you and me เพื่อนกันตลอดไป

         ผมไม่ชอบอากาศเย็น และไม่ชอบสถานที่ชื้นแฉะ โดยเฉพาะวันฝนตก ความชื้นในอากาศสูง ยิ่งทำให้ความหงุดหงิดสูงตาม แต่ถึงอย่างนั้น ผมก็รู้สึกว่า มันก็ไม่ได้ต่างอะไรกับความรู้สึกในตอนนี้
                  โรงเรียนชื่อดังแห่งหนึ่ง 
เขื่อน // ไอ้จองเบ แค่น้ำเปล่าทำไมต้องซื้อด้วยวะ ? 
เคนตะ // ก็คงเป็นแบบนั้นแหละ คนมีเงิน ต่อให้ซื้อยังไง ก็ไม่หมดสินะ
จองเบ // แล้วมายุ่งอะไรกับเงินของฉันด้วยวะ ! 
ป๊อปปี้ // โทโมะ นายทำอะไรอยู่น่ะ ถ้าไม่รีบซื้อ เดี๋ยวก็เข้าเรียนสายหรอก
โทโมะ // .....   [กำลังมองตู้ซื้อน้ำอัตโนมัติอย่างใจจดใจจ่อ]
เขื่อน // นี่ได้ยินหรือป่าวเนี่ย ? 
โทโมะ // ฉัน .. ไม่รู้จะเลือกอะไรดี 
ป๊อปปี้ // เอ๋ แค่น้ำอัดลม ทำไมต้องเลือกนานด้วยล่ะ 
โทโมะ // ก็เพราะน้ำอัดลม มันมีหลายอย่างน่ะสิ ฉันเลยอยากจะซื้อไปทั้งหมด 
เคนตะ // ทำแบบนั้น กระเป๋านายก็บานพอดี 
จองเบ // ไปกันเถอะ ได้เวลาแล้วล่ะ  
 
                   หลังเลิกเรียน 
เคนตะ // ประชุมลับ ประชุมลับ เอาล่ะพวกเรา ไหนลองแนะนำตัวหน่อยสิ 
เขื่อน // เขื่อน ปี 2 ห้อง C ชอบหนังสือการ์ตูน 
เคนตะ // เจ๋งเป้งไอ้เขียด 
ป๊อปปี้ // ป๊อปปี้ ปี 2 ห้อง D ชอบขนมหวาน 
เคนตะ // ป๊อปปี้น่ารักเวอร์ .. 
โทโมะ // โทโมะ ปี 2 ห้อง D ชอบ ... 
เคนตะ // ไม่เป็นไรนะโดโซะ ไว้หาของที่ชอบให้เจอด้วยล่ะ
เคนตะ // เอาล่ะ สมาชิกคนสุดท้ายแนะนำตัวหน่อยเด่
จองเบ // .....
เคนตะ // นี่ๆ ไอ้จองเบ นายกำลังทำให้บรรยากาศของชีวิตวัยรุ่นมันเสียนะ
จองเบ // จะไปสนเรอะ ถามจริงเถอะไอ้ลิง ทำไมต้องนัดพวกเรามาชุมนุมอะไรบ้าๆแบบนี้ด้วยฟระ ?
เคนตะ // อ้าว .. ก็มีสมาชิกใหม่ทั้งที มันก็ต้องจัดงานสังสรรแบบนี้น่ะสิ แถมโทโมะ ยังไม่รู้จักตัวตนของพวกเราอีกด้วย
จองเบ // ถ้าว่างมาก ก็กลับไปนั่งนับถั่วที่บ้านไป ฉันกลับล่ะ
เคนตะ // อ้าวๆ ทำแบบนี้ได้ไงล่ะเฮ้ย
จองเบ // ไอ้ลิง เฮ้ยปล่อยนะเฟ้ย เฮ้ย [ถูกเคนตะรัดคอจนหายใจไม่ออก]
ป๊อปปี้ // ทั้งสองคนกัดกันน่าดูเลยนะ
โทโมะ // พวกนั้นเป็นแบบนี้ประจำเลยเหรอ ?
เขื่อน // ไม่ใช่แบบนั้นหรอก
          จู่ๆ ฝนก็ตกลงมา
จองเบ // เฮ้ยแย่แล้ววววว
 
                  วันต่อมาบ้านจองเบ
จองเบ // ฮัดชิ้ววววว เพราะไอ้ลิงบ้านั่นคนเดียวเลย [ลืมตาขึ้น แล้วก็นอนลงไป]  
......??? // เบาๆหน่อยสิ เดี๋ยวมันก็ตื่นหรอก เฮ้ยอย่าเบียดกันสิ
          ปังงงงงงง จองเบถูกร่างปริศนาล้มทับเข้าอย่างจัง 
จองเบ // โอ้ย อะไรวะเนี่ย ? 
เคนตะ // ยินดีที่ได้รู้จักกก 
จองเบ // ไอ้ลิง เฮ้ยมากันหมดเลยเหรอวะ 
ป๊อปปี้ // พวกเราเห็นนายไม่สบาย ก็เลยมาเยี่ยมน่ะ เผื่อนายจะดีขึ้น
           ทำให้อาการหนักกว่าเดิมน่ะสิ 
เขื่อน // นี่ หน้าตานายดูไม่ใช่คนไข้เลยนี่นา แกล้งป่าววะ 
จองเบ // ไอ้ ..เขื่อน แคร่กๆ แคร่กๆ 
ป๊อปปี้ // ไอ้เขื่อน มันยังป่วยอยู่นะ อย่าหาเรื่องไปกวนมันซิ 
โทโมะ // ว่าแต่ บ้านนายเนี่ย ใหญ่จังเลยนะ 
เคนตะ // ว้าววว เจอสมบัติในตู้เสื้อผ้าของไอ้จองเบมันด้วยล่ะ  
จองเบ // ใครใช้ให้รื้อข้าวของของคนอื่นฟะไอ้ลิง 
เขื่อน // เอ๊ะ ยังเก็บไว้อยู่อีกเหรอ [สงสัยอย่างมาก เมื่อเห็นภาพถ่ายในมือของเคนตะ] 
โทโมะ // นี่ใครเหรอ ? [ชี้ไปที่ผู้หญิงที่อยู่ในรูป]
ป๊อปปี้ // อ่อ เธอเป็น ... 
         ก๊อก ก๊อก ~ ประตูถูกใครบางคนเคาะอยู่ 
.....??? // จองเบ .. 
ป๊อปปี้ // อ้าวมาได้ไงเนี่ย ? 
.....??? // อ้าวป๊อปปี้ เอ๋ รู้สึกจะผอมไปเยอะเลยนะ 
จองเบ // มาทำไมห่ะ ? 
.....??? // เห็นว่านายไม่สบาย ฉันก็เลยมาเยี่ยมน่ะ 
โทโมะ // นั่นใครน่ะ แฟนนายเหรอ ? [ชี้ไปที่หน้าของหญิงสาว ก่อนจะชี้กลับมาทางจองเบ]
จองเบ // เพื่อนสมัยเด็กน่ะ แล้วก็ ฉันไม่ได้คบกับยัยทอมสิ้นคิดนี่สักหน่อย 
          เปรี้ยงงงงง ! จองเบโดนตบหัวเข้าอย่างแรง 
จองเบ // เจ็บเว้ย นี่กล้าทำกับคนป่วยแบบนี่เลยเหรอห่ะ ? 
....??? // นายก็หัดทำตัวเงียบๆ แล้วก็นอนสิย่ะ 
โทโมะ // ฉันชื่อโทโมะ ยินดีที่ได้รู้จัก 
....??? // ฉันแก้ว  [ยื่นมือออกไป แต่อีกฝ่ายไม่รับ] 
แก้ว // เป็นอะไรเหรอ มือฉันไม่ได้จับอะไรมาเลยนะ 
โทโมะ // ป่าว ฉันไม่ชอบผู้หญิงน่ะ 
แก้ว // เป็ยเกย์เหรอ ? 
โทโมะ // ไม่ใช่ 
แก้ว // เป็นตุ๊ดเหรอ ? 
โทโมะ // ฉันไม่ได้เป็นหรอก [ตอบหน้าตาย]
แก้ว // ถ้าไม่ได้เป็น แล้วทำไมไว้ผมซะยาวขนาดนั้นด้วยล่ะ 
โทโมะ // ผมของฉันน่ะ [ยังหน้าตายเหมือนเดิม] 
แก้ว // แล้วทำไม ต้องใส้แป้งมาด้วยล่ะ 
โทโมะ // เอาไว้กันแดดน่ะ 
แก้ว // แล้วทำไม ... 
จองเบ // ถ้าจะถามอะไรต่อ เชิญออกไปข้างนอกไป ! 
           เปรี้ยงงงงง !!! โดนอีกรอบหนักกว่าเดิม 
เคนตะ // ฮ่าๆๆๆ ฮะฮ่าๆๆ เจอฤทธิ์นางแม่มดเข้าแล้วไงล่ะ ฮะฮ่าๆๆๆ 
           เปรี้ยงงงง ! เคนตะโดนจองเบตบ 
เคนตะ // อะ โอ้ยย เป็นฉันทุกทีเลย 
ทุกคน // ฮ่าๆๆๆๆๆ 
          
    ผมไม่ชอบวันที่ฝนตก และไม่ชอบสถานที่ชื้นแฉะ แต่ผมก็ไม่ได้เกลียดฝน เสียงน้ำฝนที่ตกกระทบกับหลังคา มักทำให้รำคาญเสมอ แต่ถึงอย่างนั้น ท่ามกลางเสียงนั่น ก็อาจมีสิ่งนั้น  ซ่อนอยู่เสมอ