เกลียดเธอแค่ไหน สุดท้ายก็รักเธอ

 
 
“ฟาง อย่าเป็นอะไรนะ ฟางๆ’ป๊อปปี้เรียกชื่อฟางตลอด ก่อนจะอุ้มฟางมาไว้ที่เตียงพลางไปผ้ามาเช็ดตัวให้ฟาง
 
“ถ้าเธอเป็นอะไรไปอีก แล้วชั้นจะอยู่ยังไงล่ะฟาง”ป๊อปปี้เอามือมาแนบแก้มของเขา แล้วพูดเบาๆ นี่เขาพึ่งได้เธอกลับมาแล้วแท้ๆ เขากลัว กลัวว่าถ้าฟางจากไปแบบโดยไม่มีวันกลับมาอย่างจินนี่ละเขาจะทำอย่างไร ป๊อปปี้นั่งมองฟางอยู่นานจนเผลอหลับไป
 
 
 
 
“อืมมมมม ฟ้ามืดแล้วหรอเนี่ย’ฟางที่ค่อยๆตื่นขึ้นมามองที่นอกหน้าต่างพบว่ามืดแล้ว ฟางขยับตัวจะลงจากเตียงต้องสะดุดกับร่างสูงที่ฟุบหลับอยู่
 
“เราเคยรู้จักกันจริงๆด้วยสินะ ทำไมถึงจำอะไรไม่ได้ากที’ฟางพูดเบาๆแล้วถอนหายใจให้กับตัวเอง
 
“ตายล่ะ 2ทุ่มกว่าแล้ว คุณภานุคะ ตื่นๆ’ฟางมองนาฬิกาแล้วต้องตกใจก่อนจะเขย่าตัวป๊อปปี้เบาๆเบาๆเพื่อเรียก สักพักชายหนุ่มก็งัวเงียตื่นขึ้น
 
“ฟ้ามืดแล้วหรอเนี่ย”ป๊อปปี้มองรอบๆตัวที่เริ่มมือเพราะเขาไม่ได้เปิดไฟ ฟางแอบยิ้มที่ชายหนุ่มตื่นขึ้นมาแล้วพูดประโยคเดียวกัน
 
“กลับดึกงี้ขนมจีนต้องว่าฟางแน่ๆ”ฟางรีบค้นหามือถือตัวเองเพื่อเช็คดูว่าขนมจีนโทรกลับมารึเปล่า
 
ยัยเตี้ย โทรไปก็ไม่รับนะ วันนี้ชั้นไปนอนบ้านคุณแม่นะ ไอ่ธามมันไปนอนคอนโดเพื่อนบอกจะเลี้ยงต้อนรับเพื่อนกลับมาจากฝรั่งเศส
 
“เธอจะอยู่กับหมอนั่นสองต่อสองหรอคืนนี้”ป๊อปปี้ที่แอบเดินมาจากด้านหลังเห็นข้อความแล้วพูดด้วยน้ำสียงหงุดหงิด
 
“อ๊ะ คุณภานุ มาแอบอ่านข้อความคนอื่นได้ไงคะ”ฟางตกใจรีบซ่อนมือถือตัวเอง
 
“ชั้นถามเธอจะนอนกับหมอนั่นที่บ้านแค่สองคนจริงๆหรอ ชั้นไม่ให้หรอกนะ”ป๊อปปี้เริ่มโวยวายด้วยความหึง
 
“ละคุณจะให้ชั้นทำยังไง นั่นมันบ้านชั้นนะ”ฟางรีบย้อน
 
“งั้นก็นอนมันที่นี่ล่ะ”ป๊อปปี้สรุป
 
“จะบ้าหรอ ฟางเป็นผู้หญิงนะจะมานอนกับคนแปลกหน้า2ต่อ2ได้ไงล่ะ”ฟางร้องตกใจ
 
"คนแปลกหน้าที่ไหนกัน ชั้นเป็นเจ้านายเธอนะธาราทำงานมาเกือบเดือนแล้วนะ"ป๊อปปี้พูด
 
"เจ้านายยิ่งตัวดีใหญ่เลยขืนถ้าคนในออฟฟิศรู้เรื่องเข้าฟางเสียหายนะคะ เค้าจะว่าเอาว่าฟางใช้เต้าไต่จับเจ้านายเหมือนที่คุณแคทชอบว่า"ฟางว่าแล้วคิดถึงคำพูดของแคทที่ชอบดูถูกเธอ
 
"ก็เธอไม่ได้เป็นแบบที่แคทว่าสักหน่อยจะเดือดร้อนทำไม รึว่ากลัวหนุ่มๆในออฟฟิศเข้าใจผิด"ป๊อปปี้ว่า แล้วคิดถึงฟางที่มักถูกหนุ่มๆในออฟฟิศ ซื้อน้ำซื้อขนมมาให้ประจำ
 
"ไปกันใหญ่แล้ว หนุ่มๆที่ไหนมีแต่เพื่อนทั้งนั้น ฟางจะไปมีใครได้ล่ะ คนเคยมีประวัติอย่างฟาง"ฟางพูดแล้วคิดถึงเรื่องของเธอที่จำอะไรไม่ได้ แถมยังต้องมาแท้งลูกอีก
 
“อยู่กับชั้น เชื่อใจชั้น ชั้นไม่ทำอะไรเธอหรอกน่า เชื่อชั้น ชั้นจะไม่ทำให้เธอเสียใจอีกแล้ว”ป๊อปปี้มองฟางที่พึมพำประโยคหลังแล้วนิ่งสักพักก่อนที่จะบอกด้วยน้ำเสียงจริงจังจนฟางรู้สึกถึงได้ว่า เขาเชื่อใจได้และปกป้องเธอได้ แต่คำบางคำที่เธอเอะใจ จะไม่ทำให้เสียใจอีกแล้ว เค้าเคยทำให้เธอเจ็บปวดด้วยหรอ?
 
“ก็ได้ๆค่ะ แต่ฟางไม่มีชุดเปลี่ยนเลยนะคะ”ฟางตกลงป๊อปปี้ยิ้มออกก่อนจะเดินจูงมือฟางมาที่ห้องนอนอีกห้องซึ่งเป็นห้องแก้ว เขาเปิดตู้เส้อผ้าให้ฟางดู
 
“อันนี้เป็นห้องของแก้ว น้องสาวชั้น เธอเลือกใส่ได้เลย ยัยนั่นไม่โกรธหรอก”ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะเดินลงไปรอด้านล่าง
 
ประมาณ10นาทีให้หลัง ฟางเดินลงบันไดมาด้วยชุดเดรสริมทะเลสีแดงลายผ้าบาติก ที่ผูกคาดผมลายดอกไม้ ป๊อปปี้มองแล้วอึ้ง สวยแบบหวานซ่อนเปรี้ยว จนเขาไม่อยากให้ใครมองเธอนอกจากเขาเลย
 
“ป่ะ”ป๊อปปี้ลุกขึ้นจากโซฟาเพื่อชวนฟาง
 
“อะไร ไปไหนคะ? ” ฟางสงสัย
“ทานข้าวไง หิวล่ะ”ป๊อปปี้พูดจบก็จบก็จูงมือฟางไปขึ้นรถทันที ป๊อปปี้ขับรถไปจอดที่ร้านอาหารริมทะเลไม่ใกล้ไม่ไกลจากบ้านของเขานัก
 
 
 
“ว้าว สวยจัง”ฟางถึงกับร้อง เมื่อเด็กในร้านพาเธอและป๊อปปี้ไปที่โต๊ะที่ชายหนุ่มจองไว้ มุมสงบติดทะเล ถูกตกแต่งด้วยเปลือกหอยโมบายส่งเสียงกรุ้งกริ้งไปมารับกับลมทะเลตอนกางคืน รอบๆประดับประดาด้วยโก๊ะไฟแบบชาวเกาะเข้ากับบรรยากาศ ฟางและป๊อปปี้ถูกคล้องพวงมาลัยดอกกล้อยไม้และพาให้นั่ง
 
“เดี๋ยวซักครู่อาหารที่สั่งไว้จะมาเสิร์ฟนะครับคุณป๊อปปี้”เด็กเสิร์ฟบอก
 
“คุณมาที่นี่บ่อยหรอคะ’ฟางถามเมื่อเห็นชายหนุ่มสนิทกับเด็กในร้าน
 
“เมื่อก่อนน่ะใช่ แต่เดี๋ยวนี้ไม่บ่อยแล้วล่ะมัวแต่ทำงานเลยไม่ค่อยมีเวลามาน่ะ อาหารที่นี่อร่อยมากนะ ถือว่าชั้นเลี้ยง ที่เธอยอมค้างที่นี่ละกัน”ป๊อปปี้ยิ้มอย่างอ่อนโยนให้ฟาง
 
“งั้นพามาบ่อยๆก็ได้นะคะของฟรีแบบนี้ฟางชอบ”ฟางยิ้มตาหยี ชายหนุ่มตอบค่ะใส่ฟางอย่างหมั่นไส้ในความน่ารักของคนที่อยู่ตรงหน้า ยัยบ้า อย่ายิ้มแบบนี้สิ ไม่อยากให้ใครมองเธอนอกจากชั้นเลย
 
“อ่ะ อ้าปาก”ทันทีที่อาหารมาเสิร์ฟจนเต็มโต๊ะ ป๊อปปี้และฟางก็ลงมือทานกัน ก่อนที่ชายหนุ่มจะยื่นส้อมที่จิ้มปลาหมึกจ่อที่ปากฟาง ฟางผงกหัวเชิงของคุณก่อนจะอ้าปากกินปากหมึกที่ชายหนุ่มป้อนให้แล้วเคี้ยวตุ้ยๆอย่างมีความสุข ทำเอาชายหนุ่มที่มองถึงกับหน้าแดง
 
“เดี๋ยวฟางแกะกุ้งให้คุณนะคะ”ฟางยิ้มก่อนจะแกะกุ้งให้ชายหนุ่ม
 
“แล้วป้อนกลับด้วยนะ”คำพูดของป๊อปปี้ทำเอาฟางอมยิ้ม น่าแปลก ทำไมเธอถึงมีความสุขจังที่ได้ทำอะไรให้เขา
 
“คุณภานุปากเลอะน่ะค่ะ”ฟางเอาทิชชู่ลุกขึ้นเพื่อเช็ดปากให้ชายหนุ่มที่อยู่ตรงข้าม ป๊อปปี้ยิ้มด้วยความเขิน อยากให้เธอดูแลชั้นแบบนี้นานๆจัง
 
 
 
 
“อิ่มจัง ตังอยู่ครบ”ฟางพูดอย่างอารมณืดีขณะที่เดินเล่นริมหาดแถวบ้านหลังจากกลับมาจากร้ายอาหาร
 
“ดีๆ เลี้ยงง่ายแบบนี้จะขุนให้อ้วนเลย”ป๊อปปี้แซว
 
“ไม่อ้วนนะ นี่ๆดูสิๆ หน้ายังไม่กลมเลย”ฟางยื่นหน้าเข้าไปใกล้ชายหนุ่ม ทำเอาปีอปปี้เขินจัดเบือนหน้าหนีไป
 
“เอ่อ พระจันทร์สวยนะคะ”ฟางเริ่มรู้สึกตัวผละออกจากป๊อปปี้แล้วเปลี่ยนเรื่องคุย
“อืม ไปนั่งตรงเปลมั้ย จะได้มองถนัดๆ”ป๊อปปี้จูงมือฟางไปที่เปลนอนที่หลังบ้าน ก่อนทั้งคู่จะเอนหลังนอนดูพระจันทร์ด้วยกัน
 
 
"ที่นี่บรรยากาศดีมากสมแล้วที่เป็นบ้านของสถาปนิก"ฟางเอ่ยชมการตกแต่งบ้านริมทะเลของป๊อปปี้
 
"เธอจำได้หรอว่าชั้นเรียนอะไรมา"ป๊อปปี้ได้ยินรีบถามขึ้นอย่างดีใจ
 
"ก็เจ้าของบริษัทรับเหมาก่อสร้างกับออกแบบเบอร์ต้นๆของไทย แถมเป็นลูกของนักธุรกิจส่งออกระหว่างประเทศชื่อดังอีก การที่เราจะมาทำงานกับเค้าเราต้องศึกษาประวัติดีๆสิคะ"ฟางตอบแล้วยิ้มให้เขา
 
"ทำการบ้านมาดีแบบนี้ต้องให้รางวัลซะหน่อยแล้ว"ป๊อปปี้ยิ้มที่ฟางรู้เรื่องราวของเขาก่อนที่จะขยับตัวมาใกล้ฟางมากกว่าเดิมแล้วกระซิบข้างหู
 
“งั้นฟางขอขึ้นเงินเดือน อ๊ะ”ฟางหันกลับไปตอบ ต้องอึ้งกับป๊อปปี้ที่หน้าทั้งคู่ชิดกันมากห่างเพียงแค่คืบ
 
"คนเรามักจะรู้ตัวในวันที่สายไปแล้วว่าเรารักเค้ามากแค่ไหน"เมื่อสบตากันเนิ่นนานทำให้ป๊อปปี้คิดถึงคนตัวเล็กที่ไม่โกรธเขาเลยเวลาที่เขาแกล้งเธอ มีแต่เขาที่ดีทำร้ายฟาง แม้กระทั่งวัตสุดท้ายเขายังไม่หยุดฟังฟางแม้กระทั่งคำที่เธอได้บอกรักเขา ด้านฟางที่รู้สึกว่าป๊อปปี้จ้องมองเธอนานมากก็รีบเบือนหน้าหนีไปมองดูบรรยากาศยามค่ำคืนแทนการสบตาเขา
 
‘ชั้นขอโทษนะ”ป๊อปปี้พูดเศร้าๆ
 
“เอ๊ะ คุณภานุพูดอะไรคะ ฟางไม่เข้าใจ”ฟางยังไม่เข้าใจว่าชายหนุ่มขอโทษเธอทำไม
 
‘ช่างเถอะๆ หาววววว ง่วงแล้วอ่ะ ไปนอนเถอะ”ป๊อปปี้แกล้งหาวแล้วเดินนำฟางไปที่ห้องนอนตัวเอง ก่อนตัวเองจะหยิบหมอนเตรียมจะลงไปนอนข้างล่าง
 
“เตียงมันใหญ่ ฟางตัวเล็กนิดเดียวคุณขึ้นมานอนบนนี้ก็ได้นะคะ”คำพูดของฟางทำเอาป๊อปปี้ใจเต้นด้วยความดีใจ ก่อนจะหยิบหมอนรีบขึ้นเตียงทันที โดยที่ฟางถอยห่างแทบไม่ทัน ฟางถอยจนจะตกเตียงทำเอาป๊อปปี้แอบขำ
 
“ชั้นบอกว่าจะไม่ทำอะไรเธอ เชื่อใจชั้นสิ”ป๊อปปี้ตอบหนักแน่น ฟางแอบยิ้ม ก่อนะล้มตัวนอนทั้งคู่ ฟางเริ่มวางใจชายหนุ่มก่อนตาจะปิดลงด้วยความเพลีย ป๊อปปี้มองร่างเล็กที่หลับไป
 
‘”ชั้นจะไม่ทำให้เธอต้องเสียใจอีกแล้วฟาง ชั้นจะไม่ทำร้ายเธออีกแล้ว ขอแค่เธอจำชั้นได้ก็พอ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะหลับตามฟางไป
 
 
 
 
คอนโดโทโมะ
 
“อืมมม อ๊ะ”แก้วที่พลิกตัวไปหมายจะกอดหมอนข้างต้องตะหงิดๆเมื่อสัมผัสถึงร่างกายคน
 
แก้วค่อยๆมองร่างที่เธอกอดแล้วต้องช๊อคสุดขีด เมื่อคนที่เธอนอนกอดคือโทโมะเพื่อนของเธอเอง แก้วมองไปรอบๆตัวแล้วพบว่าสภาพเขาและเธอเปลือยเปล่าทั้งคู่ ยิ่งเธอมองไปรอบๆห้องแล้วชัดเจน ภาพในหัวเมื่อคืนผุดขึ้นมา นี่เธอกับเขานอนด้วยกันแล้วน่ะหรอ
 
 
“ตื่นๆ ตื่นขึ้นมานะ”แก้วเขย่าโทโมะ ชายหนุ่มงัวเงียก่อนที่จะชะงักและสำรวจรอบๆเหมือนแก้ว และเมื่อเขาเห็นสภาพตัวเองและแก้ว ชายหนุ่มเอามือตบหน้าผากอย่างแรงพลางกุมขมับ
 
‘ซวยแล้วเอาไงล่ะทีนี้”โทโมะถึงกับเครียดจัด
“มันแค่อารมณ์ชั่ววูบของคนเมาสองคน ถือซะว่าเรื่องนี้มันไม่เคยเกิด”แก้วที่นิ่งคิดอยู่นานโพล่งออกมา
 
“จะบ้าหรอ นั่นมันครั้งแรกของเธอเลยนะ ชั้นทำเธอชั้นต้องรับผิดชอบ”โทโมะเดือด
“ละแพทล่ะ นายจะเอาไปไว้ไหน อย่าลืมสิ นายกำลังจะเริ่มความสัมพันธ์ที่ดีกับแพทนะ และอีกอย่างนายก็ไม่ได้รักชั้นด้วย”แก้วพูดเรื่องแพทขึ้นทำเอาโทโมะนิ่ง เขาทรยศกับแพทไปแล้ว นอนกับเพื่อนสนิทตัวเอง ทำไมเขาน่าจะใจแข็งห้ามใจตัวเองให้ดีกว่านี้นะ ไม่น่าเลย
 
“แต่เธอ”โทโมะยังไม่ยอม
 
‘ช่างชั้นเถอะน่า นายมีแพทนะ ครั้งเดียวนายจะมั่นใจขนาดนั้นเลยว่าจะเอาชั้นติด คิดมากน่า เอาล่ะชั้นไปอาบน้ำก่อนนะ”แก้วพูดติดตลกก่อนจะตบไหล่โทโมะแล้วเดินหายไปในห้องน้ำ ซึ่งภายในห้องน้ำโทโมะไม่เคยรู้เลยว่าภายนอกที่เห็นสาวห้าว กล้าได้กล้าเสียแบบแก้วนี้ กำลังซ่อนความกังวลและเสียใจกับเรื่องนี้ เธอกลัว โทโมะไม่ได้ใส่ถุงยางด้วย ละถ้าเธอท้องขึ้นมาล่ะ แก้วขยี้หัวตัวเองอย่างแรงพลางคิดหาทางออก
 
 
 
 
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด แก”ฟากของแพทที่ตื่นมาตกใจในสภาพเปลือยเปล่าบนที่นอนใครไม่รู้แล้วต้องกรี๊ดสุดเสียงเมื่อคนที่ใส่ผ้าคลุมอาบน้ำเดินออกมาจากห้องน้ำยิ่งทำให้เธอแทบช็อค เขาคือคนที่เธอไม่อยากเจอหน้าเลย กวิน
 
“ร้องทำไมล่ะจ้ะ ในเมื่อคืนเธอยังครางบนตัวชั้นดังลั่นห้องอยู่เลย”กวินพูดใกล้ๆเพื่อยั่วอารมณ์แพท
 
 
เพี้ยะ
 
 
“เลวที่สุด ทำไมพี่ทำแบบนี่กับแพท”แพทร้องไห้หลังากตบหน้ากวิน
 
“เลว อย่างชั้นเรียกว่าเลวงั้นหรอ ละไอ่ปั้นจั่นที่มันมอมเธอเมื่อคืนนี่คือเทพบุตรงั้นหรอ ที่จะพาไปขึ้นสวรรค์ เอะรึเผลอๆอยากก็อยากไปจนตัวสั่น”กวินว่าแพทอย่าเจ็บแสบ
 
 
เพี้ยะ เพี้ยะ
 
แพทโมโหจัดตบหน้ากวินซ้าย ขวาอย่างแรง
 
“ดี ชั้นเป็นคนช่วยเธอจากปั้นจั่น เธอยั่วเธออ่อยชั้นเมื่อคืนละกล้ามีหน้ามาทำร้ายคนที่ช่วยเธอ ดีงั้นตอนนี้ชั้นขอคิดค่าตอบหน่อยละกัน”กวินกระชากแพทเข้าใหล้ตัวแล้วตะคอกใส่ก่อนจะผลักแพทนอนลงอีกครั้งแล้วซุกไซร้ที่คอแพท แพทร้องไห้ทุบตีกวินอย่างด้วยความตกใจ ก่อนที่จะสู้แรงกวินไม่ได้และยอมกวินไปโดยที่ไม่เต็มใจเลย
 
 
 
 
 
“อืมมมมม เช้าแล้วนิ คุณภานุคะตื่นๆ”ฟางที่ตื่นชึ้นมาเห็นพระอาทิตย์ขึ้นก็หันไปปลุกป๊อปปี้ให้ตื่น ชายหนุ่มลุกขึ้นมาขยี้ตามองไปรอบๆเห็นยัยตัวเล็กของเขาก็ยิ้มทันที
 
“แต่ชั้นยังง่วงอยู่เลยนะ”ป๊อปปี้อ้อน ทำเอาฟางหน้าแดง
 
“ไม่ได้ค่ะ วันนี้ไม่ใช่วันหยุดเราต้องไปทำงานนะคะ”เมื่อเจอยัยตัวเล็กของเขาดุไปแบบนั้น ป๊อปปี้รีบลุกไปอาบน้ำทันที ซักพักใหญ่ ป๊อปปี้ก็อาบน้ำเสร็จก่อนที่จะให้ฟางไปจัดการตัวเอง เมื่อเขาแต่งตัวเสร็จเขาก็ไปเอาเสื้อผ้าห้องแก้วมาวางไว้ให้เธอ ก่อนจะลงไปทำอาหารเช้าให้ฟาง
 
เมื่อฟางอาบน้ำเสร็จเธอต้องอมยิ้มทันทีเมื่อเห็นป๊อปปี้เตรียมชุดให้เธอ ฟางแต่งตัวเสร็จก็ลงมาพบว่าป๊อปปี้นั่งรอทานข้าวอยู่
 
“ขอโทษนะคะที่ฟางช้า”ฟางยิ้ม ป๊อปปี้ยื่นถ้วยข้าวต้มทะเลให้ฟางก่อนจะนั่งทานด้วยกันไป
 
“ไม่อยากกลับเลย”ป๊อปปี้บ่นระหว่างขับรถกลับเข้าสู่กรุงเทพ
 
“ไม่ได้ค่ะ เราต้องไปทำงานนะคะ วันนี้คุณภานุต้องเข้าประชุมกับนายช่างรับเหมาที่มาจากชลบุรีอีกนะคะ ไหนจะต้องไปตกลงกับโปรเจคที่จับมือกับทางห้างอีก งานเยอะแบบนี้อย่าขี้เกียจสิคะ”ฟางยังยืนยันเสียงแข็งทำเอาป๊อปปี้ที่บ่นเงียบลงจ๋อยสนิท เห้อ เวลาอยู่กับเธอทำไมมันมีน้อยจัง อยากให้เวลาเดินช้าๆจัง
 
"ดุจังเลย เลขาคนนี้จะมีใครมาจีบมั้ยเนี่ย"ป๊อปปี้แอบเเซวฟาง
 
"เอ้า รึส่าคุณภานุชอบล่ะคะที่มีคนมาจีบฟาง"ฟางเหล่มองป๊อปปี้ก่อนจะตอกกลับไปบ้าง ทำให้ชายหนุ่มถึงกับอมยิ้มออกมาด้วยความเขินที่ฟางพูดได้ตรงใจเขาจริงๆ
ฟางที่เหลือบมองป๊อปปี้ที่ขับรถเงียบแล้วแอบอมยิ้มกับการกระทำของเขาที่ทะเล เห้อ ถ้าเวลามีมากกว่านี้เธอคงรู้สินะ ว่าเขาคิดยังไงกับเธอ แล้วอดีตเธอเป็นอะไรกับเขา
 
 
 
 
 
“ฮือๆ”แพทที่นอนร้องไห้อยู่ค่อยลุกยันตัวขึ้นมาใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้วหันไปมองคนที่หลับอย่างสบายใจอย่างเสียงใจ ภาพอดีตที่แฟนเก่าพี่สาวของเธอคนนี้เคยรักเคยเอ็นดูเธอเหมือนน้องสาวแท้ๆตอนนี้มันหายไปหมดแล้ว พี่คนนั้นตายไปแล้วจริง แพทปาดน้ำตาแล้วค่อยๆลงจากบ้านมาแล้วโบกแท๊กซี่เพื่อกลับบ้านไป
 
“ขอโทษนะแพท พี่ขอโทษ”กวินที่ลืมตาขึ้นเมื่อแพทออกไปแล้ว พูดอย่างสำนึกผิด
 
 
อัฟให้แล้วน้าาาาาาา ยาวสะใจเลย ขอเม้นเยอะๆกับโหวตเยอะๆให้เราหน่อยสิน้าๆๆๆๆๆ