ความรักงั้นหรอ..ตลกสิ้นดี!!

ยุนอานั่งถอนหายใจพลางคิดเรื่องที่จุนซูที่ได้อธิบายเกี่ยวกับเหตุผลที่เค้าต้องเลิกกับเจสสิก้าและต้องทำตัวแย่ๆใส่
เจสสิก้าแบบนี้ แต่เธอก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งเท่านั้นเอง เพราะเหตุผลที่จุนซูได้บอกกับเธอก็คือ
 
2 วันก่อน!
"นายมีอะไรก็พูดมาเร็วๆเหอะ!" ยุนอาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ไม่สบอารมณ์อย่างเห็นได้ชัดก่อนจะกระแทกก้นตัวเอง
ลงกับเก้าอี้เหล็กอย่างแรง จุนซูมองเพื่อนของเค้านิดๆก่อนจะนั่งลงตามและเตรียมตัวที่จะอธิบายห้เธอได้ฟัง
"ชั้นจะอธิบายเรื่องที่เธอไม่เคยรู้และกล่าวหาว่าชั้นเป็นผู้ชายแย่ๆให้ฟัง"
"เฮอะ!! ชั้นว่ามันเป็นคำแก้ตัวซะมากกว่า..."
"ชั้นถูกบังคับ" ไม่ทันที่ร่างบางจะพูดจนจบประโยค จุนซูก็โพล่งออกมาเสียก่อน ยุนอาขมวดคิ้วแล้วหันมามองจุนซู
ด้วยความไม่เข้าใจ ร่างหนาหันมามองยุนอาด้วยสายตาเรียบนิ่งเหมือนอย่างที่ชอบทำบ่อยๆ
"ชั้นจำเป็นต้องทำ ชั้นถูกบังคับ"
"ถูกบังคับ...จากใคร?"
"ประธานที่บริษัทค่ายชั้นน่ะสิ!" จุนซูพูดขึ้นด้วยสีหน้าสลดลงอย่างเห็นได้ชัด แต่ทว่ายุนอาก็ยังคงไม่เชื่อเต้าอยู่ดี
จุนซูจึงได้แต่ถอนหายใจออกมากับท่าทีไม่ไว้ใจเค้าของยุนอา ไม่ว่าเค้าจะอธิบายให้เธอฟังยังไงเธอก็คงจะไม่เชื่อ
เค้าอยู่ดีสินะเนี่ย
"เธอจะไม่เชื่อหรือยังไงก็ได้นะ แต่ช่วยฟังชั้นหน่อยเถอะ" ยุนอานั่งคิดอยู่ซักพักก็ตกลงยอมฟังสิ่งที่จุนซูต้องการ
จะอธิบาย ร่างหนายิ้มออกมานิดๆทำเอายุนอาถึงกับตกใจกันเลยทีเดียว เนื่องว่านานๆทีจะได้เห็นเพื่อนคนนี้ยิ้มกับ
เค้าบ้างซักครั้งนึง และจุนซูก็เริ่มอธิบายเรื่องทั้งหมดให้ยุนอาฟัง
"เค้าบอกว่าถ้าชั้นไม่เลิกคบกับเจส เค้าจะตามราวีเราทั้งคู่และเจสเองก็จะโดนแอนตี้จากแฟนคลับชั้นด้วย จริงๆแล้ว
ตอนนั้นชั้นเคยเลิกฝันที่จะเป็นนักร้องไปเลยล่ะ แต่ก็ทำไม่ได้เพราะเซ็นสัญญากันไปเรียบร้อยแล้ว" จุนซูเว้นวรรค
เพื่อให้ยุนอาได้ทำความเข้าใจกับคำอธิบายของเค้า ร่างบางพยักหน้าเบาๆอย่างครุ่นคิดและหันมามองเค้าด้วยสาย
ตาที่เปลี่ยนไปจากเมื่อกี้ เธอดูไขว้เขวและสับสนมากๆในตอนนี้
"แล้วยังไงต่อ ทำไมนายต้องทำตัวแย่ๆใส่เธอด้วย" แต่ว่าคนอย่างยุนอามีรึจะยอมเชื่อง่ายๆ เธอถามถึงการกระทำ
แย่ๆที่คนตรงหน้ามักจะทำใส่เจสสิก้าด้วยความไม่พอใจอีกครั้ง
"ชั้นต้องคอยห้ามตัวเองไม่ให้ใจอ่อนน่ะ เลยทำร้ายเธอไป หึ!..น่าสมเพชสินะ" ยุนอาก็ถอนหายใจออกมาก่อนจะ
ลุกขึ้นและยิ้มให้เพื่อนชายคนเดียวของเธอ
"โอเค! ชั้นเข้าใจแล้วล่ะ"
"เอ๊ะ!" จุนซูอุทานออกมาด้วยความสงสัย ร่างบางตบไหล่เค้าเบาๆหลายทีก่อนจะยิ้มขึ้นมาอีกครั้ง
"ถ้าสิ่งที่นายพูดเป็นเรื่องจริง ชั้นจะช่วยนายเอง ^-^"
 

 
ยูรินอนไม่ได้สติอยู่โดยมีแจจุงคอยเฝ้าอยู่ใกล้ๆเสมอตั้แต่เช้าจนนี่ก็เย็นแล้วเธอก็ยังไม่ฟื้นซักที และมันก็ทำให้คน
เฝ้าดูเป็นกังวลอย่างมาก เจสสิก้าที่คอยเฝ้าอยู่ห่างๆก็รู้สึกได้ถึงความเป็นห่วงที่แจจุงนั้นมีให้ยูริ มันมากมายซะจน
เกินกว่าคำว่าคนรู้จัก เพราะถ้าเป็นอย่างนั้นจริงเค้าก็คงไม่มาเฝ้าเธอใกล้ชิดขนาดนี้หรอก ในขณะที่เจสสิก้ากำลัง
ครุ่นคิดเรื่องของแจจุงอยู่นั้น เสียงโทรศัพท์ของแจจุงก็ดังขึ้นทำให้เธอหลุดจากภวังค์
"คุณแจจุงคะ มีโทรศัพท์มาค่ะ"
"ช่วยเอามาให้ผมทีครับ" เจสสิก้าเดินไปหยิบโทรศัพท์ที่โต๊ะอาหารซึ่งจจุงวางเอาไว้ตอนทานอาหารเย็น เจสสิก้า
เดินมาหยิบโทรศัพท์ที่ยังคงดังก้องอยู่ของแจจุง เมื่อเห็นปลายสายว่าเป็นใครเธอก็รีบกดวางทันทีก่อนจะยิ้มขึ้นมา
อย่างสะใจนิดๆ แจจุงหันมามองเธอเนื่องจาดเสียงโทรศัพท์ดับไป
"อ่อ! สายตัดไปแล้วน่ะค่ะ" เจสสิก้าพูดพร้อมยิ้มให้แจจุงหนึ่งที ร่างสูงก็ไม่ได้สนใจอะไรหันกลับไปสนใจยูริต่อ...
เจสสิก้าหันกลับมากดปิดเครื่องของแจจุงและวางเอาไว้ที่เดิมก่อนจะมานั่งบนโซฟาและยิ้มอยู่คนเดียวเหมือนคนบ้า
ก็คนที่โทรมาเมื่อกี้จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก นิโคล
 

 
จบแล้วๆๆๆๆๆ กับตอนที่ 21 ฮ่าๆๆๆๆๆ
ใช้เวลาหลายชั่วโมงเลยนะกว่าจะคิดได้เนี่ย