My warning คำเตือน!!เปลี่ยนใจมารักฉันซะ

เรื่อง My warning คำเตือน!!เปลี่ยนใจมารักฉันซะ
 
 
 
 
 
     "เฮ้ๆ...อย่าปล่อยให้พี่พูดคนเดียวดิT^T ถ้าไม่ตื่นพี่จะปล้ำแล้วนะ!"
 
     "อะไรของนายนักหนาเนี่ย ฉันจะนอนก็ไม่ให้นอนแต่พอฉันไม่นอนนายก็จะให้นอน!"
 
     "มาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน...ผู้หญิงที่ไหนใครบอกเรา"
 
     "ฉันเห็นเต็มสองตาเนี่ยแหละ พอใจยัง?"
 
     "เห็น?อย่าบอกนะว่าเมื่อตอนกลางวันน่ะ"
 
     "....นั่นแหละๆ"
 
     "นั่นมันพี่สาวของพี่นะ^^ แหนะๆหึงล่ะเส่~"
 
     "หลงตัวเองชะมัด!" ถึงปากจะบอกไปแบบนั้นแต่ทว่าใจฉันมันกลับรู้สึกโล่งอย่างบอกไม่ถูก...ไม่นะยัยแก้วแกห้ามหวั่นไหวไปกลับนายโทโมะเด็ดขาด!
 
     "อ้าวๆง่วงไม่ใช่หรอนอนสิ...เดี๋ยวพี่กอดเองฮ่ะๆ" ว่าแล้วนายโทโมะก็ล้มตัวลงนอนกอดจะสวมกอดฉันทันที
 
     "นี่นาย....!!" ดูเหมือนทุกอย่างจะสายไป...T^T
 
 
 
 
--------------------------------------------------------------------------------------------
 
 
 
 
     แสงแดดยามเช้าส่องมากระทบกับสองร่างที่ยังคงนอนกอดกันเหมือนเดิม แต่ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะตื่นมาแล้วแต่ไม่ยอมลุกซะมากกว่า ส่วนอีกคนก็ยังคงนอนหลับสบายใจเหมือนเดิม...
 
     "ตอนหลับนี่น่ารักชะมัดเลยแห๊ะ หึๆ" โทโมะหัวเราะในลำคอก่อนจะแอบหอมแก้มแก้วไปเบาๆ
 
     "นี่นาย!!" ทันทีที่โทโมะเอาจมูกออกจากแก้มของแก้วก็ย่อมมีเสียงประท้วงของแก้วตามออกมา
 
     "บอกให้เรียกพี่-*-" โทโมะทำหน้าตึงๆก่อนจะลุกออกไปทันทีทิ้งให้แก้วนอนงงอยู่เดียว
 
     "อะไรของเค้าว่ะ" แก้วเกาตัวเองเบาๆ
 
     แก้วรอจนโทโมะอาบน้ำเสร็จแล้วจึงอาบต่อพร้อมแต่งตัวในห้องน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้วค่อยออกมาหาอะไรรองท้อง แต่ก็พบกับโทโมะที่นั่งตักข้าวต้มเข้าปากอย่างสบายใจ
 
     "มาทานด้วยกันสิ :) " โทโมะส่งยิ้มสดใสให้กับแก้ว แก้วเองก็รู้สึกว่าใจสั่นอยู่เหมือนกันแต่ก็ไม่ได้แสดงอาการใดๆออกมา
 
     "อืม..."
 
ติ๊ด~ ติ๊ด~~
 
     "สวัสดีค่ะพี่เขื่อน..." แก้วมองดูรายชื่อผู้ที่โทร.เข้ามาก่อนจะกดรับ
 
     (น้องแก้วอยู่บ้านรึเปล่าครับ)
 
     "อยู่ค่ะ...ทำไมหรอค่ะ" แก้วเดินไปนั่งตรงข้ามกับโทโมะก่อนจะคุยโทรศัพท์ต่อ
 
     (งั้นเดี๋ยวพี่ไปรับนะครับ)
 
     "รับไปไหนหรอคะ?"
 
     (ไม่บอกครับแก้วแต่งตัวสวยๆไว้ก็พอ)
 
     "ก็ได้ค่ะ..." แก้วบอกก่อนจะกดวางสายไป
 
     "ไอ้เขื่อนมันจะมารับไปไหน" โทโมะถามแก้วทันทีที่วางสาย
 
     "ฉันไม่รู้" แก้วตอบก่อนจะตักเข้าต้มขึ้นมาทาน
 
     "อร่อยมั้ยล่ะ" โทโมะเอ่ยถามแก้วที่เอาแต่นั่งเคี้ยวข้าวต้มโดยไม่สนใจใครเลย
 
     "ก็..."
 
     "น้องแก้วครับ :) "
 
     "พี่เขื่อน..." แก้วหันไปเอ่ยทักบุคคลที่เพิ่งเดินเข้ามาใหม่
 
     "อ้าวไอ้แกก็อยู่นี่ด้วยหรอว่ะ" เขื่อนเดินเข้ามาน้องข้างๆแก้วก่อนเอ่ยทักเพื่อนสนิทของตนเอง
 
     "ฉันนึกว่าแกจะไม่เห็นฉันซะอีก" โทโมะพยักหน้าก่อนจะประชดเขื่อนไปนิดหน่อย
 
     "ฮ่ะๆแกก็พูดไป ฉันไม่ได้ตั้งใจโว๊ย"
 
     "งั้นเดี๋ยวแก้วขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะคะ" แก้วลุกขึ้นเอาถ้วยข้าวต้มของตัวเองไปเก็บก่อนจะเดินขึ้นไปยังห้องของตัวเอง
 
     "นี่ไอ้โมะแกมาตั้งแต่เมื่อไรว่ะ" 
 
     "ก็..."
 
 
+
 
+
 
+
 
 
     "พี่เขื่อนคะ...พี่เขื่อน...พี่เขื่อนคะ!"
 
     "ครับ!..." เขื่อนสะดุ้งนิดหน่อยแต่คนที่งงน่าจะเป็นแก้วเสียมากกว่าจู่ๆก็เงียบไปซะงั้น
 
     "พี่เขื่อนเป็นอะไรรึเปล่าคะ"
 
     "เปล่าหรอกครับพี่แค่...กำลังคิดอะไรเพลินๆน่ะครับ" เขื่อนตอบก่อนจะหันไปมองข้างทางแวบนึง
 
     อะไรกันพี่เขื่อนเป็นอะไรกันแน่ตั้งแต่ขึ้นรถแล้วทำไมจู่ๆก็เงียบไปซะงั้น แถบยังไม่โปรยยิ้มเหมือนเมื่อตอนเช้าเลยนี่หน่า ตั้งแต่ตอนที่ฉันขึ้นมาเปลี่ยนชุดพี่เขื่อนก็นั่งอยู่กับ...นายโทโมะ!! รึว่านายโทโมะไปฟ้องอะไรพี่เขื่อน0.0!!
 
     "แล้วนี่เรากำลังจะไปไหนกันหรอคะ"
 
     "ไปดูชุดหมั้นของเราไงครับ" ชะ...ชุดหมั้นงั้นหรอ!!!
 
     "..."
 
     "น้องแก้วมีปัญหาอะไรรึเปล่าครับ"
 
     "ปะ...เปล่าหรอกค่ะแต่ว่าพี่เขื่อนล่ะคะ"
 
     "พี่?ทำไมหรอครับ" เขื่อนหันมามองหน้าแก้วแวบนึงก่อนจะหันกลับไปมองถนนต่อ
 
     "ก็เรื่องของพี่เฟย์..."
 
     "พี่บอกแล้งไงว่าเค้าจะไม่มาวุ่นวายกับแก้วอีก"  
 
     "ทำไมล่ะคะ" พี่เขื่อนจอดรถริมๆข้างทางก่อนจะหันมามองหน้าฉัน
 
     "แก้ว...ถ้าพี่เลิกกับเค้า แก้วจะให้โอกาสพี่ได้ดูแลเราได้มั้ย"
 
     "พี่เขื่อน..." ฉันถึงกับอึ้งไม่คิดว่าพี่เขื่อนจะพูดแบบนี้กับฉัน0.0!!
 
     "แก้วยังไม่ต้องรีบตอบพี่ก็ได้" ว่าจบพี่เขื่อนก็ออกรถทันที
 
     หลังจากนั้นฉันกับพี่เขื่อนก็ไม่มีใครพูดอะไรออกอีกเลย ต่างคนก็ต่างเงียบ เงียบซะจนฉันแอบกังวลไม่น้อยพี่เขื่อนเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ แล้วฉันจะให้คำตอบกับพี่เค้าว่าอะไรดีล่ะฉันคิดกับพี่เขื่อนเพียงแค่พี่ชายคนนึงเท่านั้น...แต่ถ้าในอนาคตเราก็ต้องหมั้นและสุดท้ายก็ต้องแต่งงานกันอยู่ดี ไม่แน่นี่อาจจะเป้นโอกาสที่ดีที่จะเปลี่ยนหัวใจตัวเองก็ได้นะยัยแก้ว...
 
     "สวัสดีค่ะ...อ้าวเขื่อนฉันกำลังรอแกอยู่พอดี" แก้วกับเขื่อนเดินเข้าในร้านเวดดิ้งเล็กๆก่อนที่จะมีหญิงสาวคนนึงเดินเข้ามาทักเขื่อน
 
     "แกเตรียมชุดไว้ให้ฉันแล้วใช่มั้ย" เขื่อนถามกลับเพื่อนสาว
 
     "เรีบบยร้อยแล้วมีแต่สวยๆทั้งนั้น><"
 
     "นี่น้องแก้วคู่หมั้นฉันเอง" พี่เขื่อนหลบทางให้เพื่อนตนเองได้เห้นหน้าฉันเต็มๆ
 
     "อ้าว...ฉันนึกว่าเป็นยัยเฟย์ซะอีก" ประโยคนี้ทำเอาแก้วหน้าซีดทันที นี่เธอกำลังเป็นตัวแทนของใครอยู่รึเปล่า...?
 
 
+
 
+
 
+
 
 
อีกมุมหนึ่งของข้างๆร้านเวดดิ้ง
 
 
     "ฉันไม่ยอมให้แกมาแย่งเขื่อนของฉันไปได้หรอก!" เฟย์แสระยิ้มมุมปากของตัวเองนิดๆเมื่อมองไปเห็น'หมากตัวสำคัญ'ของตัวเอง
 
     "อ้าว!โทโมะมาทำอะไรที่นี่หรอ" เฟย์เดินเข้าไปทักโทโมะทียืนแอบมองบุคคลภายในร้านเวดดิ้ง
 
     "เอ่อ...เรามาแวะซื้อของนิดหน่อยนะ"
 
     "ซื้อของที่ร้านเวดดิ้งเนี่ยนะฮ่ะๆฟังไม่ขึ้นสักนิดเลยนะ" เฟย์ส่งยิ้มน่ากลัวๆไปให้โทโมะ โทโมะเองก็พอจะรู้ตัวว่าตนกำลังเผชิญหน้ากับใคร...เพราะฉะนั้นเค้าจะประมาทไม่ได้เด็ดขาด
 
     "เปล่าหรอก...เรากำลังจะไปซื้อของจริงๆแต่บังเอิญเห็นไอ้เขื่อนกับน้องแก้วก่อนน่ะก็เลยแอบดูนิดหน่อย...ว่าแต่เฟย์ล่ะ" โทโมะล่ะอยากจะรู้นักว่าเฟย์จะตอบเค้าว่าอะไรไม่ใช่เฟย์คนเดียวหรอกนะที่จะจับโกหกเก่ง โทโมะก็เหมือนกันแหละ
 
     "ฉัน...มาแอบดูสองคนนั้น" คำตอบนี้ทำให้โทโมะอึ้งเล็กน้อย เค้าคิดไม่ถึงว่าเฟย์จะตอบออกมาตรงๆ
 
     "ทำไม?"
 
     "ไม่เห็นจะแปลกฉันก็แค่มาดู'แฟน'ตัวเองมาลองชุดแบบไทยๆกับคนอื่นก็เท่านั้น"
 
     "นี่เธอกำลังหลอกตัวเองรึเปล่า...เห็นๆกันอยู่ว่าเค้ากำลังจะหมั้นกันอยู่แล้ว"
 
     "ฮ่ะๆก็แค่'กำลังจะ'ไม่ใช่รึไง" เฟย์สบสายตาเข้ากับดวงตาเหยี่ยวของโทโมะ
 
     "เฟย์...เธอคิดจะทำอะไรกันแน่"
 
     "ฮ่ะๆนายนี่ก็ฉลาดไม่เบาเลยนะ" 
 
     "แต่ก็คงน้อยกว่าเธอ...เฟย์"
 
     "เอาไว้สักวันฉันจะบอกนายแล้วกันนะโทโมะ แต่นายไม่ต้องห่วงเพราะเรื่องนี้มันจะมีประโยชน์ต่อฉันกับนายมากเลยทีเดียวล่ะฮ่ะๆ ฉันไปก่อนนะ" พูดจบเฟย์ก็ค่อยเดินกรีดกายพร้อมแสรยิ้มอย่างผู้ชนะออกไปทันที ทีนี่แหละแกเสร็จฉันแน่ยัยแก้ว!
 
 
 
 
 
 
...ruktomokaew...
 
 
 
--------------------------------------------------------------------------------------------------ก่อนแรกประการใดเราต้องก้มกราบงามๆสัก50ครั้งที่บังอาจดองเรื่องนี้ไว้ซะนานจนหนอนแทบจะขึ้น(ไม่ใช่ปลาร้า-*-) แต่ในที่สุดเราก็กลั้นขี้เลื่อยออกมาได้(ไม่กล้าใช้คำว่าสมองเพราะงว่าไม่ค่อยจะมีT^T)อย่างไงก็คงต้องอ้อนวอนฝากเมนต์กันด้วยเอาแบบเยอะๆเลยนะคะ
 
**ป.ล. ตอนนี้ขอเมนต์ให้ถึง150เลยนะคะบ๊ายบ่าย~~~~