สุดที่รัก ผมเกลียดคุณ

 

 

 “อืมม”ป๊อปปี้ตื่นขึ้นมาแล้วมองข้างตัวเองต้องตกใจเมื่อไม่เห็นฟางก็รีบใส่เสื้อผ้าออกมาแล้วต้องโล่งใจเมื่อเห็นคนที่เราตามหานั่งอยู่นอกบ้าน

 

“นึกว่าหายไปไหน ตื่นแล้วทำไมไม่ปลุก ฮึ”ป๊อปปี้สวมกอดฟางก่อนจะถามฟางพร้อมกับหอมแก้ม

 

“เรากลับกันได้รึยัง”ฟางพูด

 

“ทำไมล่ะฟาง”ป๊อปปี้ถอนกอดแล้วหันไปถาม

 

“ฟางคิดถึงลูก”ฟางพูดป๊อปปี้มองซักพักก่อนจะลูบหัวฟางอย่างอ่อนโยนก่อนจะจูงมือฟางไปที่รถแล้วสตาร์ทมัน

 

 

 

“เรื่องเมื่อคืน”ป๊อปปี้เปิดปากถามก่อนคนแรกหลังจากที่ทั้งคู่นั่งรถมาด้วยกันแล้วเงียบใส่ตลอดทาง

 

“ไม่เป็นไรค่ะ ช่างมันเถอะ”ฟางพูดสั้นๆ

 

 

เอี้ยดด

 

 

“เธอจะช่างมันได้ยังไง ในเมื่อเธอกับชั้นนอนด้วยกันแล้ว”ป๊อปปี้รีบเบรกรถดังลั่นก่อนจะหันไปพูดกับฟาง

 

“แล้วจะให้ชั้นทำยังไงล่ะ นายกำลังจะแต่งงานนะอย่าลืมสิ ชั้นไม่อยากแย่งสามีใคร”ฟางพูด

 

“แต่เธอเป็นเมียชั้นนะฟางจะไม่ให้ชั้นรับผิดชอบเธอเลยรึไง”ป๊อปปี้พูด

 

“ไม่ต้องมารับผิดชอบชั้นหรอก ชั้นจะถือซะว่าเมื่อคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้น”ฟางตัดบท

 

“ไม่มีอะไรพูดง่ายดีนิ งั้นเธอก็คงจะทำแบบนี้กับใครต่อใครมาตลอด6ปีแล้วล่ะสิ”ป๊อปปี้เยาะ ฟางโมโหตบหน้า

ป๊อปปี้จนหน้าหัน

 

“อื้อออ”ฟางตกใจเมื่อถูกป๊อปปี้รวบตัวไปจูบ ฟางทั้งดิ้นทั้งทุบ

 

“ฟะ ฟาง”ป๊อปปี้รู้สึกถึงน้ำอุ่นๆที่ออกมาจากตาก็ปล่อยฟางเป็นอิสระก่อนจะเอามือเช็ดน้ำตาให้ฟาง

 

“อย่าร้องสิ อย่าร้องไห้เลย ชั้นใจไม่ดี”ป๊อปปี้บอก

 

“ป๊อปปี้ ถ้าแก้วรู้แก้วเค้าเสียใจมากนะ เพราะว่าว่าแก้วเค้ารักนายมาก ปล่อยชั้นไปเถอะ แล้วกลับไปหาแก้วซะ

อย่ามาเสียเวลากับผู้หญิงใจร้ายแบบชั้นเลย”ฟางขอร้อง ป๊อปปี้นิ่ง

 

“ถ้ามันคือความต้องการของฟาง ป๊อปก็จะทำให้ฟาง”ป๊อปปี้พูดน้ำเสียงเย็นชาก่อนจะขับรถไปอย่างรวดเร็ว ฟางเองก็ซึมไม่แพ้กัน รักแต่ต้องยอมตัดใจให้เค้าไปเจอคนที่ดีกว่า

 

 

 

 

 

“นี่ไม่คิดจะพูดกันหน่อยหรอ”โทโมะทักขึ้นขณะที่ขับรถออกมาจากบ้านพร้อมกับแก้วแล้วแก้วไม่พูดจาอะไรกับ

เขาเลย

 

“นี่ ชั้นไม่ได้นั่งรถกับคนใบ้นะ พูดบ้างสิ เอ รึว่ายังอารมณ์ค้างจากเมื่อคืนจ้ะ”โทโมะหงุดหงิดเลยพูดยั่วแก้ว แก้ว

หันขวับตบหน้าโทโมะทันที

 

“เมื่อคืนนายเป็นคนเริ่มก่อน เรื่องเมื่อคืนชั้นจะถือว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เหมือนครั้งอื่นๆที่ผ่านมา”แก้วว่า

 

“ทั้งที่เธอเองก็ครางร้องลั่นห้องทั้งคืน ชั้นเริ่มแต่เธอรุก สนองกันไปกันมาคงจะลืมยากล่ะ”โทโมะยั่วจึงโดนแก้วตบไปอีกที

 

“2ครั้งละนะ ถ้าตบอีกทีไม่ต้องกลับมันละฟาร์มน่ะ”โทโมะเบรกรถแล้วหันไปว่าใส่แก้ว

 

“โธ่เว้ย”แก้วสบถออกแล้วหันไปมองทางด้านนนอก ไม่น่าเลยแค่คารมของหมอนี่ที่บ้านหลังนั้นมันทำให้เราเกือบเผลอใจไปแล้ว

 

“แต่เรื่องเมื่อคืนที่ชั้นถามเธอน่ะ ชั้นอยากรู้จริงๆนะ”โทโมะพูดขึ้น

 

“นายจะอยากรู้ไปทำไม เพราะยังไง ชั้นก็เลือกกคุณป๊อปอยู่ดี และเราจะแต่งงานกันไม่มีเปลี่ยนแปลง”แก้วพูด

 

“ก็ดี เพราะชั้นก็ถามไปงั้นล่ะ ต่อไปเธอยากจะทำอะไรก็เชิญ”โทโมะพูดจบก็บึ่งรถออกไปทันที

 

 

 

 

“เอ เมื่อไหร่จะมานะ”เฟย์ชะเง้อมองหารถของป๊อปปี้และฟาง

 

“แหม เฟย์จ๋า ชะเง้อใหญ่จนจะเป็นยีราฟละมามา มานั่งรอกับหลานๆนี่เร็ว”เขื่อนเดินเข้ามาประคองพาเฟย์มานั่งที่โซฟา

 

 

เอี้ยดด

 

 

“เอ้า นี่พวกนายไปไหนกันมาเนี่ย”เขื่อนทักเมื่อเห็นโทโมะกับแก้วเดินเข้ามาในบ้าน

 

“อ๋อ โทโมะอาสาไปรับแก้วที่บ้านเพื่อนมาน่ะ ไม่มีอะไรหรอก”แก้วตอบแล้วยิ้มให้เขื่อนก่อนจะหันไปเจอกับ

สายตาเย็นชาของโทโมะ ทำไมเธอต้องรู้สึกแย่กับสายตาแบบนี้ด้วยนะ

 

 

เอี้ยดด

 

 

“เห้อ พี่น้องคู่นี้ ขับรถเคยขับช้าๆบ้างมั้ยเนี่ย”เขื่อนบ่นเมื่อเห็นรถป๊อปปี้มาจอดต่อจากรถโทโมะ

 

“พ่อป๊อป แม่ฟาง”ฟินกับเฟรมวิ่งไปกอดพ่อแม่ทันที่ที่พ่อแม่เข้ามาในบ้าน

 

“แหมๆ ฮันนีมูนสนุกมั้ยจ้ะ”เขื่อนแซว

 

“ดีเนาะ พ่อแม่เคลียร์กันซักที”เฟย์ยิ้มแซวไปทางป๊อปปี้กับฟาง ฟางหันไปมองหน้าป๊อปปี้ชายหนุ่มเมินหนีทันที

 

 

“คุณป๊อปไปไหนมาหรอคะ”แก้วถาม

 

“ช่างมันเถอะแก้ว อย่าไปสนใจมันเลย เรามาสนใจเรื่องของเรากันดีกว่า”ป๊อปปี้พูดจงใจให้ฟางได้ยิน ทำเอาโท

โมะที่จะขึ้นห้องนอนตัวเองไปก็ชะงัก

 

“มีอะไรหรอคะ”แก้วถาม

 

“เราแต่งงานกันเถอะแก้ว”ป๊อปปี้คุกเข่าขอแก้วแต่งงานทำเอาทุกคนในบ้านอึ้ง

 

“เห้ย หมายความว่าไงเนี่ย”เขื่อนตกใจ

 

“คะ คุณป๊อป”แก้วอึ้งไม่คิดว่าป๊อปปี้จะขอเธอแต่งงาน

 

“ไหนๆเราก็หมั้นกันมานานแล้ว ชั้นคิดว่ามันถึงเวลาแล้วล่ะที่เรา2คนจะใช้ชีวิตคู่ด้วยกันซักที”ป๊อปปี้พูดจบแก้วก็

ปล่อยโฮออกมาทำให้ป๊อปปี้ต้องกอดปลอบแก้ว

 

 

“ดีค่ะ ขอแสดงความยินดีด้วยนะคะกับว่าที่คู่บ่าวสาว”ฟางตบมือแสดงความยินดีให้แก่ป๊อปปี้และแก้ว

 

“พี่ฟาง”เฟย์หันไปมอง

 

“เฟย์ เขื่อน พาเด็กๆกลับบ้านกันเถอะ พี่อยากพักแล้ว”ฟางตัดบทแล้วเดินหนีทั้งคู่ไป

 

“เหมาะสม เหมาะกันจริงๆ”โทโมะพูดจบก็เดินออกจากบ้านไปอีกคน แก้วมองตามโทโมะไป ด้วยความรู้สึกที่

สับสน

 

 

 

 

 

“แม่ฟาง พาเรามาทำไมคะ เราจะอยู่กับพ่อป๊อป”ฟินพูด

 

“ใช่ๆ วันนี้เฟรมอยากให้พ่อป๊อปเล่านิทานให้ฟังด้วยนะ”เฟรมพูดต่อ

 

“ฟิน เฟรม ต่อไปนี้พ่อป๊อปจะมีครอบครัวใหม่แล้วนะคะ เราอย่าไปยุ่งกับครอบครัวเค้าเลย”ฟางพูดกับลูกๆเมื่อมาถึงบ้าน

 

“ทำไมล่ะแม่ฟาง พ่อกับแม่ต้องอยู่ด้วยกันสิแล้วพรุ่งนี้ก็มีงานกีฬาแล้ว พ่อป๊อปสัญญา ฮึก กับพะ พวกเราแล้วว่า

จะมาเล่นกีฬากับพวกเรา”เฟรมพูดก่อนจะค่อยๆร้องไห้ออกมา

 

“แม่ฟาง แม่ฟางไม่รักพ่อป๊อปหรอคะ ฮืออ”ฟินพูดประนั้นเท่านั้นก็ทำให้ฟางที่กลั้นน้ำตาไว้ปล่อยออกมาอย่างไม่อายลูกๆเลย

 

“ฟิน เฟรม ต่อไปนี้เราอยู่กัน3แม่ลูกก็ได้นะลูก”ฟางกอดลูกๆทั้ง2แน่น เธอน่าจะยินดีสิที่ป๊อปปี้และแก้วแต่งงานกัน แต่ทำไมเธอถึงร้องไห้ไม่หยุดแบบนี้นะ

 

 

ก่อนจะถึงตอนสนุกเราก็ต้องดราม่ากันก่อนนะ อย่าพึ่งหายไปน้า เม้นกับโหวตให้เราหน่อย สัญญาจะไม่แต่งแบบใจร้ายๆแน่นอน