My warning คำเตือน!!เปลี่ยนใจมารักฉันซะ

9.6

เขียนโดย ruktomokaew

วันที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 เวลา 16.08 น.

  25 บท
  209 วิจารณ์
  48.10K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 29 ธันวาคม พ.ศ. 2556 14.04 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

14)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เรื่อง My warning คำเตือน!!เปลี่ยนใจมารักฉันซะ

 

 

 

 

 

     "ไม่เห็นจะแปลกฉันก็แค่มาดู'แฟน'ตัวเองมาลองชุดแบบไทยๆกับคนอื่นก็เท่านั้น"

 

     "นี่เธอกำลังหลอกตัวเองรึเปล่า...เห็นๆกันอยู่ว่าเค้ากำลังจะหมั้นกันอยู่แล้ว"

 

     "ฮ่ะๆก็แค่'กำลังจะ'ไม่ใช่รึไง" เฟย์สบสายตาเข้ากับดวงตาเหยี่ยวของโทโมะ

 

     "เฟย์...เธอคิดจะทำอะไรกันแน่"

 

     "ฮ่ะๆนายนี่ก็ฉลาดไม่เบาเลยนะ" 

 

     "แต่ก็คงน้อยกว่าเธอ...เฟย์"

 

     "เอาไว้สักวันฉันจะบอกนายแล้วกันนะโทโมะ แต่นายไม่ต้องห่วงเพราะเรื่องนี้มันจะมีประโยชน์ต่อฉันกับนายมากเลยทีเดียวล่ะฮ่ะๆ ฉันไปก่อนนะ" พูดจบเฟย์ก็ค่อยเดินกรีดกายพร้อมแสรยิ้มอย่างผู้ชนะออกไปทันที ทีนี่แหละแกเสร็จฉันแน่ยัยแก้ว!

 

 

 

 

 

-------------------------------------------------------------------------------------

 

 

 

 

 

     "อ้าวไอ้โมะแกมาทำอะไรแถวนี้ว่ะ" โทโมะสะดุ้งหน่อยๆเมื่อหันมาเจอบุคคลที่เค้ามาแอบมองยืนอยู่ข้างหลังตนเอง

 

 

     "เอ่อ...มาซื้อของนิดหน่อยว่ะแล้วบังเอิญเห็นพวกแก..." โทโมะเงียบไปก่อนจะเสมองหน้าแก้วนิดๆ

 

 

     "งั้นแก้วกลับกับพี่โทโมะดีกว่าค่ะ พี่เขื่อนจะได้ไม่ต้องวนไปส่งแก้วด้วย^^;" แก้วบอกทำให้โทโมะสงสัยเข้าไปอีกว่าทำไมแก้วถึงอยากกลับกับเค้า...หรือว่าเค้าคิดไปเอง

 

 

     "น้องแก้วจะเอางั้นหรอแต่มันจะรบกวนไอ้โมะมันนะครับ..."

 

 

     "ไม่เป็นไรหรอกไอ้เขื่อนแกนั่นแหละรีบไปทำงานเหอะวันนี้ฉันว่าง" เมื่อโทโมะหันไปสบสายตาของแก้วที่ประมาณว่าขอร้องล่ะ เค้าก็เลยรีบรัยอาสาโดยไม่ลังเลสักนิด

 

 

     "เอางั้นก็ได้...ฉันฝากน้องแก้วด้วยนะ..." เขื่อนพูดแล้วเดินออกไปทันที

 

 

+

 

+

 

+

 

 

     "น้องแก้ว...มีอะไรรึเปล่าครับ" ผมเอ่ยถามแก้วที่นั่งเงียบมาตลอดทาง

 

 

     "จอดข้างหน้าด้วย...ฉันจะลง" แก้วพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ

 

 

     "..." ผมจอดรถตามคำสั่งของแก้วแต่ล็อคประตูรถไว้เพราะผมกะว่าจะคุยกับแก้วให้รู้เรื่อง

 

 

     "นี่นาย!เปิดประตูรถให้ฉันนะ!"

 

 

     "ตอบคำถามพี่มาก่อน..." ผมกดเสียงต่ำลงเพื่อให้ดูน่ากลัวมากยิ่งขึ้น

 

 

     "ตะ...ตอบอะไรปล่อยแขนฉันนะฉันจะไปหา...!!" แก้วเงียบลงไปเมื่อสบสายตาของผมก่อนเธอจะค่อยเบือนหน้าหนี

 

 

     "ไปหาใคร...หึๆคงจะเป็นไอ้รักแรกของเราสินะ ทำไมเราถึงไม่กลับไปกับไอ้เขื่อนล่ะ" ผมถามเข้าประเด็นในทันที

 

 

     "เอ่อ...ฉันอยากจะกลับกับใครมันก็เรื่องของฉันถ้านายไม่พอใจก็ปล่อยฉันลงสิ"

 

 

     "บอกควานจริงมาเหอะพี่ไม่ทำอะไรเราหรอก..." ผมอ่อนลงนิดหน่อยเพราะรู้ว่าดุไปแก้วก็คงไม่บอกหรอกค่อยๆกล่อมดีกว่า

 

 

     "มัน...ไม่มีอะไรจริงๆ"  แก้วค่อยปัดมือผมออกจากข้อมือข้อตัวเอง

 

 

     "พี่ไม่เชื่อ เรามีอะไรเราก็พูดออกมาสิ! จะเก็บมันไว้ทำไม!!" ผมเผลอตะคอกใส่แก้วที่ไม่ยอมพูดอะไรออกมาเลย ไอ้คนก็อุตส่าห์เป็นเป็นห่วง!!

 

 

     "นี่นาย!! คิดว่าตัวเองเป็นใครกันห๊ะถึงได้มีสั่งคนอื่นแบบนี้!!" แก้วเองที่ดูจะเดือดพูดขึ้นมานั่นทำให้ผมโกรธมากขึ้นไปอีก

 

 

     "เหอะ!! อยากให้เป็นอะไรล่ะ'ผัว'เราดีมั้ย"

 

 

เพี๊ยะ!!

 

 

     "อย่ามาหยาบคายใส่ฉัน!!" แก้วตบหน้าผมอย่างเต็มแรงแล้วพูดก่อนฉวยโอกาสลงรถไปทันที

 

 

     "นี่คิดว่าตบฉันแล้วเธอจะหนีไปง่ายๆหรอ!!" ผมโกรธมากที่แก้วบังอาจมาตบหน้าผมบอกตรงๆผมยังไม่เคยโดนใครตบมาก่อนเลย

 

 

     "หึ!! ไม่เรียกตัวเองว่า'พี่'แล้วหรอ" แก้วหันหน้ามายิ้มเยาะใส่ผมแล้วรีบเดินหนีผมทันที

 

 

     "หยุดนะ!! เรายังคุยกันไม่จบ!" ผมลากแก้วให้กลับมาที่รถแล้วยัดตัวเธอเข้าไปก่อนจะออกรถอย่างรวดเร็วเพราะกลัวว่าแก้วจะหนีลงไปอีก

 

 

     "นี่นายจะพาฉันไปไหนน่ะ!" แก้วที่เริ่มออกอาการกลัวผมนั่งไม่ติดคอยแต่จะขยับตัวแนบชิดไปกับเบาะ

 

 

     "ทำไม...กลัวรึไง หึๆ!!" ผมแสระยิ้มอย่างน่ากลัวก่อนจะกดโทรศัพท์หาใครสักคน

 

 

     "เฟย์...ฉันตกลงร่วมมือกับเธอ"

 

 

     (ฉันกะอยู่แล้วว่านายต้องโทร.มาฮ่ะๆ)

 

 

     "ตอนนี้ฉันพาแก้วไปที่อื่นล่ะเธอก็ทำตามแผนที่เธอวางไว้ด้วยล่ะ"

 

 

     (แน่นอน...ฉันขอให้นายโชคดี ฉันไม่ผิดหวังในตัวนายเลยนะโทโมะ) เฟย์พูดแล้ววางสายไปทันที

 

 

     "นี่นาย!...กับพี่เฟย์วางแผนอะไรกัน!!" แก้วเอ่ยถามผมทันทีที่ผมวางสายจากเฟย์

 

 

     "ไม่ต้องถามมากอยู่นิ่งๆก็พอ!"

 

 

     "..."

 

 

     "..."

 

 

     "ฉันจะบอกพี่เขื่อน!!"

 

 

     "อย่างไงซะไอ้เขื่อนก็ไม่มีทางมาช่วยเธอได้" ผมเหยียดยิ้มให้แก้วก่อนจะเร่งความเร็วขึ้นไปอีกจนถึงจุดหมายปลายทาง

 

 

     "นี่นายจะพาฉันทะเลทำไง!!" แก้วโวยวายทันทีที่มาถึง

 

 

     "ก็พามาหาความสุขน่ะสิ!"

 

 

     "หมายความว่าอย่างไงมิทราบ!"

 

 

     "เหอะ! ฉันจะบอกอะไรให้นะ ฉันน่ะ...รักเธอ รักมากด้วย แต่ในเมื่อเธอเลือกไอ้เขื่อน วันนี้ฉันก็จะไม่อดทนรออีกต่อไปแล้วไง!!" พูดจบผมก็กระชากตัวแก้วใ้เดินเข้าไปในบ้านพักต่างอาการของตัวเองทันที

 

 

     "อะไรนะ!! นี่นายจะทำอะไรฉัน ออกไปนะ!" แก้วถอยหลังหนีผมที่กำลังคลานขึ้นมาบนเตียงที่มีแก้วนอนอยู่อย่างไงล่ะ!!

 

 

     "จะไปไหน!"

 

 

เพี๊ยะ!!

 

 

     "ปล่อยฉันนะ!!"

 

 

      "ชอบรุนแรงก็ไม่บอก" ฟางเส้นสุดท้ายได้ขาดลง ผมออกแรงดึงข้อเท้าของแก้วเข้ามาหาตัวเองก่อนจะกระชากเสื้อลายสวยของแก้วโยนทิ้ง!

 

 

     "นี่นาย!!ปล่อยฉํนเดี๋ยวนี้นะ!!" แก้วยกมือขึ้นมาหน้าอกตัวเองถึงแม้มันจะยังมีบราปิดอยู่แต่ก็ใช่ว่ามันจะช่วยอะไรได้

 

 

"หึ! มันสายไปแล้ว" ผมบอกแล้วถอดเสื้อของผ้าออกไปก่อนก้มลงจูบแก้วแล้วเริ่มลวนลามตัวแก้วก่อนค่อยๆถอดกระโปรงของแก้วออกพร้อมกับสิ่งที่เหลือของแก้วและตนเอง

 

 

     "อ๊ะ...โอ๊ย ไอ้บ้าออกไปจากตัวฉันเดี๋ยวนี้นะ โอ๊ย เจ็บ" ผมแอบสังเกตุเห็นน้ำตาบนใบหน้าของแก้ว ผมเลยหยุดทุกก่ารกระทำก่อนจะค่อยๆเอามือเช็ดน้ำตาของแก้ว

 

 

     "ไม่ได้หรอก มันเป็นทางเดียวที่พี่จะสามมารถรั้งแก้วไว้ได้" พูดจบผมก็ก้มลงไปลวนลามร่างกายของแก้วต่อ

 

 

     รู้...ผมรู้ว่าผมทำผิด ผิดแบบไม่น่าให้อภัยด้วยแต่จะให้ผมทำอย่างไงในเมื่อผม'รัก'แก้ว รักก่อนที่ไอ้เขื่อนมันจะมาแย่งแก้วไปจากผม!! ผมไม่ยอมหรอกต่อให้แก้วจะเกลียดผมแค่ไหนอย่างไงผมก็ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีเธอแล้ว ถึงตอนนี้จะได้แค่ตัวแต่...อีกไม่นานผมเชื่อ เชื่อว่าแก้วจะต้องรักผมเหมือนกัน!!

 

 

     สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ผมยินดีที่จะรับผิดชอบในทุกๆอย่างที่ผมทำ...ความจริงผมตั้งใจด้วยแหละไม่ใช่แค่อารมณ์พาไป ถึงแก้วเองจะไม่ได้รักผมแต่...ผมก็ไม่ยอมให้แก้วได้รักใครเช่นกัน! ผมจะขอเห้นกว่าตัวให้มากที่สุด!!ถ้ามันจะให้ผมได้อยู่กับแก้ว!! หึๆ ใครจะรู้ว่าตอนนี้...เกมส์มันเปลี่ยนไปแล้ว...

 

 

 

+

 

+

 

+

 

 

 

     "ไงคะเขื่อน..." เฟย์เปิดประตูเข้ามาหา'แฟน'ของตัวเองบริษัท

 

 

     "เฟย์มมาทำไม" เขื่อนดูจะตกใจเล็กน้อยที่เห็นหญิงสาวโผล่ที่นี่

 

 

     "ทำไมพูดแบบนั้นล่ะคะ ไม่น่ารักเลย" เฟย์เดินแสระยิ้มเข้าไปนั่งตักของเขื่อนแล้วเอามือคล้องคอเขื่อนไว้

 

 

     "...!!"

 

 

     "เราไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ...ที่รัก" เฟย์บอกแล้วเอาหน้าผากตัวเองไปชนกับหน้าผากของเขื่อน

 

 

     "เฟย์...ต้องการอะไร" เขื่อนผลักตัวหญิงสาวออกเบาๆแล้วลุกยืนลุกจ้องหน้าเฟย์อีกครั้ง

 

 

     "เขื่อน...ฉันต้องนายอย่างไงล่ะ..." เฟย์แสระยิ้มอีกครั้ง

 

 

     "เขื่อนว่าเฟย์ไม่สบายแน่ๆ...กลับไปเหอะ" เขื่อนบอกแล้วนั่งลงอ่านเอกสารในมือต่อ

 

 

     "ทำไมล่ะ...นี่เขื่อนไม่ได้รักเฟย์แล้วใช่มั้ย!" เฟย์เริ่มขึ้นเสียงนิดๆก่อนจะเดินไปแย่งเอกสารในมือของเขื่อน

 

 

     "ทำบ้าอะไรอ่ะเฟย์!...เราคุยกันเรื่องนี้กันจบแล้วนะ!!"

 

 

     "คุย...คุยอะไร เขื่อนนั่นแหละเป็นอะไรนี่เขื่อนลืมไปแล้วหรอว่าเรา'รัก'กัน!"

 

 

     "โอเค...ผมจำได้ว่าเราห่างกันแล้วนะเฟย์ถ้าคุณยังไม่เลิกทำนิสัยอย่างนี้'เราจบกันแน่'เชิญ!!" เขื่อนขึ้นเสียงทำให้เฟย์ถึงกลับน้ำตาไหลเพราะไม่คิดว่าเค้าจะกล้าพูดกับเธอถึงขนาดนี้...

 

 

"ได้!! เฟย์ไปก็ได้!...แต่เขื่อนจำไว้นะ...มันยังไม่จบ! ทุกอย่าง...มันเพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้นเอง!!!" เฟย์แผดเสียงของตนเองแล้วเดินกระทืบออกไปทิ้งให้เขื่อนอึ้งกับคำพูดที่หังดูแล้วอย่างไงก็มีเลศนัยอยู่ดี...

 

 

 

 

 

 

 

...ruktomokaew...

 

 

-----------------------------------------------------------------------------------------------อัพแล้วนะคะสำหรับเรื่องนี้และนี่...คือความลับรูปแบบใหม่ของเรื่องนี้สำหรับคนดี...กลายเป็นร้าย และสำหรับร้าย...จะร้ายยิ่งกว่า คุณสงสาร'ใคร'มากที่สุด...

 

**ป.ล. อย่าคาดหวังกับบางเรื่องที่ยังมาไม่ถึง...เพราะสุดท้ายแล้วตอนจบอาจไม่ได้เป็นอย่างที่'คุณคิด'ก็เป็นได้5555 #หัวเราะอย่างชั่วร้ายปนสะใจ5555

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา