Oops! ผมคงรักเพื่อนเข้าให้แล้วล่ะ (NC)

“เหี้ยไรของมึงวะ รำคาญ !!” ผมหันไปตวาดใส่หน้ามัน แต่แทนที่มันจะสลดมันกลับตรึงตัวผมไว้กับที่นอนแน่นแล้วประกบจูบผมโดยที่ผมไม่ทันตั้งตัว

  ลิ้นร้อนบุกรุกเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาตซักนิด ผมขัดขืนอะไรไม่ได้เพราะแรงผมน้อยกว่ามันมากคนตัวเล็กๆอย่างผมที่เอาแต่น่ารักไปวันๆจะเอาอะไรไปสู้นักมวยที่ฟิตร่างกายซ้อมมวยทุกวันล่ะครับ?

“..อือออ” ผมแทบจะตบปากตัวเองถ้าทำได้ ผมครางทำไมน่ะ !!

  จูบที่รุกล้ำรุ่นแรงค่อยๆนุ่มนวลและอ่อนหวานจนผมเริ่มเคลิ้มตาม แรงผมที่ต่อต้านมันเมื่อครูก็ค่อยๆหายไป ผมจูบตอบมันอย่างห้ามตัวเองไม่ได้จนกระทั่งมันถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่ง

   น้ำใสๆเส้นบางเชื่อมริมฝีปากพวกเราไว้ มันก้มลงมาครอบครองริมฝีปากผมอีกครั้ง แต่ครั้งนี้แค่ดูดที่ปากผมเท่านั้นซึ่งผมก็ยังเคลิ้มตามมันอยู่ดีไม่ต่างจากจูบเมื่อกี๊เลย

“หึงกูเหรอไงมึง” มันกระซิบข้างหูผมที่นอนหายใจรวยรินอยู่กับอาการแปลกๆในอกของตัวเอง ใจผม..เต้นแรงจนจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว

“อะ อื้อออ” ไอ้ฟูคไซร้ไปทั่วคอของผม

จุ๊บ

  เสียงดูดที่คอดังขึ้นเป็นระยะ ผมขืนตัวอีกครั้ง ผมรู้ว่ามันกำลังทำอะไร สัด อย่าสร้างรอยที่ตัวกูนะ !!

  สันจมูกลากผ่านไหปลาร้าพร้อมลมหายใจอุ่นๆทำเอาท้องน้อยผมรู้สึกปั่นปวนไปหมด แรงที่เพิ่งกลับมาเมื่อกี๊ได้หายไปอย่างรวดเร็ว

 ไอ้ฟูคทั้งจูบทั้งขบไปทั่วอกของผมก่อนที่จูบแผ่วเบาจะไล่ขึ้นมาตาม..อก ..ซอกคอก ..ติ่งหูนิ่ม และมันก็หยุดการกระทำทุกอย่างซะดื้อๆ ผมควรจะดีใจที่มันทำแบบนี้แต่ทำไมผมรู้สึกเสียดาย?

“กู ..ขอโทษ”

  ไอ้ฟูคปล่อยแขนผมที่ตรึงเอาไว้แล้วรวบตัวผมเข้าไปนอนกอด มันซุกหน้ากับคอของผมซึ่งผมก็ปล่อยให้มันนอนกอดไม่ว่าอะไร ผมนอนอยู่ใต้ร่างมันด้วยความรู้สึกทีหลากหลายแต่ก็หาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ว่ามันคืออะไร

“อย่าทำแบบนี้อีก” ผมพูดเสียงสั่น มันเงยหนาขึ้นมาสบตากับผมและผมก็ไม่หลบตา

“กูได้ยินมึงครางนึกว่าจะชอบขอให้ทำบ่อยๆซะอีก”

“ไอ้เชี่ยยยย !!!!” ไอ้หน้าด้านนน มึงพูดหน้าตายแบบนั้นได้ไงฟะ มึงไม่สำนึกผิดเลยใช่มั้ยทำไรกับกูไว้ อ๊ากกกกกก !!!

“แต่มึงมีอารมณ์แล้วนะ ให้กูช่วยมั้ย” ฟูคหรี่ตาอย่างเจ้าเล่ห์ มือหนาที่กอดผมไว้ข้างหนึ่งเลื่อนเข้าไปในกางเกงที่ผมใส่อยู่

“อ๊ะ ไม่ อย่าอื้อออ”

“ปากไม่ตรงกับใจเลยมึง หึ” ไอ้ฟูคมองผมแล้วกระตุกยิ้มที่มุมปากทำให้ผมร้อนผ่าวที่หน้าขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

“ฟะ ฟูค อย่าเรา เป็น อื้ม เพื่อนกันนะ” ผมพูดเตือนสติมัน

“พวกเราเป็นเพื่อนที่พิเศษกว่าเพื่อนคนอื่นๆ หรือมึงจะเถียง?”  มันพูดแล้วชักเร็วขึ้นเรื่อยๆตั้งแต่โคนขึ้นไปถึงปลาย นิ้วมนสะกิดที่หัวทุกครั้งที่ขึ้นมากอบกุมทุกตารางนิ้ว

“ฟูคคคค อื้อออ” ผมคางเสียงกระเส่าบิด สะโพกผมยกขึ้นตามจังหวะที่ไอ้ฟูคนำไป มือและเท้าข้างจิกลงที่นอนเพื่อระบายความเสียวซ่าน

“จะ จะไปแล้ว อ๊า” ผมนอนหอบอย่างหมดแรง นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนมาช่วยผมปลดปล่อย คนแรกที่ไม่ใช่ผู้หญิง...

“ช่วยกูบ้างสิ” มันจับมือของผมให้ล้วงไปในกางเกงมันบ้าง ผมจับสิ่งที่พองโตของมันใต้ร่มผ้าอย่างกล้าๆกลัวๆ และมือของผมถูกกุมไว้ด้วยมือหนาๆคอยขยับมือผมให้ขึ้นลงอย่างเชื่องช้า

“อืมมม” ฟูคครางเสียงต่ำทำให้ผมมีความกล้ามากขึ้น ไม่นานผมก็ช่วยมันจนเสร็จ ใจผมเต้นรัวไม่หยุด เหงื่อไหลเต็มหน้าผากด้วยความตื่นเต้น จะมีเพื่อนที่ไหนทำให้กันแบบนี้มั่งล่ะ ผมยอมรับว่าเรา..เป็นเพื่อนพิเศษต่อกันจริงๆ

  ถึงจะไม่มีเรื่องนี้เกิดขึ้นผมก็ยังยืนยันคำเดิมว่ามันเป็นเพื่อนที่ ‘พิเศษ’ กว่าคนอื่นจริงๆ

__________________________

ยังไงก็ยังแต่งNCไม่สนุกซักทีเฮ้อออ เหนื่อยใจ ขอบคุณที่ทนอ่านมานะคะ ><;;;;