ความรักงั้นหรอ..ตลกสิ้นดี!!

ยูริและทงเฮนั่งเล่นกันอยู่ที่โซฟาโดยมีเจสสิก้าและยุนอาคอยนั่งมองทั้งคู่อยู่ เสียงถอนหายใจดังขึ้นที่ข้างหูยุนอา
ทำให้เธอต้องหันไปมองอย่างสงสัย เจสสิก้าตอนนี้มีสีหน้าไม่ค่อยสนุกนักกลับดูแล้วเศร้าอีกต่างหาก
"เจส! เป็นอะไรรึเปล่า" สาวผมบลอนด์หันมามองร่างบางข้างๆก่อนจะยิ้มให้และส่ายหน้าเบาๆเพื่อปฏิเสธ แต่ยังไง
ยุนอาก็ยังอดสงสัยไม่ได้อยู่ดีนั่นแหละ เพราะตั้งแต่ที่เธอเข้ามาในห้องนี้หลังจากที่หลงกับยูริ เธอก็ไม่มีสีหน้าที่ดู
ร่าเริงเหมือนเคย ไม่มีคำเย้าหยอกทงเฮให้ได้ยินทั้งๆที่เธอชอบมันมากๆ
"โกหกไม่เนียนนะเจส มีอะไรบอกเราได้นะ" ยูริหันมา่มองเพื่อนทั้งสองที่กำลังคุยกันอยู่ด้วยความสงสัยก่อนจะถูก
ทงเฮจี้เอวซึ่งเป็นจุดอ่อนของเธออย่างสนุกสนาน แต่ว่าเธอกลับถอยหนีและหันไปมองเพื่อนสาวทั้งสองด้วยความ
ตกใจนิดๆเมื่อจู่ๆเพื่อนสาวผมบลอนด์ของเธอก็ร้องไห้ออกมา ยูริรีบพาร่างของตัวเองมานั่งลงตรงหน้าเพื่อนเธอใน
ทันทีด้วยความเป็นห่วง
"เจส!! แกเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม?" เสียงหวานปนไปด้วยความกังวลดังขึ้นจากปากของยูริ เจสสิก้าโผเข้ากอดเธอ
อย่างไวและปล่อยโฮออกมาอีกครั้ง ยูริมองหน้ายุนอาอย่างคาดโทษแต่ทว่ายุนอาก็ส่ายหน้าเชิงว่าเธอไม่รู้เรื่อง
"หยุดร้องไห้เดี๋ยวนี้ แล้วแกบอกชั้นมาว่าใครทำแกร้องไห้!!" เสียงยูริดังขึ้นกว่าเดิมเพื่อเป็นการขู่นิดๆ เจสสิก้าเงย
หน้ามามองเพื่อนสาวด้วยสภาพขอบตาดำปี๋เพราะน้ำตาไปโดนอายไลเนอร์ เสียงสะอื้นยังคงดังอยู่และซักแปปมัน
ก็หยุดไป ยูริยังคงมองหน้าเจสสิก้าเพื่อเค้นคำตอบจากเธอ
"ชะชั้น ฮึก เจอเค้า ฮึก แล้ว ผะผู้ชาย ฮึก คนนั้น ชั้นเจอ ฮึก แล้ว ฮือออออ!" เพียงแค่ยูริได้ฟังคำตอบจากเพื่อน
สาวสุดที่รักก็ถึงกับต้องหายใจเข้าลึกๆเพื่อระงับความโกรธ เธอรู้เรื่องของเจสสิก้าดีทุกอย่าง รวมถึงเรื่องผู้ชายที่พึ่ง
พูดถึงไปเมื่อกี้นี้ ถึงแม้จะไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน แต่เธอก็รู้ว่าเค้าคงเลวไม่น้อยเลยล่ะ
"แล้วมันอยู่ไหน ชั้นอยากเห็นหน้ามัน!!"
"ฮึก ไม่! เธอเห็น ฮึก เค้าไม่ได้ ฮึก" เจสสิก้ารีบส่ายหัวทันทีเมื่อยูริบอกว่าอยากจะเห็นหน้าเค้าคนนั้น ใครจะกล้า
ให้เจอหน้าล่ะ ก็ผู้ชายคนนั้นคือ คิม จุนซู นี่นา ขืนให้ยูริรู้ล่ะก็..ซวยแน่
"แกจะปกป้องมันทำไมห๊ะ มันทำร้ายแกนะเจส!!" ยูริเขย่าแขนเพื่อนสาวด้วยความไม่เข้าใจ แต่แรงของเธอมันมี
มากเกินไปจนทำให้เจสสิก้าหย้านิ่วด้วยความเจ็บ ทงเฮที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่รีบเดินมาดึงร่างบางออกอย่างไวเพราะ
กลัวว่าเจสสิก้าจะช้ำตายไปซะก่อน ยุนอาก็เขยิบมาดูแขนของเจสสิก้าที่เป็นรอยแดงจากแรงบีบของยูริที่ตอนนี้ถูก
ทงเฮพาไปสงบสติในห้องแล้ว
"เจ็บมากมั๊ยเจส?" สาวผมบลอนด์ส่ายหน้าปฏิเสธ ยุนอาได้แต่ถอนหายใจและลุกเดินไปในห้องที่ทงเฮลากยูริไป
จริงๆเธอก็อยากอยู่ดูเจสสิก้า แต่ว่าตอนนี้เธอคาดว่าเจสสก้าคงอยากอยู่คนเดียวเสียมากกว่า เมื่อยุนอาเดินหายไป
จากตรงนี้แล้ว เจสสิก้าก็น้ำตารินออกมาอีกครั้ง
"ทำไม ฮึก ต้องเป็น พะพี่ด้วย ฮึก ทำไม ฮึก ชั้นต้องเจอ พะพี่อีก!"
 

 
กยูริเดินอยู่ริมทะเลอย่างมีความสุขเพราะเธอมีฮีชอลคอยเดินอยู่ข้างๆด้วย ผู้ชายที่เธอแอบรักตั้งแต่อยู่มัธยมปลาย
แต่เค้ากลับไปคบกับเจสสิก้า คู่อริที่เธอเกลียดเข้าใส้สุดๆ ถึงยังไงเธอก็ไม่สนใจอดีตเรื่องเค้ากับเจสสิก้าอีกแล้วล่ะ
สิ่งที่เธอต้องการจะจดจำคือปัจจุบัน ในตอนนี้ที่เธอได้เดินอยู่กับเค้า ต้องขอบคุณนิโคลที่คบกับแจจุง และขอบคุณ
แจจุงที่เป็นเพื่อนกับผู้ชายข้างๆเธอ
"พี่ฮีชอลจำตอนที่กยูริสะดุดล้มแล้วเข้าถลอกได้มั๊ยคะ" ฮีชอลหันมามองอย่างสงสัย ก่อนจะยืนคิดซักแปปและยิ้ม
ออกมาเมื่อนึกขึ้นได้ เค้าหัวเราะออกมานิดๆเมื่อนึกถึงตอนนั้น
"จำได้สิ! ชั้นทายาให้เธอแล้วเธอก็ร้องไห้ใหญ่เลยด้วย ฮะๆๆ!!" กยูริแสร้งทำสีหน้างอนๆก่อนจะเดินสะบัดหน้าใส่
ฮีชอลที่หยุดยืนหัวเราะอยู่ ร่างสูงเห็นเธอเดินไปแล้วจึงต้องรีบจ้ำอ้าวเดินตามไป เรื่องที่คุยกันเมื่อกี้ แน่นอนว่าตอน
นั้นเธอตั้งใจล้มต่อหน้าเค้า และก็แค่แกล้งสำออยนิดๆหน่อยๆเท่านั้นเอง เพราะแผลเข่าถลอกน่ะ มันเท่ากับตอนที่
เธอได้แผลเมื่อตอนที่ไปมีเรื่องตบตีไม่ได้หรอก
"นี่กยูริ..เธอโกรธพี่รึไงหืมมม?" ฮีชอลเอียงตัวแล้วก้มหน้ามามองร่างบางที่ยังคงทำหน้าบึ้งอยู่
"กยูริมีสิทธิ์โกรธพี่ได้ด้วยรึไงกันคะ" กยูริแกล้งถามอย่างไม่พอใจ แต่ในใจเธอกำลังหวังคำตอบที่ถามไปเมื่อกี้อยู่ 
อย่างใจจดใจจ่อ หัวใจเต้นแรงเพราะความตื่นเต้น ฮีชอลยิ้มออกมาบางๆอย่งไม่รู้เรื่องราว
"ได้...."
"พี่ฮีชอลคะ" ก่อนที่เค้าจะได้ตอบคำถาม เสียงหวานอีกเสียงนึงก็ดังมาจากด้านหน้าของทั้งสองคน ฮีชอลและกยูริ
หันไปมองพร้อมกับด้วยความสงสัย และสีหน้ายิ้มแป้นก็ผลุดออกมาจากใบหน้าของฮีชอลเมื่อเห็นว่าคนที่เรียกเค้า
นั้นคือใคร ผิดกับกยูริที่มีสีหน้าไม่พอใจอย่งเห็นได้ชัด
"เจสสิก้า!!" ร่างสูงเรียกชื่อคนตรงหน้าและวิ่งไปหาเธอโดยที่ตอนนี้เค้าได้ลืมกยูริไปหมดสิ้นแล้ว เจสสิก้ามองหน้า
ฮีชอลและยิ้มหวานออกมาก่อนจะหันไปยิ้มเหยียดให้กยูริที่ยืนกัดฟันกรอดอยู่ด้วยความโกรธและโมโหอย่งมาก
"พี่ว่างไปเดินเล่นกับเจสรึเปล่าคะ?"
"ว่างสิ! ไปเลยก็ได้นะ" ฮีชอลดึงมือเจสสิก้าจะเดินไป แต่เธอกลับหยุดยืนอยู่นิ่งและมองไปยังกยูริ สายตาคมอันมี
เสน่ห์หันควับไปมองด้านหลังตามที่ร่างบางมองอยู่
"แล้วกยูริล่ะคะ พี่จะปล่อยเธอไว้นี่หรอ" เจสสิก้าหันไปมองฮีชอลด้วยสีหน้าสงสารกยูริ แต่เมื่อเธอกลับหันมามอง
ที่กยูริ สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นยิ้มเย้ยอย่างสนุกสนาน
"กยูริกลับไปก่อนนะ พี่จะไปกับเจสน่ะ"
"ดะได้ค่ะพี่ฮีชอล" กยูริกัดฟันพูดอย่างยากลำบากและรีบหันหลังเดินจ้ำอ้าวไปจากตรงนี้อย่างไว เจสสิก้ากับฮีชอล
ก็ได้เดินเล่นกันสองคน แต่ทำไมสาวผมบลอนด์จอมฉลาดจะไม่รู้ล่ัว่ากยูริเดินตามเธอและเค้ามาน่ะ
"ชั้นคิดถึงช่วงเวลาที่เราคบกันจังเลยนะคะ"
"พี่นึกว่าเราจะลืมมันไปหมดแล้วซะอีก ฮ่าๆๆ!" ฮีชอลหัวเราะออกมากลบเกลื่อนอาการแปลกๆของตัวเอง เค้าต้อง
ซื่อสัตย์กับแจจุงสิ เอ๊ยยย ไม่ใช่แล้ว เค้าต้องไม่รู้สึกแปลกๆกับเธอ เธอที่เป็นเหมือนกับน้องสาวแท้ๆของเค้า
"เรื่องระหว่างเราสองคน ไม่ว่าดีหรือร้าย...ชั้นก็จำได้หมดแหละค่ะ" การแถสดเท่านั้น คือสิ่งที่เจสสิก้าทำได้ดีที่สุด
เธอจำเรื่องระหว่างเธอกับฮีชอลไม่ค่อยได้หรอก แต่เธอพูดได้เลยว่าผู้ชายคนนี้สำคัญ เค้าเป็นพี่ชายที่อบอุ่นมากๆ
แถมยังเป็นหมากตัวสำคัญที่เธอจะใช้ยั่วโมโหกยูริได้อีกด้วย
"เจส.." ฮีชอลและเจสสิก้าหันหน้ามาพร้อมกันทำให้หน้าทั้งคู่อยู่ใกล้เพียงคืบเดียวเท่านั้น ไม่รู้ว่าเพราะอะไรที่ทำ
ให้ฮีชอลเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ใบหน้าเรียวสวยอย่าช้าๆ กยูริที่ดูเหตุการณ์อยู่ถึงกับเลือดขึ้นหน้าทันที แต่เธอก็ต้อง
อ้าปากค้างตกใจ เมื่อมีผู้ชายหน้าตาคุ้นๆเดินมากระชากฮีชอลและปล่อยหมัดใส่เค้าอย่างแรง เจสสิก้ามองหน้าผู้มา
ใหม่ก็ถึงกับปิดปากตัวเองด้วยความตกใจ น้ำตาที่ไม่อยากไห้ใครเห็นไหลรินออกมาอย่างไม่สามารถหยุดได้
"ไอจุนซู!!" ฮีชอลเรียกชื่อร่างหนาก่อนจะพุ่งตัวเข้าหาและสวนกลับด้วยหมัดหนักๆของเค้าหนึ่งที จุนซูเพียงแค่เซ
ไปนิดหน่อย แต่มันกลับทำให้ใจดวงน้อยๆของเจสสิก้าหล่นวูบไปอยู่ตาตุ่ม เพียงแค่เธอเห็นเค้าเจ็บตัว...แค่นั้นเอง
"มากับพี่เดี๋ยวนี้!!" จุนซูดึงร่างบางๆที่แทบไร้สติของเจสสก้าให้เดินตามเค้ามาอย่างไว ตัวเจสสิก้าเองก็ไม่สามารถ
ปฏิเสธแรงดึงของเค้าได้เลยซักนิดเดียว ขาเรียวเดินตามขาแกร่งไปอย่างไม่รู้ทิศทาง ฮีชอลจะเดินตามไปแต่กยูริ
วิ่งมาดึงตัวไว้ก่อน และพาเค้าไปทำแผลจนได้ ร่างสองร่างหยุดยืนอยู่ที่ใมต้ต้นไม้ใหญ่ซึ่งดูแล้วไม่ค่อยที่จะมีใคร
เดินผ่านมาแถวนี้ เจสสิก้ายืนมองจุนซูอย่งไม่ละสายตา ในขณะที่จุนซูยืนหันไปมองนู่นมองนี่เพื่อสงบสติอารมณ์
ตัวเองที่พลุกพล่านเมื่อกี้นี้
"อะอุปป้า" เสียงหวานเอ่ยออกมาสั่นๆ แต่มันทำให้จุนซูสงบลงได้เลยทีเดียว สาวตาคมหันมามองยังเจ้าของเสียง
หวานที่เพิ่งใช้เรียกเค้าไปเมื่อกี้ มือบางเอื้อมขึ้นมาลูบมุมปากจุนซูอย่งเป็นห่วง
"เจ็บมากมั๊ยคะ ที่โดนไปเมื่อกี้"
"เรื่องของชั้น!" มือหนาปัดมือบางออกอย่างนึกปฏิเสธ เจสสิก้ามองมือตัวเองที่โดนปัดออกด้วยสีหน้าเศร้าๆ
"ว่าแต่เธอเถอะ..คงเสียดายมากสินะ"
"เรื่องอะไรคะ?" ร่างบางถามขึ้นด้วยความสงสัย เธอไม่เข้าใจสิ่งที่คนตรงหน้ากำลังพูด เสียดาย..เสียดายอะไรกัน
จุนซูเห็นท่าทีใสซื่อของเจสสิก้าก็ถึงกับแต่นหัวเราะออกมาอย่างนึกตลก
"อย่ามาทำเป็นใสซื่อไร้เดียงสาไปหน่อยเลย ชั้นเกลียดคนตีสองหน้าที่สุด!!"
"อะอุปป้า ฮึก..." เจสสิก้าเสียน้ำตาอีกครั้งกับคำพูดดูถูกของคนตรงหน้า เธอโดนมันเป็นครั้งที่สองแล้ว ครั้งแรกก็
คือตอนแรกที่เค้าบอกเลิกเธอ ส่วนครั้งที่สองก็คือในตอนนี้นี่แหละ
"เสียใจที่ไม่ได้อยู่กับไอหน้าตุ๊ดนั่นหรือไงห๊ะ!! อยากจูบมันมากนักรึไง!..ปฏิเสธน่ะทำไม่เป็นหรอ!!" เสียงตวาท
ดังขึ้นอย่างต่อเนื่องจากปากของจุนซู
"อ้อออ! ไม่สิ...เธอคงทำมากกว่านี้ไปแล้วสินะ จูบมันคงเป็นเรื่องเล็กน้อยไปแล้วสำหรับเธอ..."
"เพี๊ยยยยย!!" ใบหน้าหล่อหันไปตามแรงตบของใครบางคนที่ไม่ใช่เจสสิก้า ส่วนคนที่ถูกต่อว่าก็หันไปมองยังเจ้า
ของฝ่ามือที่ปะทะเข้าที่หน้าของจุนซูเมื่อกี้
"ยุนอา!!" จุนซูหันกลับมามองยังเจ้าของชื่อด้วยสีหน้านิ่งเรียบ ก่อนจะมองไปยังเจสสิก้าด้วยสีหน้าโมโหนิดๆอย่าง
ไร้เหตุผล ยุนอามองเพื่อนชายที่สนิทที่สุดของเธออย่างนึกรังเกียจ ในการกระทำของเค้าเมื่อกี้
"นายมันน่ารังเกียจที่สุด คิม จุนซู!!" จุนซูถอนหายใจออกมาแรงๆก่อนจะเดินชนไหล่เจสสิก้าและหายไปจากตรงนี้
ทันทีด้วยอารมณ์หงุดหงิด ยุนอามองร่างหนาที่เดินออกไปด้วยสีหน้าที่อ่านไม่ออก ถ้าเพื่อนของเธอเคยเป็นแฟน
เก่าคนนั้นของเจสสิก้า เธอก็บอกได้เลยว่าเมื่อกี้ จุนซูกำลัง 'หึง' เจสสิก้าอย่างแน่นอน
 

 
จบไปแล้วกับอีกหนึ่งตอน คิดสดชวนปวดหัวจริงๆ 55555
อ่านให้สนุกนะ คิคิ