ความรักงั้นหรอ..ตลกสิ้นดี!!

 นิโคลและกยูริจ้ำอ้าวเข้ามายังโรงพยาบาลแห่งหนึ่งซึ่งเธอสองคนรู้มาว่ายูริพักรักษาตัวอยู่ที่นี่ และแจจุงก็มักจะมา

เยี่ยมเธอบ่อยๆ นั้นทำให้นิโคลที่ได้ฟังถึงกับเลือดขึ้นหน้าเลยทีเดียว ทั้งสองคนขึ้นลิฟท์ไปด้วยท่าทีรีบร้อนและรีบ

ออกจากลิฟท์ทีนทีเมื่อมาถึงชั้นที่ยูริพักอยู่ และเมื่อมาหยุดยืนอยู่หน้าห้องของเธอคนนั้น นิโคลก็ไม่รอช้าและเปิด

ประตูเข้าไปอย่างเร็ว ตามด้วยกยูริที่เดินเข้ามา

"ยัยยูริ!!" ร่างบางที่นั่งทานส้มอยู่บนเตียงหันมามองทั้งคู่ด้วยสีหน้างุนงงก่อนที่จะแสยะยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าใครที่

เรียกชื่อของเธอ นิโคลเดินมาหยุดอยู่ข้างๆเตียงด้วยอารมณ์ที่เต็มไปด้วยความโมโห

"อ้าววว! อุตส่าห์มาเยี่ยมกันเลยหรอเนี่ย ^-^" ยูริแกล้งพูดประชดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม แต่ไม่ทันไรฝ่ามือของนิโคล

ก็ปะทะเข้าที่แก้มของเธออย่างจัง ใบหน้าเรียวหันไปตามแรงตบอย่างไว ยูริตวัดสายตามามองนิโคลด้วยใบหน้าที่

เปลี่ยนไปจากเมื่อกี้ แต่มันก็ไม่ได้ทำให้คนอย่างนิโคลกลัวเลยซักนิดเดียว

"แกมันแรด! ยัยยูริ!!" ร่างบางถึงกับเลือดขึ้นหน้าเมื่อถูกคู่อริด่าแบบนี้ เธอดึงคอเสื้อนิโคลให้เข้ามาหาเธอก่อนจะ

จ้องไปยังดวงตาของผู้หญิงคนนี้ด้วยความน่ากลัว

"ก็แกอยากแรดก่อนทำไมล่ะ อ้ออออ ไม่สิ! อย่างแกไม่เหมาะกับคำนี้หรอกนะ ต้องพูดว่า..ร่านสินะ" ยูริตอกกลับ

นิโคลก่อนจะผลักเธอออกไปและหันไปดูทีวีตรงหน้าต่ออย่างไม่ใส่ใจ นิโคลที่ตอนนี้กำลังเดือดไปทั้งตัวเดินกลับ

มาและลากตัวยูริลงจากเตียง กยูริเองก็วิ่งมาช่วยจับตัวยูริด้วยเช่นกันและเนื่องจากแขนขวาของยูริยังใช้การไม่ได้

เธอจึงไม่มีทางที่จะสู้แรงของสองคนนี้ได้เลย

"แขนเดี้ยงแล้วยังจะมาทำปากเก่งอีกนะแก!!"

"แน่ล่ะ! ขอบคุณที่ชม"

"เพี๊ยะะะ!" ฝ่ามือนิโคลตวัดไปที่แก้มของยูริหนึ่งครั้งด้วยความแรง

"นี่สำหรับที่แกปากเก่ง!"

"เพี๊ยะะะ!"

"นี่สำหรับที่แกดึงคอเสื้อชั้น!!"

"เพี๊ยะะะ!! เพี๊ยะะ!!"

 "ส่วนนี่! สำหรับที่แกมาอ่อยแจจุง!!!" นิโคลตะโกนออกมาอย่างเหลืออด ตอนนี้ใบหน้าของยูริเต็มไปด้วยรอยฝ่า

มือของนิโคลแลือดสีสดติดอยู่ที่มุมปากแต่ทว่าเจ้าตัวกลับดูไม่มีสีหน้าแสดงความเจ็บเลยซักนิดเดียว

"ยูริ!!" เสียงทุ้มต่ำของใครบางคนดังขึ้นทำเอาทั้งสามสาวต้องหันไปมองอย่างไว

"ทะทง..เฮ" ยูริเรียกชื่อชายหนุ่มด้วยเสียงที่เบาเอามากๆ ทงเฮวิ่งมาดึงตัวเธอออกมาจากการพันฒนาการของกยูริ

ก่อนจะมองนิโคลด้วยสีหน้าที่โมโหอย่างเห็นได้ชัด

"นี่มันอะไรกัน!! พวกคุณมาทำร้ายคนเจ็บแบบนี้ได้ยังไง"

"มันไม่เจ็บจริงๆหรอก! ก็แค่สำออยเรียกคะแนนสงสารกับแจจุงเท่านั้นแหละ!"

"หุบปากของคุณไปซะ!! และออกไปจากที่นี่ด้วย" ทงเฮพูดออกมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่น กยูริก็สะกิดเพื่อนตัวเอง

เพื่อเป็นสัญญาณบอกให้ยอมออกจากที่นี่เพราะทงเฮดูน่ากลัวมากๆเลยทีเดียว

"ชั้นก็ไม่อยากจะอยู่มากนักหรอกไอที่น่าขยะแขยงแบบนี้น่ะ!" นิโคลพูดจบก็เดินออกไปด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์

กยูริมองทงเฮนิดๆก่อนจะวิ่งตามเพื่อนของเธอออกไป ทงเฮหันกลับมาสนใจคนข้างๆด้วยสายตาที่เป็นห่วงต่างจาก

เมื่อกี้อย่างลิบลับ

"เธอไม่เป็นไรนะยัยคุณหนู?"

"ไม่หรอกน่า! โดนตบแค่นี้มันยังน้อย กระโดดออกจากรถชั้นยังทำมาแล้วเลย ฮ่าๆๆ" ยูริระเบิดหัวเราะออกมาอย่าง

สนุกสนานเมื่อนึกถึงเรื่องที่เธอได้กระโดดออกมาจากรถแข่งของตัวเอง ทงเฮถอนหายใจออกมาอย่างระอากับเธอ

และค่อยๆพยุงเธอไปยังเตียงนอนด้วยความระมัดระวัง

"แล้วยัยเหม่งกับยัยเจสล่ะ?" ยูริหันมาถามทงเฮเมื่อไม่เห็นสองสาวซึ่งเป็นเพื่อนสนิทเธอตามหลังมาด้วย

"เห็นว่าจะไปเที่ยวกันน่ะ"

"หืมมม..ไปเที่ยวเนี่ยนะ?"

เจสสิก้าและยุนอาเดินช็อปปิ้งกันอย่างสนุกสนาน สองมือถือถุงเยอะแยะไปหมดเพราะมาจากการซื้อของตรงนู้นที

ตรงนี้ที ถึงแม้ว่าจะเสียเงินไปมากแต่ทั้งคู่ก็มีความสุขกับการได้มาเดินเล่นแบบนี้ ยุนอาลอบมองเจสสิก้าอยู่ตลอด

เวลาที่เธอเดินซื้อของมาด้วยกัน จริงๆที่เธอชวนเจสสิก้ามาช็อปปิ้งน่ะ เป็นเพราะเธอมีเหตุผลบางอย่างต่างหากล่ะ

"เจสสสสส! ยุนหิวอล้วอะ เราไปหาอะไรกินกันเหอะ"

"อื้ม! แล้วแต่ยุนเลย ^_^" เจสสิก้าที่รู้เท่าไม่ถึงการกับความคิดของยุนอาก็ตอบตกลงไป ทำให้เจ้าตัวรีบพาเธอ

มายังร้านอาหารอิตตาลี่แห่งหนึ่งโดยไม่มีการลังเลเลยซักนิดเดียว

"ทำไมถึงอยากกินอาหารอิตตาลี่ขึ้นมาล่ะ" เจสสิก้าถามเสียงเรียบมองไปยังรอบๆร้านอย่างคุ้นตา ก็ร้านนี้เป็นร้านที่

เธอกับจุนซูมักจะมาด้วยกันเมื่อตอนที่ยังคบกันอยู่ เพราะจุนซูชอบทานอาหารอิตตาลี่เอามากๆ และเจสสิก้าเองก็ดี

พอที่จะตามใจคนที่เธอรัก เค้าและเธอจึงมักจะมาที่ร้านนี้บ่อยๆ

"เพื่อนชั้นแนะนำมาน่ะสิ ชั้นก็เลยอยากลองกินดู คิคิ"

"^^" เจสสิก้ายิ้มให้ยุนอานิดๆก่อนจะจิบน้ำเล็กน้อย ยุนอามองเธออย่างจับผิดก่อนจะยิ้มออกมา สายตาไล่กวาด

ไปตามร้านอาหารแห่งนี้ก็พบกับเพื่อนของเธอกำลังยืนมองเจสสิก้าอยู่

"เอ๊ะ! นั่นมันจุนซูนี่นา" เมื่อเจสสิก้าได้ยินดังนั้นก็รีบลุกพรวดหันกลับไปมองยังที่ที่ยุนอาชี้อย่างไว

"อะอุปป้า!!"

กริ๊ดดดดดดด! จบไปอีกตอน 555555

นิโคลบังอาจมากที่มาตบหน้ายูริของชั้น แงๆๆๆๆๆๆ (เดี๋ยวจะได้ตบไรท์ด้วยอีกคน - -* : นิโคล)