Dear Friend แด่เธอ...เพื่อนรัก
Mochi~
2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเช้าวันต่อมา
เมื่อมาถึงโรงเรียน แก้วก็รีบวิ่งมาหาโทโมะเพื่อนรักอย่างรวดเร็ว สาเหตุที่เมื่อคืนเขาไม่โทรมาง้อ เธอจึงคิดว่าเขาต้องโกรธอะไรเธอสักอย่างเป็นแน่แท้
แก้ว : ไม่ง้อใช่มะ....ง้อเองก็ได้ ชิ
แก้ว : หวัดดีโทโมะ
โทโมะ : อืม
คำทักทายกลับ และรอยยิ้มบนใบหน้าที่ดูเหือดแห้ง ทำให้แก้วเริ่มหวั่นใจ ว่าเขาจะโกรธเธอจริงๆ เธอจึงตัดสินใจถามออกไปตรงๆ
แก้ว : โกรธแก้วหรอโทโมะ
โทโมะ : เปล่า
คำตอบห้วนๆ ไม่มีหางเสียงใดๆ ทำให้แก้วฟันธงได้อย่างชัดเจน ว่าเขาต้องโกรธเธอแน่ๆ
แก้ว : แก้วขอโทษนะโทโมะ
โทโมะ : เรื่อง?
นั่นน่ะสิเรื่องอะไร คำถามๆนี้แก้วควรจะเป็นคนถามมันมากกว่านะ
แก้ว : แก้วไม่รู้
โทโมะ : ถ้าไม่รู้แล้วมาขอโทษทำไมล่ะครับ
โทโมะถามกลับพร้อมอมยิ้มในท่าทางเปิ่นๆ ของหญิงสาวตรงหน้าเขา
โทโมะ : โมะถาม ไม่ได้ยินหรอครับ ขอโทษเรื่องอะไร
แก้ว : ไม่ได้โกรธแก้วหรอ
แก้วเริ่มชักจะงงแล้วนะโทโมะ นายนี่เดาใจยากชะมัดเลย
โทโมะ : ก็บอกว่าเปล่าไงครับ
แก้ว : อ้าววว
โทโมะ : ฮ่าๆๆ หน้าแก้วตลกชะมัดเลย
พูดแล้วชี้นิ้วไปที่ใบหน้าของหญิงสาว
แก้ว : ไม่ต้องมาพูดเลยนะ ก็ใครจะไปรู้ล่ะ โมะดูเงียบผิดปกตินี่นา
โทโมะ : แล้วปกติของโทโมะเป็นยังไงหรอ
แก้ว : ก็....พูดมากไง ฮ่าๆๆ
โทโมะ : มั่วแล้วๆ โทโมะก็พูดมากกับคนที่พูดมากเท่านั้นนั่นแหล่ะ
แก้ว : พูดงี้หมายความว่าไง
โทโมะ : ป่าวๆ
ทำหน้าเฉไฉไม่รู้ไม่ชี้
แก้ว : แล้วตกลงเป็นไรหรอ?
โทโมะ : ไม่ค่อยสบายอ่ะ เมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับ
โทโมะ : ยังมาถามอีก ยัยตัวดี เธอนั่นแหล่ะสาเหตุที่ทำให้ฉันเป็นอย่างนี้
แก้ว : จริงๆด้วย ตัวร้อนมากเลย โมะกลับบ้านไปพักผ่อนดีมั๊ย??
จับหน้าผากและลำคอของเขาเบาๆ ด้วยความเป็นห่วง
โทโมะ : ไม่เป็นไรหรอก แค่นี้โมะไม่ตายหรอก
แก้ว : แล้วถ้ามันตายล่ะ แก้วขี้เกียจไปงานศพนะ ไม่รู้ล่ะแก้วขอสั่งให้โทโมะกลับบ้านไปนอนเดี๋ยวนี้
โทโมะส่ายหัวไปมาอย่างรวดเร็วหลายๆรอบ พร้อมทำหน้าตาอ้อนวอนสุดๆ
แก้ว : งั้นแก้วพาไปเอง
ที่บ้านโทโมะ
ในเมื่อโทโมะไม่ยอมมาเอง แก้วจึงต้องลาเรียนมาเพื่ออยู่ดูแลเด็กดื้ออย่างโทโมะ
แก้ว : นอนไปได้แล้ว เด็กดื้อ!
โทโมะ : ก็ไม่ง่วงอ่ะแก้ว อย่าบังคับโมะสิคร้าบบบ
แก้ว : ไม่ง่วงก็ต้องนอน ไม่งั้นไม่หายแก้วไม่รู้ด้วยนะ
ทำหน้าตาเฉไฉ ไม่รู้ไม่ชี้ แล้วนั่งลงบนเตียง ข้างๆโทโมะ
โทโมะ : ไม่หายก็ดีสิครับ แก้วก็จะได้มาดูแลโทโมะทุกวันเลยไง
แก้ว : ไม่สบายทุกวันแก้วก็แย่สิ ตกลงจะนอนดีๆ หรือจะต้องให้ใช้กำลัง
ขู่แล้วชูกำปั้นขึ้นมา
โทโมะ : ตัวเท่าลูกแมว จะมาสู้โทโมะได้ไง
แล้วแก้วก็ต่อยไปที่ใบหน้าของโทโมะ แต่โทโมะรวบมือของแก้วไว้ได้ทัน และพลิกตัวเองขึ้นมาคร่อมตัวแก้วไว้
โทโมะ : บอกแล้ว แก้วไม่มีทางสู้โมะได้หรอก
แก้ว : ชิ! แก้วอ่อนให้หรอก เห็นว่าโมะไม่สบายอยู่ ส่วนตอนนี้ก็ลงไปได้แล้ว หนักนะ
โทโมะ : แก้วอยากให้โมะนอนไม่ใช่หรอ นอนมันทั้งอย่างนี้แหล่ะครับ
แก้ว : เห้ยๆๆ โทโมะตื่นเดี๋ยวนี้เลยนะ ตื่นๆๆๆๆๆ
เมื่อเห็นว่าโทโมะ (แกล้ง)หลับไปแล้ว จึงไม่มีทางเลือก จำเป็นต้องหลับตามไป
โทโมะ : ฝันดีนะครับ แก้วใจของโทโมะ
จูบที่หน้าผากของแก้วเบาๆ แล้วกระชับอ้อมกอด ก่อนจะหลับตามไป
1 ชั่วโมงต่อมา
แก้ว : อืม...
แก้วลืมตาขึ้นแล้วหันมองไปรอบๆกาย พบว่ามีชายคนหนึ่งนอนกอดร่างของเธอไว้อย่างแน่นหนา
แก้ว : ตอนนายหลับ ก็น่ารักดีเหมือนกันนะ โทโมะ
พูดพร้อมกับหยิกแก้มและจมูกของโทโมะด้วยความหมันเขี้ยว แล้วพยายามแกะมือที่รัดตัวเองอย่างแน่นหนาออกอย่างเบามือที่สุด เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายนึงตื่น ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
ตอนเย็น
แก้วมาเยี่ยมโทโมะที่บ้าน เพื่อดูอาการป่วยของเขา
แก้ว : นี่โทโมะ ไม่คิดจะลุกออกจากเตียงบ้างเลยรึไงเนี่ย
โทโมะ : หือ?
เธอเดินมายังห้องนอนของเขา เมื่อพบว่าเขายังไม่ตื่นก็เกิดอาการหงุดหงิดทันที
โทโมะ : โมะง่วงอ่ะแก้ว
ตอบเธอทั้งๆที่ยังไม่ลืมตา แล้วล้มตัวลงนอนต่อ
แก้ว : ไม่ได้นะ ลุกมากินข้าวเดี๋ยวนี้ โทโมะๆๆๆ
โทโมะ : ก็ได้ๆๆ
เริ่มทนกับการถูกคะยั้นคะยอมากๆไม่ได้ โดยเฉพาะคนๆนั้นเป็นแก้ว ทำให้โทโมะใจอ่อนทุกที
โทโมะ : แต่งตัวซะสวยเชียว จะไปไหนหรอครับ
แก้ว : บ้าหรอ แก้วก็แต่งปกติอย่างนี้ทุกวันนั่นแหล่ะ
โทโมะ : ไม่จิงอ่ะ ปกตินะแก้วแต่งตัวเท่จะตาย แต่วันนี้มาแปลก ใส่กระโปรงซะด้วย
แก้ว : ไม่เห็นแปลกเลย แก้วก็แค่....มีนัดกับพี่ป้องนิดหน่อยเอง >\\\<
โทโมะ : ระ....หรอ
ทันทีที่ได้ยินชื่อบุคคลที่สาม โทโมะก็เศร้าซึมไปได้อย่างเห็นได้ชัด แต่ไม่ทันที่แก้วจะได้สังเกต เธอมองนาฬิกาข้อมือตัวเอง
แก้ว : สายแล้วอ่ะโมะ แก้วไปก่อนนะ
โทโมะ : ครับ โชคดีนะ
แก้ว : ขอบใจนะ เพื่อนเลิฟ
แล้วเธอก็วิ่งออกจากห้องนอนของเขาไป ก่อนที่จะวิ่งเข้ามาหาเขาอีกครั้งหนึ่ง
แก้ว : โทโมะ! อย่าลืมกินยา แล้วก็นอนเร็วด้วยนะ จะได้หายไวๆ แก้วไปละ
โทโมะไม่ทันที่จะตอบอะไร เธอก็เดินจากไปเสียแล้ว
โทโมะ : ขอบคุณนะ ที่อย่างน้อย เธอก็ยังไม่ลืม ”เพื่อน” คนนี้
....................................................................................................................................
มาสาดน้ำเค้าหน่อยๆๆ อยากเปียกก 5555
แฮปปี้วันสงกรานต์เน้อออออ ><
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
