Oops! ผมคงรักเพื่อนเข้าให้แล้วล่ะ (NC)

“คุยอะไรล่ะกูถามมึงไปมึงยังไม่ตอบเลย มันเกี่ยวไรกับที่มึงจูบกู!!!!”

  ถึงไอ้นวมจะตะคอกใส่ผมด้วยความโมโหแต่ผมก็ยังยิ้มตอบ ก็แหม คนน่ารักแก้มแดงอยู่ในอ้อมกอดใครจะไปกลัวล่ะ ^_^

“อยากรู้เหรอว่าทำไมกูถึงจูบมึง...”  ผมเอามือที่กอดมันอยู่สอดเข้าไปในเสื้อตัวบางแล้วลูบไปทั่วแผ่นหลังเนียน

“เอ่อ.. กูไม่อยากรู้แล้ว ก็ได้ T^T”

“ไม่ทันแล้วล่ะ”

“อะ เอามืออกไป” ผมมองแก้มใสที่เริ่มแดงอย่างน่ารักก่อนจะกระซิบข้างหู

“เสื้อมึงน่ะบางมาก” พูดแล้วมือข้างนึงของผมก็เลื่อนมาลูบที่หน้าท้องราบน่าหลงใหล

“และก็..กว้างเกินไป” ริมฝีปากผมประทับลงที่ไหล่นวลเนียน กลิ่นหอมจากคนในอ้อมกอดยิ่งชัดเจนขึ้นเรื่อยๆจนผมแทบคุมตัวเองไม่อยู่

“กางเกงน่ะเอวต่ำไปมั้ย” ประโยคที่ผมเหมือนจะถามแต่ผมไม่ได้ต้องการคำตอบ ผมดันตัวไอ้นวมให้ติดกับกำแพงห้องแล้วมองลึกเข้าไปในดวงตาใส

“ฟะ ฟูคเอามือออกไป” ไอ้นวมพูดเสียงสั่นและพยายามปัดมือผมที่ลูบไปทั่วเอวคอดของมัน

  ทุกการกระทำของคนตรงหน้าทำให้อารมณ์ดิบของผมประทุขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ ทำไมนวมถึงขยันทำให้ผมมีอารมณ์ตลอดเลยนะทั้งๆที่เป็นแค่ผู้ชายน่ารักๆคนนึงเท่านั้นหรือเพราะว่า ..มันพิเศษ

  จังหวะที่มันเผยปากออกผมรีบช่วงชิงจูบหวานล้ำมันมาครอบครอง ลิ้นผมบุกเข้าไปกอบโกยความหวานจากอีกคนอย่างช่ำชองโดยมีแขนแกร่งประคองไอ้นวมไว้ไม่ให้มันล้มพับไปซะก่อน

“อื้อ”

  เสียงหวานครางออกมาเบาๆแต่มันก็ทำให้ผมตื่นเต้นไม่น้อย อยากได้ยินเสียงหวานครางอยู่ใต้ร่างผมของผม อยากกอดรัดคนตรงหน้าและสูบความหอมหวานทั้งวันทั้งคืน

  -นวม-

  จูบที่อ่อนหวานเนิ่นนานทำเอาผมเคลิ้มและควบคุมตัวเองไม่อยู่เรี่ยวแรงหายไปราวกับถูกสูบวิญญาณออกไป

  รู้ตัวอีกทีเหมือนหลังผมจะสัมผัสกับเตียงนุ่มพร้อมกับร่างกายกำยำทาบทับลงมา ไอ้ฟูคถอนจูบออกมาและเข้าดูดปากผมอีกครั้งและสัมผัสร้อนผ่าวก็ค่อยๆไล่ลงไปที่คอของผมอย่างช้าๆ

“ฟะ ฟูค อื้มมม” ผมอยากจะร้องห้ามแต่ร่างกายผมกลับต้องการ...

“อ๊ะ” ผมเผลอร้องออกมาเพราะลิ้นร้อนของคนด้านบนกำลังหยอกล้อกับยอดอกผมอยู่ เสื้อของผมถูกถอดออกไปโดยไอ้ฟูคแล้วมันก็มองผมด้วยแววตากระหายจนผมต้องหลบสายตามัน

“อย่าทำตัวน่าฟัดนักสิ” มันกระซิบด้วยน้ำเสียงยั่วยวนแล้วบรรจงตวัดลิ้นร้อนๆไปทั่วตัวจนผมแทบจะละลายอยู่ตรงนี้จากสัมผัสร้อนผ่าวของคนด้านบน

“อื้มมมม” ผมไม่อาจกั้นเสียงตัวเองได้แล้ว สัมผัสจาบจ้วงที่แสนช่ำชองบรรเลงทำเอาผมปล่อยตัวปล่อยใจได้ไม่ยาก

“กูขอนะนวม” ไม่ทันผมจะอนุญาตไอ้ฟูคก็ปลดซิบกางเกงผมออก มือมันลูบไปยังสิ่งที่กำลังพองใต้ร่มผ้า

“อ๊า ฟูค” แค่สัมผัสผ่านผ้าบางๆทำเอาผมเกร็งไปทั้งตัว

ก๊อก ก๊อก ก๊อก !!!

“ไอ้ฟูคไอ้นวมเปิดประตู!!!”