you and me เพื่อนกันตลอดไป

 บางคนบอกว่า ช็อกโกแล็ตหวานกว่า วนิลา บางคนบอกว่า วนิลาหวานกว่าสตอเบอร์รี่ เพราะน้ำตาลเหรอ เพราะส่วนผสมเหรอ หรือว่า เพราะคิดไปเอง แต่อาจเป็นเพราะ คนที่กินมันเข้าไป

           ม.5 ห้อง D 

ป๊อปปี้ // เอ๋ ไม่นึกเลยว่าแก้วก็จะเข้าโรงเรียนนี่ด้วย 

แก้ว //  พอดีโรงเรียนอื่นเข้าปิดรับสมัครไปแล้วน่ะสิ 

ป๊อปปี้ // งั้นเองเหรอ ว่าแต่ที่เกาหลีเป็นยังไงบ้าง ได้ข่าวว่าโดนพายุหิมะถล่มหนักเลยนี่นา 

แก้ว // ก็หนักเอาการเลยล่ะ แม่ฉันก็เลยให้กลับมายังไงล่ะ 

ป๊อปปี้ // โชคดีจังนะ ที่ไม่เป็นอะไรมาก 

อาจารย์ // เอาล่ะนักเรียนทุุกคน วันนี้เราจะมาทำคุกกี้กันนะ ครูจะให้กลุ่มสามคน แล้วก็ ช่วยกันทำคุกกี้ กลุ่มละหนึ่งชิ้น ทำให้เสร็จก่อนครูจะมานะ

แก้ว // คุกกี้ยังงั้นเหรอ 

ป๊อปปี้ // แก้ว เรามาทำด้วยกันนะ โทโมะด้วยนะ 

โทโมะ // อืม ... [นั่งหลับตั้งแต่เข้าเรียน]

แก้ว // จะไหวหรือป่าวเนี่ย ? 

             10 นาทีผ่านไป 

แก้ว // นายโทโมะ ถ้าไม่ช่วยทำแล้วเมื่อไหร่จะเสร็จล่ะห่ะ ?

โทโมะ // ก็ฉันทำไม่เป็นนี่นา 

แก้ว // ฉันก็ทำไม่เป็นเหมือนกับนายนั่นแหละ แต่ว่า ถ้ามัวแต่นั่งเม่อแบบนี้ เดี๋ยวก็โดนอาจารย์ดุเอาหรอก 

โทโมะ // งั้นก็ออกไปซื้อคุกกี้มาส่งดิ 

แก้ว // ทำแบบนั้น อาจารย์ก็รู้น่ะสิย่ะ 

ป๊อปปี้ // เอาน่า เอาน่า โทโมะนายช่วยปั่นครีมนี่ได้หรือป่าว ส่วนสตอเบอร์รี่เดี๋ยวฉันจะหั่นให้

แก้ว // ป๊อปปี้ นายจะช่วยมันทำไมล่ะ ? 

ป๊อปปี้ // ก็เขาทำไม่เป็นนี่นา 

แก้ว // นายเนี่ยล่ะน่า เป็นแบบนี้ทุกทีเลย 

...??? // ป๊อปปี้ .. ป๊อปปี้ [เสียงลอยมาจากใต้โต๊ะที่ป๊อปปี้กำลังทำกิจกรรมอยู่]

ป๊อปปี้ // เคนตะ เขื่อน มาได้ไงเนี่ย ? 

เคนตะ // ก็ไอ้เขื่อนน่ะสิ ดันไปทำตะเกียบของไอ้จองเบมันหักเข้า

เขื่อน // มันเป็นเพราะแกไม่ใช่หรือไงฟระ 

ป๊อปปี้ // แล้วทำไมต้องมาหลบที่นี่ด้วยล่ะ ถ้าไม่รีบไปขอโทษล่ะก็ ...

จองเบ // ไอ้เขื่อน ไอ้ลิง ออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะโว้ย ! 

เคนตะ // มาแล้ว ป๊อปปี้ ช่วยทีดิ 

ป๊อปปี้ // เอ่อ .. ตอนนี้ฉันยังไม่ค่อยว่างน่ะ 

แก้ว // เรื่องของพวกนาย ก็แก้ปัญหาเอาเองดิ 

เขื่อน // แบบนั้นดีซะที่ไหนล่ะ ป๊อปปี้ ขอร้องล่ะนะ [อ้อนว้อนสุดๆ]

ป๊อปปี้ // ก็ไ้ด้ ก็ได้ แต่ถ้าเกิดถูกจับได้ล่ะก็ อย่ามาโทษฉันก็แล้วกัน 

เคนตะ // มีแต่ป๊อปปี้ที่ดีกับพวกเราตลอดเลย 

จองเบ // ไอ้เขื่อน ไอ้ลิง นี่ป๊อปปี้ เห็นพวกนั้นผ่านมาหรือป่าว ? 

ป๊อปปี้ // พวกนั้นไม่ได้มาที่นี้หรอกนะ 

จองเบ // เอ๋ พูดแบบนี้แสดงว่า นายเห็นสินะ 

ป๊อปปี้ // ปะป่าว 

จองเบ // เฮ้ย ทำอะไรของนายน่ะ ? [โดนโทโมะเอาน้ำสตอเบอร์รี่ราดใส่หัว]

โทโมะ // อารมณ์ร้อนจังนะ [ตอบหน้าตาย] 

เคนตะ - เขื่อน // ฮ่าๆๆๆๆ ฮะฮ่าๆๆๆ 

จองเบ // นึกแล้วว่าต้องมาหลบอยู่นี่ มานี่เลย ! [เดินเข้าไปลากทั้งสองคนด้วยความโมโห]

เคนตะ // ใจเย็นดิเห้ย

เขื่อน // ปล่อยฉันนะเว้ย 

จองเบ // คิดว่าจะรอดไปได้นะพวกแก [ลากคอออกไปอย่างรวดเร็ว]

แก้ว // จริงๆเลยพวกนั้น

โทโมะ // ฉันว่า เราไปซื้อของกันดีกว่าไหม ? 

แก้ว // มีปัญหาอะไรอีกล่ะ นายน่ะ 

โทโมะ // คือว่า น้ำสตอเบอร์รี่สำหรับคุกกี้น่ะ [ชี้ไปที่จุดที่จองเบถูกน้ำสตอเบอร์รี่ราด]

แก้ว // นายโทโมะ นายนี่มัน 

ป๊อปปี้ // ไม่เป็นไรหรอกน่า 

             และแล้วทุกคนก็ทำคุกกี้จนเสร็จ และนำส่งอาจารย์ได้ทันเวลา 

          บางคนบอกว่า ช๊อกโกแล็ตหวานกว่า วนิลา บางคนบอกว่า วนิลาหวานกว่าสตอเบอร์รี่ เพราะน้ำตาลเหรอ เพราะส่วนผสมเหรอ หรือว่า เพราะคิดไปเอง แต่ว่า อาจเป็นเพราะ คนที่กินมันเข้าไป