My warning คำเตือน!!เปลี่ยนใจมารักฉันซะ

เรื่อง My warning คำเตือน!!เปลี่ยนใจมารักฉันซะ
 
 
 
 
 
 
 
     "แหม~พี่ป็อปก็รู้นิคะว่าพี่ฟางน่ะบ้างานขนาดไหนคิกๆ"
 
 
     "ฮ่ะๆเราก็พูดไปเดี๋ยวเกิดเดินมาได้ยินเข้าจะเป็นเรื่องนะ"
 
 
     "งั้นเฟย์ไปนั่งดูซีรี่ดีกว่ากำลังถึงตอนที่นางเอกงอนพระเอกอยู่พอดีคิกๆน่ารักอ่ะ><"
 
 
     "ไปไหนก็ไปเลยกวนสมาธิพี่อยู่นั่นแหละเดี๋ยวถ้าเค้กออกมาไม่อร่อยพี่จะให้ฟางแหกอกเราฮ่าๆ"
 
 
     "พี่ป็อปอ่ะ!-*-"
 
 
     "กลับมาแล้วค่า ว่าไงจ๊ะสองพี่น้องนี่ช่วยกันทำอะไรอยู่หรอกลิ่นหอมเชียว" ฟางเดินเข้ามาทักป็อปปี้กับเฟย์ที่ยืนอยู่หน้าเตาอบ
 
 
     "คิกๆมาแล้วงั้นเฟย์ไปดีกว่า"
 
 
 
 
 
----------------------------------------------------------------------------------------------
 
 
 
 
 
ติ๊ด~ ติ๊ด~~
 
 
     "เขื่อน..." เฟย์บ่นพึมพำเมื่อเห็นชื่อของสายที่โทร.เข้ามาหาเธอ
 
 
     "มีอะไรรึเปล่าเฟย์..." ฟางเดินเข้ามาถามอาการน้องสาวตนเองที่ยืนทำหน้าอมทุกข์อยู่
 
 
     "ปะ...เปล่าค่ะ เดี๋ยวเฟย์มานะคะพอดีติดธุระนิดหน่อย" เฟย์บอกแล้วเดินหนีฟางกับป็อปปี้ที่เดินถือเค้กมาวางบนโต๊ะ
 
 
     "เฟย์เค้ารีบไปไหนของเค้านะ"
 
 
     "ไม่มีอะไรมั้งฟางมาๆ...มาชิมฝีมือป็อปดีกว่าเนี่ยกะว่าวันแต่งงานของเราป็อปจะโชว์ฝีมือทำเองเลยน๊า~"
 
 
     "ให้มันเถอะ~ กินด้วยกันสิป็อป" ฟางบอกก่อนจะป้อนเค้กให้ว่าที่สามีอย่างป็อปปี้
 
 
 
+
 
+
 
+
 
 
     "มีอะไร..."
 
 
     (เฟย์...เขื่อนขอโทษที่ทำไม่ดีกับเฟย์ไว้เยอะ)
 
 
     "ถ้าจะโทร.มาแค่นี้ ฉันวางล่ะนะเสียเวลา!" 
 
 
     (เดี๋ยวก่อนเฟย์! ออกมาเจอกันได้มั้ย...เขื่อนมีเรื่องจะคุยด้วย)
 
 
     "แต่ฉันไม่มี! มันไม่มีเหตุผลที่ฉันต้องออกไปเจอนาย!"
 
 
     (นะเฟย์...ออกมาเจอกันหน่อยขอแค่ครั้งนี้ครั้งเดียว...จริงๆ)
 
 
     "ก็ได้! แล้วจะให้ฉันออกไปเจอที่ไหน"
 
 
     (ที่...)
 
 
     หลังจากที่นัดหมายกันเรียบร้อยแล้ว เฟย์ก็เดินเข้ามาเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะแอบมองพี่สาวตนเองกับแฟนใหม่ที่นั่งสวีตหวานกันอยู่ เฟย์มองภาพนั้นก่อนย้อนมองตนเองเธออยากมีคนดีๆอย่างพี่ป็อปมาดูแลมาอยู่ข้างๆเธอบ้าง
 
 
     "เฟย์!" เฟย์หันไปตามเสียงเรียกก่อนจะพบร่างที่เธอแสนจะคุ้นเคย เฟย์จึงเดิน
 
 
     "มีอะไรก็รีบๆพูดมา..." ยังไม่ทันที่เขื่อนจะได้เอ่ยทักทายอะไรเฟย์ก็ชิงพูดก่อน
 
 
     "อะไรกันเพิ่งมาถึงเองนะทานอะไรกันก่อนดีกว่า" เขื่อนพูดพรางปรายตาไปยังจานอาหารที่เฟย์ชอบ
 
 
     "ฉันไม่มีเวลามากนักหรอกนะ...รีบๆพูดมาดีกว่า" เฟย์พูดไปตรงๆเพราะเธอก็กลัวหัวใจตัวเองเหมือนกัน
 
 
     "โอเค๊! ฉันไม่อ้อมค้อมล่ะนะ...ฉันขอโทษ...แต่ฉันรักเธอ" เขื่อนยื่นมือมาจะจับมือเฟย์แต่เจ้าตัวกลับสะบัดออก
 
 
     "พอเหอะ! อย่ามาโกหกฉันด้วยคำที่แสนจะมีค่านั้นเลย" เฟย์บอกก่อนลุกขึ้นมองหน้าเขื่อนก่อนจะตัดสินใจหันหลังแล้วเดินหนี
 
 
     "เฟย์เดี๋ยวก่อน! ฉันพูดจริงๆนะถึงเมื่อก่อนฉันจะเจ้าชู้และอยากจะทำร้ายเธอต่างๆมากมายแต่ฉันก็รักเธอคนเดียวนะ..."
 
 
     "มันไม่มีประโยชน์แล้วเขื่อน...ทางใครทางมันเถอะนะ" เฟย์พูดก่อนจะเดินข้ามถนนแต่ไม่ทันได้มองว่ากำลังมีรถวิ่งผ่านมาพอดี
 
 
     "เฟย์ระวัง!"
 
 
เอี๊ยด~ โครม!
 
 
     "โอ๊ย!"
 
 
     ร่างของเฟย์กระเด็นมาอยู่ที่ริมถนนไหนอย่างไรก็ไม่รู้ เฟย์รีบหันไปมองคนที่เข้ามาช่วยเธอไว้ก่อนจะเห็นที่สิ่งเธอไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้น
 
 
     "เขื่อน!!"
 
      เฟย์พุ่งตัวเข้าไปกอดร่างของเขื่อนที่เต็มไปด้วยเลือด ใช่! เขื่อนเป็นคนที่เข้ามาช่วยเธอไว้ เฟย์เขย่าร่างของเขื่อนเบาๆและร้องไห้ออกมาอย่างหนักเขื่อนกระพริบตาช้าๆก่อนจะเอื้อมมือมาจับมือเฟย์ไว้
 
 
     "เขื่อน...รัก...เฟย์...นะ"
 
 
     "เขื่อน...อย่าเพิ่งเป็นอะไรนะ ฮึกๆ ใครก็ได้ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย!"
 
 
     "เฟย์...เขื่อนไม่ไหวแล้ว แค่กๆ" เขื่อนสำลักเลือดออกมาก่อนจะค่อยๆหลับตาลง
 
 
     "เขื่อนๆไม่นะ! เขื่อน!! ฮึกๆ เขื่อนอย่าเพิ่งทิ้งเฟย์ไปนะ!!"
 
 
 
+
 
+
 
+
 
 
 
     "ว่าไงนะ!! ได้ๆแล้วฉันจะรีบไป"
 
 
     "มีอะไรหรอ" แก้วเดินเข้ามาถามโทโมะหลังจากที่เค้าคุยโทรศัพท์เสร็จ
 
 
     "ไอ้เขื่อนถูกรถชน ฉันขอตัวนะ!" โทโมะพูดแล้ววิ่งออกไปแก้วจึงรีบวิ่งตามมาด้วย
 
 
     "เดี๋ยว! ฉันไปด้วย"
 
 
     โทโมะพยักหน้าพรางปิดประตูรถแก้วจึงรีบวิ่งขึ้นมาก่อนที่โทโมะจะออกรถ ไม่นานนักทั้งคู่ก็มาถึงก็เห็นเฟย์นั่งร้องไห้เนื้อตัวเปลื้อนไปด้วยเลือดของเขื่อนมือทั้งสองข้างจิกเข้าหากันแน่น
 
 
     "เฟย์/พี่เฟย์..." แก้วกับโทโมะค่อยเดินเข้าไปหาเฟย์ที่นั่งก้มหน้าร้องไห้อยู่
 
 
     "ฉันผิดเอง..ฉันสมควรตายๆไปซะ! เขื่อนไม่น่ามาช่วยฉัน...ฮึกๆ" เฟย์พูดพรางร้องไห้ไปด้วย โทโมะกับแก้วเห็นดังนั้นจึงช่วยกันปลอบ
 
 
     "ไม่ใช่ความผิดของเธอหรอกเฟย์ไอ้เขื่อนมันตั้งจจะช่วยเธอ..."
 
 
     "ใช่ค่ะพี่เฟย์ พี่เขื่อนเค้ารักพี่มากนะคะเค้ามาปรึกษาเรื่องของพี่กับแก้วบ่อยๆ"
 
 
     "ฉันมันเลวเอง ฉันทำให้เขื่อนต้องฮึกๆ...เขื่อน~" เฟย์เพ้อถึงเขื่อนจนสลบไป แก้วกับโทโมะจึงต้องพาเฟย์ไปพักที่บ้านก่อนแล้วจึงกลับมาที่โรงพยาบาลใหม่อีกครั้ง
 
 
     หมอบอกว่าอาการของเขื่อนปลอดภัยแล้วแต่ว่าคงต้องพักฟื้นกันอีกนานโทโมะกับแก้วจึงเดินมายังห้องพักที่เขื่อนนอนอยู่ก่อนที่แก้วจะถอนหายออกมา
 
 
     "เธอกลับไปพักเถอะเดี๋ยวทางนี้ฉันอยู่เอง..."
 
 
     "ไม่! พี่เขื่อนก็...พี่ชายฉันเหมือนกันนายนั้นแหละกลับไป" แก้วเถียงอย่างไม่ลดละ
 
 
     "เหอะ! ฉันไม่กลับถ้าจะอยู่ก็อยู่ด้วยกันทั้งคู่นั้นแหละมาๆมานอนได้แล้วนะดึกแล้ว" โทโมะกระชากตัวแก้วให้นอนหนุนตักตนเองแล้วเอาผ้าห่มมาให้ก่อนจะกอดไว้
 
 
     "นี่! ทำอะไรน่ะ ปล่อยฉันนะ" แก้วดิ้นพร้อมโวยวายอย่างไม่ยอม
 
 
     "นอนไปเหอะน่าวันนี้เหนื่อยมาทั้งวันเธอควรจะพักผ่อนให้เยอะๆนะลูกจะได้แข็งแรง" โทโมะบอกแก้วจึงหยุดดิ้นพร้อมหลับตาลง...
 
 
 
 
 
 
 
 
 
...ruktomokaew...
 
 
------------------------------------------------------------------------------------------------------  รู้...ว่ามันไม่สนุก...แต่บอกเลยอย่าหาความสนุกจากไรท์เตอร์คนนี้...เพราะมันจะไม่มีแนวเรื่องที่จะแต่งล้วนมีแต่แนวดาม่า(แม้มันจะห่วยTT) ต้องขอโทษด้วยนะคะที่แต่งไม่ดี