Not LOVE... เพียงเพื่อรัก

 
 
       Poppy Talk
       
       หลังจากที่โมะเดินตามแก้วไปแล้ว ผมก็หันมาจัดการกับยัยตัวเล็กที่กำลังจะเดินหนีไป ผมเลยรีบคว้าแขนของเธอเอาไว้
       "จะไปไหน"
       "ฉันจะไปไหนก็เรื่องของฉัน นายไม่ต้องมายุ่ง ปล่อย!" เธอสะบัดมือผมออกแล้วรีบเดินหนีไป ผมเลยรีบวิ่งไปขวางหน้าเธอไว้ ทำเอาคนตัวเล็กถึงกับขมวดคิ้ว
       "ไม่กลัวเหรอ ยุ่งกับคนมีแฟนแล้วน่ะ"
       "ฉันจะกลัวหรือไม่กลัว มันเรื่องของฉัน นายมายุ่งอะไรด้วย!"
       "ก็ไม่อยากยุ่งกับผู้หญิงแบบเธอหรอกนะ! ถ้าคนที่เธอไปยุ่งด้วยไม่ใช่เพื่อนของฉัน"
       "ผู้หญิงแบบฉันมันทำไมฮ่ะ! ฉันไม่คุยกับนายแล้ว ถอยไป!"
       "ทำไม...หรือทนรับความจริงไม่ได้ว่าเธอ เป็นผู้หญิงที่ชอบ'แย่ง'แฟนขาวบ้าน"
       "นาย!" เธอยกมือขึ้นหมายจะตบผม แต่ผมที่ไวกว่าเอามือมาจับมือเธอไว้ 'จะว่าไปมือฟางก็นุ่มดีแฮะ' ผมรีบสะบัดความคิดของตัวเองออกไปก่อนจะเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้เธอจนเธอถึงกับผงะหน้าออกไป
       "...หรือว่าไม่จริง" ผมมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าทำให้เธอมองผมอย่างโกรธจัด ผมจึงยักคิ้วข้างขวาให้เธอก่อนจะปล่อยมือเธอออกแล้วเดินหันหลังให้เธอ
       "นาย... ไอบ้า! กรี๊ดดดดด" เสียงเธอที่ตวาดกลับมายิ่งทำให้ผมมีความสุขยิ่งกว่าอะไร ผมเลยหยุดเดินแล้วโบกมือให้เธอทั้งที่หันหลังให้เธออยู่ นั่นทำให้เธอถึงกับ...
       "กรี๊ดดดดดดดดด" 
 
       Poppy Talk END
 
 
       Tomo Talk
 
       ผมรีบวิ่งไปดักหน้าแก้วที่เดินก้มหน้าอยู่
       "แก้ว...แก้วเป็นอะไร...ทำไม"
       "โมะมีไรเหรอ ว่ามาสิ" ใบหน้าสวยที่ผมหลงรักเงยหน้ามาพูดกับผม ทำไมใบหน้าเธอดูซีดเซียวผิดปกตินะ
       "แก้วเป็นไรรึเปล่า ไม่สบายเหรอ"
       "แก้วไม่เป็นไรหรอก แก้วสบายดี" เธอหันมาส่งยิ้มให้ผม แต่ทำไมมันดูฝืนๆยังไงไม่รู้กันนะ
       "งั้นขึ้นห้องเรียนพร้อมๆกันนะ" ผมส่งยิ้มให้แก้วและรีบคว้ากระเป๋าในมือของเธอมาถือแทน เธอหันมาส่งยิ้มให้นิดๆแล้วก็เดินนำหน้าผมไปอย่างเงียบๆ 'แก้วเป็นไรกันนะ' ผมรีบก้าวขาจนทันเธอแล้วคว้ามือของเธอมาจับไว้ก่อนจะเดินจูงมือขึ้นห้องเรียนด้วยกัน
 
       Tomo Talk END
        
       
       Kaew Talk
      
       กริ๊งงงงงงงงง
       เสียงออดพักเที่ยงดังขึ้น ฉันโทโมะและป๊อปปี้เลยเดินไปกินข้าวด้วยกันกันที่โรงอาหารเหมือนปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือ...
       "โมะมาแล้วเหรอ ฟางรอตั้งนานแน่ะ" ฟางเพื่อนต่างห้องทักโมะทันทีที่เราเดินมาถึงโรงอาหารก่อนจะรีบเข้ามาเกาะแขนโมะไว้ ซึ่งโมะก็ไม่ว่าอะไรแต่กลับคุยเล่นกับเธอ บางทีเค้าอาจจะลืมไปแล้วก็ได้ว่าฉันก็อยู่ตรงนี้ ชิ!
       "ไปกันเถอะป๊อป แก้วหิวข้าวแล้ว" ฉันกับป๊อปเดินผ่านหน้าโมะกับฟางไปนั่งที่โต๊ะประจำพร้อมกับวางของอย่างไม่สนใจทั้งสองคน ทำไมฉันรู้สึกหงุดหงิดจังนะ!
       "แก้วกินอะไรล่ะ เดี่ยวป๊อปไปซื้อให้"
       "เอาอะไรก็ได้ เดี๋ยวแก้วไปซื้อน้ำให้ป๊อปละกันนะ"
       "โอเค"
       "ฟางเอาอะไรเหรอ เดี๋ยวโมะไปซื้อให้" เสียงทุ้มคุ้นหูหันไปคุยกับผู้หญิงอีกคนทันทีที่เดินมาถึงโต๊ะ หงุดหงิด!
       "แล้วแต่โมะเลย งั้นเดี๋ยวฟางไปซื้อน้ำให้โมะเองนะ"
       "ขอบคุณครับ"
       ปัง!
       ฉันที่ขี้เกียจฟังเสียงบทสนทนาของคนอื่นเลยตบโต๊ะแล้วเดินไปทางร้านนน้ำท่ามกลางสายตาทั้งสามคู่ที่มองมาอย่างสงสัย 
 
       ระหว่างที่ฉันยืนต่อแถวซื้อน้ำอยู่ จู่ๆก็มีมือมาจับที่แขนฉันทั้งสองข้างแล้วลากฉันเข้าไปอยู่ในมือลับตาคน ใครกันเนี่ย!?!
 
 
 
ใครกันที่ลากแก้วไป? แล้วจะทำไรกันนะ?
โปรดติดตาม!!!
เม้น โหวต เป็นกำลังใจหน่อยน้า ^^