เกลียดเธอแค่ไหน สุดท้ายก็รักเธอ

 

 

 

ตั้งแต่กลับมาจากทะเล ฟางและป๊อปปี้เริ่มหันมาคุยกันมาขึ้น แค่เธอก็ยังจำไม่ได้อยู่ดีว่าเธอกับเค้าเป็นยังไงในอดีต

 

“อ้าวแก้ว วันนี้นึกยังไงเนี่มาหาพี่ได้ แล้วโทโมะล่ะ”ป๊อปปี้เอ่ยทักที่เห็นน้องสาวมาหาเธอที่นี่ก่อนจะถามหาโทโมะ ทำเอาแก้วสะอึกทันทีที่ได้ยินชื่อของโทโมะ

 

“อะ เอ่อ คงไปช่วยงานพ่อมั้ง ช่วงนี้แก้วไม่ค่อยได้คุยอ่ะ แหะๆ จบแล้วต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันไปทำงานสิพี่ป๊อป”แก้วบ่ายเบี่ยงก่อนจะหันไปนั่งที่โซฟาเพื่ออ่านนิตยสารต่างๆทันที ป๊อปปี้สงสัยเพราะตั้งแต่เขากลับมาจากทะเล รู้สึกเหมือนแก้วจะพยายามหลบหน้าและไม่รับโทรศัพท์โทโมะตลอดเลย

“เอกสารค่ะเจ้านาย ส่วนนี่กาแฟ ฟางว่าดื่มแค่นี้พอแล้วนะคะเพราะคุณดื่มกาแฟไปตอนเช้าแก้วนึงแล้ว”ฟางเปิดห้องเข้ามาเอาเอกสารให้เขาเซ็นแล้วเอากาแฟเย็นที่ไปซื้อจากชั้นล่างให้ป๊อปปี้พลางบ่นปนห่วงเขา

 

"กลัวเจ้านายคนนี้เป็นอะไรไปล่ะสิ"ป๊อปปี้ยิ้มออกมาที่ฟางยังคงห่วงและดูแลเขาอยู่แบบนี้

 

"แหม ถ้าเป็นอะไรไปฟางก็แย่เลยสิคะเดี๋ยวไม่มีใครจ่ายเงินเดือนให้ อ๊ะ ขอโทษค่ะฟางไม่ทันเห็นว่าเจ้านายมีแขกอยู่เมื่อกี้ก็มัวแต่ไปเอาเอกสารเอ่อ เดี๋ยวฟางไปเอาน้ำให้นะคะ"ฟางรีบตอบกลับมาก่อนจะหันไปเห็นแก้วนั่งอยู่ก็รีบขอโทษพลางจะไปหาน้ำมาให้

 

"ไม่ต้องหรอกจ้ะ เย็นนี้ไปทานข้าวบ้านแก้วนะฟาง”แก้วชวนฟางทันที ทำเอาฟางแทบเหวอ

‘อะ เอ่อ จะดีหรอคะ”ฟางอึกอัก

‘ก็ไปคุยเรื่องงานกับเจ้านายเราต่อไง เป็นเลขาอะไรไม่เคยไปบ้านเจ้านาย”แก้วรีบชงต่อ

 

“อะไรคะๆ ใครจะไปไหนกับใครคะเนี่ย”แคทเปิดเข้ามาในห้องทันทีที่ได้ยินว่าแก้วจะพาฟางเข้าบ้านป๊อปปี้ แพทรีบตามพี่สาวตัวเองมาติดๆ

 

“ก็แค่เลขาจะไปคุยงานกับเจ้านายเค้าตอนเย็นนี้มีอะไรรึเปล่าคะ พี่แคท”แก้วปิดนิตยสารแล้ววางลงก่อนจะลุกขึ้นตอบแคททันทีอย่างยียวน แพทที่เริ่มเห็นรังสีอำมหิตของทั้งคู่รีบเอาตัวคั่นกลางเพื่อนและพี่สาวทันที

 

“เอ่อ แพทว่ามันก็จริงอย่างที่แก้วว่านะพี่แคทเค้าทำงานด้วยกันก็ต้องไปไหนมาไหนด้วยกันอยู่แล้ว”แพทตอบแต่โดนแคททำตาดุใส่ต้องรีบจ๋อย

 

“งั้นแคทจะไปด้วย เพราะแคทไม่ได้ไปบ้านป๊อปนานแล้วเหมือนกัน”แคทตอบทันทีก่อนจะหันไปจ้องตากับแก้วต่อ

 

‘จ้า โทโมะแพทอยู่บริษัทพี่ป๊อปค่ะ แก้วก็อยู่ค่ะอยู่ด้านล่างแล้วหรอคะ”แพทหันไปรับโทรศัพท์โทโมะทำเอาแก้วหน้าเจื่อนลงทันที

‘อะไรนะคะ มีคนมาโวยวายล่างบริษัทพี่ป๊อป”แพทตกใจ ก่อนจะบอกให้ทุกคนเลิกทะเลาะกันแล้วรีบลงไปด้านล่างบริษัททันที

 

 

 

 

“Shut up! รู้มั้ยว่าชั้นเป็นใคร ชั้นเป็นแฟนของเจ้าของที่นี่นะ”เสียงโวยวายของหญิงสาวที่ทะเลาะกับยามอยู่ทำให้ป๊อปปี้ ฟาง แก้ว แคทและแพทรีบวิ่งลงมาดูทันที

 

“นี่เกิดอะไรขึ้นน่ะ”ป๊อปปี้ถามเสียงดัง

 

‘My Honey!”หญิงสาวหันไปด้วยความดีใจก่อนจะวิ่งไปหาป๊อปปี้แล้วกระโดดจุ๊บที่ปากทันที สร้างความตกใจให้ทุกคนเป็นอย่างมาก

 

“กรี๊ดด แกเป็นใครยะมาทำอะไรประเจิดประเจ้อแบบนี้ ทุเรศที่สุด”แคทรีบไปกระชากตัวสาวปริศนาออกจากตัวป๊อปปี้ทันทีพร้อมกับต่อว่าหึงหวง

 

‘ฮันนี่คะ คนพวกคือใครหรอคะ”สาวปริศนาชี้นิ้วไปที่พวกแก้วและแคทแพทแล้วมองหัวจรดเท้าก่อนจะเข้าไปควงแขนป๊อปปี้อย่างออดอ้อน

 

“นี่เธอ พวกชั้นต้องถามเธอมากกว่านะ เธอเป็นใครทำไมสนิทสนมกับพี่ป๊อปแบบนี้บอกมานะ”แก้วโมโห

 

“โอ๊ย พอๆ พอให้หมดทุกคนเลยล่ะ แก้วนี่ป๊อปปี้ลูกติดพ่อเลี้ยงพี่ ส่วนป๊อปปี้นี่แก้วน้องสาวพี่อีกคน นี่แคทแพทเพื่อนพี่ และนี่ฟาง เลขาของพี่”ป๊อปปี้เงียบมานานก็ร้องออกมาก่อนจะเป็นฝ่ายแนะนำตัวทั้งหมดให้รู้จักกัน ป๊อปปี้หญิงมองฟางอย่างไม่วางตาเพราะสังเกตว่าทำไมป๊อปปี้ชายต้องพูดว่าของพี่แค่คนเดียว ซึ่งแคทก็รู้สึกเช่นนั้นจึงจ้องมองฟางอย่างหมั่นไส้จนฟางรู้สึกอึดอัด

 

“ผมพลาดอะไรไปรึเปล่าแพท”โทโมะวิ่งมาจากลานจอดรถมาหาทุกคน โทโมะสบตาเข้ากับแก้วก่อนทั้งคู่จะรีบเมินหน้าหนีไปทางอื่นทันที

 

“แค่เรื่องเข้าใจผิดน่ะค่ะโทโมะ”แพทยิ้มหวานให้โทโมะ แก้วมองภาพนั้นแล้วรู้สึกปวดที่ใจลึกๆ

 

“เฮ้ ฟางวันนี้กวินบอกว่าติดธุระน่ะมารับพวกเราไม่ได้เลยบอกให้พวกเราหาข้าวกินกันเองก่อนเลย อ๊ะ”ธามไทวิ่งมาหาฟางหน้าบริษัทเพื่อบอกก่อนจะหันไปเจอกับป๊อปปี้หญิงแล้วชะงัก ป๊อปปี้หญิงเมื่อเห็นธามไทก็รีบคล้องแขนป๊อปปี้ชายทันที

 

 

"จะไปหาข้าวกินข้างนอกทำไมวันนี้แก้วจะชวนฟางเค้าไปทานข้าวที่บ้าน ไปด้วยกันสิ"แก้วไม่อยากเห็นภาพของแพทและโทโมะจะหันไปคุยกับธามไทเพื่อนของฟาง

 

"จะดีหรอคะคุณแก้วฟางเกรงใจค่ะ"ฟางตอบไปตามตรง

 

"รู้ตัวนี่ว่าไปกินข้าวบ้านคนอื่นมันรบกวนคนอื่นเค้า เป็นแค่ลูกจ้างอย่ามาทำตัวเสมอเจ้านายสิ"แคทได้ทีก็รีบว่า

 

"พวกเราเป็นลูกจ้างพวกเรารู้ตัวดีอยู่แล้วครับ แต่พวกเจ้านายที่ทำตัวอยู่สูงเนี่ย เค้าไม่ลงมาหาเรื่องลูกน้องหรอกนะครับ ทำตัวเป็นพวกแม่ค้าปากตลาดไปได้"ธามไทไม่พอใจที่แคทชอลหาเรื่องฟางก็เอามากอดคอเพื่อนสาวแล้วว่ากลับใส่แคท ป๊อปปี้ชะงักเมื่อเห็นภาพนั้น

 

 

“พอได้แล้วค่ะ งั้นตกลงเย็นนี้ธามไทกับฟางก็ติดรถไปกินข้าวบ้านแก้วให้หมดเลยแล้วกันถือซะว่า เลี้ยงที่ฟางกับธามทำงานครบเดือนนึงแล้วกัน”แก้วพูดสรุป

 

“หา/ยินดีเลยครับ/ No”คำตอบของฟาง ธามไทและป๊อปปี้หญิงทำเอาคนฟังอย่างป๊อปปี้ชายและแก้วแปลกใจ ที่ป๊อปปี้หญิงพูดแบบนั้น ป๊อปปี้หผยิงจ้องหน้าธามไทแล้วฮึดฮัดก่อนที่จะลากป๊อปปี้ให้ไปกับตัวเองโดยที่แคทมองตามอย่างไม่พอใจก่อนที่จะรีบตามไปบ้าง

 

 

“เฮ้ ฟาง นั่นมันแฟนเธอนิไหงถูกยัยนั่นไปควงได้”ธามไทกระซิบถามเพื่อนสาว

 

“ใคร แฟนใครคุณภานุไม่ใช่แฟนฟางนะธามไปทำงานของเราเถอะน่า”ฟางรีบแย้งก่อนที่จะผลักธามไทกลับไปทำงาน

 

 

"นี่ฟางจำเราไม่ได้จริงๆหรอ"โทโมะที่จ้องมองฟางแล้วรีบเดินมาดักเธอ

 

"เอ่อ ขอโทษนะคะ แต่ฟางจำใครที่นี่ไม่ได้เลย ฟางขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ"ฟางตอบไปตามตรง

 

“ถือว่าตกลงหมดแล้วนะ ฟางห้ามหนีกลับบ้านก่อนนะ เย็นนี้เธอทีนัดกับชั้น เดี๋ยวชั้นจะกลับมารับ”แก้วด่วนสรุปให้ทุกคนให้ไปทานข้าวที่บ้านตัวเอง ก่อนจะรีบไลน์หาเขื่อนและเฟย์เพื่อมาแท๊คทีมช่วยเธออีกที โดยที่เล่าเรื่องของป๊อปปี้หญิงผ่านทางไลน์ระหว่างขับรถกลับบ้าน ซึ่งมีรถของป๊อปปี้ที่มีแก้ว ป๊อปปี้หญิง ฟางและธามไทนั่งมาด้วย โดยอีกคันของโทโมะมีแพทและแคทนั่งตามมา จนมาถึงบ้านของแก้ว ทั้งหมดได้เข้าทานข้าวที่นี่หมดเลย

 

 

“สวัสดีค่ะทุกคน ฟางจริงๆด้วยชั้นคิดถึงเธอมากเลยนะ”เฟย์และเขื่อนเดินมาทักทายทุกคนที่ห้องรับแขก แล้วรีบวิ่งไปกอดฟางแน่น

 

"ขอโทษนะคะ คือฟางจำคุณไม่ได้"ฟางนิ่งแล้วพูดไปตามตรงทำให้เฟย์ถึงกับจ๋อยลงไปทันที

 

"เอาล่ะ ป่านนี้ป้าอรเตรียมอาหารให้เสร็จแล้วล่ะ ไปกันเถอะค่ะ"แก้วพูดก่อนที่จะชวนทุกคนเข้ามาในห้องอาหารก่อนที่ป๊อปปี้จะแนะนำป๊อปปี้หญิงให้เฟย์และเขื่อนรู้จัก ป๊อปปี้หญิงที่นั่งข้างป๊อปปี้ชายและอีกข้างเป็นแคทนั่งอยู่ เฟย์และเขื่อนหันไปมองแก้วที่นั่งกับฟางทันที

 

“คือไหนๆก็ไหนๆละนะทุกคน ชั้นเอาการ์ดมาให้ทุกคนล่ะ”เฟย์ที่เปลี่ยนบรรยากาศในห้องด้วยการแจกการ์ดแต่งงานสีชมพูหวานให้ทุกคน

 

“ว้าวว ยินดีด้วยนะเฟย์ เขื่อนในที่สุดก็ได้แต่งซักที”แก้วร้องแซว

 

“ฟางอย่าลืมมานะ ถึงแม้ตอนนี้เธอจะจำชั้นไม่ได้ แต่รู้ไว้ว่าเธอคือเพื่อนของชั้นนะ มาให้ได้ด้วยนะ”เฟย์ยื่นการ์ดให้ฟางและคะยั้นคะยอให้เธอไปงานแต่งเธอเดือนหน้าให้ได้ฟางยิ้มแทนคำตอบ

 

“ป้าอรเค้าทำอาหารอร่อยมากเลยนะคะ ทุกคนต้องลองชิมฝีมือแล้วจะติดใจ"แก้วพูดเมื่อเห็นป้าอรและเด็กในบ้านเดินยกอาหารเข้ามาเสิร์ฟ ขณะป้าอรที่จัดโต๊ะอาหารอยู่ฟางก็ลุกขึ้นเดินไปถือโถข้าวตามความเคยชิน

 

“เดี๋ยวฟางช่วยนะคะป้า”ฟางยิ้ม ป้าอรตกใจทันทีก่อนจะร้องไห้สวมกอดฟาง

“หนูฟางง หนูยังไม่ตาย ฮือ หนูฟางของป้า”ป้าอรกอดฟางแล้วร้องไห้ฟางเหวอทันที

 

“เอ่อ ป้าอรจ๋าฟางกลับมาแล้วนี่ไง เดี๋ยวให้ฟางทานข้าวก่อนเนาะ ละค่อยว่ากันอีกที”แก้วเดินไปบอกป้าอร หญิงสูงวัยถอนกอดฟางแล้วยิ้มให้ก่อนจะเดินหายไปในครัว ทำไมเธอรู้สึกผูกพันกับคนที่นี่นักนะ

 

 

“ฮันนี่ ป๊อปปี้อยากกินปลา”ปีอปปี้หญิงอ้อนให้ชายหนุ่มตักปลาให้เธอ

 

“ป๊อปคะ ทานผักนะคะ”แคทไม่ยอมตักผักในจานให้ป๊อปปี้

 

“ฮันนี่ทานเยอะๆนะ ฮันนี่ทำแต่งานใช่มั้ยตั้งแต่กลับมาเนี่ย”ป๊อปปี้หญิงตักโน่นนี่อ้อนป๊อปปี้ชายออเซาะแข่งกับแคททำเอาฟางที่นั่งตรงข้ามชายหนุ่มมองอย่างหงุดหงิด

 

“ผู้ชายเจ้าชู้”ฟางพูดเบาๆ

 

“หึงบอสหรอฟาง”ธามไทแอบกระซิบถามกึ่งแซว

 

“ทะลึ่งล่ะ”ฟางตีแขนธามไทเบาๆ

 

“แหมๆคุณเลขาฮันนี่นิดูสนิทกับธามไทจังเลยนะคะ หยั่งกับแฟนกันเลย”ป๊อปปี้หญิงแขวะฟางก่อนมองหน้าธามไทไม่กระพริบ เพราะเธอเห็นธามไทให้ความสนใจแต่ฟางจนน่าหมั่นไส้

 

“สนิทกันหมดนั่นล่ะค่ะ โดยเฉพาะผู้ชาย นี่ก็ได้ข่าวว่าอยู่บ้านเดียวกันด้วยนิ”แคทเสริมใส่ไฟฟาง ทำเอาฟางทำตาขวางใส่แคทที่ทำหน้าสะใจ

 

“ถ้าไม่รู้อะไรคุณแคทไม่พูดเนี่ยไม่มีใครว่าว่าเป็นใบ้หรอกนะคะ”ฟางตอบนิ่งแต่เจ็บทำเอาแคทแทบกรี้ด ป๊อปปี้แกล้งทำเป็นกินน้ำทันทีเพื่อกลั้นขำ

 

หลังจากทานข้าวเสร็จแล้วทุกคนก็มานั่งคุยเล่นกันที่ริมสระน้ำ ป๊อปปี้ที่นั่งเล่นกีต้าร์ร้องเพลงอยู่โดยมีแคทและป๊อปปี้หญิงขนาบข้างทำให้เขาเข้าใกล้ฟางไม่ได้เลยฟางจึงไปนั่งคุยกับเฟย์และเขื่อนเรื่องงานแต่งงานแทน  ส่วนแก้วที่นั่งคุยกับธามไทจนถูกคอแล้วนั่งถ่ายรูปเล่นทำเอาโทโมะที่นั่งข้างแพทจ้องตาไม่กระพริบ แล้วจู่ๆกวินก็เดินเข้ามาที่บ้านนี้

 

“อ้าวกวินมาได้ไงเนี่ย”ฟางร้องตกใจ

 

“มารับแฟนหรอกวิน”แคทพูดเสียงดังทำเอาป๊อปปี้ที่เล่นกีต้าร์อยู่หน้าตึง หยุดเล่นแล้วเดินเข้าบ้านไป

 

“จะมารับรึไม่รับ แล้วเกี่ยวอะไรกับคุณล่ะครับ”กวินย้อนกัดแคทพลางเอามือโอบเอวฟางอย่างสนิทสนม

 

 

เพล้ง

 

 

“เอ่อ แพทนี่แย่จัง ซุ่มซ่ามแบบนี้เดี๋ยวขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ”แพทรีบลุกไปเข้าห้องน้ำเพราะทำน้ำหวานตกใส่เสื้อตัวเองเลยโดนเลอะไปโดนโทโมะด้วย

 

“เดี๋ยวชั้นพาไปเปลี่ยนเสื้อนะ”แก้วเดินนำโทโมะไป

 

“เอ่อ แก้ว ชั้น”โทโมะพยายามพูดเมื่อแก้วพาเขามาที่ห้องน้ำเพื่อเอาเสื้อยืดให้เขาเปลี่ยน

 

“ชั้นบอกแล้วไง เรื่องคืนนั้นอย่าพูดถึงมันอีก”แก้วตัดบทก่อนจะเดินไป

 

“เพราะว่าตอนนี้แก้วถูกใจธามไทเข้าแล้วน่ะสิเลยไม่แคร์เรื่องที่เกิดขึ้น นี่คงกะเก็บแต้มหรอ เลยกะหว่านเน่ห์ให้ผู้ชายไปทั่ว”โทโมะพูดออกไปอย่างหงุดหงิดจึงโดนแก้วตบไปทีนึง

 

“อย่ามาพูดพล่อยๆแบบนี้นะ”แก้วหงุดหงิดและแอบน้อยใจ

 

“งั้นก็ไม่ต้องพูดมันสิ อยากจะรู้เหมือนกันว่าแก้วลืมคนแรกของแก้วไปแล้วรึยัง”พูดจบโทโมะก็รวบแก้วไปจูบทันที แก้วทั้งทุบตีโทโมะเป็นพัลวันแต่เขาไม่หยุดพลางเอามือลูบไล้ไปตามสะโพกและหน้าอกของแก้ว จนแก้วหมดเรี่ยวแรงที่จะขัดขืน

 

“กะ แก้ว”โทโมะเริ่มรู้สึกถึงน้ำอุ่นๆที่ไหลออกจากตาแก้วจึงถอนจูบแล้วต้องตกใจที่เห็นแก้วร้องไห้จึงหยุดการกระทำ

 

“แก้วเกลียดโทโมะ ฮือ”แก้วพูดจบก็ตบโทโมะไปทีนึงก่อนจะหนีออกจากห้องน้ำไปโดยที่ไม่รู้เลยว่ามีคนแอบฟังเรื่งที่ทั้งคู่คุยกันจนหมดตั้งแต่ต้น

 

 

 

 

“ฮอตจังเลยนะคุณเลขา”ป๊อปปี้แอบในมุมมืดเมื่อเห็นฟางเดินเลี่ยงออกมาจึงเดินมาดัก

 

“เจ้านายก็เหมือนกันล่ะค่ะมีทั้งคุณแคท คุณป๊อปปี้”ฟางน้อยใจเดินหนีไปแต่ป๊อปปี้กลับรวบฟางไปกอด

 

“ปะ ปล่อยนะ ทำแบบนี้ไม่ได้นะคะคุณภานุ”ฟางดิ้นไปมา

 

“หึงผมหรอธารา”ป๊อปปี้แกล้งถาม

 

“บ้าใครหึง อ๊ะ”ฟางปฎิเสธจึงโดนป๊อปปี้หอมแก้มไปทีนึง ก่อนจะกอดฟางไม่ปล่อย

 

“ไปหาป้าอรมั้ย ป้าอรเค้าคิดถึงคุณนะ”ปีอปปี้เดินจูงมือฟางไปที่ห้องป้าอรหลังครัวทันที ทำไมนะเธอไม่ปฎิเสธเค้า หรือเธอยากรู้ว่าเธอเป็นใคร เธอจึงยอมเดินตามไป

 

 

 

 

“อ๊ะ ปล่อยนะ”แพทเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วเช็ดคราบน้ำตาต้องตกใจเมื่กวินมากไหนไม่รู้ดันเธอเข้าไปในห้องน้ำตามเดิมแล้วล๊อคประตู

 

“ร้องไห้ทำไม”กวินถาม

 

“ปะ เปล่า”แพทหลบตากวิน ชายหนุ่มจึงดันตัวแพทชิดติดกับกำแพงห้องน้ำเพื่อไม่ให้เธอไปไหน ก่อนจะจูบไปทีนึง

 

“ถ้าโกหกอีกชั้นจะทำมากกว่านี้ บอกมานะว่าร้องไห้ทำไม”กวินขู่ก่อนจะถามอีกครั้ง เมื่อแพทไม่ยอมตอบจึงจะช้อนหน้าขึ้นมาจูบอีกทีต้องชะงักเมื่อเห็นแพทร้องไห้

 

“แพท พี่”กวินกำลังจะพูด แต่แพทกลับผลักเขาออก

 

“อย่ามายุ่งกับชั้นอีกเลย ขอร้องล่ะ ปล่อยชั้นไปเถอะนะ”แพทบอกก่อนจะวิ่งออกห้องน้ำไป กวินรู้สึกแปลกที่แวบนึงเห็นแพทร้องไห้แล้วเขารู้สึกแย่เหลือเกิน

 

 

 

 

“ไม่เจอกันนายเลยนะป๊อปปี้”ธามไทเดินมาจากด้านหลังป๊อปปี้หญิงที่เดินมาคุยโทรศัพท์กับพ่อของเธอ

“แกยังไม่ตายอีกหรอ ทำไมไม่ตายๆไปซะ”ป๊อปปี้กัดฟันเคียดแค้นแล้วเดินหนีไป แต่ธามไทรวบไปกอดก่อนจะหอมแก้มเธอทีนึงอย่างแรง

 

“หาผู้ชายคนใหม่ไม่ได้ถึงกับมาเอาพี่ชายตัวเองเลยหรอ”ธามไทถาม

 

“ฮันนี่เค้าดีกว่าแกหลายเท่าคนอย่างแกน่ะเทียบไม่ได้”ป๊อปปี้พูดในอ้อมกอดธามไท

 

“แต่ถ้าเรื่องลีลาน่ะ ชั้นไม่แพ้ใครเลยเธอก็รู้ไม่ใช่หรอครางออกจะดังขนาดนั้น”ธามไทเดินเข้ามากระซิบข้างหูป๊อปปี้ทำเอาหญิงสาวหน้าแดงดิ้นออกจากอ้อมกอดแต่ธามไทรัดแน่นกว่าเดิม

 

“บอสเป็นของฟางจำไว้ ถ้าขืนเธอมายุ่งกับบอสอีก เธอเจอดีแน่”ธามไทขุ่ ป๊อปปี้สะบัดหลุดออกมาได้ก็ตบธามไทไปทีนึงทำให้ชายหนุ่มหันขวับมาด้วยความโกรธ

 

“แกจะทำอะไรชั้น”ป๊อปปี้พูดพร้อมกับจ้องธามไทอย่างไม่ไว้ใจ

 

“ละคิดว่าผัวจะทำอะไรกับเมียล่ะจ้ะ คนสวย”ธามไทพูดแล้วเอามือลูบไล้หน้าป๊อปปี้

 

“แกมันทุเรศชั้นเกลียดแก”ป๊อปปี้พูดจบก็วิ่งหนีออกไปธามไทมองอย่างสะใจแล้วเอามือล้วงกระเป๋าก็ชะงักเมื่อเขาล้วงมาเจอไอโฟนแก้วที่ใช้ถ่ายรูปกันเมื่อกี้ ก่อนจะแอบเปิดดูรูปไปเรื่อยๆแล้วต้องตกใจกับรูปหนึ่ง ก่อนจะแอบส่งรูปนั้นเข้ามือถือเขาเองทางไลน์แล้วจัดการเอามือถือไปคืนแก้วทันที

 

 

อัฟแล้วๆๆๆๆๆ อย่าลืมเม้นกะโหวตเราเยอะๆน้ะๆๆๆๆ นี่รับปั่นให้ทุกคนอ่านเชียวน้าT^T