My warning คำเตือน!!เปลี่ยนใจมารักฉันซะ
เขียนโดย 
ruktomokaew
วันที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 เวลา 16.08 น.
แก้ไขเมื่อ 29 ธันวาคม พ.ศ. 2556 14.04 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
7)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเรื่อง My warning คำเตือน!!เปลี่ยนใจมารักฉันซะ
"โทโมะ...นายมาที่นี่ได้ไง" ฉันลุกขึ้นพรวดทันที่ที่เห็นหน้าบุคคลที่มาใหม่...จะตามจองร้างจองผลานฉันไปถึงไหนห๊ะ!!
"มันไม่สำคัญหรอกนะ...อืมขอดูหน้าหน่อยสิหล่อดีนิแต่สู้ผมไม่ได้ฮ่ะๆ" นายโทโมะชะโงกหน้ามาดูรูปของพี่กราฟก่อนจะพิจารณาแล้วร่าออกมา...พูดออกมาได้ไงย่ะ!!
"นิ!!พี่กราฟเค้าดีกว่านายเยอะ!!" ฉันผลักนายโทโมะให้ออกไปไกลๆก่อนจะรีบเอาตัวเองมาปิดรูปพี่กราฟเอาไว้
"รู้มั้ยล่ะสิ่งที่ผมมีแล้วคนนั้นเค้าไม่มีคืออะไร..." คนนั้น??นายโทโมะคงจะหมายถึงพี่กราฟใช่มั้ยถ้าฉันเดาไม่ผิดนะ
"...??"
"ลมหายใจและร่างกายอย่างไงล่ะ...ฟอด~ฮ่ะๆ" โทโมะก้มลงมากระซิบที่หูของฉันอย่างแผ่วเบาก่อนจะขโมยหอมแก้มฉันไปหนึ่งที-////-
"นะ...นี่นาย!!" ฉันชี้หน้าโทโมะอย่างเอาเรื่องหลังจากที่ได้สติกลับคืนมาแล้ว...
"ฮ่ะๆแก้มคุณหอมชะมัด"
"ไปไหนก็ไปเลยนะไอ้บ้า!!><" ยังจะมาบอกฉันอีกไอ้บ้านี่จะรู้มั้ยนะว่าฉัน....เขินนนนนนนนนนนน
"ขอหอมอย่างนี้ทุกวันได้ป่ะ^^"
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"ไม่ได้ย่ะ!!"
"ฮ่ะๆ!!แค่นิดๆหน่อยเอง^^"
"นั่นก็ไม่ได้!!"
"กลับก่อนดีกว่าไว้ว่างผมจะแอบตามคุณใหม่นะครับฮ่าๆ" นายโทโมะทำหน้ากวนประสาทก่อนจะเดินหันหลังหนีไปซะเฉยๆทิ้งให้ฉันโมโหอยู่คนเดียว
+
+
+
"เป็นไงยัยแก้วพี่เขื่อนเค้าดูแลลูกดีรึเปล่า" พอฉันมาถึงบ้านเสียงของม๊าก็ดังขึ้นที ฉํนยังคิดไม่ออกเลยว่าท่าบอกม๊าไปว่า พี่เขื่อนเค้ามีแฟนอยู่แล้ว มันจะเกิดอะไรขึ้น
"ก็โอเคดีค่ะ...แก้วไปอาบน้ำก่อนนะคะ"
"เร็วๆล่ะลูกม๊าจะคุยเรื่องงานแต่งเรานะ"
"แต่ม๊าคะแก้วกับพี่เขื่อนเรายังรู้จักกันได้ไม่ถึงเดือนเลยนะคะ" ฉันหยุดชะงักทันทีที่ม๊าพูดเรื่องแต่งงานออกมาอย่างไงซะมันก็คงเป็นไปไม่ได้หรอกต่อไม่มีพี่เฟย์ก็เถอะฉันกับพี่เขื่อนเราไม่ได้รักกันนิ
"เรื่องนั้นไม่สำคัญหรอกลูก...แก้วเชื่อม๊าสิสิ่งที่ม๊ามันเป็นอะไรที่ดีเสมอ"
"แต่ยัยแก้วไม่ได้ต้องการนะคะม๊า...กิ่งว่าให้น้องเลือกทางเดินของตัวเองดีกว่านะคะ" พี่กิ่งเดินเข้ามาช่วยฉันพูดกับม๊าด้วยอีกคนแต่ดูม๊าจะไม่ยอมท่าเดียว
"แล้วไง!ม๊าผิดหรอที่อยากเห็นลูกเจอคนดีๆมีความสุข!"
"ม๊ารู้จะรู้ได้ไงว่ายัยแก้วมันจะมีความสุข" ตอนนี้ฉันได้แต่ยืนดูพี่กิ่งกับม๊าทะเลาะกันเพราะฉัน มันก็จริงอย่างที่พี่กิ่งพูดแต่ในเมื่อม๊าเป็นคนเลือกให้ฉันเดินเองแล้ว...ใครจะช่วยฉันได้
"ม๊าอาบน้ำร้อนมาก่อนพวกเราม๊าย่อมรู้ดีเสมอ!!"
"ม๊าอาบมาก่อนก็ไม่ได้แปลว่าม๊าอาบมามากกว่านิคะ...ม๊าฟังกิ่งนะคะไม่มีใครมีความสุขในสิ่งที่เค้าไม่ได้เลือกด้วยตัวเองหรอกนะคะ"
"ได้!!งั้นม๊าจะให้โอกาส...ไปหาคนที่เราเลือกมาท่าไม่ดีล่ะก็เราห้ามเถียงม๊าอีก!!" ม๊าหันมาสั่งฉันก่อนจะหันไปมองหน้าพี่กิ่งแล้วเดินโมโหออกไป
"เฮ้อ~~พี่ล่ะเคลียดแทนเราจริงๆ" พี่กิ่งเดินมาตบไหล่ฉันเบาๆแล้วก็เดินขึ้นไปชั้นบนทันที
"..." ฉันไม่ได้ตอบอะไรแต่กลับเดินตามพี่กิ่งขึ้นไปแต่ไปห้องของตัวเอง
ชีวิตฉันในตอนนี้ก็คงไม่ต่างจากหุ่นยนต์เสียเท่าไรเลือกทางเดินเองก็ไม่ได้คงได้แต่รอคำสั่งอย่างเดียว แล้วต่อๆไปล่ะฉันจะสามารถเลือกอะไรให้ชีวิตได้บ้าง... ฉันอยากเป็นแบบพี่กิ่งฉันอยากเป็นแบบคนอื่นๆฉันอยาก...เป็นอิสระซะที มันจะมีวันนั้นมั้ย
แล้วชีวิตคุณล่ะ...เคยวุ่นวายเหมือนฉันมั้ย บางครั้งฉันก็เคยคิดนะว่าถ้าฉํน'ตาย'ไปฉันก็ไม่ได้ต้องมาทนกับเรื่องแบบนี้ แล้วบางทีฉันอาจจะได้เจอกับ...พี่กราฟอีกครั้งก็ได้ ใช่สิ!ฉันมันบ้าที่คิดจะฆ่าตัวตาย!แต่บางครั้งมันอาจจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดก็ได้!
ร่างบางหยิบใบมีดออกมาก่อนจะมองข้อมือน้อยๆของตัวเองอย่างช่างใจก่อนที่จะค่อยๆยกข้อมือมาใกล้ๆใบมีดนั่นแล้วค่อยๆกรีดลงไปช้าๆ แม้ว่ามันจะเจ็บแต่มันก็คงไม่เจ็บเท่าใจของเธอตอนนี้ได้หรอก เลือดสีแดงสดไหลออกมาเป็นสายพออๆกับน้ำตาของเจ้าตัวที่กำลังเอ่อล้นออกมาไม่ใช่เพราะความเจ็บที่ข้อมือหรอกแต่เป็นความน้อยเนื้อต่ำใจในโชคชะตาของตัวเองมากกว่าหรือบางที...มันอาจจะเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ
"แกจะทำอะไรอ่ะแก้ว!!" ฉันได้ยินเสียงพี่กิ่งที่เปิดประตูเข้ามา พี่กิ่งคงเห็นแล้วล่ะว่าฉันทำอะไรอยู่...ขอโทษนะพี่กิ่ง
"พี่กิ่งฮึกๆ..."
"ทำไมเราทำแบบนี้ห๊ะ!!ลุกเร็วๆพี่จะพี่เราไปโรงพยาบาล!!" พี่กิ่งเซถลาเข้ามาประคองตัวฉันไว้แต่ฉันกลับรั้งตัวให้นั่งจมกองเลือดอยู่ที่เดิม
"ไม่นะพี่กิ่ง...ปล่อยแก้วเถอะนะแก้วไม่อยากอยู่แล้วฮึกๆ"
"แกจะบ้ารึไง!!มีสติหน่อยสิปกติแกไม่ใช่คนแบบนี้!!"
"แล้วแก้วเป็นแบบไหน??"
"ก็...ชั่งเหอะแกรีบลุกไปโรงพยาบาลกับพี่ก่อนดีกว่านะดูสิเลือดออกใหญ่แล้ว!!"
"ไม่ไป!!บอกแล้วไงว่าไม่ไป ปล่อยให้แก้วตายๆไปเหอะนะพี่กิ่งฮึกๆ"
"แกมันเห็นแก่ตัว!!แกเคยคิดบ้างมั้ยว่าแกทำอย่างนี้แล้วคนอื่นเค้าจะรุ้สึกอย่างไง!!"
"แล้วทีคนอื่นล่ะ!!ฮึกๆ พ่กราฟก็ทิ้งแก้วไปฮึกๆแก้วไม่เหลือใครแล้ว"
"แล้วพี่ล่ะ!!ไหนจะป๊าม๊าอีก!! แกกล้าพูดออกมาได้ไงห๊ะ!!"
"แก้วไม่รู้!!ฮึกๆแก้วไม่รู้..."
"ลุกสิยัยแก้วพี่สั่งให้ลุก!! " พี่กิ่งพยายามดึงข้อมืออีกข้างของฉันให้ลุกขึ้นแต่ฉันก็ยังคงรั้งเอาไว้เหมืนอเดิม
"ขอร้องปล่อยแก้วไปเหอะ..." นั่นเป็นประโยคสุดท้ายก่อนที่ฉันจะไม่รู้อะไรอีกเลย...
+
+
+
"ที่นี่ที่ไหนเนี่ย..." ฉันเดินมาในที่ที่นึงซึ่งมีแต่ความมืด มืดซะจนฉันรู้สึกกลัว...
"มีใครอยู่บ้างมั้ยคะ!!" ฉํนเดินดูไปตามทางเรื่อยๆแต่ก็ไร้ซึ่งวี่แววของสิ่งมีชีวิตอะไรเลย...
"ฮึกๆ..."
"แก้ว..." ฉันได้ยินเสียงที่แสนจะคิดถึงเรียกมาทางด้านหลังทำให้ฉันรีบหันไปทันที
"พี่กราฟ!!" ฉันวิ่งเข้าไปกอดพี่กราฟอย่างเต็มรัก
"ไม่ได้เจอกันนานเลยนะเรา^^" พี่กราฟเองก็กอดฉันด้วย เหมือนฝันไปเลยจริงๆฉันไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้ฉันจะได้เจอพี่กราฟอีกครั้ง!!
"สบายดีค่ะแต่แก้วเหงา...พี่กราฟล่ะคะ"
"ฮ่ะๆพี่สบายดี...พี่คิดถึงเรานะ^^"
"แก้วก็คิดถึงพี่ค่ะ^^" นานเท่าไรแล้วนะที่ฉันไม่ได้ยิ้มมอย่างจริงใจขนาดนี้ คงจะมีแต่พี่กราฟคนเดียวเท่านั้นแหละที่ทำให้ฉันยิ้มได้เสมอ
"ไปอยู่กับพี่มั้ย..."
"ไปสิคะ...แก้วคิดถึงพี่^^"
"ฮ่ะๆงั้นก็ไปกันเหอะตัวน้อยของพี่..."
...ruktomokaew...
-------------------------------------------------------------------------------------------------------เรื่องนี้คงอีกยาวนานเอ๊ะ!!หรือจะจบแล้ว จบแบบอย่างนี้แหละดีมั้ย?? 5555เม้นๆกันหน่อยแล้วกันเนอะ 
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
