Oops! ผมคงรักเพื่อนเข้าให้แล้วล่ะ (NC)

“คุยอะไรล่ะกูถามมึงไปมึงยังไม่ตอบเลย มันเกี่ยวไรกับที่มึงจูบกู!!!!”
 
 
  ถึงไอ้นวมจะตะคอกใส่ผมด้วยความโมโหแต่ผมก็ยังยิ้มตอบ ก็แหม คนน่ารักแก้มแดงอยู่ในอ้อมกอดใครจะไปกลัวล่ะ ^_^
 
“อยากรู้เหรอว่าทำไมกูถึงจูบมึง...”  ผมเอามือที่กอดมันอยู่สอดเข้าไปในเสื้อตัวบางแล้วลูบไปทั่วแผ่นหลังเนียน
 
“เอ่อ.. กูไม่อยากรู้แล้ว ก็ได้ T^T”
 
“ไม่ทันแล้วล่ะ”
 
“อะ เอามืออกไป” ผมมองแก้มใสที่เริ่มแดงอย่างน่ารักก่อนจะกระซิบข้างหู
 
“เสื้อมึงน่ะบางมาก” พูดแล้วมือข้างนึงของผมก็เลื่อนมาลูบที่หน้าท้องราบน่าหลงใหล
 
“และก็..กว้างเกินไป” ริมฝีปากผมประทับลงที่ไหล่นวลเนียน กลิ่นหอมจากคนในอ้อมกอดยิ่งชัดเจนขึ้นเรื่อยๆจนผมแทบคุมตัวเองไม่อยู่
 
“กางเกงน่ะเอวต่ำไปมั้ย” ประโยคที่ผมเหมือนจะถามแต่ผมไม่ได้ต้องการคำตอบ ผมดันตัวไอ้นวมให้ติดกับกำแพงห้องแล้วมองลึกเข้าไปในดวงตาใส
 
“ฟะ ฟูคเอามือออกไป” ไอ้นวมพูดเสียงสั่นและพยายามปัดมือผมที่ลูบไปทั่วเอวคอดของมัน
 
  ทุกการกระทำของคนตรงหน้าทำให้อารมณ์ดิบของผมประทุขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ ทำไมนวมถึงขยันทำให้ผมมีอารมณ์ตลอดเลยนะทั้งๆที่เป็นแค่ผู้ชายน่ารักๆคนนึงเท่านั้นหรือเพราะว่า ..มันพิเศษ
 
  จังหวะที่มันเผยปากออกผมรีบช่วงชิงจูบหวานล้ำมันมาครอบครอง ลิ้นผมบุกเข้าไปกอบโกยความหวานจากอีกคนอย่างช่ำชองโดยมีแขนแกร่งประคองไอ้นวมไว้ไม่ให้มันล้มพับไปซะก่อน
 
“อื้อ”
 
  เสียงหวานครางออกมาเบาๆแต่มันก็ทำให้ผมตื่นเต้นไม่น้อย อยากได้ยินเสียงหวานครางอยู่ใต้ร่างผมของผม อยากกอดรัดคนตรงหน้าและสูบความหอมหวานทั้งวันทั้งคืน
 
  -นวม-
 
  จูบที่อ่อนหวานเนิ่นนานทำเอาผมเคลิ้มและควบคุมตัวเองไม่อยู่เรี่ยวแรงหายไปราวกับถูกสูบวิญญาณออกไป
 
  รู้ตัวอีกทีเหมือนหลังผมจะสัมผัสกับเตียงนุ่มพร้อมกับร่างกายกำยำทาบทับลงมา ไอ้ฟูคถอนจูบออกมาและเข้าดูดปากผมอีกครั้งและสัมผัสร้อนผ่าวก็ค่อยๆไล่ลงไปที่คอของผมอย่างช้าๆ
 
“ฟะ ฟูค อื้มมม” ผมอยากจะร้องห้ามแต่ร่างกายผมกลับต้องการ...
 
“อ๊ะ” ผมเผลอร้องออกมาเพราะลิ้นร้อนของคนด้านบนกำลังหยอกล้อกับยอดอกผมอยู่ เสื้อของผมถูกถอดออกไปโดยไอ้ฟูคแล้วมันก็มองผมด้วยแววตากระหายจนผมต้องหลบสายตามัน
 
“อย่าทำตัวน่าฟัดนักสิ” มันกระซิบด้วยน้ำเสียงยั่วยวนแล้วบรรจงตวัดลิ้นร้อนๆไปทั่วตัวจนผมแทบจะละลายอยู่ตรงนี้จากสัมผัสร้อนผ่าวของคนด้านบน
 
“อื้มมมม” ผมไม่อาจกั้นเสียงตัวเองได้แล้ว สัมผัสจาบจ้วงที่แสนช่ำชองบรรเลงทำเอาผมปล่อยตัวปล่อยใจได้ไม่ยาก
 
“กูขอนะนวม” ไม่ทันผมจะอนุญาตไอ้ฟูคก็ปลดซิบกางเกงผมออก มือมันลูบไปยังสิ่งที่กำลังพองใต้ร่มผ้า
 
“อ๊า ฟูค” แค่สัมผัสผ่านผ้าบางๆทำเอาผมเกร็งไปทั้งตัว
 
ก๊อก ก๊อก ก๊อก !!!
 
“ไอ้ฟูคไอ้นวมเปิดประตู!!!”