Not LOVE... เพียงเพื่อรัก

         ร่างของฉันถูกดันจนชิดฝาผนัง ก่อนจะโดนแขนแกร่งของคนที่พาฉันเข้ามาในมุมลับนี่ยันกับฝาผนังที่ข้างหัว ซึ่งมันก็ไม่ต่างกับการที่ฉันตกอยู่ภายใต้อาณัติของเค้าเลยสักนิด

         “อธิบายมาสิ ว่าเธอกับมันไม่ได้มีอะไรกัน!” เสียงทุ้มเข้มคุ้นหูกระซิบถามรอดไรฟัน ทำให้ฉันเงยหน้าไปมองเค้าที่เอาหน้าเข้ามาแทบจะชิดฉัน

         “อธิบายอะไร แล้วโมะทำบ้าอะไรเนี่ย ออกไป” ฉันพยายามผลักโทโมะออก แต่มีหรือที่แรงอันน้อยนิดของเธอจะสู้คนร่างสูงได้ และยิ่งผลักเค้าออกเค้ากลับดันตัวเข้ามาแนบชิดมากขึ้น จนตอนนี้อากาศแทบจะลอดผ่านระหว่างตัวฉันและเค้าไม่ได้เลยด้วยซ้ำ! นี่เค้าเป็นบ้าอะไรเนี่ย!

         “เธอกับไอป๊อป มันไม่ได้มีอะไรใช่ไหม?”

         “...” ฉันเงียบกับคำถามของโทโมะไป นี่น่ะเหรอสาเหตุของการกระทำบ้าๆนี่ของเค้า ไร้สาระไปไหม!

         “ว่าไงล่ะแก้ว มันไม่มีอะไรใช่ไหม”

         “อย่ามางี่เง่านะโมะ ถ้าทำแบบนี้เพื่อชวนแก้วทะเลาะก็ไม่ต้องคุยกันเลยดีกว่า” ฉันผลักโทโมะออกจนสำเร็จ ก่อนจะส่ายหัวให้กับการกระทำงี่เง่าของเค้า แล้วเดินกลับไปซื้อน้ำต่อ

         หลังจากที่ฉันซื้อน้ำของฉันและป๊อปเสร็จแล้ว ฉันก็เดินกลับมาที่โต๊ะที่ตอนนี้มีฟางนั่งดูเล็บตัวเองอย่างไม่สนใจใครกับแก้วน้ำอีกสองแก้ว คงเป็นของเธอกับโมะสินะ หึ!

         ฉันนั่งลงที่เก้าอี้ของตัวเองก่อนจะหยิบน้ำแดงในแก้วของตัวเองขึ้นมาดื่ม ฉันมองไปรอบๆโรงอาหารที่ตอนนี้มีคนเต็มไปหมด ดูแล้วช่างวุ่นวาย โดยไม่สนใจผู้หญิงอีกคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม

         “แก้ว...โทโมะนี่หล่อแล้วก็น่ารักมากๆเลยนะ ใครได้เป็นแฟนนี่คงโชคดีน่าดู...”

         “...” ฉันหันกลับไปดูหน้าฟางที่เรียบเฉย สายตาของเธอก้มลงไปมองเล็บในมืออย่างไม่สนใจอย่างอื่น ทำไมจู่ๆฟางถึงพูดเรื่องนี้ขึ้นมากัน

         “แล้วถ้าเกิด...ฉันอยากเป็นผู้หญิงโชคดีคนนั้นจะทำไงดีน้า”

         “เธอพูดอย่างนี้ต้องการอะไร” ฉันหันไปตอบฟางที่ตอนนี้หันมามองหน้าฉัน และจ้องตาฉันตอบอย่างไม่สะทกสะท้านและ...ลอยหน้าลอยตา เหมือนไม่รู้ว่าตัวเองพูดอะไรออกมา!

         “ถ้าฉันบอก...เธอจะให้ได้ป่ะล่ะ” ฟางยิ้มขึ้นน้อยๆ ก่อนจะยกน้ำในแก้วของตัวเองขึ้นมาดื่มบ้าง

         “...” ฉันจ้องฟางแน่น ดูก็รู้ว่าเธอต้องการอะไร! มือที่ถือแก้วไว้เริ่มสั่นและกุมแก้วในมือแน่น

         “ฉันต้องการ...‘โมะ’ เธอจะให้ฉันได้ป่ะล่ะ”

         และฉันก็คิดไม่ผิด! ฉันที่ทนไม่ไหวอีกต่อไปสาดน้ำแดงในมือของตัวเองใส่หน้า ผุ้หญิงหน้าด้านที่มาขอแฟนชาวบ้านเค้าแบบง่ายๆ

         “กรี๊ดดดดดดดดด” ฟางกรีดร้องทันทีที่น้ำแดงเย็นๆในแก้วตกกระทบผิวกายเธอ ส่งผลให้คนทั้งโรงอาหารหันมามองฉันและฟางอย่างสนใจ พร้อมกับการมาของใครอีกสองคนที่ถือจานข้าวเข้ามา

         “นี่มันเกิดเรื่องอะไรกัน ฟาง แก้ว” โทโมะรีบถามขึ้นทันทีที่มาถึง ฟางที่ตอนนี้เนื้อตัวเปี้อนไปด้วยน้ำสีแดงรีบวิ่งเข้าไปกอดแขนโทโมะแน่น ส่วนป๊อปปี้ยืนดูเหตุการณ์เงียบๆ เสียงคำพูดและนินทาของหลายคนดังขึ้นระงมโรงอาหาร

         “แก้วน่ะสิ เกลียดไรฟางนักหนาก็ไม่รู้ จู่ๆก็เอาน้ำแดงมาสาดใส่ฟาง” อะไรน่ะ! ฉันเนี่ยนะที่ทำแบบนั้น shit!

         “เธอทำอย่างนั้นจริงรึเปล่า...แก้ว?”

         “แล้วโมะคิดว่ายังไงล่ะ” ฉันถามเค้าตอบกลับไป ให้เค้าได้คิดเอาเอง ฉันเชื่อ...เชื่อใจในตัวเค้า เพราะฉันคิดว่าเค้าคือคนที่รู้จักฉันมากที่สุด เค้ารู้ว่าฉันเป็นคนแบบไหน ฉันเชื่อแบบนั้น...

         “ขอโทษฟางซะแก้ว...”

         “อะไรนะ...”

         “โมะบอกให้ขอโทษฟางไง!” ฉันยืนนิ่งไม่กล้าพูดอะไรต่อ สิ่งที่ฉันคิดมันผิดหมด! โมะไม่รู้จักฉันเลย เค้าไม่รู้เลย! ฉันมองหน้าโมะที่ตอนนี้เต็มไปด้วยสายตาหนักแน่นและดุดันนั่นที่แสดงออกว่า เค้าตัดสินว่าฉันผิด! ฉันหันไปมองหน้าฟางที่ตอนนี้ลอบยิ้มให้ฉันอย่างผู้ชนะพร้อมกับเกาะแขนโทโมะแน่นไม่ยอมปล่อย ส่วนป๊อปก็ยืนนิ่งไม่แสดงออกท่าทีอะไรเลย...

         “แก้วผิดอย่างนั้นสินะ... นายไม่รู้จักฉันเลย ไม่รู้จักฉันเลยสักนิด!” ฉันตวาดใส่โมะกลับไปพร้อมกับน้ำตาที่เอ่อล้นจนเกินจะเก็บไว้ก่อนจะปล่อยให้มันไหลรินออกมา ฉันหันหลังกลับ พร้อมกับแหวกผู้คนที่มุงดูพร้อมกับวิ่งออกไปอย่างไม่สนใจใครทั้งนั้น ขาสองข้างวิ่งออกไปโดยที่ในหัวยังไม่รู้ว่าจะไป ก่อนที่มันจะอ่อนแรงแล้วหยุดลงปล่อยให้ร่างกายทรุดลงกอดขาร้องไห้กับตัวเองเงียบๆ

Kaew  Talk  END

         ร่างสูงของชายคนนึงค่อยๆเดินเข้ามาหาหญิงสาวที่นั่งกอดเข่าร้องไห้ใต้ต้นไม้ใหญ่หลังโรงเรียน เค้าค่อยๆย่อตัวลงนั่งข้างๆตัวเธอก่อนจะผลักหัวเธอที่ซบอยู่กับเข้าของตัวเองให้มาซบที่ไหล่ของเค้า ซึ่งมันทำให้หญิงสาวตกใจสะดุ้งขึ้นแล้วหันไปมองหน้าเจ้าของไหล่กว้างและมือหนานั่นทันที...      

มาอัพแล้วน้า   ยังติดตามเรื่องนี้กันอยู่ไหมหนอ?

เม้น โหวต เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ด้วยน้า

เดี๋ยวจะมาอัพต่อนะค่ะ ^^