

 

“ทุกคนไม่ต้องคาดคั้นอะไรแก้วทั้งนั้นล่ะ ผมเองที่ทำแก้วท้อง”โทโมะรีบพูดออกมา

 

“โทโมะ”ทุกคนในห้องตกใจอย่างมาก

 

“ทำไม แกทำแบบนี้ห้ะโทโมะ นี่มันพี่สะใภ้แกนะ”พ่อป๊อปปี้โวยวาย

 

“แต่ก่อนที่แก้วจะต้องแต่งงานกับป๊อปปี้แก้วรักอยู่กับผมนะครับ”โทโมะพูด

 

“แล้วแกทำไมไม่บอกชั้นล่ะห้ะ เห็นทะเลาะกันจะเป็นจะตายไปรักกันตอนไหน”พ่อป๊อปปี้พูด

 

“เอ่อ คือ”โทโมะคิดหาคำพูดอยู่

 

“เพราะเมื่อก่อนเรามีแต่อารมณ์ร้อนใส่กัน ไม่เข้าใจกัน เลยต้องทะเลาะกันมาตลอด แต่พอเราได้

ห่างกันเราได้รู้ใจตัวเองแล้วว่าจริงๆแล้วหัวใจของเรา2คนก็ยังเรียกร้องหากันอยู่เหมือนเดิม แก้ว

ขอโทษนะคะที่แก้วเป็นคนไม่ดี แต่แก้วรู้ใจตัวเองแล้วว่าคนที่แก้วรักตอนนี้ไม่ใช่ป๊อปปี้แต่เป็นโท

โมะ”แก้วสารภาพออกมา มันไม่ใช่คำโกหก แต่มันคือสิ่งที่เธออยากพูดออกมา โทโมะอึ้ง

 

 

“ผมผิดเองครับพ่อ ที่ผมเร่งแก้วแต่งงานเพราะแค่อยากประชดฟาง เพราะฟางเค้าบอกตัวเองเสมอ

ว่าเค้าไม่ดีพอที่จะได้ความรักจากผม แถมเป็นคนบอกผมเองว่าควรแต่งงานกับแก้วไม่ใช่เค้า พ่อ

ฟางเค้าสำนึกผิดจริงๆแล้วนะครับพ่อ”ป๊อปปี้พูด

 

“แต่แกแต่งงานกับแก้วแล้วนะ”พ่อป๊อปปี้แย้ง

 

 

“แล้วคุณจะยอมหรอ ถูกต้อง แต่ลูกไม่มีความสุข ชั้นนิ่งมามากพอแล้วนะคะคุณ ชั้นสงสารลูก ถ้า

ลูกรักใครเราก็ควรจะปล่อยให้ลูกเลือกเองไม่ใช่ว่าเราจะบังคับลูกแบบนี้นะ”แม่โทโมะพูดขึ้นหลัง

จากเงียบมานาน

 

“บังคับอะไรก็บังคับได้ อย่างตัวพี่ไม่ชอบธุรกิจ ก็ตามใจให้เปิดฟาร์ม ตัวน้องไม่อยากเรียนต่อนอก

ก็ตามใจไม่ต้องไปเรียน แต่ทีเรื่องหัวใจล่ะบังคับเชียว”แม่ป๊อปปี้พูดอีกครั้ง

 

“ยอมลูกเถอะนะคุณ ถึงแม้คุณจะไม่ยอมรับฟางตอนนี้ก้เห็นแก่ลูกที่จะเกิดมาของโทโมะกับแก้ว

เถอะนะ”แม่โทโมะพูด พ่อป๊อปปี้เดินหนี

 

 

“คุณ จะไปไหนน่ะ”แม่ป๊อปปี้ถาม

 

“ผมติดธุระ มะรืนป๊อปปี้ออกละนิ ก็ไปจัดการเรื่องหย่าแล้วก็จดทะเบียนให้เรียบร้อยซะล่ะ”พ่อป๊อปปี้

เดินออกไป ป๊อปปี้ แก้วและโทโมะหันมามองหน้ากันดีใจ

 

“ออกไปแล้วก็ไปหาฟางด้วยนะลูก วันก่อนเห็นร้องไห้ใหญ่เลย”แม่ป๊อปปี้บอกก่อนจะเดินตามพ่อ

ออกไปพร้อมกับแม่โทโมะ

 

“เห้ออ หย่าแล้วก็อย่าลืมไปจดทะเบียนใหม่นะครับพี่ เดี๋ยวป่องกว่านี้ใส่ชุดเจ้าสาวไม่สวย”โทโมะ

พูดอย่างอารมณ์ดี

 

“อะไรนะ อะไรป่องๆ”ป๊อปปี้ยังไม่เข้าใจ

 

“เออ ไม่มีอะไรหรอก ป่ะกินข้าวดีกว่าจะได้หายไวๆแล้วรีบไปหาฟาง นี่แม่พี่ต้มซุปมาเผื่อเพียบ

เลย”โทโมะพูดจบก็เดินไปเปิดปิ่นโตใส่ซุปให้กับป๊อปปี้

 

 

“อุ๊ป ทำไมเหม็นแบบนี้เนี่ย”แก้วปิดจมูกถาม

 

“เหม็นอะไร ซุปไก่เนี่ยหอมจะตายเธอก็ชอบไม่ใช่หรอ”โทโมะยื่นชามซุปยื่นใกล้แก้ว

 

“ไม่ไหวแล้ว แหวะ”แก้ววิ่งเข้าไปอ้วกที่ห้องน้ำทันที

 

“นี่เธอ พ่อแม่ไปหมดแล้ว ไม่ต้องทำแผนนี้ก็ได้”โทโมะตะโกนไล่หลัง

 

“แผนอะไรหรอ”ป๊อปปี้ถาม

 

“ยัยนั่นน่ะวางแผนว่าท้องกับผมเพื่อพี่กับแก้วจะได้หย่ากันไง”โทโมะอธิบาย

 

“แต่พี่ว่าไม่น่าจะแกล้งแล้วล่ะ แกไปดูแก้วหน่อยเถอะ”ป๊อปปี้เริ่มไม่แน่ใจกับท่าทางแก้วเลยบอกให้

โทโมะไปดูอาการส่วนตัวเองก็นั่งทานซุปไป ฟาง ไม่คิดจะมาหากันเลยรึไงนะ

 

 

 

หลายวันต่อมา

 

 

“แม่ฟางง เป็นอะไรฮะ คิดถึงพ่อป๊อปหรอ”เฟรมถามขึ้นเมื่อเห็นฟางเหม่อไม่สอนการบ้านตัวเอง

 

“เอ่อ คือ”ฟางอึกอัก

 

“แม่ฟางคิดถึงพ่อป๊อปทำไมไม่ไปหาละคะ พวกเราก็คิดถึงพ่อป๊อปเหมือนกัน”ฟินพูด

 

“เพราะว่าแม่ฟางไม่ค่อยสบายจ้ะ เลยออกไปไหนมาไหนไม่ค่อยสะดวก”เฟย์พูดขึ้นหลังจากกลับ

มาจากตลาดกับเขื่อน

 

“ไม่สบาย แม่ฟางเป็นอะไรมากรึเปล่าคะ ไปหาหมอมั้ย”ฟินถามแม่ด้วยความเป็นห่วง

 

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แม่ไปหาหมอมาแล้ว แค่พักผ่อนน้อยเอง”ฟางบอก

 

“งั้นแม่ฟางต้องไปนอนนะครับ นี่หมอนๆ แม่ฟางไม่ต้องสอนการบ้านแล้วไปพักที่เปลก่อน เดี๋ยว

เฟรมลอกฟินเอง”เฟรมรีบดึงฟางไปนอนที่เปลริมสวน

 

“ไม่ได้นะเฟรม ฟินยังทำการบ้านไม่เสร็จเลยย”ฟินรีบบอกก่อนจะพาฟางไปนอน

 

“แหม่ น่ารักจริงๆ3แม่ลูก นี่เจ้าป๊อปมันออกโรงบาลมาเห็นคงแฮปปี้”เขื่อนพูด

 

“มาแล้วนี่ไง”ป๊อปปี้โผล่มาจากด้านหลังเขื่อนพูดขึ้น

 

“เห้ยย พี่ป๊อป หายดีแล้วหรอคะออกมาเนี่ย”เฟย์ถาม

 

“กลับก่อนก็ได้นะป๊อป หัวยังพันแผลอยู่เลย”เขื่อนชี้แผลที่หัวของป๊อปปี้

 

“ใจร้อนนิ คิดถึงเมีย เมียไม่ไปเยี่ยมเลยออกมาหาเองซะเลย”ป๊อปปี้พูด

 

“พี่ฟางไม่ค่อยสบายค่ะ เฟย์เลยว่าให้พี่ฟางพักผ่อนที่บ้านแทน”เฟย์บอก

 

“ตายล่ะ ละฟางเป็นอะไรมากรึเปล่าน่ะ เจ็บตรงไหน มีไข้รึเปล่า”ป๊อปปี้ถามเฟย์ยาวเหยียด

 

“ไม่เจ็บไม่ไข้ค่าพี่ฟางปกติดี แต่อยากรู้ว่าพี่ฟางเป็นอะไรก็ไปถามพี่ฟางเองนะคะ”เฟย์พูดยิ้มๆ

 

 

ตรู้ดๆ

 

 

“ค่ะ อะไรนะคะแม่ พ่อไม่สบายค่ะๆ เดี๋ยวเฟย์จะไปเดี๋ยวนี้ล่ะค่ะ”เฟย์วางสายโทรศัพท์แล้วรีบวิ่งขึ้น

ไปเก็บของ

 

“พี่ป๊อป คือพ่อเฟย์จู่ๆก็เป็นลมล้มไป เดี๋ยวเฟย์จะล่วงหน้าไปกับพี่เขื่อนก่อนนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เฟย์วา

นพี่ป๊อปพาพี่ฟางกับหลานๆไปหาตายายหน่อยนะคะ เดี๋ยวที่อยู่เฟย์ส่งให้ในมือถือ ไปล่ะค่ะ

ขอบคุณล่วงหน้านะคะ”เฟย์พูดจบก็รีบวิ่งลากเขื่อนไปขึ้นรถทันที ปล่อยให้ป๊อปปี้ยืนงงกับเหตุการณ์

ที่ผ่านมาเร็วไปเร็วมาก

 

รีบอัฟเรื่องนี้เพราะแต่งเรื่องใหม่มารอแล้วนะคะ อย่าลืมเม้นกับโหวตเรื่องนี้ให้เราด้วยนะ อีกไม่กี่ตอนจะจบแล้ววว