당신을 사랑해요...สาวน้อยน่าใสขโมยหัวใจรุ่นพี่ที่รัก

ความเดิมตอนที่แล้ว
"เรามีแฟนรึยัง ที่พี่กลับมานี่ก็เพื่อเราเลยนะ เรารอพี่ใช่ม่าาา"ซวยแล้วไง ฉันพอจำได้ลางๆ ว่าก่อนที่พี่เค้าจะไปพี่เค้าบอกฉันว่า 'ถ้าถึงวันที่พี่กลับมาแล้วเรายังไม่มีแฟน เราต้องแต่งงานกับพี่นะ' สาบานว่านั่นคือความคิดเด็กม.1
"อ้อมีแล้วนี่ไงแฟนเฟย์คนนี้"เซฮุนฉันขอโทษเหตุการณ์มันพาไปจริวๆ
"เฮ้ยๆ ฉัน?(o_o)"
"ใช่เซฮุนนายไม่ต้องเขินนะ^_^;"อ๊ากกกกไอตาบ้าช่วยฉันหน่อยเซ่!
"เฟย์...มีแฟนแล้ว?"
"ชะ...ใช่ค่ะ"
"พี่ไม่เชื่อยังไงพี่ก็ไม่เชื่อ ถึงมีพี่ก็จะแย่งจำไว้แก...ชื่อไรว่ะ!"
"เอ่อ...เค้าชื่อเซฮุนค่ะ"พอเห็นเซฮุนยังงงๆ อยู่ฉันเลยตอบแทนไปเลย
"แต่เค้าชอบฉัน"เฮ้ย!เสียงใคร? คุ้นๆ แต่คนที่ฉันชอบก็มีคนเดียวนิหว่า!!!พี่โทโมะ
"(o_o)"

 
"พี่โทโมะ!!!"
"อื้ม~ ฉันเอง"
เดินลอยหน้าลอยตาไม่พอยังเอามือมาโอบไหล่ฉันอีก ถึงจะชอบโคตรๆ ยังไงแต่ในสถานการณ์ที่เรียกว่าหายนะแบบนี้ฉันขอบายละนะ(ToT)/~~~
"เฮ้ยแกเป็นใครว่ะ ยุ่งไรด้วย"
เจริญเถอะชาติ ผู้ชาย3คนรุมแย่งฉัน รู้สึกดีมากมายเลย＞_＜ ประชด!
"ฉันคือคนที่ยัยนี่ชอบ ไม่ใช่แก"
ลงปรมาณูให้ลูกใหญ่เลยทีนี้ กร๊ากกกกก(o_o) 
"เฟย์นี่เรื่องอะไรพี่งงไปหมดแล้วนะ ไหนเราบอกเซฮุนอะไรนี่คือแฟน แล้วทำไมไอบ้านี่มันบอกว่าเราชอบมัน"    นิวเคลียร์ชัดๆ ระเบิดกันเลยมั้ยละ
"ฉันว่าเธอบอกความจริงพี่แบคอะไรนี่ไปเหอะ"เซฮุนเดินมากระซิบที่ข้างหูฉัน 
"บอกฉันก็ต้องแต่งงานดิ นายไม่รู้อะไรเดี๋ยวไว้เล่าให้ฟัง"และฉันก็กระซิบเซฮุนกลับไป 
"กระซิบอะไรกัน"จะรู้ทุกเรื่องเลยรึไงพี่แบคขาาาา
"มะ...ไม่มีอะไรค่ะ(^^;;"
"ตกลงเรื่องมันเป็นยังไงกันแน่!"
ทำไมทุกคนต้องมองมาที่ฉันกันหมดด้วย เซฮุนทำไมนายไม่บอกเค้าไปว่าเราเป็นแฟนกัน ส่วนพี่โทโมะก่อนหน้านี้ทำไมไม่เห็นจะสนใจฉันเลย ทีงี้แล้วมาแสดงตัว ต้องการให้ฉันเดือดร้อนใช่มั้ยหา!! ได้ถ้าเล่นอย่างงี้ฉันก็คงต้องใช้ไม้ตาย ช่วยไม่ได้กดดันกันเอง นี่มันหักดิบเลยนะ(｡-_-｡)
ฟุบ~
"เฮ้ย! เฟย์(o_o)"
"เฟย์ๆๆๆๆ"การสลบเป็นหนทางที่ดีที่สุดในเหตุการณ์เยี่ยงนี้ สวัสดี~
 
@ห้องฉันเอง
"รอดแล้ว เฮ้อ....เกือบตาย"ดีนะเนี้ยที่ฉันแกล้งเป็นลม ไม่งั้นพี่แบคต้องคาดคั้นจนฉันจนมุม แล้วก็จบด้วยการแต่งงานเป็นแม่นมั่นรักเรอเอย^o^<<<พี่มากกำลังมา
"เกือบตายไรละ ทำคนอื่นวุ่นวายไปหมดแล้วเนี่ย（−＿−；）"
"อย่าบ่นน่า"
ฉันหันไปแหวใส่เซฮุนก่อนจะเดินไปชะเง้อคอตรงหน้าต่างดูว่าปาร์ตี้บ้าๆ บอๆ อะไรนั่นมันจบรึยัง
"พี่แบคของเธอนั่งรออยู่ข้างล่าง"
"ยังไม่กลับอีก ขอตายได้ป่ะ"
"ก่อนตายเล่ามาด่วนๆ เลยว่าพี่แบคของเธอเค้าเป็นอะไร แล้วทำไมต้องแต่งงาน( ? _ ? )"เค้าเป็นโรคจิตรชนิดหนึ่ง ซึ่งกำลังจะกลายเป็นคู่มั่นฉันในอีกไม่กี่เพลา หากยังไม่มีแฟน
"ก็แบบว่าตอนเด็กๆอ่ะ ฉันสวยใช่ป่ะแล้วทีนี้พี่แบคก็แบบเห็นแล้วก็ตะลึงในความสวยของ..."
"เล่าดีๆ อย่ากระเดะ（ーー；）"ตุ๊ดเคยโดนตบม่ะ?
"เออๆๆๆ ก็พี่เค้าชอบฉันแล้วตอนเด็กๆ อ่ะแม่เค้าส่งไปเรียนที่เกาหลีกลับบ้านเกิด แต่ก่อนไปอ่ะเค้าบอกฉันว่า'ถ้าถึงวันที่พี่กลับมาแล้วเรายังไม่มีแฟน เราต้องแต่งงานกับพี่นะ' อย่างเงี้ย(Ｔ＿Ｔ)"
"ตอนนั้นเธออายุเท่าไหร่แล้วพี่แบคนั่นอายุเท่าไหร่"
"ฉันประมาณป.3ส่วนพี่เค้าประมาณม.1"
"ชาติจะล่มจมเพราะมีเด็กแบบพวกเธอเนี้ย ขอแต่งงานตั้งแต่อายุไม่ถึง18~_~;"
"อย่าเอาฉันไม่เหมารวมเดะ ตอนนั้นฉันยังไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรด้วยซ้ำ แต่งงานคืออะไรเหอะ!"
"แล้วนี่จะเอาไง เค้าชอบเธอจริงๆนะนั่น(Ｔ＿Ｔ)"
"แต่ฉันไม่ได้ชอบเค้าไงประเด็นอ่ะ พอบอกว่านายเป็นแฟน เค้าก็ไม่เชื่อแถมพี่โทโมะยังมาบอกว่าฉันชอบอีกโอ๊ยตายเลยทีนี้（；￣ェ￣）"
ฉันพูดพร้อมเอามือตบหน้าผากตัวเอง ถ้าชีวิตนี้ฉันสมหวังบ้างไรบ้างมันคงจะดีกว่านี้อาาาา
"วันนึงเธอจะรู้อะไรที่มันชัดเจนขึ้นเองนั่นแหละ"
"พูดอะไรของนาย"อยู่ๆก็มาพุดอะไรแปลกๆแบบนี้ไม่ค่อยอนากจะขำด้วยเลยนะ
"ก็แค่รอ..."
"ปวดหัวโว๊ยย ลงไปเดะก็โดนโวยวายใส่อีก เกิดมาสวยนี่มีเพลียนะเออ^o^"
"ไม่มั่นหน้าจริงๆนี่พูดประโยคเมื่อกี้ไม่ได้นะ"
"เซฮุน!!!!"
 
2วันผ่านไป
@RIS 
'เด็กชายวิศว ไทยานนท์และเด็กชายภานุ จิระคุณเข้าห้องปกครองด่วนค่ะ'
อะไรนะพี่ป๊อปกับพี่โทโมะเข้าห้องปกครอง ปล.อีกแล้ว!!
"เมื่อกี้พี่เธอกับพี่โทโมะ..."
"ไปเร็วเซฮุน พี่ฉันมันต้องไปมีเรื่องกับใครอีกแน่ๆ"และคนคนนั้นต้องไม่ใช่คนที่ฉันภาวนาอยู่เด็ดขาด!
"แต่ก็มีแค่พี่..."
"อย่าพูด!"กลัวว่าจะเป็นเค้า ฉันเลยไม่อยากจะคิดอะไร แต่ก็จำใจวิ่งมาที่ห้องปกครองอย่างด่วนจี๋~_~;
"พี่เธอออกมาแล้ว"
"พี่โท...อ้าว"ยังไม่ได้พูดคำว่า'โมะ'เลยจะรีบเดินไปไหนฟะ
"พี่ปะ..."
"ฉันต่อยกับมันว่ะ"ชัดเจนค่ะพี่น้อง!
"หา!พี่เนี้ยนะ(OvO)"
"เออไมว่ะไอตุ๊ดเห็นอย่างงี้ฉันก็เก่งเรื่องการต่อสู้นะเว้ย(^_-)"
เก่งเรื่องการชกต่อยคนอื่นมากกว่า-_-"ยังมีหน้ามาโม้อีก เจริญไปคนเดียวเลยไป
"แล้วพี่ไปมีเรื่องกับเค้าทำไม พี่นี่มันชั่วช้าเลวทรามมาก นอกจากจะหน้าตาขี้เหร่แล้วจิตใจยังขี้เหร่อีก เกิดมาเป็นคนได้ไง...."
"พอ! แกฟังฉันก่อนดิโว๊ะ!"
"ขอเหตุผล ถ้าเหตุผลพี่มันกากๆ เกรียนๆ นะฉันจะชกซ้ำให้หน้าเสียโฉมกว่าเดิม"พูดไปงั้นแหละ พอถึงเวลาค่อยให้เซฮุนจัดการให้（；￣ェ￣）
"เออๆๆ ฟังนะก็แบบเมื่อวานใช่ป่ะ ฉันกับไอแบคไปเดินเซนลาดกันเว้ย แล้วทีนี้ก็ผ่านร้านอาหารร้านนึง แต่บังเอิญไปเห็นไอโทโมะมันยืนอยู่หน้าร้าน.."
"..."
"ตอนแรกฉันกำลังจะเดินไปทักแต่พอเห็นสายตาเศร้าๆ ของมันแถมยังมองไปที่ผู้หญิงอายุประมาณแม่แกอ่ะไอตุ๊ดในร้านอีกฉันเลยไม่กล้าทักเว้ย..."
"แล้วพี่คิดว่าผู้หญิงคนนั้นคือใคร( ? _ ? )"
"ฟังให้จบก่อนเดะ ตอนนั้นอ่ะฉันเห็นมันถือสร้อยอยู่ในมือด้วย เหมือนจะเอาไปให้ผู้หญิงคนนั้นเลย แต่ก็ไม่กล้าเข้าไปอะไรทำนองเนี้ย แต่ด้วยความที่ฉันทนเก็บความสงสัยที่มันอัดอั้นตันใจไม่ได้ไง วันนี้ฉันเลยใจกล้าไปถามมัน.."
"แล้วพี่ไปถามเค้าว่าไง?"
"เอ่อ...ก็ฉันไปถามว่า 'ผู้หญิงคนนั้นอ่ะกิ๊กแกใช้มั้ยเมื่อวานฉันเห็นนะเว้ย' เท่านั้นแหละมันต่อยเลย"
"เค้าอาจจะเป็นแม่ของพี่โทโมะก็ได้"
คำว่า'แม่'ทำให้พี่ป๊อปต้องกลืนน้ำลายอคกใหญ่ ฉันว่าแล้วพี่ฉันมันคิดน้อยอย่างงี้ไง ปากเลยพาโดนทีน 
"แม่? เออว่ะฉันลืมคิด แต่ก็ไม่คงไม่มั๊งงง"
"เฮ้ยเฟย์ไปไหน"
ไม่รู้ว่าเค้าจะเป็นแม่ลูกกันจริงรึเปล่า แต่ในเวลานี้คนที่น่าสงสารสุดคือพี่โทโมะถ้าเป็นอย่างงั้นจริง ซึ่งฉันปล่อยให้เค้าเสียใจไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด!
"อยู่ไหนนะ（ーー；）"
หลังจากที่เดินหามาทั่วโรงเรียนแล้วก็ไม่มีวี่แววว่าเค้ายะอยู่ที่ไหนเลย เอ๊ะ!แต่เดี๋ยวนะห้องสมุดเก่าใช่แล้วเค้าชอบไปที่นั่นนิ!!
 
@ห้องสมุด
"ฮึก..."
เสียงร้องไห้ อย่าบอกนะว่าพี่โทโมะกำลังร้องไห้ แล้วฉันจะทำยังไงละถ้าเข้าไปตอนนี้เค้าต้องไม่ชอบแน่ๆ น้ำตาลูกผู้ชายเลยนะนั่น มันคงจะดูอ่อนแอแน่ๆ และเค้าไม่ต้องการให้เป็นอย่างงั้น...
แอ๊ด~
แต่ถ้าไอพี่ป๊อปมันเป็นคนก่อฉันก็จะมาสะสร่างเอง ถ้าเกิดเค้าเป็นแม่ลูกกันขึ้นมาจริงๆ แล้วพี่ป๊อปไปพูดแบบนั้นอีก มันต้องเจ็บแน่ๆ เจ็บที่ใจนะ มันเจ็บยิ่งกว่าอะไรซะอีก ฉันเป็นบ่อยเวลาที่เค้าด่าน่ะนะ
"พี่โทโมะ( ? _ ? )"
ครืดดดดดด~
"กรี๊ดดดดดด"
ฟึ่บ~
เคร้งงงงงง~
"แฮ่ก...แฮ่ก..."เมื่อกี้มันอะไรน่ะ ฉันหลับตาปี๋ก่อนจะลืมตามาข้างนึง ชัดเจนค่ะพี่น้อง! กองหนังสือที่ตกลงมาจากชั้นมันเกือบจะทำให้ฉันต้องเข้าโรงพยาบาล ว่าแต่ทำไมมันไม่เจ็บเลยละ หนังสือแต่ละเล่มก็ปกแข็งๆ ทั้งนั้น แต่นะคนในห้องนี้ก็มีแค่...
"ลุกไปได้รึยังฉันหนัก!"
"!!!"
"ทำบ้าอะไรของเธอเนี้ย ไม่เห็นรึไงว่าประตูมันติดชั้นหนังสือนะมถ้าเมื่อกี้ฉันไม่ช่วยเธอไว้ อะไรจะเกิดขึ้น..."
"ขอโทษแต่ฉันไม่รู้(ToT)/~~~"
ฉันลอบถอนหายใจก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมองพี่โทโมะที่มองมาอ่างตำหนิปนห่วงใย ห่วงใยเหรอ? สายตาแบบนั้นมันแปลว่าห่วงใยรึเปล่า? ฉันไม่ได้คิดไปเองใบ่มั้ย?
"แล้วนี่เข้ามาทำไม"
"ฉันมาขอโทษ...แทนพี่ป๊อป"
เพราะไอพี่บ้านั่นทำให้ฉันเกือบโดนชั้นหนังสือทับตาย ศพไม่สวยแน่อ่ะ´д` ;
"..."
"ถ้าเค้ารู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นแม่พี่ เค้าคงไม่พูดอย่างงั้น"
ฉันก็ยังไม่แน่ใจหรอกนะว่าผู้หญิงคนนั้นคือใคร แต่ขอเดามั่วไปก่อนละกัน ถ้าผิดก็หน้าแตก แต่ถ้าถูกเค้าคงจะรู้สึกเหมือนมีพวกอะไรอย่างงั้นมั้ง
"เธอรู้!?!"
แสดงว่าถูกผู้หญิงคนนั้นไม่ใช้กิ๊กของพี่โทโมะแต่เป็นแฟน ไอพี่ป๊อปปากไม่ดี เป็นใครโดนอย่างงั้นไม่เรียกพวกมารุมกระทืบก็ถือว่าดีเท่าไหร่แล้ว（−＿−；）
"อา...ตอนแรกก็ไม่แน่ใจหรอก แต่ก็ลองเดาดู แต่นะมันก็ถูก"
"มีอะไรในตัวฉันที่เธอไม่รู้บ้างเนี้ย"
พี่โทโมะพูดพลางยีหัวตัวเองเหมือนกำลังโกรธ แน่ฉันแอบเห็นแววตาอ่อนไหวที่เค้าส่งมาให้นะ มันดูอบอุ่นแปลกๆ
"หัวใจพี่ไง ฉันไม่รู้หรอก…>_<…"
"..."
"ช่างมันเถอะ ฉันว่าเรารีบเอาหนังสือพวกนี้เก็บเข้าชั้นก่อนที่จะมีเซอร์มาเห็นดีกว่า ไม่งั้นโดนทำโทษแน่เลย"
"เค้าเป็นแม่ฉันนะ"
"เอ๋?"
"แต่เราก็ไม่ค่อยได้คุยกันตั้งนานแล้ว จะว่าไปก็ตั้งแต่ที่แม่ฉันขอพ่อหย่านะ"
นี่มันดราม่าน้ำตาแตกนี่หว่า ฉันไม่ได้อยากรู้เรื่องครอยครัวเค้านะ มันดูก้าวก่าวโคตรๆ แต่ในเมื่อเค้ายินดีจะเล่าฉันก็จะยอมเป็นผู้ฟังที่ดี เพื่อคนที่ฉันรัก
"พี่อยากเจอแม่ใช่มั้ยละ"
นี่ฉันกำลังให้คำปรึกษาเค้าเหรอเนี้ย พระเจ้าโดนด่าแน่ๆ เกิดมาเคยคุยดีๆ ซะที่ไหน มีแต่ไล่กับไล่ แรงกว่านั้นหน่อยก็ตะเพิด
"เมื่อวานวันเกิดเค้า ฉันก็แค่อยากเอาของขวัญไปให้"
"อา...แม่พี่เค้าต้องอยากได้ของขวัญจากพี่แน่ๆ เลยเค้าต้องรออยู่แน่ๆ^ ^"
"ขอให้เป็นอย่างงั้น..."
แวบนึงฉันเห็นว่าเค้าเหมือนจะอยากพูดอะไรมากกว่านี้ แต่จู่ๆ เค้าก็เงียบไป แต่ฉันก็ไม่คิดจะซักไซร้อะไรหรอก เพราะเค้าเกลียดฉันจะตาย ถามมากไปเดี๋ยวก็โดนตีหรอก（ーー；）
"อา...สู้ๆ นะคะฉันเอาใจช่วย..."
แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบ พี่โทโมะก็ย่อตัวลงมาเสมอฉันซึ่งกำลังเก็บหนังสือเข้าฉันอยู่ ก่อนจะคว้าท้ายทอยฉันไว้และกดริมฝีปากลงมา นะ...นั่นมันจูบนิ นั่นมันจูบชัดๆ เค้าจูบฉัน เค้าขโมยจูบแรกฉันไป!!!
"(OvO)"
 
 
 
 
 
 
ขอโทษและขอโทษห่างหายจากการอัพไปนานแต่มาก พอดีคิดไม่ออกอิอิ
แต่พอดีน้องแพรไม่ตามในทวิตเลยมาอัพพ เพราะมีข่าวร้ายจะมาบอกด้วย
เค้าจะไปอเมริกาวันพรุ่งนี้แล้วววววดังนั้นไม่รู้จะได้อัพมั้ย
เค้าคงจะแต่งรหว่างนักรถไปเที่ยวแต่เรื่องอัพมั้ยนั้นขึ้นอยู่กับไวไฟล
ถ้ามันมีก็จะเอามาลงแต่ถ้าไม่ก็รอเค้ากลับโรงแรม 
แต่ถ้าโรงแรมไม่มี ก็รอและรอต่อไปปปปปปป บางทีไวไฟลมีแต่ถ้าเค้าไม่ได้แต่งก็ขอโทษ
ล่าลวงหน้าเลยนะคะ ตอนนี้แต่งตามนิยายที่ชอบเรื่องนึงที่บอกไว้ตั้งแต่แรก
เรื่องนี้มีพล็อตตามเรื่องนั้นเลยค่ะ ถ้าอ่านมาจับผิดไม่ต้องน้าา
เพราะเค้าบอกไว้ชัดเจนแล้วว่าคล้ายเฉยๆไม่ได้เหมือนและก็อปมา
สุดท้าย...พรุ่งนี้มีตโมะ เค้าอดไปทั้งๆที่ไปได้เพราะพี่คนนึงที่ได้เค้าเลือกเค้าไป
แต่ติดไปเที่ยวเลยอดดดดดดด เสียใจมากกกพรุ่งนี้ใครไปฝสกเอามาแชร์กันด้วยเน้อ
เพื่อนเค้าไปแต่ไม่รู้จะเป็นไง ติดตามดูจ้าอิอิ 
ปล.เม้นโหวตๆๆๆๆๆ ขอเม้นถึง170ได้มั้ยอาา