My warning คำเตือน!!เปลี่ยนใจมารักฉันซะ
เขียนโดย 
ruktomokaew
วันที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 เวลา 16.08 น.
แก้ไขเมื่อ 29 ธันวาคม พ.ศ. 2556 14.04 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
8)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเรื่อง My warning คำเตือน!!เปลี่ยนใจมารักฉันซะ
"ไม่ได้เจอกันนานเลยนะเรา^^" พี่กราฟเองก็กอดฉันด้วย เหมือนฝันไปเลยจริงๆฉันไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้ฉันจะได้เจอพี่กราฟอีกครั้ง!!
"สบายดีค่ะแต่แก้วเหงา...พี่กราฟล่ะคะ"
"ฮ่ะๆพี่สบายดี...พี่คิดถึงเรานะ^^"
"แก้วก็คิดถึงพี่ค่ะ^^" นานเท่าไรแล้วนะที่ฉันไม่ได้ยิ้มมอย่างจริงใจขนาดนี้ คงจะมีแต่พี่กราฟคนเดียวเท่านั้นแหละที่ทำให้ฉันยิ้มได้เสมอ
"ไปอยู่กับพี่มั้ย..."
"ไปสิคะ...แก้วคิดถึงพี่^^"
"ฮ่ะๆงั้นก็ไปกันเหอะตัวน้อยของพี่..."
-------------------------------------------------------------------------------------------------
"แต่พี่กราฟคะ...แล้วแก้วจะได้เจอครอบครัวของแก้วอีกรึเปล่าคะ"
"ทำไมแก้วอยากเจอหรอ..."
"..."
"งั้นแก้วกลับไปหาครอบครัวของแก้วเหอะ"
"แล้วพี่กราฟจะไปไหนคะ??"
"พี่ก็จะอยู่ในที่ของพี่...พี่รอได้แก้วไปก่อนเหอะ"
"แต่...!!"
"เชื่อพี่สิ...ถ้าแก้ว'รัก'พี่"
"แต่แก้วกลัวว่าเราจะไม่ได้เจอกันอีก..."
"พี่จะไม่ไปไหนพี่สัญญา..."
+
+
+
"ยัยแก้ว!!ม๊ายัยแก้วฟื้นแล้ว!!!"
"ขอบคุณพระเจ้าที่ยังคุ้มของลูกม๊าอยู่"
"นี่ม๊ากับพี่กิ่งพูดเรื่องอะไรกันคะแก้วงงไปหมดแล้ว..." ฉันค่อยๆปรับสายตาของตนเองแล้วพบว่าที่นี่คือโรงพยาบาลแล้วเรื่องเมื่อกี้นี่ล่ะ...ฉันฝันไปหรอ0.0
"ไม่มีอะไรหรอกลูก...นอนพักดีกว่านะ" ม๊าดึงผ้าห่มให้มาห่มในระดับอกของฉัน
"เดี๋ยวก่อนค่ะม๊า...เมื่อกี้แก้วเห็นพี่กราฟ..." ฉันจับข้อมือของม๊าไว้หลังจากที่ม๊าห่มผ้าให้ฉันแล้วเตรียมตัวจะเดินออกไป
"ว่าไงนะ!!..."
"แกไปเห็นที่ไหนยัยแก้ว!!" พี่กิ่งเองก็ลุกขึ้นมาถามฉัน
"มันเป็นความฝันที่เหมือนจริงมากๆเลยค่ะ...พี่กราฟชวนแก้วไปอยู่ด้วย"
"อะไรนะ!!แก้วห้ามไปนะลูก"
"ค่ะ...พี่กราฟบอกให้แก้วกลับมาหาครอบครัวส่วนพี่กราฟเค้าจะรอที่ไหนสักที่เนี่แหละค่ะ"
"ถ้างั้นแก้วนอนพักเถอะลูกเดี๋ยวม๊ากับพี่กิ่งจะไปหาอะไรรองท้องซะหน่อย"
"ค่ะ..." ฉันรับคำสั้นๆก่อนหลับตาลงเพื่อให้ม๊ากับพี่กิ่งแน่ใจแล้วว่าฉันหลับ
ฉันรอจนแน่ใจแล้วว่าม๊ากับพี่กิ่งได้ออกไปจากห้องนี้แล้วจึงได้ลืมตาขึ้นมาพร้อมกับน้ำใสๆที่ไหลออกมาจากดวงตาของฉัน ฉันจะพูดอย่างไงดี...ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ฉันจะไม่ยอมตื่นขึ้นมาเด็ดขาดถ้ารู้ว่าเรื่องมันจะเป็นแบบนี้...
"เราจะได้เจอกันอีกเมื่อไร..."
"ตอนนี้เลยเป็นไง..." เสียงนุ่มทุ้มของใครสักคนเอ่ยขึ้นมาจากข้างหลังของฉัน บ้าจริง!!ฉันนึกว่าฉันอยู่คนเดียวในห้องนี้แล้วแท้เชียว!!
"คุณเข้ามาได้อย่างไง" ฉันเอ่ยถามบุคคลที่ไม่อยากจะเจอมากที่สุดในตอนนี้!!
"คุณนี่ก็ถามแปลกนะครับถ้าผมไม่เดินเข้ามาแล้วจะให้ผมหายตัวเข้ามารึไงครับ^^"
"ไปไหนก็ไป...ไป๊!!"
"^^..."
"เฮ้ย!!นายจะขึ้นมาทำไมห๊ะ!!" ฉันร้องเสียงหลงทันทีที่นายโทโมะกระโดดขึ้นมานั่งบนเตียงเดียวกับฉัน!!
"ก็คุณบอกเองไม่ใช่หรอครับว่าไปไหนก็ไป...นี่ไงครับผมอยากขึ้นมานั่งบนเตียงผมก็เลยขึ้นมา^^"
"อยากนั่งมากใช่มั้ย?"
"ใช่ครับ...^^"
"งั้นก็นั่งไปคนเดียวเล๊ย!!" กลายเป็นฉันที่กระโดดลงมาจากเตียงผู้ป่วยเพื่อหลีกทางให้ผู้ป่วยกำมะลอได้อยู่แทน!!เหอะหวังว่ามีเตียงให้สิงอยู่แล้วจะไม่มาวุ่นวายกับฉันอีกนะ!!
"โห~คุณแก้วถึงกับลงทุนลงไปนั่งข้างล่างเองเลยหรอครับ^^"
"ได้เตียงแล้วก็อยู่เงียบๆไปซะฉันจะพักผ่อน!!"
"แหมๆผมก็ไม่ใจร้ายพอที่จะแย่งเตียงคนป่วยสาวสวยอย่างคุณหรอกนะครับ"
"ไม่ต้องมาทำเป็นคนดีมันไม่ทันแล้ว...มีอะไรก็รีบๆพูดมา"
"ผมชอบคุณ...^^"
"เอ๊ะ!!นี่นาย...!!" ฉันลุกพรวดชี้หน้านายโทโมะอย่างเอาเรื่องแต่โทโมะก็เอามือของตัวเองมาจุ๊ๆที่ปากตัวเองประมาณว่าให้เงียบ
"ก็คุณพูดเองไม่ใช่หรอครับว่ามีอะไรให้รีบๆพูด...ผมก็พูดแล้วไงครับ^^"
"โอ๊ย!!ประสาทจะกิน!!"
"^^"
"ขอร้องล่ะนายกลับไปก่อนเหอะฉันปวดหัว..."
"ได้ข่าวว่ามาคุณเป็นแผลที่ข้อมือตัวเองไม่ใช่หรอครับไม่เห็นจะเกี่ยวอะไรกับหัวเลย^^"
"นายจะมารู้ดีกว่าตัวฉันเองได้อย่างไง!!"
"นั่นสินะ...แต่ถ้าเป็นผม...ผมจะไม่ทำอะไรโง่ๆแบบคุณหรอกนะ"
"เรื่องอะไร..."
"ก็นี่ไง!" โทโมะเดินลงมาจากเตียงแล้วจับเข้าที่ข้อมือข้างที่เป็นแผลของฉันแต่ไม่ได้จับตรงที่เป็นแผลแค่ใกล้ๆเท่านั้นแหละ
"แล้วมันไม่เกี่ยวกับนายตรงไหนห๊ะ!"
"ใช่...มันไม่เกี่ยวกับผมแต่ที่ผมมาเนี่ยเพื่อที่จะมาดูว่าคุณตายไปรึยังก็เท่านั้นแหละฮะๆ^^"
"งั้นนายก็พลาดเสียแล้วล่ะโทโมะเพราะฉันยังอยู่ดี!!"
"หว้า~เสียใจจังผิดคาดแห๊ะ^^"
"แต่ก็ไม่แน่หรอกนะเผื่อมีวันไหนที่ฉันเบื่อหน้านายไปมากกว่านี้ฉันอาจจะคิดสั้นอีกสักรอบสองรอบก็ได้^^"
"คุณคงจะไม่มีโอกาสนั้นแล้วล่ะมั้ง^^"
"หมายความว่าอย่างไง"
"บอกตอนนี้จะไปสนุกอะไรจริงมั้ย^^..."
"ไม่จริง!!มีอะไรบอกฉันมาเดี๋ยวนี้นะ!!"
"เดี๋ยวก็เจ็บแผลเข้าไปใหญ่หรอก!"
"ไม่ต้องมาหวังดีฉันไม่ต้องการ!!"
"คุณนี่มันปากดีจริงๆสมแล้วที่ไม่มีใครต้องการ!"
"แล้วมันไปหนักส่วนไหนของนายมิทราบ!!"
"ก็ไม่นิ...^^"
"งั้นก็ช่วยออกไปได้ล่ะ...ฉันเบื่อหน้านาย!!"
"ผมขอแสดงความเสียใจด้วยนะเพราะผมจะอยู่เป็นเพื่อนคุณทั้งวัน^^"
"ไม่ได้ย่ะ!ฉันมีม๊ากับพี่กิ่งมาอยู่ดูแลแล้วไม่จำเป็นต้องพึ่งนาย"
"ไม่ต้องเกรงใจเราคนกันเอง^^"
"ฉันไม่ได้หมายความว่า..." ฉันยังพูดไม่ทันจบนายโทโมะก็เอาของตัวเองมาปิดปากฉันไว้><
"พักผ่อนซะนะครับ^^"
...ruktomokaew...
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- อ่าเรื่องเราไม่รู้ว่าอีกนานมั้ยกว่ามันจะจบนะ555แบบแต่งไปเรื่อยๆก่อนแต่คงจะไม่เยอะหรอกนะส่วนเรื่องก็กำลังจะตามมาเรื่องหน้าที่เปิดคงจะเป็นฟิดแบบยาวๆดาม่าเยอะๆอะไรทำนองนี้แหละค่ะ 
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
