สุดที่รัก ผมเกลียดคุณ

9.3

เขียนโดย Chapond

วันที่ 15 มิถุนายน พ.ศ. 2556 เวลา 04.33 น.

  40 ตอน
  408 วิจารณ์
  145.32K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 7 ตุลาคม พ.ศ. 2556 22.50 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

30) มันคือฝันดีคืนหนึ่งเท่านั้นเอง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 
 
 “อืมม”ป๊อปปี้ตื่นขึ้นมาแล้วมองข้างตัวเองต้องตกใจเมื่อไม่เห็นฟางก็รีบใส่เสื้อผ้าออกมาแล้วต้องโล่งใจเมื่อเห็นคนที่เราตามหานั่งอยู่นอกบ้าน
 
“นึกว่าหายไปไหน ตื่นแล้วทำไมไม่ปลุก ฮึ”ป๊อปปี้สวมกอดฟางก่อนจะถามฟางพร้อมกับหอมแก้ม
 
“เรากลับกันได้รึยัง”ฟางพูด
 
“ทำไมล่ะฟาง”ป๊อปปี้ถอนกอดแล้วหันไปถาม
 
“ฟางคิดถึงลูก”ฟางพูดป๊อปปี้มองซักพักก่อนจะลูบหัวฟางอย่างอ่อนโยนก่อนจะจูงมือฟางไปที่รถแล้วสตาร์ทมัน
 
 
 
“เรื่องเมื่อคืน”ป๊อปปี้เปิดปากถามก่อนคนแรกหลังจากที่ทั้งคู่นั่งรถมาด้วยกันแล้วเงียบใส่ตลอดทาง
 
“ไม่เป็นไรค่ะ ช่างมันเถอะ”ฟางพูดสั้นๆ
 
 
เอี้ยดด
 
 
“เธอจะช่างมันได้ยังไง ในเมื่อเธอกับชั้นนอนด้วยกันแล้ว”ป๊อปปี้รีบเบรกรถดังลั่นก่อนจะหันไปพูดกับฟาง
 
“แล้วจะให้ชั้นทำยังไงล่ะ นายกำลังจะแต่งงานนะอย่าลืมสิ ชั้นไม่อยากแย่งสามีใคร”ฟางพูด
 
“แต่เธอเป็นเมียชั้นนะฟางจะไม่ให้ชั้นรับผิดชอบเธอเลยรึไง”ป๊อปปี้พูด
 
“ไม่ต้องมารับผิดชอบชั้นหรอก ชั้นจะถือซะว่าเมื่อคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้น”ฟางตัดบท
 
“ไม่มีอะไรพูดง่ายดีนิ งั้นเธอก็คงจะทำแบบนี้กับใครต่อใครมาตลอด6ปีแล้วล่ะสิ”ป๊อปปี้เยาะ ฟางโมโหตบหน้า
ป๊อปปี้จนหน้าหัน
 
“อื้อออ”ฟางตกใจเมื่อถูกป๊อปปี้รวบตัวไปจูบ ฟางทั้งดิ้นทั้งทุบ
 
“ฟะ ฟาง”ป๊อปปี้รู้สึกถึงน้ำอุ่นๆที่ออกมาจากตาก็ปล่อยฟางเป็นอิสระก่อนจะเอามือเช็ดน้ำตาให้ฟาง
 
“อย่าร้องสิ อย่าร้องไห้เลย ชั้นใจไม่ดี”ป๊อปปี้บอก
 
“ป๊อปปี้ ถ้าแก้วรู้แก้วเค้าเสียใจมากนะ เพราะว่าว่าแก้วเค้ารักนายมาก ปล่อยชั้นไปเถอะ แล้วกลับไปหาแก้วซะ
อย่ามาเสียเวลากับผู้หญิงใจร้ายแบบชั้นเลย”ฟางขอร้อง ป๊อปปี้นิ่ง
 
“ถ้ามันคือความต้องการของฟาง ป๊อปก็จะทำให้ฟาง”ป๊อปปี้พูดน้ำเสียงเย็นชาก่อนจะขับรถไปอย่างรวดเร็ว ฟางเองก็ซึมไม่แพ้กัน รักแต่ต้องยอมตัดใจให้เค้าไปเจอคนที่ดีกว่า
 
 
 
 
 
“นี่ไม่คิดจะพูดกันหน่อยหรอ”โทโมะทักขึ้นขณะที่ขับรถออกมาจากบ้านพร้อมกับแก้วแล้วแก้วไม่พูดจาอะไรกับ
เขาเลย
 
“นี่ ชั้นไม่ได้นั่งรถกับคนใบ้นะ พูดบ้างสิ เอ รึว่ายังอารมณ์ค้างจากเมื่อคืนจ้ะ”โทโมะหงุดหงิดเลยพูดยั่วแก้ว แก้ว
หันขวับตบหน้าโทโมะทันที
 
“เมื่อคืนนายเป็นคนเริ่มก่อน เรื่องเมื่อคืนชั้นจะถือว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เหมือนครั้งอื่นๆที่ผ่านมา”แก้วว่า
 
“ทั้งที่เธอเองก็ครางร้องลั่นห้องทั้งคืน ชั้นเริ่มแต่เธอรุก สนองกันไปกันมาคงจะลืมยากล่ะ”โทโมะยั่วจึงโดนแก้วตบไปอีกที
 
“2ครั้งละนะ ถ้าตบอีกทีไม่ต้องกลับมันละฟาร์มน่ะ”โทโมะเบรกรถแล้วหันไปว่าใส่แก้ว
 
“โธ่เว้ย”แก้วสบถออกแล้วหันไปมองทางด้านนนอก ไม่น่าเลยแค่คารมของหมอนี่ที่บ้านหลังนั้นมันทำให้เราเกือบเผลอใจไปแล้ว
 
“แต่เรื่องเมื่อคืนที่ชั้นถามเธอน่ะ ชั้นอยากรู้จริงๆนะ”โทโมะพูดขึ้น
 
“นายจะอยากรู้ไปทำไม เพราะยังไง ชั้นก็เลือกกคุณป๊อปอยู่ดี และเราจะแต่งงานกันไม่มีเปลี่ยนแปลง”แก้วพูด
 
“ก็ดี เพราะชั้นก็ถามไปงั้นล่ะ ต่อไปเธอยากจะทำอะไรก็เชิญ”โทโมะพูดจบก็บึ่งรถออกไปทันที
 
 
 
 
“เอ เมื่อไหร่จะมานะ”เฟย์ชะเง้อมองหารถของป๊อปปี้และฟาง
 
“แหม เฟย์จ๋า ชะเง้อใหญ่จนจะเป็นยีราฟละมามา มานั่งรอกับหลานๆนี่เร็ว”เขื่อนเดินเข้ามาประคองพาเฟย์มานั่งที่โซฟา
 
 
เอี้ยดด
 
 
“เอ้า นี่พวกนายไปไหนกันมาเนี่ย”เขื่อนทักเมื่อเห็นโทโมะกับแก้วเดินเข้ามาในบ้าน
 
“อ๋อ โทโมะอาสาไปรับแก้วที่บ้านเพื่อนมาน่ะ ไม่มีอะไรหรอก”แก้วตอบแล้วยิ้มให้เขื่อนก่อนจะหันไปเจอกับ
สายตาเย็นชาของโทโมะ ทำไมเธอต้องรู้สึกแย่กับสายตาแบบนี้ด้วยนะ
 
 
เอี้ยดด
 
 
“เห้อ พี่น้องคู่นี้ ขับรถเคยขับช้าๆบ้างมั้ยเนี่ย”เขื่อนบ่นเมื่อเห็นรถป๊อปปี้มาจอดต่อจากรถโทโมะ
 
“พ่อป๊อป แม่ฟาง”ฟินกับเฟรมวิ่งไปกอดพ่อแม่ทันที่ที่พ่อแม่เข้ามาในบ้าน
 
“แหมๆ ฮันนีมูนสนุกมั้ยจ้ะ”เขื่อนแซว
 
“ดีเนาะ พ่อแม่เคลียร์กันซักที”เฟย์ยิ้มแซวไปทางป๊อปปี้กับฟาง ฟางหันไปมองหน้าป๊อปปี้ชายหนุ่มเมินหนีทันที
 
 
“คุณป๊อปไปไหนมาหรอคะ”แก้วถาม
 
“ช่างมันเถอะแก้ว อย่าไปสนใจมันเลย เรามาสนใจเรื่องของเรากันดีกว่า”ป๊อปปี้พูดจงใจให้ฟางได้ยิน ทำเอาโท
โมะที่จะขึ้นห้องนอนตัวเองไปก็ชะงัก
 
“มีอะไรหรอคะ”แก้วถาม
 
“เราแต่งงานกันเถอะแก้ว”ป๊อปปี้คุกเข่าขอแก้วแต่งงานทำเอาทุกคนในบ้านอึ้ง
 
“เห้ย หมายความว่าไงเนี่ย”เขื่อนตกใจ
 
“คะ คุณป๊อป”แก้วอึ้งไม่คิดว่าป๊อปปี้จะขอเธอแต่งงาน
 
“ไหนๆเราก็หมั้นกันมานานแล้ว ชั้นคิดว่ามันถึงเวลาแล้วล่ะที่เรา2คนจะใช้ชีวิตคู่ด้วยกันซักที”ป๊อปปี้พูดจบแก้วก็
ปล่อยโฮออกมาทำให้ป๊อปปี้ต้องกอดปลอบแก้ว
 
 
“ดีค่ะ ขอแสดงความยินดีด้วยนะคะกับว่าที่คู่บ่าวสาว”ฟางตบมือแสดงความยินดีให้แก่ป๊อปปี้และแก้ว
 
“พี่ฟาง”เฟย์หันไปมอง
 
“เฟย์ เขื่อน พาเด็กๆกลับบ้านกันเถอะ พี่อยากพักแล้ว”ฟางตัดบทแล้วเดินหนีทั้งคู่ไป
 
“เหมาะสม เหมาะกันจริงๆ”โทโมะพูดจบก็เดินออกจากบ้านไปอีกคน แก้วมองตามโทโมะไป ด้วยความรู้สึกที่
สับสน
 
 
 
 
 
“แม่ฟาง พาเรามาทำไมคะ เราจะอยู่กับพ่อป๊อป”ฟินพูด
 
“ใช่ๆ วันนี้เฟรมอยากให้พ่อป๊อปเล่านิทานให้ฟังด้วยนะ”เฟรมพูดต่อ
 
“ฟิน เฟรม ต่อไปนี้พ่อป๊อปจะมีครอบครัวใหม่แล้วนะคะ เราอย่าไปยุ่งกับครอบครัวเค้าเลย”ฟางพูดกับลูกๆเมื่อมาถึงบ้าน
 
“ทำไมล่ะแม่ฟาง พ่อกับแม่ต้องอยู่ด้วยกันสิแล้วพรุ่งนี้ก็มีงานกีฬาแล้ว พ่อป๊อปสัญญา ฮึก กับพะ พวกเราแล้วว่า
จะมาเล่นกีฬากับพวกเรา”เฟรมพูดก่อนจะค่อยๆร้องไห้ออกมา
 
“แม่ฟาง แม่ฟางไม่รักพ่อป๊อปหรอคะ ฮืออ”ฟินพูดประนั้นเท่านั้นก็ทำให้ฟางที่กลั้นน้ำตาไว้ปล่อยออกมาอย่างไม่อายลูกๆเลย
 
“ฟิน เฟรม ต่อไปนี้เราอยู่กัน3แม่ลูกก็ได้นะลูก”ฟางกอดลูกๆทั้ง2แน่น เธอน่าจะยินดีสิที่ป๊อปปี้และแก้วแต่งงานกัน แต่ทำไมเธอถึงร้องไห้ไม่หยุดแบบนี้นะ
 
 
ก่อนจะถึงตอนสนุกเราก็ต้องดราม่ากันก่อนนะ อย่าพึ่งหายไปน้า เม้นกับโหวตให้เราหน่อย สัญญาจะไม่แต่งแบบใจร้ายๆแน่นอน
 

 
 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา