My warning คำเตือน!!เปลี่ยนใจมารักฉันซะ
เขียนโดย 
ruktomokaew
วันที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 เวลา 16.08 น.
แก้ไขเมื่อ 29 ธันวาคม พ.ศ. 2556 14.04 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
22)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเรื่อง My warning คำเตือน!!เปลี่ยนใจมารักฉันซะ
"แหม~พี่ป็อปก็รู้นิคะว่าพี่ฟางน่ะบ้างานขนาดไหนคิกๆ"
"ฮ่ะๆเราก็พูดไปเดี๋ยวเกิดเดินมาได้ยินเข้าจะเป็นเรื่องนะ"
"งั้นเฟย์ไปนั่งดูซีรี่ดีกว่ากำลังถึงตอนที่นางเอกงอนพระเอกอยู่พอดีคิกๆน่ารักอ่ะ><"
"ไปไหนก็ไปเลยกวนสมาธิพี่อยู่นั่นแหละเดี๋ยวถ้าเค้กออกมาไม่อร่อยพี่จะให้ฟางแหกอกเราฮ่าๆ"
"พี่ป็อปอ่ะ!-*-"
"กลับมาแล้วค่า ว่าไงจ๊ะสองพี่น้องนี่ช่วยกันทำอะไรอยู่หรอกลิ่นหอมเชียว" ฟางเดินเข้ามาทักป็อปปี้กับเฟย์ที่ยืนอยู่หน้าเตาอบ
"คิกๆมาแล้วงั้นเฟย์ไปดีกว่า"
----------------------------------------------------------------------------------------------
ติ๊ด~ ติ๊ด~~
"เขื่อน..." เฟย์บ่นพึมพำเมื่อเห็นชื่อของสายที่โทร.เข้ามาหาเธอ
"มีอะไรรึเปล่าเฟย์..." ฟางเดินเข้ามาถามอาการน้องสาวตนเองที่ยืนทำหน้าอมทุกข์อยู่
"ปะ...เปล่าค่ะ เดี๋ยวเฟย์มานะคะพอดีติดธุระนิดหน่อย" เฟย์บอกแล้วเดินหนีฟางกับป็อปปี้ที่เดินถือเค้กมาวางบนโต๊ะ
"เฟย์เค้ารีบไปไหนของเค้านะ"
"ไม่มีอะไรมั้งฟางมาๆ...มาชิมฝีมือป็อปดีกว่าเนี่ยกะว่าวันแต่งงานของเราป็อปจะโชว์ฝีมือทำเองเลยน๊า~"
"ให้มันเถอะ~ กินด้วยกันสิป็อป" ฟางบอกก่อนจะป้อนเค้กให้ว่าที่สามีอย่างป็อปปี้
+
+
+
"มีอะไร..."
(เฟย์...เขื่อนขอโทษที่ทำไม่ดีกับเฟย์ไว้เยอะ)
"ถ้าจะโทร.มาแค่นี้ ฉันวางล่ะนะเสียเวลา!"
(เดี๋ยวก่อนเฟย์! ออกมาเจอกันได้มั้ย...เขื่อนมีเรื่องจะคุยด้วย)
"แต่ฉันไม่มี! มันไม่มีเหตุผลที่ฉันต้องออกไปเจอนาย!"
(นะเฟย์...ออกมาเจอกันหน่อยขอแค่ครั้งนี้ครั้งเดียว...จริงๆ)
"ก็ได้! แล้วจะให้ฉันออกไปเจอที่ไหน"
(ที่...)
หลังจากที่นัดหมายกันเรียบร้อยแล้ว เฟย์ก็เดินเข้ามาเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะแอบมองพี่สาวตนเองกับแฟนใหม่ที่นั่งสวีตหวานกันอยู่ เฟย์มองภาพนั้นก่อนย้อนมองตนเองเธออยากมีคนดีๆอย่างพี่ป็อปมาดูแลมาอยู่ข้างๆเธอบ้าง
"เฟย์!" เฟย์หันไปตามเสียงเรียกก่อนจะพบร่างที่เธอแสนจะคุ้นเคย เฟย์จึงเดิน
"มีอะไรก็รีบๆพูดมา..." ยังไม่ทันที่เขื่อนจะได้เอ่ยทักทายอะไรเฟย์ก็ชิงพูดก่อน
"อะไรกันเพิ่งมาถึงเองนะทานอะไรกันก่อนดีกว่า" เขื่อนพูดพรางปรายตาไปยังจานอาหารที่เฟย์ชอบ
"ฉันไม่มีเวลามากนักหรอกนะ...รีบๆพูดมาดีกว่า" เฟย์พูดไปตรงๆเพราะเธอก็กลัวหัวใจตัวเองเหมือนกัน
"โอเค๊! ฉันไม่อ้อมค้อมล่ะนะ...ฉันขอโทษ...แต่ฉันรักเธอ" เขื่อนยื่นมือมาจะจับมือเฟย์แต่เจ้าตัวกลับสะบัดออก
"พอเหอะ! อย่ามาโกหกฉันด้วยคำที่แสนจะมีค่านั้นเลย" เฟย์บอกก่อนลุกขึ้นมองหน้าเขื่อนก่อนจะตัดสินใจหันหลังแล้วเดินหนี
"เฟย์เดี๋ยวก่อน! ฉันพูดจริงๆนะถึงเมื่อก่อนฉันจะเจ้าชู้และอยากจะทำร้ายเธอต่างๆมากมายแต่ฉันก็รักเธอคนเดียวนะ..."
"มันไม่มีประโยชน์แล้วเขื่อน...ทางใครทางมันเถอะนะ" เฟย์พูดก่อนจะเดินข้ามถนนแต่ไม่ทันได้มองว่ากำลังมีรถวิ่งผ่านมาพอดี
"เฟย์ระวัง!"
เอี๊ยด~ โครม!
"โอ๊ย!"
ร่างของเฟย์กระเด็นมาอยู่ที่ริมถนนไหนอย่างไรก็ไม่รู้ เฟย์รีบหันไปมองคนที่เข้ามาช่วยเธอไว้ก่อนจะเห็นที่สิ่งเธอไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้น
"เขื่อน!!"
เฟย์พุ่งตัวเข้าไปกอดร่างของเขื่อนที่เต็มไปด้วยเลือด ใช่! เขื่อนเป็นคนที่เข้ามาช่วยเธอไว้ เฟย์เขย่าร่างของเขื่อนเบาๆและร้องไห้ออกมาอย่างหนักเขื่อนกระพริบตาช้าๆก่อนจะเอื้อมมือมาจับมือเฟย์ไว้
"เขื่อน...รัก...เฟย์...นะ"
"เขื่อน...อย่าเพิ่งเป็นอะไรนะ ฮึกๆ ใครก็ได้ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย!"
"เฟย์...เขื่อนไม่ไหวแล้ว แค่กๆ" เขื่อนสำลักเลือดออกมาก่อนจะค่อยๆหลับตาลง
"เขื่อนๆไม่นะ! เขื่อน!! ฮึกๆ เขื่อนอย่าเพิ่งทิ้งเฟย์ไปนะ!!"
+
+
+
"ว่าไงนะ!! ได้ๆแล้วฉันจะรีบไป"
"มีอะไรหรอ" แก้วเดินเข้ามาถามโทโมะหลังจากที่เค้าคุยโทรศัพท์เสร็จ
"ไอ้เขื่อนถูกรถชน ฉันขอตัวนะ!" โทโมะพูดแล้ววิ่งออกไปแก้วจึงรีบวิ่งตามมาด้วย
"เดี๋ยว! ฉันไปด้วย"
โทโมะพยักหน้าพรางปิดประตูรถแก้วจึงรีบวิ่งขึ้นมาก่อนที่โทโมะจะออกรถ ไม่นานนักทั้งคู่ก็มาถึงก็เห็นเฟย์นั่งร้องไห้เนื้อตัวเปลื้อนไปด้วยเลือดของเขื่อนมือทั้งสองข้างจิกเข้าหากันแน่น
"เฟย์/พี่เฟย์..." แก้วกับโทโมะค่อยเดินเข้าไปหาเฟย์ที่นั่งก้มหน้าร้องไห้อยู่
"ฉันผิดเอง..ฉันสมควรตายๆไปซะ! เขื่อนไม่น่ามาช่วยฉัน...ฮึกๆ" เฟย์พูดพรางร้องไห้ไปด้วย โทโมะกับแก้วเห็นดังนั้นจึงช่วยกันปลอบ
"ไม่ใช่ความผิดของเธอหรอกเฟย์ไอ้เขื่อนมันตั้งจจะช่วยเธอ..."
"ใช่ค่ะพี่เฟย์ พี่เขื่อนเค้ารักพี่มากนะคะเค้ามาปรึกษาเรื่องของพี่กับแก้วบ่อยๆ"
"ฉันมันเลวเอง ฉันทำให้เขื่อนต้องฮึกๆ...เขื่อน~" เฟย์เพ้อถึงเขื่อนจนสลบไป แก้วกับโทโมะจึงต้องพาเฟย์ไปพักที่บ้านก่อนแล้วจึงกลับมาที่โรงพยาบาลใหม่อีกครั้ง
หมอบอกว่าอาการของเขื่อนปลอดภัยแล้วแต่ว่าคงต้องพักฟื้นกันอีกนานโทโมะกับแก้วจึงเดินมายังห้องพักที่เขื่อนนอนอยู่ก่อนที่แก้วจะถอนหายออกมา
"เธอกลับไปพักเถอะเดี๋ยวทางนี้ฉันอยู่เอง..."
"ไม่! พี่เขื่อนก็...พี่ชายฉันเหมือนกันนายนั้นแหละกลับไป" แก้วเถียงอย่างไม่ลดละ
"เหอะ! ฉันไม่กลับถ้าจะอยู่ก็อยู่ด้วยกันทั้งคู่นั้นแหละมาๆมานอนได้แล้วนะดึกแล้ว" โทโมะกระชากตัวแก้วให้นอนหนุนตักตนเองแล้วเอาผ้าห่มมาให้ก่อนจะกอดไว้
"นี่! ทำอะไรน่ะ ปล่อยฉันนะ" แก้วดิ้นพร้อมโวยวายอย่างไม่ยอม
"นอนไปเหอะน่าวันนี้เหนื่อยมาทั้งวันเธอควรจะพักผ่อนให้เยอะๆนะลูกจะได้แข็งแรง" โทโมะบอกแก้วจึงหยุดดิ้นพร้อมหลับตาลง...
...ruktomokaew...
------------------------------------------------------------------------------------------------------ รู้...ว่ามันไม่สนุก...แต่บอกเลยอย่าหาความสนุกจากไรท์เตอร์คนนี้...เพราะมันจะไม่มีแนวเรื่องที่จะแต่งล้วนมีแต่แนวดาม่า(แม้มันจะห่วยTT) ต้องขอโทษด้วยนะคะที่แต่งไม่ดี 
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
