you and me เพื่อนกันตลอดไป

         วัยรุ่นทุำกคนคงจะผ่านเรื่องของการสอบมาบางแล้ว วิชาที่ไม่อยากจะเห็นที่สุดคงจะเป็นคณิตศาสตร์อย่างแน่นอน และอีกสิ่งที่ขาดไม่ได้เลยก็คือ การทุจริตยังไงล่ะ 

                          โรงอาหาร 

 " ยากชะมัดเลย " เขื่อนกล่าวขึ้นอย่างหัวเสีย ในขณะที่ทุกคนกำลังทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย 

 " มีอะไรเหรอวะ ไอ้เขื่อน ? หน้าตาดูเซงๆ " เมื่อเห็นสีหน้าที่ดูไม่ดีของเพื่อนสนิทแล้ว เคนตะจึงเอ่ยถามถึงความรู้สึกของเขา เพราะดูจากลักษณะแล้ว เขาคงมีเรื่องกลุ้มใจเกี่ยวกับการสอบเป็นแน่ 

 " ก็เครียดนิดหน่อยนะ " เขื่อนยังคงหงุดหงิดกับวิชาที่สอบอยู่เรื่อยๆ ทุกคนจึงหันมามองเขาด้วยความเป็นห่วง 

 " จะว่าไป ทำไมจะต้องเครียดขนาดนั้นด้วยล่ะ " ป๊อปปี้พูดขึ้น ก่อนจะยัดอาหารเข้าปากของตนเอง

 " ก็ไอ้จองเบน่ะสิ ไม่ยอมให้ลอกข้อสอบกันบ้างเลย " เขื่อนบ่นใส่หนุ่มแว่นที่ดูเหมือนจะเริ่มร้อนขึ้นซะแล้ว 

 " นั่นเขาไม่เรียกว่าสอบหรอกน่ะเฟ้ย ! " จองเบโวยวายอย่างหงุดหงิด ตอนนี้ เขาเริ่มจะตั้งโต๊ะไม่ติด 

 " นั่นอะไรน่ะ ? " เคนตะหันไปถามหนุ่มมาดขรึมบ้าง ซึ่งดูเหมือนเขากำลังลงมือกระทำอะไรบางอย่าง

 " รู้หรือป่าว ว่าเอาเมนทอสใส่น้ำอัดลมแบบนี้จะเกิดอะไรขึ้น " โทโมะกล่าวขึ้นพร้อมกับเอาลูกอมเมน ทอสใส่น้ำอัดลมกระป๋องที่วางอยู่เบื้องหน้าของเขา สร้างความตื่นเต้นให้กับพ้องเพื่อนของเขายิ่งนัก และไอ้คนที่ดูจะลนลานที่สุดก็คงหนีไม่พ้นหนุ่มแว่นขึ้โวยวายอย่างจองเบ เพราะเขารู้อยู่แล้วว่า จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อนำทั้งสองสิ่งมารวมกัน 

 " ป๊อปปี้ นายคิดว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นหรอ ? " เคนตะเอ่ยถามเพื่อนสนิทอย่างสงสัย เขาจ้องมองน้ำอัดลมนั่นด้วยความหงุนงงและสงสัยยิ่งนัก 

 " ไม่รู้สิ คงจะระเบิดออกมามั้ง " ป๊อปปี้ตอบแบบฮ้วนๆ ยิ่งทำให้เคนตะหงุนงงกับท่าทางของเขาเข้าไปใหญ่

 " ไร้สาระจังเลยนะพวกนาย รีบๆกินเข้าไปเถอะ " แก้วบ่นอย่างเซงๆ ก่อนจะก้มหน้าก้มตาทานอาหารที่วางอยู่บนโต๊ะ 

 " เอาล่ะ " โทโมะนำลูกอมเมนทอสหย่นไปที่ปากน้ำอัดลมทันที ทันใดนั้นเอง น้ำสีน้ำตาลอ่อนที่อยู่ภายในกระป๋องก็เริ่มประทุขึ้นคล้ายกับภูเขาไฟ ฟองน้ำจำนวนหนึ่งพุ่งพรวดออกมาอย่างรวดเร็ว พร้อมๆกับน้ำสีน้ำตาลเอ่อล้นออกมาไม่ขาดสาย สร้างความตื่นเต้นตกใจให้กับคนที่อยู่ในเหตุการณ์นั่นยิ่งนัก 

 " เลอะหมดเลยนะเนี่ย ? " โทโมะเอามือเช็ดน้ำอัดลมที่กระเด็นมาโดนเสื้อของเขาอย่างใจเย็น เขาไม่มีทีท่าจะตื่นตระหนกเลยสักนิด แต่ยังคงนิ่งเฉยอยู่แบบนั้น ในทางกลับกัน ไอ้คนที่นั่งอยู่ข้างๆกลับเดือดร้อนโวยวายสุดฤทธิ์ เมื่อเสื้อของเขาเปื้อนน้ำอัดลมไปหมด 

 " ไอ้-โท-โมะ ทำบ้าอะไรของนายเนี่ย ? " เคนตะโวยใส่เจ้าคนก่อเรื่องใหญ่ ท่าทางจะไม่พอใจเป็นอย่างมาก 

 " เอาน่าไอ้เคนตะ ก็นายเล่นจ้องเข้าซะขนาดนั้นนี่นา " เขื่อนบอกกับเคนตะและพยายามจะทำให้อารมณ์ของเพื่อนเย็นลง 

 " สมควรแล้วล่ะไอ้ลิง " จองเบก็เห็นด้วย

 " พวกนายเลิกตอกย้ำฉันซะทีเถอะ รีบๆกินแล้วก็ส่งฉันไปห้องน้ำด้วย " เคนตะโมโหใหญ่ ตอนนี้ สถานการณ์มันบีบบังคับเขายิ่งนัก

 " เพิ่งจะเห็นมันลนก็คราวนี้ล่ะน้า " เขื่อนกระซิบบอกป๊อปปี้

 " นั่นสินะ ปกติจะตามน้ำไปอยู่เรื่อย " ป๊อปปี้ก็แปลกใจเหมือนกัน

 " นี่นาย ยังจะทำแบบนั้นอยู่อีก " แก้วหันไปโวยใส่เจ้านักประดิษฐ์หน้าตายทันที ซึ่งดูเหมือนเขาจะยังเอาลูกอมเมนทอสหยดใส่น้ำอัดลมอยู่เรื่อยๆ ท่าทางจะมันไปหน่อย

 " ปล่อยไปเถอะ " จองเบบอกกับแก้ว ก่อนที่เขาจะลุกเอาจานไปเก็บ และเตรียมสอบในวิชาต่อไป

 " เจ้าหมอนี่ " แก้วบ่นขึ้นอย่างไม่พอใจสักเท่าไร

 " นี่นายก็เลิกทำน้ำพุบ้าๆบอๆแบบนั้นซะทีเถอะ ชักรำคาญแล้วนะ " หลังจากที่บ่นเสร็จก็หันไปโวยใส่โทโมะต่อ ช่างเป็นคนขี้หงุดหงิดจริงๆ

 " ยัยแก้ว เธอเนี่ย ขี้บ่นจังเลยน้า " เคนตะบอกกับแก้ว

 " หุบปากไปเลยไอ้ลิง เชอะไปดีกว่า " แก้วบ่นใส่เคนตะบ้าง ก่อนที่จะเดินออกไปเช่นกัน

 " ไม่น่าทำให้แก้วโกรธเลยน้าเคนตะ " ป๊อปปี้รีบเตือนทันที

 " ทำไมนายไม่อบรมแฟนตัวเองบ้างล่ะป๊อปปี้ " เคนตะย้อนกลับมา ทำเอาป๊อปปี้นิ่งไปสักครู่

 " เอ่อ .. แฟนเรอะ ? " ป๊อปปี้ยังคงหงุนงงกับคำถาม

 " ไปเถอะไอ้เคนตะ เดี๋ยวสอบไม่ทันกันพอดี " ว่าแล้วเขื่อนก็พาเคนตะไปที่ห้องของตน

 " โทโมะ เราก็ไปกันบ้างเถอะน้า " ป๊อปปี้ก็ชวนโทโมะที่นั่งเอาลูกอมหยดใส่น้ำอัดลมไปด้วย

     การสอบไม่ใช่เรื่องง่ายๆสำหรับใครหลายคน แต่มันก็ไม่ยากสำหรับคนบางคน และอีกหลายๆคนอาจจะเบื่อกับการสอบที่ชวนปวดหัวเช่นนี้ แต่ก็มีส่วนหนึ่ง อย่างที่จะผ่านพ้นการสอบครั้งนี้ไป เพื่อก้าวเข้าสู่วันปิดเทอม ที่รอพวกเขาอยู่ข้างหน้า