My warning คำเตือน!!เปลี่ยนใจมารักฉันซะ
เขียนโดย 
ruktomokaew
วันที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 เวลา 16.08 น.
แก้ไขเมื่อ 29 ธันวาคม พ.ศ. 2556 14.04 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
24)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเรื่อง My warning คำเตือน!!เปลี่ยนใจมารักฉันซะ
"เอ่อ...ฉันมีธุระด่วนน่ะคงต้องไปก่อนไว้ว่างๆฉันจะมาใหม่นะ..."
"ไปเหอะเดี๋ยวเค้าจะรอ..."
"งั้นฉันไปก่อนนะ...แล้วก็..." เฟย์เดินไปหยิบกระเป๋าก่อนจะหันมามองหน้าเขื่อนอีกครั้ง
"...??"
"เรื่องของเราเอาไว้...ฉันจะเก็บไปคิดอีกที" เฟย์บอกแล้วเดินออกไปทันทีทิ้งให้เขื่อนนั่งยิ้มคนเดียว
--------------------------------------------------------------------------------------------------
"นี่นาย! ปล่อยฉันได้ล่ะ" แก้วโวยวายและพยายามแกะมือของโทโมะที่จับ(ลาก)ข้อมือเธออยู่
"หยุดดื้อได้แล้วนะ...โวยวายทั้งวันถ้าลูกออกมาเป็นเด็กขี้หงุดหงิดเธอตายแน่!"
"ถ้าห่วงมากนักทำไมไม่มาท้องเลยล่ะห๊ะ!" แก้งบอกกอ่นจะสะบัดข้อมือจนหลุด
"ถ้าได้ก็ดีน่ะสิ...ไปๆขึ้นไปพักผ่อนได้ล่ะเดี๋ยวเอานมขึ้นไปให้" โทโมะดันหลังแก้วให้เดินขึ้นไปชั้นบน
"ไม่เอาอ่ะเพิ่งตื่น...จะอะไรไกันนักกันหนานี่ฉันแค่ท้องนะไม่ได้พิการรรรร" แก้วบ่นก่อนจะเดินหนีไปห้องนั่งเล่น
"พูดงี้หมายความว่าไง...นี่เธอท้องนะแก้วเธอ'ท้อง'เลยนะ!"
"ก็รู้แล้ว!...หึย! หยุดบ่นแล้วนะไม่งั้นฉันจะเคลียด เคลียด! เคลียด!!เอาให้กระทบไปถึงลูกเลย" แก้วขู่เอาทำโทโมะต้องเงียบและเดินออกไปนมมาให้
"อ่ะนี่...ดื่มซะจะได้บำรุงลูก..."
"..." แก้วมองแก้วนมก่อนจะหันหน้าหนีแบบเมินๆ
"โอเคๆ...ฉันสัญญาว่าจะไม่ดุเธออีก(ถ้าไม่จำเป็น)" โทโมะแอบต่อคำในวงเล็บเองในใจ
"ชิ! ก็ดี...เอามาดิ" แก้วยู่หน้านิดนึงก่อนจะคว้านมมาดื่มจนหมด
+
+
+
"เฟย์...เฟย์! เฟย์!!"
"คะๆพี่ป็อปจะตะโกนทำไมคะ"
"เราเป็นอะไรรึเปล่าดูเหม่อๆนะ"
"ปะ...เปล่าหรอกค่ะว่าแต่พี่ป็อปพูดว่าอะไรนะคะ"
"ไม่มีอะไรหรอก...ถ้าเรามีปัญหาอะไรก็บอกพี่ได้นะ..."
"เฟย์...คือ...มันไม่รู้จะพูดอย่างไงดีอ่ะค่ะ"
"ไหนลองเล่าให้พี่ฟังสิ"
"คือ..."
เฟย์นั่งเล่าเรื่องราวที่ผ่านมาทั้งหมดของเธอกับเขื่อนเริ่มตั้งแต่ที่เค้ามาจีบเธอจนถึง...วันนั้นวันที่เค้า'ทิ้งเธอ'ให้ป็อปปี้ ป็อปปี้ฟังก่อนจะพยักหน้าอย่างเข้าใจและให้คำแนะนำที่พอจะช่วยได้ให้กับเฟย์...
"เท่าที่ฟังดู...ก็คบกันมานานก็น่าจะรู้นิสัยกันดีแล้วทำไมรึว่าเค้าปกปิดอะไรเราไว้..."
"เฟย์ไม่รู้หรอกค่ะ...แต่ตอนนี้เฟย์รู้สึกผิดที่ทำกับน้องแก้วเค้าแบบนั้น..." เฟย์ก้มหน้าก่อนจะร้องไห้ออกมา...เธอไม่น่าทำอย่างนั้นเลยเพราะ'ความรัก'แท้ๆ
"เอาน่า...เรื่องมันก็ผ่านไปแล้วอีกอย่างฝั่งนู่นเค้าก็ไม่ได้โกรธแค้นเราไม่ใช่หรอ..."
"เฟย์มันเลว...เฟย์มันไม่ดี ฮึกๆ"
"ไม่ร้องน่ายัยเด็กขี้แยเดี๋ยวก็ไม่สวยหรอก...เอางี้มัยงั้นเฟย์ก็ลองเปิดใจอีกครั้งนึงสิ...พี่เชื่อว่าเค้าสำนึกผิดแล้ว" ป็อปปี้พยักหน้าให้เฟย์
"เฟย์ก็ขอให้เป็นอย่างนั้นแหละค่ะ...งั้นพี่ป็อปไปส่งเฟย์ที่โรงพยาบาลเมื่อเช้าหน่อย" ป็อปปี้พยักหน้าก่อนจะเรียกคิดเงินแล้วพาเฟย์มาส่งที่โรงพยาบาลที่เขื่อนนอนอยู่
"พี่ส่งแค่นี้นะเฟย์...ฟางรออยู่...ไปนะ"
"ค่า..."
เฟย์แวะซื้อของฝากไปฝากเขื่อนอย่างอารมณ์ดี...ใช่! เธอควรให้โอการเค้าเท่านี้เรื่องก็จบอย่างสมบูรณ์ล่ะ เฟย์เดินหิ้วถุงขนมขึ้นมายังห้องพักของเขื่อร่างบางระบายยิ้มน้อยๆก่อนจะเปิดประตูเข้าไป
"กลับมาแล้วหรอ..." เขื่อนเอ่ยทักเฟย์ด้วยน้ำเสียงนิ่งๆจนเฟย์ใจแป้ว
"อืม...ฉันซื้อหนมมาฝากเยอะเลยนะ...ลองดูสิ" เฟย์บอกแล้วยื่นถึงขนมให้เขื่อนแต่เจ้าตัวกลับนิ่ง
"..."
"อ้าว! เอาไปสิ"
"เธอเอาเก็บไปเถอะ...แล้วก็กลับไปเถอะฉันอยากพักผ่อน" เขื่อนบอกก่อนจะนอนหันหลังให้เฟย์
"เป็นอะไรของนาย..."
"..."
"ไม่อยากให้ฉันอยู่ใช่มั้ย! ได้! งั้นต่อไปก็ไม่ได้ให้เพื่อนนายโทร.มาหาฉันอีก!" เฟย์โยนถุงขนมทิ้งก่อนจะหันหลังแล้วกำลังจะเดินออกไป...
"เดี๋ยว! ไอ้เรื่องที่เธอพูดไว้เมื่อเช้าน่ะ...ฉันว่าเธอลืมๆมันไปซะเถอะนะในเมื่อเธอเองก็มีคนใหม่แล้ว...ฉันก็จะไม่ยุ่ง"
"นายหมายความว่าอย่างไง...เขื่อน"
"เรา..."
"พอ! ไม่ต้องพูด! ฉันเข้าใจล่ะ...ในเมื่อนายคิดอย่างนั้นก็ตามใจต่อไปก็ไม่ทิ้งมายุ่งกับอีก!"
เฟย์วิ่งออกมาจากห้องพักของเขื่อนก่อนจะร้องไห้อย่างไม่แคร์คนที่เดินผ่านไปผ่านมา เธออุตส่าห์ยอมเปิดใจแล้วแต่มันคงจะช้าเกินไป...ต่อจากนี้ก็ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์บทสรุปของหัวใจเธอแล้วกัน...
+
+
+
วันแต่งงานของโทโมะ-แก้ว
"จะโยนแล้วน๊าาาาา"
ฟุบ!
"อ๊ะ!...พี่เฟย์ได้งั้นหรอ^^" แก้วเดินเข้ามาหาเฟย์หลังจากที่โยนช่อดอกไม้ของเจ้าสาวแล้ว โทโมะเองก็รีบตามมาประคบประหงมแก้วทันที
"ใช่จ๊ะ^^ แต่มันคงไม่มีประโยชน์หรอกพี่ขอตัวนะ..."
หลังจากวันนั้นเฟย์ก็เปลี่ยนเป็นคนละคนทั้งนิ่งและเงียบจนบางครั้งโทโมะกับแก้วเองก็อดสงสารไม่ได้ไม่ต่างอะไรกับเขื่อนสักนิด เฟย์และแก้วกลับมาคุยกันดีๆอีกครั้งในฐานะพี่น้องทุกคนต่างก็ให้อภัยเฟย์และพร้อมที่จะเริ่มต้นใหม่กับมิตรภาพที่ดีแต่ยกเว้น...หัวใจของเฟย์เอง
"ดูแลกันดีๆนะลูก...ขอให้รักกันนานๆ" แม่ของแก้วเดินเข้ามากอดลูกสาวและลูกเขยก่อนจะอวยพร
"ม๊า..."
"ป๊ากับม๊าขอโทษนะลูกที่จับคู่ให้เรา...แต่เรารู้ใช่มั้ยว่าที่ป๊ากับม๊าทำไปเพราะรักเรานะฮึกๆ"
"แก้วรู้ค่ะ...แก้วก็รักป๊ากับม๊าแล้วก็พี่กิ่งด้วยฮึกๆ" แก้วผละออกจากอ้อมกอดของพ่อแม่ตนเองก่อนจะหันไปกอดพี่สาว
"ย่ะ! พี่ก็รักแก...นี่ไอ้โมะดูแลน้องฉันดีๆนะเว้ยถ้าแกทำน้องสาวฉันเสียใจเมื่อไรแกตาย!"
"คร๊าบบบๆ รับทราบครับแต่ฉันขอบอกไว้เลยนะว่ามันจะไม่มีวันนั้นแน่นอน" โทโมะบอกอย่างหนักแน่น
"ก็ดี! ไปเหอะป๊าม๊า...ปล่อยให้เจ้าบ่าวเจ้าสาวเค้าได้พักผ่อนเน้นนะ!'พักผ่อน'ดูแลตัวเองด้วยนะยัยแก้วพี่ไปล่ะ" กิ่งบอกก่อนจะลากพ่อแม่ออกมาแล้วปิดประตูห้อง
"ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ"
"แก้ว...เดี๋ยวก่อน..." โทโมะจับแขนแก้วไว้ก่อนจะบังคับให้แก้วนั่งลงบนเตียง
"อะ...อะไรของนาย"
"พี่รู้ว่าพี่คงเป็นคนไม่ดีในสายตาของแก้ว แต่ที่พี่ทำไปทั้งหมดเพราะว่าพี่'รัก'แก้วนะครับและพี่ก็จะสัญญาว่าพี่จะรักเราคนเดียวตลอดไป...รักไม่น้อยกว่าที่พ่อแม่หรือยัยกิ่งเน่านั่นรักแก้วเลยนะครับ...พี่รักเรานะแก้ว..." พูดจบโทโมะก็สวมกอดแก้ว ส่วนแก้วอย่างร้องไห้แต่ร้องไห้เพราะความตื้นตันใจต่างหากที่ผ่านมาเธอไม่รู้รับรู้ความรู้สึกข้างในใจของเค้าเลยและเธอก็ไม่เคยยอมรับความรู้สึกของตนเองที่มีต่อเค้าเลย...
"ฮึกๆ ตาบ้า!! มาทำซึ้งอะไรเนี่ย"
"แล้ว'รัก'มั้ยล่ะ..."
"...'รัก'ก็ได้><"
...ruktomokaew...
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------- จะๆๆๆๆๆๆๆยังไม่จบ5555สะใจยื้อมันไว้นานๆT^T เสียดาย~ ไรท์เตอร์รักเรื่องนี้ที่สุดTOT เพราะฉะนั้นตอนจบก็จง...รอต่อไป...ไม่นะอาจมีหักมุม5555 #ยิ้มชั่ว :) 
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
