BECAUSE OF YOU.เพราะเธอคือลมหายใจ...
9.8
เขียนโดย OUM_PF
วันที่ 9 เมษายน พ.ศ. 2556 เวลา 19.35 น.
18 ตอน
305 วิจารณ์
57.61K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 3 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 11.07 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
10)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความBECAUES OF YOU เพราะเธอคือลมหายใจ (NC)
ตอนที่10
เท้าแกร่งสาวเข้าไปใกล้ร่างเล็กของภรรยาสาวที่ยืนมองสวนดอกไม้อยู่ริมกระจกบานใสที่มองทะลุ
ผ่านเห็นสวนดอกกุหลาบที่เธอชอบนักหนา
“ฟางอย่าโกรธพี่เลยนะครับ พี่ขอโทษ”เขาสวมกอดเอวบางก่อนจะเกยคางบนไหล่บอบบางของหญิง
สาว คนตัวเล็กนั้นเหมือนจะต่อต้านเมื่อเธอดิ้นสุดแรงเกิดในอ้อมกอดของเขา
“ปล่อยเค้า ไม่ต้องมายุ่งกับเค้า”มือเล็กปัดป้องเขาสุดชีวิต
“เป็นอะไรไปคนดี พี่ขอโทษนะครับ”
“จะให้ฟางทำยังไงก็บอกมา ไม่ต้องมาทำดีด้วยเลย”น้ำเสียงหวานเอ่ยอย่างง้ำงอน เขากระชับอ้อมกอด
แน่นๆ ก่อนจะหมุนร่างเล็กให้หันหน้าเข้ามาหาเขา
“พี่ไม่โกรธฟางหรอกนะ แต่ทีหลังฟางก็ต้องบอกพี่ก่อนรู้ไหม”เขาปัดปรอยผมที่ปรกใบหน้าสวยหวานออก
เกลี่ยแก้มใสที่อาบน้ำตาเบาๆ ก่อนจะเป็นหญิงสาวที่เงยหน้าขึ้นสบตาเขา
“ไม่โกรธฟางจริงๆหรอ”
“ครับ ไม่ต้องร้องแล้วนะรู้ไหม”คนตัวเล็กพยักหน้าเบาๆ
“งั้นเค้าไม่ล้างรถด้วยได้ไหม”น้ำเสียงแหบเอ่ยขึ้น พร้อมๆกับรอยยิ้มแสนเจ้าเล่ห์ของหญิงสาว
“เจ้าเล่ห์นักนะ เดี๋ยวเถอะ”เขายีผมของคนตัวเล็กที่ยุ่งอยู่แล้วให้ยุ่งเข้าไปใหญ่ด้วยความมันเขี้ยว
“โอ้ย พี่ป๊อป หัวฟางยุ่งหมดแล้ว”มือเล็กๆยึดข้อมือของเขาไว้ ก่อนเจ้าตัวจะผละออกจากอ้อมกอดและเดิน
ไปที่สวนดอกไม้ทันที เขาโคลงศีรษะเบาๆ ก่อนจะเดินตามภรรยาสาวไป
“พี่ไม่ให้ปลูกแล้ว เข้าบ้าน”
“ทำไมล่ะ ไหนบอกว่าไม่โกรธฟางแล้วไง”ร่างเล็กผุดลุกขึ้น ก่อนจะจ้องหน้าเขาอย่างเอาเรื่องเต็มที
“ยุงมันชุมแล้ว เข้าบ้าน ถ้าโดนกัดแม้แต่ตัวเดียวพี่จะตีให้ตัวเขียวเลยคอยดู”
“เป็นห่วงเค้าล่ะซี้”รอยยิ้มหวานถูกแต้มบนเรียวปากอิ่ม มือเล็กยกขึ้นลูบแก้มเขาเบาๆ ก่อนเจ้าตัวจะหัวเราะ
คิกคักและรีบวิ่งออกไป
มือเรียวสวยราวกับผู้หญิงเปิดประตูห้องนอนออก ก่อนจะเดินเข้าไปภายในห้อง เสียงน้ำกระทบพื้นใน
ห้องน้ำทำให้เขารู้ว่าภรรยาสาวคงกำลังอาบน้ำอยู่ เขาทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาสีครีมตัวยาวภายในห้อง สายตาเหลือบ
เห็นคราบดำๆที่เปรอะเปื้อนอยู่ตรงแก้ม
“ฟางนะฟาง เดี๋ยวเถอะ”ป๊อปปี้บ่น พลางใช้กระดาษทิชชู่เช็ดใบหน้าหล่อคมที่มีเศษดินติดเต็มไป
หมด เท้าเล็กก้าวออกจากหลังบานประตูด้วยผ้าขนหนูผืนเล็กเพียงผืนเดียว เธอเดินไปที่โต๊ะเครื่องแป้งอย่างไม่
สนใจคนร่วมห้องอย่างเขาเลยแม้แต่น้อย มือเล็กลูบไล้เนื้อโลชั่นไปตามขาเรียวที่เจ้าตัวยกขึ้นตั้งชันบนเก้าอี้ ท่า
ทางที่ดูเหมือนธรรมดาทั่วไป แต่เมื่อเธอทำกลับเรียกความร้อนรุ่มในกายเขาให้ลุกโชน และดูเหมือนเธอจะจงใจ
แกล้งเขา เมื่อผ้าขนหนูผืนเล็กที่ปิดบังร่างบางไว้อย่างหมิ่นเหม่ร่วงลงกับพื้นต่อหน้าต่อตาเขา เปิดเปลือยร่างเล็ก
แสนเย้ายวน เขาสะบัดหน้าหนี ก่อนจะกระแอมติดๆกันหลายครั้งเพื่อเรียกเสียงที่เหมือนจะขาดหายไป
“ฟาง”
“ว้าย!พี่ป๊อป”เสียงตะกุกตะกักที่ดังขึ้นจากเบื้องหลังทำให้เขารู้ว่าเธอคงจะจัดการกับตัวเองเรียบร้อย
แล้วจึงหันหน้ากลับมา
“เข้ามาตั้งแต่เมื่อไรคะ”
“ก็ตั้งแต่เราออกมาจากห้องน้ำนั่นแหละ”เขาตอบไปทื่อๆ ก่อนจะเห็นแก้มนวลที่แดงก่ำอย่างน่ารัก
ป๊อปปี้ก้มลงสูดความหอมหวานจากร่างเล็กตรงหน้าอย่างอดใจไม่อยู่ ก่อนจะตวัดแขนแกร่งอุ้มร่างเล็กเข้าไปใน
ห้องน้ำด้วยกัน
“ฟางอาบแล้ว อย่า...” ไม่ทันที่ฟางจะได้ห้ามร่างเล็กก็ถูกวางลงในอ่างอาบน้ำ พร้อมๆกับผ้าขนหนูผืน
เล็กที่ถูกพรากออกไปจากร่างด้วยน้ำมือของสามีจอมหื่น เธอเงยหน้าขึ้นมองสามีหนุ่มที่ค่อยๆเปลื้องเสื้อผ้าออก
จากร่างแกร่งทีละชิ้นทีละชิ้น
‘เธอแอบดูผู้ชายถอดเสื้อผ้างั้นหรอ!’
‘แต่มันจะผิดอะไร ในเมื่อผู้ชายตรงหน้าคือสามีของเธอนี่นา’
“เป็นอะไรเรา”หญิงสาวสะดุ้งสุดตัวเมื่อวงแขนแกร่งยกร่างของเธอนั่งซ้อนบนตักของป๊อปปี้
“เปล่าค่ะ”ป๊อปปี้ลอบมองใบหน้าแสนหวานของภรรยาที่แดงก่ำราวกับคนจับพิษไข้ เอื้อมมือเกลี่ยปอย
ผมที่ปรกใบหน้าแสนหวานออก ก่อนจะรวบผมนุ่มด้วยยางรัดผมของเจ้าตัว จมูกโด่งเรียวก้มลงสูดดมความหอมตรง
ซอกคอขาวที่รอยตีตราของเขาเองยังคงปรากฏอยู่
“จะทำอะไรน่ะ...ฟางบอกว่าฟางอาบน้ำแล้วนะ”เสียงหัวเราะเข้มๆดังขึ้นในลำคอ ก่อนมือหนาจะเอื้อม
บีบเคล้นทรวงอกอวบเบาๆ ทั้งริมฝีปากสีแดงจัดยังคงขบเม้มสร้างรอยตีตราไว้ทั่วลำคอขาว แต่ทุกอย่างกลับต้อง
สะดุดเมื่อร่างเล็กดิ้นรนลงจากตักของสามีหนุ่ม
“ไอ้คนลามก ปล่อยเค้านะ”เสียงหวานเอ็ดสามีหนุ่ม ก่อนจะพยายามดิ้นรนอีกหนหวังจะหลุดจากกรง
เล็บของเสือร้ายที่จ้องแต่จะคอยตะครุบเธอเป็นเหยื่อ หากแต่ต้องร้องเสียงหลงเมื่อชายหนุ่มหมุนร่างของเธอให้ซบ
กับอกแกร่งของเขา
“รู้รึเปล่าว่าพี่ทรมาน...เราน่ะมันยั่วเก่งเป็นบ้า”
“เอ๊ะ ฟางไม่ได้ยั่วซะหน่อย พี่ป๊อปหื่นเอง”เธอเงยหน้าขึ้นเถียงป๊อปปี้ที่ปรักปรำเธอ ก่อนจะหงายเงิบเมื่อ
เขาตอกกลับมา
“แล้วรู้รึเปล่าว่าเป็นเมียคนหื่นต้องอึด”
“ทะลึ่ง”
ป๊อปปี้หัวเราะก้องห้องน้ำ ก่อนวงแขนแข็งแกร่งจะโอบร่างของเธอแนบชิดไปทั้งร่าง เธอได้แต่ซบไปกับไหล่
แกร่งของสามีหนุ่มและก็อดกระดากอายไม่ได้เมื่อรู้ตัวว่าเธอกำลังนั่งทาบทับอะไรบางอย่างอยู่
“พี่รักเรามากนะรู้มั้ย ถ้าวันหนึ่งมีอะไรที่ทำให้เราทั้งสองคนต้องเปลี่ยนไป ขอให้ฟางจำไว้ว่าพี่รักฟางเสมอ”
น้ำเสียงขื่นของเขาทำให้เธอแปลกใจ แต่ไหนแต่ไรเขาก็ไม่เห็นจะพูดแบบนี้เลยสักครั้ง เธอเองก็อดปฏิเสธไม่ได้
เลยว่าไม่ชอบให้เขาพูดแบบนี้
“ไม่มีอะไรที่จะทำให้เราสองคนเปลี่ยนแปลงไป วันนี้ฟางรักพี่ป๊อปยังไง...จวบจนวันตายฟางก็รักพี่ป๊อป
อย่างนั้น...ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง”เธอเอ่ยคำพูดที่กลั่นกรองออกมาจากหัวใจก่อนจะอาจหาญกดจูบลงบนริมฝีปาก
หยักลึกของชายหนุ่ม เปลือกตาถูกรั้งลงปิดนัยน์ตาหวาน ริมฝีปากบางบดคลึงจูบแผ่วเบาราวกับผีเสื้อกระพือปีก
ก่อนลิ้นเล็กจะอาจหาญสอดเข้าไปภายในโพลงปากของสามีหนุ่ม เกี่ยวกระหวัดลิ้นหนาอย่างที่ชายหนุ่มมักจะทำ
กับเธอ เธอผละออกเพื่อหายใจเข้ารับออกซิเจน ก่อนมือหนาจะเชยคางมนของเธอขึ้นประทับจูบแผ่วเบาลงบนริม
ฝีปากของเธอ นิ้วเรียวซอกซอนเข้าไปในเส้นผมดกดำของเขาก่อนจะรั้งเขาหาเธอ เมื่อรสจูบของเขากำลังจะทำให้
เธอคลั่งตาย เขาทำให้เธอรู้สึกเหมือนเป็นเจ้าหญิงที่เขาต้องทะนุถนอมดูแล หากฝ่ามือใหญ่ที่คอยเคล้นคลึงไปทั่ว
ร่างกายก็ทำให้เธอรู้สึกร้อนรุ่มราวกับอยู่ท่ามกลางกองไฟที่ลุกโชน เหงื่อเม็ดโตผุดขึ้นจากข้างขมับและทั่วตัว มาก
มายเสียจนเธอเองรู้สึกได้ และเขาก็เป็นผู้ช่วยชีวิตเธอเมื่อเขาถอนจูบออก ป๊อปปี้มองริมฝีปากแดงและบวมเป่ง
ก่อนจะคลี่ยิ้มเมื่อเห็นมือเล็กป้วนเปี้ยนแถวๆแผงอกของเขา ร่างเล็กขยับบดเบียดเต้าทรวงกับแผงอกของเขา ก่อน
จะส่งเสียงครางแผ่วๆปลุกความรุ่มร้อนในกายของเขาได้เป็นอย่างดี ริมฝีปากบางพรมจูบทั่วใบหน้าของเขาลามลง
มาจนถึงลำคอและขบเม้มสร้างรอยตีตราอย่างที่เขาชอบทำไว้กับเธอ หญิงสาวผละออกก่อนจะเลื่อนตัวลงต่ำขบ
เม้มยอดอกของเขา เสียงสูดปากดังขึ้นจากปากของชายหนุ่ม เขากดศีรษะของเธอ ก่อนจะปล่อยเสียงคราง
อีกระรอก เมื่อมือเล็กแสนซุกซนกำรอบกายแกร่งก่อนจะกลั่นแกล้งเขาอย่างจริงจัง
“พอ พอก่อนฟาง พี่ไม่ไหว”เขาเอื้อมมือหยุดมือเล็กที่เคลื่อนไหวไป-มา จวนเจียนจะทำให้เขาบ้าคลั่ง
เขาก้มลงหมายสบดวงตาหวานหากแต่เธอกลับหลุบตาลง แก้มนวลแดงระเรื่ออย่างคนขัดเขิน เขายกมือขึ้นเกลี่ย
แก้มสาว ก่อนจมูกโด่งจะตามลงมาสูดกลิ่นหอมหวานของภรรยาสาว
“แกล้งพี่อย่างนี้ต้องถูกลงโทษนะรู้ไหม”เขายิ้มกริ่มเมื่อเห็นว่าใบหน้าแสนหวานขึ้นสีจัดยิ่งกว่าเก่า
""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
ตอนที่10
เท้าแกร่งสาวเข้าไปใกล้ร่างเล็กของภรรยาสาวที่ยืนมองสวนดอกไม้อยู่ริมกระจกบานใสที่มองทะลุ
ผ่านเห็นสวนดอกกุหลาบที่เธอชอบนักหนา
“ฟางอย่าโกรธพี่เลยนะครับ พี่ขอโทษ”เขาสวมกอดเอวบางก่อนจะเกยคางบนไหล่บอบบางของหญิง
สาว คนตัวเล็กนั้นเหมือนจะต่อต้านเมื่อเธอดิ้นสุดแรงเกิดในอ้อมกอดของเขา
“ปล่อยเค้า ไม่ต้องมายุ่งกับเค้า”มือเล็กปัดป้องเขาสุดชีวิต
“เป็นอะไรไปคนดี พี่ขอโทษนะครับ”
“จะให้ฟางทำยังไงก็บอกมา ไม่ต้องมาทำดีด้วยเลย”น้ำเสียงหวานเอ่ยอย่างง้ำงอน เขากระชับอ้อมกอด
แน่นๆ ก่อนจะหมุนร่างเล็กให้หันหน้าเข้ามาหาเขา
“พี่ไม่โกรธฟางหรอกนะ แต่ทีหลังฟางก็ต้องบอกพี่ก่อนรู้ไหม”เขาปัดปรอยผมที่ปรกใบหน้าสวยหวานออก
เกลี่ยแก้มใสที่อาบน้ำตาเบาๆ ก่อนจะเป็นหญิงสาวที่เงยหน้าขึ้นสบตาเขา
“ไม่โกรธฟางจริงๆหรอ”
“ครับ ไม่ต้องร้องแล้วนะรู้ไหม”คนตัวเล็กพยักหน้าเบาๆ
“งั้นเค้าไม่ล้างรถด้วยได้ไหม”น้ำเสียงแหบเอ่ยขึ้น พร้อมๆกับรอยยิ้มแสนเจ้าเล่ห์ของหญิงสาว
“เจ้าเล่ห์นักนะ เดี๋ยวเถอะ”เขายีผมของคนตัวเล็กที่ยุ่งอยู่แล้วให้ยุ่งเข้าไปใหญ่ด้วยความมันเขี้ยว
“โอ้ย พี่ป๊อป หัวฟางยุ่งหมดแล้ว”มือเล็กๆยึดข้อมือของเขาไว้ ก่อนเจ้าตัวจะผละออกจากอ้อมกอดและเดิน
ไปที่สวนดอกไม้ทันที เขาโคลงศีรษะเบาๆ ก่อนจะเดินตามภรรยาสาวไป
“พี่ไม่ให้ปลูกแล้ว เข้าบ้าน”
“ทำไมล่ะ ไหนบอกว่าไม่โกรธฟางแล้วไง”ร่างเล็กผุดลุกขึ้น ก่อนจะจ้องหน้าเขาอย่างเอาเรื่องเต็มที
“ยุงมันชุมแล้ว เข้าบ้าน ถ้าโดนกัดแม้แต่ตัวเดียวพี่จะตีให้ตัวเขียวเลยคอยดู”
“เป็นห่วงเค้าล่ะซี้”รอยยิ้มหวานถูกแต้มบนเรียวปากอิ่ม มือเล็กยกขึ้นลูบแก้มเขาเบาๆ ก่อนเจ้าตัวจะหัวเราะ
คิกคักและรีบวิ่งออกไป
มือเรียวสวยราวกับผู้หญิงเปิดประตูห้องนอนออก ก่อนจะเดินเข้าไปภายในห้อง เสียงน้ำกระทบพื้นใน
ห้องน้ำทำให้เขารู้ว่าภรรยาสาวคงกำลังอาบน้ำอยู่ เขาทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาสีครีมตัวยาวภายในห้อง สายตาเหลือบ
เห็นคราบดำๆที่เปรอะเปื้อนอยู่ตรงแก้ม
“ฟางนะฟาง เดี๋ยวเถอะ”ป๊อปปี้บ่น พลางใช้กระดาษทิชชู่เช็ดใบหน้าหล่อคมที่มีเศษดินติดเต็มไป
หมด เท้าเล็กก้าวออกจากหลังบานประตูด้วยผ้าขนหนูผืนเล็กเพียงผืนเดียว เธอเดินไปที่โต๊ะเครื่องแป้งอย่างไม่
สนใจคนร่วมห้องอย่างเขาเลยแม้แต่น้อย มือเล็กลูบไล้เนื้อโลชั่นไปตามขาเรียวที่เจ้าตัวยกขึ้นตั้งชันบนเก้าอี้ ท่า
ทางที่ดูเหมือนธรรมดาทั่วไป แต่เมื่อเธอทำกลับเรียกความร้อนรุ่มในกายเขาให้ลุกโชน และดูเหมือนเธอจะจงใจ
แกล้งเขา เมื่อผ้าขนหนูผืนเล็กที่ปิดบังร่างบางไว้อย่างหมิ่นเหม่ร่วงลงกับพื้นต่อหน้าต่อตาเขา เปิดเปลือยร่างเล็ก
แสนเย้ายวน เขาสะบัดหน้าหนี ก่อนจะกระแอมติดๆกันหลายครั้งเพื่อเรียกเสียงที่เหมือนจะขาดหายไป
“ฟาง”
“ว้าย!พี่ป๊อป”เสียงตะกุกตะกักที่ดังขึ้นจากเบื้องหลังทำให้เขารู้ว่าเธอคงจะจัดการกับตัวเองเรียบร้อย
แล้วจึงหันหน้ากลับมา
“เข้ามาตั้งแต่เมื่อไรคะ”
“ก็ตั้งแต่เราออกมาจากห้องน้ำนั่นแหละ”เขาตอบไปทื่อๆ ก่อนจะเห็นแก้มนวลที่แดงก่ำอย่างน่ารัก
ป๊อปปี้ก้มลงสูดความหอมหวานจากร่างเล็กตรงหน้าอย่างอดใจไม่อยู่ ก่อนจะตวัดแขนแกร่งอุ้มร่างเล็กเข้าไปใน
ห้องน้ำด้วยกัน
“ฟางอาบแล้ว อย่า...” ไม่ทันที่ฟางจะได้ห้ามร่างเล็กก็ถูกวางลงในอ่างอาบน้ำ พร้อมๆกับผ้าขนหนูผืน
เล็กที่ถูกพรากออกไปจากร่างด้วยน้ำมือของสามีจอมหื่น เธอเงยหน้าขึ้นมองสามีหนุ่มที่ค่อยๆเปลื้องเสื้อผ้าออก
จากร่างแกร่งทีละชิ้นทีละชิ้น
‘เธอแอบดูผู้ชายถอดเสื้อผ้างั้นหรอ!’
‘แต่มันจะผิดอะไร ในเมื่อผู้ชายตรงหน้าคือสามีของเธอนี่นา’
“เป็นอะไรเรา”หญิงสาวสะดุ้งสุดตัวเมื่อวงแขนแกร่งยกร่างของเธอนั่งซ้อนบนตักของป๊อปปี้
“เปล่าค่ะ”ป๊อปปี้ลอบมองใบหน้าแสนหวานของภรรยาที่แดงก่ำราวกับคนจับพิษไข้ เอื้อมมือเกลี่ยปอย
ผมที่ปรกใบหน้าแสนหวานออก ก่อนจะรวบผมนุ่มด้วยยางรัดผมของเจ้าตัว จมูกโด่งเรียวก้มลงสูดดมความหอมตรง
ซอกคอขาวที่รอยตีตราของเขาเองยังคงปรากฏอยู่
“จะทำอะไรน่ะ...ฟางบอกว่าฟางอาบน้ำแล้วนะ”เสียงหัวเราะเข้มๆดังขึ้นในลำคอ ก่อนมือหนาจะเอื้อม
บีบเคล้นทรวงอกอวบเบาๆ ทั้งริมฝีปากสีแดงจัดยังคงขบเม้มสร้างรอยตีตราไว้ทั่วลำคอขาว แต่ทุกอย่างกลับต้อง
สะดุดเมื่อร่างเล็กดิ้นรนลงจากตักของสามีหนุ่ม
“ไอ้คนลามก ปล่อยเค้านะ”เสียงหวานเอ็ดสามีหนุ่ม ก่อนจะพยายามดิ้นรนอีกหนหวังจะหลุดจากกรง
เล็บของเสือร้ายที่จ้องแต่จะคอยตะครุบเธอเป็นเหยื่อ หากแต่ต้องร้องเสียงหลงเมื่อชายหนุ่มหมุนร่างของเธอให้ซบ
กับอกแกร่งของเขา
“รู้รึเปล่าว่าพี่ทรมาน...เราน่ะมันยั่วเก่งเป็นบ้า”
“เอ๊ะ ฟางไม่ได้ยั่วซะหน่อย พี่ป๊อปหื่นเอง”เธอเงยหน้าขึ้นเถียงป๊อปปี้ที่ปรักปรำเธอ ก่อนจะหงายเงิบเมื่อ
เขาตอกกลับมา
“แล้วรู้รึเปล่าว่าเป็นเมียคนหื่นต้องอึด”
“ทะลึ่ง”
ป๊อปปี้หัวเราะก้องห้องน้ำ ก่อนวงแขนแข็งแกร่งจะโอบร่างของเธอแนบชิดไปทั้งร่าง เธอได้แต่ซบไปกับไหล่
แกร่งของสามีหนุ่มและก็อดกระดากอายไม่ได้เมื่อรู้ตัวว่าเธอกำลังนั่งทาบทับอะไรบางอย่างอยู่
“พี่รักเรามากนะรู้มั้ย ถ้าวันหนึ่งมีอะไรที่ทำให้เราทั้งสองคนต้องเปลี่ยนไป ขอให้ฟางจำไว้ว่าพี่รักฟางเสมอ”
น้ำเสียงขื่นของเขาทำให้เธอแปลกใจ แต่ไหนแต่ไรเขาก็ไม่เห็นจะพูดแบบนี้เลยสักครั้ง เธอเองก็อดปฏิเสธไม่ได้
เลยว่าไม่ชอบให้เขาพูดแบบนี้
“ไม่มีอะไรที่จะทำให้เราสองคนเปลี่ยนแปลงไป วันนี้ฟางรักพี่ป๊อปยังไง...จวบจนวันตายฟางก็รักพี่ป๊อป
อย่างนั้น...ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง”เธอเอ่ยคำพูดที่กลั่นกรองออกมาจากหัวใจก่อนจะอาจหาญกดจูบลงบนริมฝีปาก
หยักลึกของชายหนุ่ม เปลือกตาถูกรั้งลงปิดนัยน์ตาหวาน ริมฝีปากบางบดคลึงจูบแผ่วเบาราวกับผีเสื้อกระพือปีก
ก่อนลิ้นเล็กจะอาจหาญสอดเข้าไปภายในโพลงปากของสามีหนุ่ม เกี่ยวกระหวัดลิ้นหนาอย่างที่ชายหนุ่มมักจะทำ
กับเธอ เธอผละออกเพื่อหายใจเข้ารับออกซิเจน ก่อนมือหนาจะเชยคางมนของเธอขึ้นประทับจูบแผ่วเบาลงบนริม
ฝีปากของเธอ นิ้วเรียวซอกซอนเข้าไปในเส้นผมดกดำของเขาก่อนจะรั้งเขาหาเธอ เมื่อรสจูบของเขากำลังจะทำให้
เธอคลั่งตาย เขาทำให้เธอรู้สึกเหมือนเป็นเจ้าหญิงที่เขาต้องทะนุถนอมดูแล หากฝ่ามือใหญ่ที่คอยเคล้นคลึงไปทั่ว
ร่างกายก็ทำให้เธอรู้สึกร้อนรุ่มราวกับอยู่ท่ามกลางกองไฟที่ลุกโชน เหงื่อเม็ดโตผุดขึ้นจากข้างขมับและทั่วตัว มาก
มายเสียจนเธอเองรู้สึกได้ และเขาก็เป็นผู้ช่วยชีวิตเธอเมื่อเขาถอนจูบออก ป๊อปปี้มองริมฝีปากแดงและบวมเป่ง
ก่อนจะคลี่ยิ้มเมื่อเห็นมือเล็กป้วนเปี้ยนแถวๆแผงอกของเขา ร่างเล็กขยับบดเบียดเต้าทรวงกับแผงอกของเขา ก่อน
จะส่งเสียงครางแผ่วๆปลุกความรุ่มร้อนในกายของเขาได้เป็นอย่างดี ริมฝีปากบางพรมจูบทั่วใบหน้าของเขาลามลง
มาจนถึงลำคอและขบเม้มสร้างรอยตีตราอย่างที่เขาชอบทำไว้กับเธอ หญิงสาวผละออกก่อนจะเลื่อนตัวลงต่ำขบ
เม้มยอดอกของเขา เสียงสูดปากดังขึ้นจากปากของชายหนุ่ม เขากดศีรษะของเธอ ก่อนจะปล่อยเสียงคราง
อีกระรอก เมื่อมือเล็กแสนซุกซนกำรอบกายแกร่งก่อนจะกลั่นแกล้งเขาอย่างจริงจัง
“พอ พอก่อนฟาง พี่ไม่ไหว”เขาเอื้อมมือหยุดมือเล็กที่เคลื่อนไหวไป-มา จวนเจียนจะทำให้เขาบ้าคลั่ง
เขาก้มลงหมายสบดวงตาหวานหากแต่เธอกลับหลุบตาลง แก้มนวลแดงระเรื่ออย่างคนขัดเขิน เขายกมือขึ้นเกลี่ย
แก้มสาว ก่อนจมูกโด่งจะตามลงมาสูดกลิ่นหอมหวานของภรรยาสาว
“แกล้งพี่อย่างนี้ต้องถูกลงโทษนะรู้ไหม”เขายิ้มกริ่มเมื่อเห็นว่าใบหน้าแสนหวานขึ้นสีจัดยิ่งกว่าเก่า
""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ