My warning คำเตือน!!เปลี่ยนใจมารักฉันซะ
เขียนโดย 
ruktomokaew
วันที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 เวลา 16.08 น.
แก้ไขเมื่อ 29 ธันวาคม พ.ศ. 2556 14.04 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
23)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเรื่อง My warning คำเตือน!!เปลี่ยนใจมารักฉันซะ
"ไม่! พี่เขื่อนก็...พี่ชายฉันเหมือนกันนายนั้นแหละกลับไป" แก้วเถียงอย่างไม่ลดละ
"เหอะ! ฉันไม่กลับถ้าจะอยู่ก็อยู่ด้วยกันทั้งคู่นั้นแหละมาๆมานอนได้แล้วนะดึกแล้ว" โทโมะกระชากตัวแก้วให้นอนหนุนตักตนเองแล้วเอาผ้าห่มมาให้ก่อนจะกอดไว้
"นี่! ทำอะไรน่ะ ปล่อยฉันนะ" แก้วดิ้นพร้อมโวยวายอย่างไม่ยอม
"นอนไปเหอะน่าวันนี้เหนื่อยมาทั้งวันเธอควรจะพักผ่อนให้เยอะๆนะลูกจะได้แข็งแรง" โทโมะบอกแก้วจึงหยุดดิ้นพร้อมหลับตาลง...
---------------------------------------------------------------------------------------------------
"อื้ออ~ เช้าแล้วหรอเนี่ย" แก้วขยี้ตาตัวเองนิดหน่อยก่อนจะค่อยๆพยุงตัวเองลุกขึ้นนั่ง...โทโมะหายไปไหน??
"อ้าวตื่นแล้วหรอ ไปล้างหน้าตาก่อนสิแล้วค่อยมากิน" โทโมะบอกพรางชูถุงพลาสติกที่บรรจุอาหารขึ้น
"อืมๆ" แก้วเดินขยี้ตาหน่อยๆก่อนจะหาข้าวของเครื่องใช้ของตนเองแล้วเข้าห้องน้ำไป
"เป็นไงบ้างว่ะไอ้เขื่อน...เจ็บตรงไหนบ้าง" โทโมะหันมองตามแก้วไปจนลับสายตาก่อนจะหันมาถามเขื่อนที่นอนลืมตาอยู่ก่อนแล้ว
"เจ็บทั้งตัวเนี่ยแหละว่าแต่เฟย์ล่ะ...เค้ามาเยี่ยมฉันบ้างรึเปล่า" เขื่อนเอ่ยถามแต่สายตายังคงมองไปที่ประตูเพราะหวังว่า'ใคร'ที่เค้าเฝ้ารออยู่จะมา
"เฟย์ยังไม่มาเลยแต่ฉันเชื่อว่าเดี๋ยวเค้าก็มา" โทโมะพูด
"อ้าว...อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่เขื่อน^^" แก้วเดินออกมาพร้อมกับทักทาย โทโมะที่มองดูอยู่ถึงกับหน้าตึง
"อรุณสวัสดิ์ครับน้องแก้วแล้วนี่หิวรึยังครับ"
"ยังเลยค่ะแล้วล่ะค่ะว่าแต่พี่เขื่อนล่ะคะ"
"หิวแล้วครับ...ไอ้โมะมีไรกินมั้งว่ะ" เขื่อนพูดกับแก้วก่อนจะหันไปพูดกับโทโมะที่นั่งอยู่ตรงโซฟา
"ไม่ต้องๆของแกน่ะพยาบาลเค้าจัดไว้ให้แล้ว" โทโมะบอกแล้วชี้ไปยังถาดอาหารของคนป่วย
"โห! ไม่เอาอ่ะอาหารผู้ป่วยไร้รสชาติจะตายไป"
"แต่พี่เขื่อนป่วยอยู่นะคะ...ทานอาหารของพยาบาลไปก่อนนะคะ" แก้วพยายามเกลี้ยมกล่อมแต่โทโมะกลับมองว่าแก้วอาจจะยังมีใจให้เขื่อนอยู๋
"ก็ได้ครับๆ พี่เห็นว่าน้องแก้วขอเลยนะเนี่ยฮ่ะๆอูย~ร้อน" เขื่อนร้องออกมาด้วยความร้อนของอาหาร
"เป็นอะไรมากมั้ยคะพี่เขื่อนมาๆเดี๋ยวแก้วป้อนดีกว่า..."
"ไม่ต้องหรอกครับ...พี่เกรงใจ"
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะอีกอย่างพี่เองก็ยังเจ็บแขนอยู่เลย ให้แก้วช่วยนะคะ"
ปัง!
เสียงหนังสือกระแทกกับโต๊ะด้วยน้ำมือของโทโมะ เค้าทนดูแก้วแคร์คนอื่นมากกว่าตัวเองไม่ได้แล้ว! และเค้าก็ไม่ยอมด้วยถึงแม้ว่าไอ้เพื่อนตัวดีของเค้ามันจะ'ป่วย'อยู่ก็ตาม!
"พอๆ!! แก้วมานี่!" โทโมะตรงเข้ามากระชากแก้วให้ลุกขึ้นตามตัวเอง
"นี่!อะไรของนายน่ะ ฉันกำลังจะป้อนข้าวพี่เขื่อนอยู่นะ!"
"ไม่ต้อง! ไอ้เขื่อนเดี๋ยวฉันจะโทร.ตามยัยเฟย์มาดูแลแกให้ส่วนฉันกับแก้วขอตัว!" โทโมะบอกแล้วลากแก้วออกไปนอกห้องทันที
"นี่นาย!อย่าเสียมารยาทอย่างนี้สิ! พี่เขื่อนเค้าป่วยอยู่นะ!"
"แต่เธอเป็นเมียฉัน! ไม่ใช่เมียมันรอให้เมียมาดูแลโน่นเธอจะไปยุ่งทำไมห๊ะ!"
"นี่นายอย่ามาขึ้นเสียงกับฉันนะ!" แก้วบอกก่อนจะเดินหนีโทโมะ
"โอเคๆ ฉันจะไม่โวยวายใส่เธออีกถ้าเธอสัญญาว่าเธอจะไม่ไปยุ่งกับไอ้เขื่อนแล้วก็ผู้ชายคนอื่นๆอีก"
"อย่ามางี่เง่า...ทำไม'หึง'ฉันหรอ" แก้วหันมาสบตากับโทโมะ
"ก็!...ใช่ทำไม...ก็คนมัน'รัก'อ่ะ ไม่รู้ล่ะถ้าเธอไม่ทำตามที่ฉันบอกฉันจะขังเธอไว้ในบ้านให้เลี้ยงลูกตลอดไปแน่" โทโมะบอกแล้วจูงมือแก้ว
+
+
+
"งั้นหรอโทโมะ..."
(ฝากด้วยนะเฟย์ส่วนฉันขอ...ปลอบยัยเด็กแก่นกระโหลกนี่ก่อน)
"ได้ๆ...แล้วค่อยมาทีหลังก็ได้"
เฟย์วางสายก่อนจะถอนหายใจออกมาแล้วค่อยๆก้าวขามาหยุดที่หน้าห้องพักของผู้ป่วย... เฟย์ทำใจอยู่นานว่าจะเข้าไปหรือไม่แต่...คิดๆดูแล้วเธอเองที่เป็นต้นเหตุที่ทำให้เขื่อนต้องมาเจ็บตัวแบบนี้
"เฟย์!!^O^" ทันทีที่เฟย์เปิดประตูเข้าไปก็ได้ยินเสียงทักทายของผู้ป่วยก่อนจะหันไปเห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสเกินกว่าผู้ป่วยธรรมดาเสียอีก
"ก็ไม่ได้เป็นอะไรมากนิ..." เฟย์วางกระเป๋าใบหรูไว้บนโซฟาก่อนจะนั่งลงเก้าอี้ที่ตั้งอยู่ข้างๆเตียงของเขื่อน
"อะไรอ่ะ เจ็บขนาดนี้ยังเย็นชาได้อีก ฉันสำนึกผิดแล้ว..."
"ฉันก็ไม่ได้อะไรนิ..."
"เฟย์อย่าเย็นชากันอย่างนี้เลยนะ...ฉัน...ฉัน..."
"พอล่ะไม่ต้องพูอะไรล่ะ ฉันขี้เกียจฟัง"
"โถ่เฟย์~..."
"ได้ข่าวว่านายยังไม่ได้กินข้าวนิอ่ะกินสิ..." เฟย์บอกก่อนจะยื่นถ้วยข้าวต้มมาให้เขื่อน
"อ่า...ป้อนหน่อยสิแขนเจ็บT^T"
"อย่ามาสำออย!"
"จริงๆนะเฟย์...ใช่สิ! การที่ฉันยอมเจ็บตัวแทนเธอมันคงไม่ได้มีความหมายเลยใช่มั้ย..."
"..."
"ฉันมันก็คงไม่มีความหมายแล้วใช่มั้ยล่ะ แน่สิ!แฟนเก่าอย่างฉันจะมีอะไรไปสู้แฟนใหม่ของเธอได้ล่ะ"
"แค่นี้ใช่มั้ยที่จะพูด อ้าปากจะกินมั้ยห๊ะข้าวน่ะรึจะกินเลือดตจัวเอง" เขื่อนอมยิ้มให้กับคำพูดของเฟย์แค่นี้เค้าก็ใจชื้นขึ้นมาบ้างละ
ติ๊ด~ ติ๊ด~~
"ค่ะพี่ป็อป..." เขื่อนหุบยิ้มลงเมื่อรู้ว่าใครคือคนที่โทร.มา
(เฟย์...เราอยู่ไหนน่ะฟางถามหานานแล้วนะ)
"เอ่อ...เฟย์ออกมาทำธุระข้างนอกอ่ะค่ะ"
(ชอบทำให้พี่เป็นห่วงอยู่เรื่อยนะเรา...)
"ขอโทษค่ะพี่ป็อปที่ทำให้เป็นห่วงเอาเป็นว่าเฟย์จะรีบกลับไป..."
(งั้นเดี๋ยวพี่ไปรับเราเลยดีกว่าอยู่ที่ไหนเดี๋ยวพี่ไปรับ...)
"เอ่อ...เฟย์มาเยี่ยมเพื่อนที่โณงพยาบาล...อ่ะค่ะพี่ป็อปมีอะไรรึเปล่าคะ"
(งั้นรออยู่ที่นั่นเดี๋ยวพี่ไปรับแล้วเราค่อยไปหาพี่ฟางกัน โอเคนะ) ป็อปปี้บอกแล้ววางสายไป
"พี่ป็อป พี่ป็อป พี่ป็อปเดี๋ยวก่อนค่ะ! พี่ป็อป!!"
"มีอะไรหรอ"
"เอ่อ...ฉันมีธุระด่วนน่ะคงต้องไปก่อนไว้ว่างๆฉันจะมาใหม่นะ..."
"ไปเหอะเดี๋ยวเค้าจะรอ..."
"งั้นฉันไปก่อนนะ...แล้วก็..." เฟย์เดินไปหยิบกระเป๋าก่อนจะหันมามองหน้าเขื่อนอีกครั้ง
"...??"
"เรื่องของเราเอาไว้...ฉันจะเก็บไปคิดอีกที" เฟย์บอกแล้วเดินออกไปทันทีทิ้งให้เขื่อนนั่งยิ้มคนเดียว
...ruktomokaew...
-------------------------------------------------------------------------------------------------------- อาจจะมาดึกนิดหน่อยแต่กฌดีกว่าไม่มา(มั้ง)55555 เอาเป็นว่าไรท์เตอร์จะขอเร่งเรื่องนี้ก่อนนะคะเพราะว่าเรื่องใหม่มาจ่อคิวรอแล้วส่วนอีกสองเรื่องที่เหลือก้คงต้องค่อยๆเก็บไปทีล่ะเรื่องก่อนนะคะ ฝากกันหน่อยนะคะ 
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
