Not LOVE... เพียงเพื่อรัก
เขียนโดย FaFaii
วันที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2556 เวลา 19.09 น.
แก้ไขเมื่อ 30 เมษายน พ.ศ. 2556 20.26 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
3) ความเปลี่ยนไป
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"ป๊อป..." แก้วเรียกชื่อป๊อปที่กำลังยืนมองเธอที่นอนอยู่บนเตียง
"อะไรเหรอแก้ว"
"เก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับนะ อย่าบอกใคร..."
"แล้วไอโมะ..."
"อย่าให้เค้าต้องเป็นห่วงเลย..." หญิงสาวน้ำตาไหลออกมาพร้อมกับคำพูดของเธอ ชายหนุ่มได้แต่ยืนนิ่งมองแก้วนอนร้องไห้อยู่บนเตียง
วันต่อมา...
@โรงเรียน
ชายหนุ่มกดโทสับหาแฟนสาวอีกครั้งเมื่อจนตอนนี้เวลาล่วงเลยจนเลิกเรียนแล้วก็ไม่เห็นหญิงสาวเลยสักครั้ง โทรไปเป็นสิบมิสคอลก็ไม่มีวี่แววที่หญิงสาวจะรับสาย เมื่อโทรไปครั้งนี้หญิงสาวก็ยังคงไม่รับสายชายหนุ่มก็เลยได้แต่เก็บโทสับไว้ตามเดิมแล้วเดินไปทางบ้านหญิงสาวที่อยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนมากนัก
ชายหนุ่มเดินประมาณห้านาทีก็มาอยู่หน้าบ้านหญิงสาว ชายหนุ่มกำลังจะเอื้อมมือไปกดออดก็ต้องชะงักลงเมื่อภาพที่เห็นตรงหน้าภายในบ้านของหญิงสาวซึ่งเป็นกระจกใส
หญิงสาวที่เป็นแฟนของเค้ากำลังพูดคุยและเล่นกับผู้ชายคนนึง...ซึ่งก็คือเพื่อนของเค้าเอง! แก้วกับป๊อปกำลังเล่นด้วยกันอย่างสนุก แต่จู่ๆหญิงสาวก็เอามือกุมขมับเหมือนกับจะล้มลงไปแต่ป๊อปก็ใช้มือโอบรอบเอวเธอไว้ทำให้ร่างของเธอไม่ล้มไปกองที่พื้น แต่ใบหน้าของทั้งสองคนใกล้กันมากจนแทบชิดกัน
ภาพตรงหน้าทำให้ชายหนุ่มกำหมัดแน่น เค้าไม่คิดเลยว่าแฟนที่เค้ารักและเพื่อนรักจะทำแบบนี้กับเค้า ชายหนุ่มได้แต่ส่ายหน้ากับภาพที่เห็น ก่อนจะเดินกลับไปโดยไม่มีการทักทายเหมือนที่เค้าคิดว่าจะทำก่อนหน้านี้ ชายหนุ่มได้แต่เดินกลับบ้านของตัวเองอย่างเหม่อลอย
"ขอบใจนะป๊อป" หญิงสาวบอกกับชายหนุ่มก่อนจะดันตัวออกแล้วพาร่างของตัวเองไปนั่งพักที่โซฟา
"ไม่เป็นไรหรอกแก้ว แล้วแก้วจะทานไรเลยไหม ป๊อปจะได้ทำให้เลย"
"ไม่เป็นไรหรอก อีกสักพักพ่อก็คงกลับมาแล้วล่ะ ป๊อปกลับเลยก็ได้นะ"
"งั้น...ป๊อปกลับก่อนนะแก้ว แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะ"
"อื้ม..." หญิงสาวรับคำแล้วเดินออกไปส่งป๊อปปี้ที่หน้าบ้านก่อนจะเดินมาหยิบโทสับตัวเองที่วางทิ้งไว้ตั้งแต่เมื่อเช้า วันนี้เธอไม่ได้ไปโรงเรียนเพราะเพิ่งกลับจากโรงพยาบาลเมื่อวานนี้ และวันนี้ป๊อปก็มาเยี่ยมเธอหลังจากที่เลิกเรียนแล้ว
'ยี่สิบสามมิสคอล' หญิงสาวคิ้วขมวดเมื่อเห็นตัวเลขมิสคอลที่มีคนโทรเข้ามาและมันเป็นสายของโทโมะทั้งหมด เธอคิดถึงโทโมะแต่เธอก็ไม่กล้าพอที่จะโทรกลับไปหาเค้า หญิงสาวเลยได้แต่หยิบโทสับแล้วเดินขึ้นห้องไปมองท้องฟ้าอยู่ที่หน้าต่างภายในห้องของตัวเอง
โทโมะที่นั่งเล่นอยู่ภายในห้องนอนของตัวเองและนึกถึงภาพที่ได้เห็นก็สะดุ้งเมื่อเสียงเรียกเข้าของโทสับดังขึ้น ชายหนุ่มจึงหยิบขึ้นมาดูก่อนจะขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นว่ามันเป็นเบอร์แปลก
"..." ชายหนุ่มกดรับสายแต่ก็ไม่พูดอะไรกับคู่สนทนา
(นี่ฟางเองนะโมะ) เสียงหวานใสดังขึ้น 'ฟางงั้นเหรอ?' ก่อนจะนึกออกว่าเค้ากับฟางเพิ่งแลกเบอร์กันวันนี้ตอนพักเที่ยงนี่เอง
"อื้ม มีไรเหรอฟาง"
(ไม่มีไรแค่อยากโทรหาน่ะ โมะเป็นไรเปล่าทำไมเสียงไม่สดใสเอาซะเลย)
"ไม่มีไรหรอก..."
(ฟางรู้น้าว่าหน้าโมะกำลังบึ้งแน่เลย ยิ้มหน่อยน้า)
"..." เสียงหวานสดใสจากปลายสายทำให้รอยยิ้มผุดขึ้นใบหน้าของชายหนุ่ม ก่อนที่เค้าและเธอจะคุยกันอยู่นานอย่างสนุก การคุยกับฟางทำให้เค้าลืมเรื่องที่กำลังคิดมากหายไป และคุยกับเธอเพลินจนหลับไปโดยไม่รู้ตัว
โทโมะตื่นขึ้นมาอย่างัวเงียเพราะเมื่อคืนเค้าคุยโทสับกับฟางจนเกือบไม่ได้นอนแล้วด้วยซ้ำ ชายหนุ่มรีบแบกร่างของตัวเองไปอาบน้ำแต่งตัวและรีบเดินไปโรงเรียนทันที
"แก้ว!" ชายหนุ่มเรียกแฟนสาวของตัวเองที่เดินอยู่ข้างหน้า เสียงเรียกทำให้เธอหันมามองเค้าเล็กน้อยก่อนจะหันกลับไปแล้วเดินต่อ ชายหนุ่มเลยรีบวิ่งตามและจับมือหญิงสาวพร้อมกับยิ้มให้ แต่แก้วกลับยกยิ้มเพียงนิดเดียวแล้วแกะมือชายหนุ่มออกแล้วเดินต่อไปอย่างไม่สนใจใยดีชายหนุ่มเลยสักนิด
เธอเป็นไรไปนะแก้ว ทำไมเธอถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้
ชายหนุ่มยืนมองแผ่นหลังของแฟนสาวของตัวเองที่ไกลออกไปเรื่อยๆอย่างไม่เข้าใจในการกระทำของเธอเลยสักนิดเดียว
"โทโมะ!" เสียงหวานดังขึ้นทำให้ชายหนุ่มหันไปมอง ก็เห็นฟางกำลังวิ่งเข้ามาหาเค้า
"ไม่ต้องวิ่งก็ได้นะฟาง"
"ก็...ฟางกลัวโมะไม่รอนี่"
"อ้าว! ไอโมะ นั่นแก้วหนิ ทำไมไม่ตามแก้วไปอ่ะ" ป๊อปปี้ที่เพิ่งเดินผ่านรั้วโรงเรียนมาก็รีบวิ่งมาหาคนทั้งคู่ทันที
"ก็แก้ว..."
"อ๋อ ไม่ต้องห่วงฟางหรอก แกตามแก้วไปเหอะ!" ชายหนุ่มบอกพร้อมกับผลักไสเพื่อนให้ตามแก้วไป
ป๊อปจะทำไรกับฟาง? โทโมะตามแก้วไปจะเป็นยังไง?
โปรดติดตามน้า
มันแปลกๆอ่ะ คิดเหมือนไรเตอร์ไหมหว่า?
ติชมหรือด่าได้เลยน้า ^_^
เม้น โหวตด้วยน้า ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ