My warning คำเตือน!!เปลี่ยนใจมารักฉันซะ

9.6

เขียนโดย ruktomokaew

วันที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 เวลา 16.08 น.

  25 บท
  209 วิจารณ์
  47.44K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 29 ธันวาคม พ.ศ. 2556 14.04 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

21)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เรื่อง My warning คำเตือน!!เปลี่ยนใจมารักฉันซะ

 

 

 

 

 

 

 

 

     "แก้วท้อง...ลูกของฉัน แกคงจะไม่ว่าอะไรใช่มั้ย...เพราะแกไม่ได้รักแก้วนิ"

 

 

     "เฮ้ย~...ก็อยากจะโกรธอยู่เหมือนกันแหละแต่เรื่องแบบนี้มันก็ต้องขึ้นอยู่กับผู้หญิงเค้าล่ะนะ"

 

 

     "หรอว่ะไม่ใช่เพราะว่า..." โทโมะปรายตาไปทางเฟย์กับป็อปปี้ที่นั่งอยู่ข้างกันอย่างสนิทสนม

 

 

     "ไม่เกี่ยวสักหน่อย...เขื่อนหันหน้าหนีก่อนจะเดินหายเข้าไปทางหลังร้าน"

 

 

     "ไปลองชุดกันดีกว่า..." โทโมะโอบเอวแก้วแล้วพาเข้าไปลองชุดโดยที่แก้วก็แอบมองหน้าเฟย์อยู่เหมือนกัน

 

 

     "เอ่อ..."

 

 

 

 

-----------------------------------------------------------------------------------------

 

 

 

 

     "เดี๋ยวฉันตามไป...นายไปก่อนเหอะ" แก้วรั้งข้อมือของตนเองที่โดนโทโมะจับอยู่

 

 

     "ทำไม?"

 

 

     "ฉันจะคุยกับ...พี่เฟย์"

 

 

     "ไม่ได้! เธอก็รู้ว่ายัยนั่นน่ากลัวขนาดไหน...ไม่ๆอย่างไงฉันก็ไม่ยอม" โทโมะค้านหัวชนฝา

 

 

     "แค่แปปเดียว..."

 

 

     "ก็ได้ๆ งั้นเดี๋ยวฉันไปดูชุดให้พรางๆก่อนแล้วกัน" โทโมะเดินหนีแก้วไปทางหลังร้านแต่สายตายังคงจ้องมองร่างบางอยู่ตลอดเวลา...ด้วยความเป็นห่วง

 

 

     "เอ่อ...พี่เฟย์คะ" แก้วเดินเข้าไปทักเฟย์ที่ยืนเลือกของอยู่

 

 

     "มีอะไร..."

 

 

     "เฟย์...พูดจาไม่มีน้ำเสียงที่ดีเลยนะเราน่ะ" ป็อปปี้เอ่ยดุเฟย์

 

 

     "แก้วมีเรื่องจะคุยกับพี่เฟย์...ส่วนตัวน่ะค่ะ" แก้วพูดพรางเหล่ตามองป็อปปี้

 

 

     "..." ป็อปปี้รู้ตัวจึงเดินออกไปนอกร้านทันทีส่วนเฟย์ก็หันมองแก้วอย่างเคืองๆ

 

 

     "มีอะไรก็ว่ามา! ชิ! เสียเวลาชะมัด" เฟย์บ่นอิบอุบเบาๆแต่แก้วก็พอจะได้ยิน

 

 

     "พี่เฟย์...ไม่ได้รักพี่เขื่อนแล้วหรอคะ..."

 

 

     "...ถามทำไม" เฟย์เดินไปนั่งที่เดิมแก้วจึงเดินตามไปนั่งฝั่งตรงข้าม

 

 

     "ก็แก้วเห็น...แก้วรู้ว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัวนะคะแต่...แก้วว่าพี่เขื่อนดูเศร้าๆแก้วก็เลยคิดว่ามันคงเป็นเรื่องของพี่แน่ๆเลย..."

 

 

     "จะเป็นจะตายก็เรื่องของเค้าแค่นี้ใช่มั้ยที่จะพูด" เฟย์หยิบโทรศัพท์ออกมากดเล่นอย่างสบายใจ

 

 

     "พี่เฟย์คะ!...แก้วก็แค่อยากจะช่วยให้พี่กับพี่เขื่อนกลับมาคืนดีกัน ดูก็รู้ว่าพวกพี่ทั้งคู่ยังรักกันแล้วทำไมพี่ต้องเอา'คนอื่น'เค้ามาเกี่ยวข้องด้วย..."

 

 

     "พี่ป็อป...ไม่ใช่อื่น"

 

 

     "ใช่ค่ะ...เค้าคือคนอื่นสำหรับพี่เขื่อน...พี่เฟย์แก้วขอ...พี่ไม่ได้รักพี่เขื่อนแล้วหรอคะ"

 

 

     "จะรักลงได้ไงอย่างไงล่ะ! เธอดูสิ่งที่เค้าทำกับฉันสิ! มันน่าให้อภัยมั้ยล่ะ...ฉันไม่ฆ่าตายก็บุญแค่ไหนแล้ว!" เฟย์พูดพรางนึกถึงเรื่องที่เขื่นทำให้ตนช้ำใจ

 

 

     "พี่เฟย์...พี่ควรจะปล่อยวาง"

 

 

     "นี่ไง! ฉันก็ปล่อยเขื่อนแล้วนี่ไง...อยากได้ก็เอาไปสิ"

 

 

     "แก้วไม่ได้หมายความว่าอย่างงั้น...แก้วว่าพี่น่าจะคิดทบทวนใหม่...มันยังไม่สายนะคะแก้วดูออกว่าตอนนี้พี่เขื่อนก็รักพี่อยู่"

 

 

     "หยุดพูดซะที!! ฉันไม่อยากฟัง!" เฟย์ลุกขึ้นโวยวายใส่หน้าแก้วอย่างเสียงดังจนโทโมะที่นั่งกระวนกระวายอยู่หลังร้านวิ่งเข้ามา

 

 

     "มีอะไรกันแก้ว เฟย์ทำไมต้องเสียงดังด้วย" โทโมเข้ามาประคองร่างของแก้วที่นั่งอยู่ที่เดิมไว้

 

 

     "ถามคนของนายดูสิ! จุ้นจ้านไม่เข้าเรื่อง!" เฟย์คว้ากระเป๋าสะพายของตนเองก่อนจะกระฟัดกระเฟือนออกไปนอกร้าน

 

 

     "ฉันบอกแล้วใช่มั้ย...เด็กดื้อเอ๊ย" โทโมะดุแก้ว

 

 

     "อะไรเล่า...ไปลองชุดดีกว่า" แก้วทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ก่อนจะเดินไปเลือกชุดที่โทโมะหามากองๆรวมกันไว้

 

 

     หลังจากที่ทั้งคู่พากันลองชุด ถ่ายรูปและเลือกการ์ดกันพอสมควร โทโมะก็พาแก้วมานั่งเล่นที่สวนสาธาราณะและหาอะไรรองท้องกันก่อนจะพาไปเที่ยวในอีกหลายๆที่แล้วจึงกลับบ้านในตอนค่ำ

 

 

     "ไปไหนกันมาลูกกลับมาซะดึกเชียว" แม่ของแก้วเอ่ยถามลูกสาวและว่าที่ลูกเขยอย่างโทโมะ

 

 

     "ไปเที่ยวมาน่ะค่ะ...ขอตัวนะคะแก้วเหนื่อย นายกลับไปได้แล้ว" พูดกับแม่ก่อนจะหันไปบอกโทโมะ

 

 

     "ไม่ต้องกลับหรอกลูกดึกแล้ว...นอนที่นี่ก็ได้จ๊ะ" โทโมะเผยยิ้มออกมาอย่างดีใจเมื่อแม่ของแก้วพูด

 

 

     "ไม่ได้ค่ะแก้วไม่ยอม..."

 

 

     "เอ๊ะ! เรานี่อย่างไงจะแต่งงานกันอยู่แล้วยังจะงอนกันอีกใช้ไม่ได้เลยนะ"

 

 

     "ขอตัวนะครับ...ไปแก้วไปนอนกันดีกว่า" โทโมะฉวยโอกาสจูงมือแก้วเข้าห้องทันที

 

 

 

     "นี่นาย! ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ!" แก้วพูดพรางผลักอกแกร่งของโทโมะให้ถอยออกไป

 

 

     "ไม่เอาน่าโตๆกันแล้วอย่าโวยวายเป็นเด็กๆสิ"

 

 

     "ฉันไม่ใช่เด็กนะ!"

 

 

     "นั่นสิ...เด็กที่ไหนจะท้อง...หยุดโวยวายเลยนะเดี๋ยวมันกระทบกระเทือนถึงลูก" โทโมะพูดทำให้แก้วยอมหยุดและเดินหนีไปอาบน้ำนอนทันที

 

 

 

+

 

+

 

+

 

 

 

     "พี่ป็อปทำอะไรอยู่คะ"

 

 

     "ทำขนมเค้กอยู่เราล่ะหิวรึยัง?" ป็อปปี้เอ่ยบอกแต่ยังไม่ได้ละสายตาออกจากเตาขนม

 

 

     "คงไม่ได้ทำให้เฟย์หรอกใช่มั้ยคะ คิกๆ"

 

 

     "เรานี่รู้ดีจริงๆรายนั้นน่ะยังไม่กลับมาเลยไม่รู้ว่าจะบ้างานไปถึงไหนนี่ก็จะถึงวันแต่งงานอยูแล้วนะ" ป้อปปี้เอ่ยถึง'ฟาง'ว่าที่ภรรยาสาวของเค้าที่ยังไม่กลับ

 

 

     "แหม~พี่ป็อปก็รู้นิคะว่าพี่ฟางน่ะบ้างานขนาดไหนคิกๆ"

 

 

     "ฮ่ะๆเราก็พูดไปเดี๋ยวเกิดเดินมาได้ยินเข้าจะเป็นเรื่องนะ"

 

 

     "งั้นเฟย์ไปนั่งดูซีรี่ดีกว่ากำลังถึงตอนที่นางเอกงอนพระเอกอยู่พอดีคิกๆน่ารักอ่ะ><"

 

 

     "ไปไหนก็ไปเลยกวนสมาธิพี่อยู่นั่นแหละเดี๋ยวถ้าเค้กออกมาไม่อร่อยพี่จะให้ฟางแหกอกเราฮ่าๆ"

 

 

     "พี่ป็อปอ่ะ!-*-"

 

 

     "กลับมาแล้วค่า ว่าไงจ๊ะสองพี่น้องนี่ช่วยกันทำอะไรอยู่หรอกลิ่นหอมเชียว" ฟางเดินเข้ามาทักป็อปปี้กับเฟย์ที่ยืนอยู่หน้าเตาอบ

 

 

     "คิกๆมาแล้วงั้นเฟย์ไปดีกว่า"

 

 

 

 

 

 

 

 

...ruktomokaew...

 

 

-------------------------------------------------------------------------------------------------   มาแล้วสำหรับเรื่องสุดท้าย...ใกล้จะจบแล้วนะคะฝากกันหน่อยแล้วกันเด้อออออ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา