My warning คำเตือน!!เปลี่ยนใจมารักฉันซะ

เรื่อง My warning คำเตือน!!เปลี่ยนใจมารักฉันซะ

 

 

 

     (แต่ดูเหมือนช่วงนี้เราจะพูดเยอะขึ้นนะ)

 

     "งั้นหรอคะ"

 

     (รู้เรื่องที่ป๊าม๊ากำหนดวันหมั้นเราแล้วรึยัง?)

 

    "ยังเลยค่ะ วันไหนหรอคะ"

 

     (ถามคู่หมั้นเราเองเหอะเจ๊ไปก่อนนะบาย~)

 

 

 

 

 

-------------------------------------------------------------------------

 

 

 

 

     "ถามพี่เขื่อนงั้นหรอ..." ร่าบางบ่นกับตัวเองเบาๆก่อนจะเดินไปปิดประตูบ้านรวมทั้งหน่าต่างทั้งหมด...แหงล่ะเธออยู่บ้านคนเดียวนิต้องปลอดภัยไว้ก่อน!

 

     "รีบปิดบ้านหนีพี่จังเลยนะครับ~"

 

     "นายเข้ามาได้อย่างไง..." ฉันออกจะดูงงๆเล็กน้อยเพราะไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองว่าจะได้เห็น'เค้า'มายืนอยู่ตรงนี้

 

     "พี่ก็ต้องมานั่งเฝ้าคนป่วยน่ะสิครับ~"

 

     "กล้าเรียกตัวเองว่า'พี่'เนอะ! ถามจริงๆเหอะคิดว่าตัวเองมีอะไรให้น่าเคารพมิทราบ!!" ฉันกอดอกพรางเหยียดหางตาไปถูกผู้ชายตรงหน้า!!

 

     "จะลองพิสูจน์มั้ยล่ะครับว่าพี่...มีอะไรดี~"

 

     "ก่อนที่จะให้พิสูจน์น่ะนะช่วยกรุณาถามตัวเองก่อนน่าดีจะกว่า...ฉันไม่อยากเสียเวลา!!"

 

     "ปากกล้าขึ้นแล้วนิเรา...สงสัยจังว่าทำไม~" โทโมะเดินเข้ามาใกล้ๆฉันก่อนโน้มหน้าเข้ามาหาใบหน้าฉันอย่างรวดเร็ว!

 

     "นี่!!ออกไปนะ"

 

     "เมื่อกี้ยังปากเก่งอยู่เลยนี่หน่า..."

 

     "เหอะ!ฉันน่ะปาเก่งแต่นาย!!...ระวังจะปากแตกก่อนกลับบ้านหรอก!"

 

     "โอ๊ะๆโหดจัง~" ฉันยอมรับเลยว่านายโทโมะนี่เป็นจอมกวนประสาทที่สุด!!

 

     "ออกไป..." ฉันเอ่ยเสียงเรียบๆพยายามข่มน้ำเสียงเพื่อไม่ให้เค้ารู้ว่าฉันกำลังจะระเบิดเพราะมันอาจจะกลายเป็นเรื่องสนุกของเค้าอีกก็ได้

 

     "ทำไมชอบไล่กันจัง...อ้อ!ลืมไปพี่มันไม่ใช่ไอ้เขื่อน'ของเรา'นินะ"

 

     "เกี่ยวอะไรกับพี่เขื่อน?"

 

     "ก็แล้วทำไมจะไม่เกี่ยว?"

 

     "ฉันง่วง..." ฉันตัดบทสั้นๆก่อนเดินเข้าห้องนอนไปเลยโดยไม่สนบุคคลที่คุยด้วยเมื่อกี้นี่ 

 

     "งั้น...ไปนอนกัน^^" พูดนายโทโมะก็ลากแขนฉันขึ้นไปยังห้องนอนทันที

 

     "ฉันจะไปนอน...ส่วนนายน่ะกลับไปซะ-*-" ฉันเอาตัวบังประตูห้องนอนของตัวเองไว้

 

     "ได้ไงอ่ะ...พี่ขอนอนด้วยคนสิ^O^" เดาดูก็รู้ว่า'นอน'ของเค้าไม่ได้แปลว่า'นอน'ของฉันแน่ๆ!!

 

     "ไม่ได้!!"

 

     "...^^" นายโทโมะไม่ได้ฟังอะไรฉันเลยแถมยังเบียดตัวเองจนเข้ามายังห้องนอนของฉันได้อีกเหอะ!!

 

     "เอ๊ะนี่นาย...!!"

 

     "รีบไปอาบน้ำซะนะ...น้องแก้ว^^"

 

     "ฮึย!!"

 

 

+

 

+

 

+

 

 

     ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่เดินคิดอยู่นานและหวังว่าอีตาโทโมะจะเปลี่ยนใจกลับไปแล้วก็ได้หรือไม่ก็อาจจะนอนหลับปุ๋ยไปแล้ว ฉันถึงได้เดินออกและพบว่าไฟห้องถูกปิดสนิทแล้วเหลือไว้เพียงไฟที่อยู่ข้างหัวเตียงสองดวงเล็กๆแต่พอให้เห็นแสงสว่างเพียงนิดหน่อย ฉํนเลยดูไม่ออกว่านายโทโมะนั่นหลับไปรึยังแต่ก็พอจะเดา ถ้าเงียบๆไปแบบนี้แสดงว่า...

 

     "หลับแล้วสินะ...เสร็จฉันล่ะ" ฉันบ่นกับตัวเองเบาๆก่อนจะเดินไปที่ประตูห้องเพื่อที่จะหนีไปนอนห้องอื่น

 

     "จะหนีไปไหนซะล่ะ...น้องแก้ว~" ฉันรู้สึกได้ถึงเงาของคนที่ยืนอยู่ด้านหลังถึงแม้ว่าจะไม่เห็นแต่ฉันก็รู้ว่าเป็นใคร!

 

     "ปะ...ไป...เอ่อ...ไป...ไปไหนมันก็เรื่องของฉัน" ฉันบอกก่อนจะเปิดประตูออกแต่ทว่ามีมือมากดทับมือฉันไว้ก่อนจะออกแรงให้ปิดประตูเหมือนเดิม

 

     "นี่นายอย่ามากวนประสาทฉันนะ...ฉันง่วง!"

 

     "ก็ไปนอนสิ..." โทโมะอุ้มฉันให้ลอยอยู่ในอ้อมแขนของตนเองก่อนจะเดินตรงไปยังเตียงนอนของฉันทันที

 

     "นี่นอนจะทำอะไรอ่ะ" เมื่อถึงเตียงฉันก็รีบถอยหลังกรูหนีนายโทโมะทันที

 

     "ทำแน่...ถ้าเรายังไม่มานอนดีๆ-*-"

 

     "ทำไมฉันต้องเชื่อฟังนายด้วย...แล้วนายมีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉันมิทราบญาติก็ไม่ใช่เพื่อนก็ไม่เชิง...ไม่สิ...ไม่รู้จักกันด้วยซ้ำ!"

 

     "นี่เราคงยังไม่รู้สินะ...ว่าพี่น่ะเป็นเพื่อนของพี่กิ่ง...พี่สาวเรา"

 

     "นี่นายยังจะเรียกตัวเองว่าพี่อีกเหรอ...เหอะ!" ฉันแค่นเสียงหัวเราะออกมาน่าตลกสิ้นดี! พี่ๆๆๆๆๆๆ อี๋ๆๆๆ><

 

     "ก็น่ารักดีออก>< น้องแก้วกับพี่โมะฮ่ะๆๆ^O^"

 

     "นายนี่ท่าทางจะบ้า...ไป๊!กลับไปหาผู้หญิงของนายเหอะ ฉันจะนอนนนนนนนนน" ฉันชี้ไปที่ประตูห้องแต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่านายโทโมะจะมองเห็นหรือไม่

 

     "ผู้หญิงที่ไหน?พี่ไม่มีนะ..."

 

     "อย่ามาโกหกฉันเลย...แต่ก็อย่างว่าแหละนั่นมันเรื่องของนายฉันไม่ขอยุ่งด้วยแล้วกันนะ...ฉันนอนล่ะ" ฉันบอกก่อนจะล้มตัวลงนอนแล้วคลุมโปงทันที

 

     "เดี๋ยวนะ...ตื่นมาคุยกันก่อนน้องแก้วผู้ยงผู้หญิงที่ไหนพี่ไม่มีนะ...จะมีก็แต่...เราคนเดียวนั่นแหละ><"

 

     "..."

 

     "เฮ้ๆ...อย่าปล่อยให้พี่พูดคนเดียวดิT^T ถ้าไม่ตื่นพี่จะปล้ำแล้วนะ!"

 

     "อะไรของนายนักหนาเนี่ย ฉันจะนอนก็ไม่ให้นอนแต่พอฉันไม่นอนนายก็จะให้นอน!"

 

     "มาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน...ผู้หญิงที่ไหนใครบอกเรา"

 

     "ฉันเห็นเต็มสองตาเนี่ยแหละ พอใจยัง?"

 

     "เห็น?อย่าบอกนะว่าเมื่อตอนกลางวันน่ะ"

 

     "....นั่นแหละๆ"

 

     "นั่นมันพี่สาวของพี่นะ^^ แหนะๆหึงล่ะเส่~"

 

     "หลงตัวเองชะมัด!" ถึงปากจะบอกไปแบบนั้นแต่ทว่าใจฉันมันกลับรู้สึกโล่งอย่างบอกไม่ถูก...ไม่นะยัยแก้วแกห้ามหวั่นไหวไปกลับนายโทโมะเด็ดขาด!

 

     "อ้าวๆง่วงไม่ใช่หรอนอนสิ...เดี๋ยวพี่กอดเองฮ่ะๆ" ว่าแล้วนายโทโมะก็ล้มตัวลงนอนกอดจะสวมกอดฉันทันที

 

     "นี่นาย....!!" ดูเหมือนทุกอย่างจะสายไป...T^T

 

 

 

 

 

...ruktomokaew...

 

 

 

-----------------------------------------------------------------------------------------อัพแล้วนะคะสำหรับเรื่องนี้ที่ดองมานานนนนนนนน555คล้ายๆชื่อละคร55555ก็ไม่มีอะไรจะแก้ตัวแล้วครับท่านพ่อแม่พี่น้องกระผมขอรับผิดแต่เพียงผู้เดียวT^T...