BECAUSE OF YOU.เพราะเธอคือลมหายใจ...
เขียนโดย 
OUM_PF
วันที่ 9 เมษายน พ.ศ. 2556 เวลา 19.35 น.
แก้ไขเมื่อ 3 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 11.07 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
11)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความBECAUES OF YOU เพราะเธอคือลมหายใจ (NC) ตอนที่11
“อือ”เสียงหวานครางในลำคออย่างขัดใจเมื่อถูกรบกวนเวลานอน เธอปรือตาขึ้นมองชายหนุ่ม
ข้างกาย เลื่อนสายตาลงมองมือหนาที่เคล้นคลึงหน้าอกของเธออย่างถือสิทธิ์ พลันสายตาปะทะกับมือของเขาอีก
ข้างที่ลุกล้ำเข้าสำรวจภายในร่างของเธอ ส่งผลให้รู้สึกถึงความร้อนผ่าวบนใบหน้า
‘เขาไม่เหนื่อยเลยหรือไงกันนะ’ เพราะถ้าจะให้เดาหลังจากที่ถูกเขาลงโทษไปนานนับสองชั่วโมง เธอก็เพิ่งจะได้
นอนหลับไปไม่ถึงชั่วโมงด้วยซ้ำ
“พอแล้ว เค้าเหนื่อยแล้วนะ”เธอบอกพลางหันหน้าหนีเขา แต่คนหน้าด้านกลับรั้งร่างของเธอเข้าหา
เสียเฉยๆ
“แต่พี่ไม่เห็นเหนื่อยเลย”
“เอ๊ะ มันจะเหมือนกันได้ยังไง เค้าทั้งเหนื่อยแล้วก็อึดอัดมาก”เธอผลักอกของเขาออก หากแต่คน
เอาแต่ใจกลับพลิกตัวเธอขึ้นคร่อมเขาเสียอย่างนั้น “ทำอะไร”เธอเอ่ยถามทันที เมื่อเขาขยับร่างกายที่สอด
ประสานของเขาและเธออีกหน เอื้อมมือไปเกาะไหล่แกร่งเป็นหลักยึด เมื่อเขาเพิ่มจังหวะเพลงรักหนักหน่วงขึ้น
“อ๊ะ อื้อ อ๊ะ พี่ป๊อป เค้าเจ็บ”เธอสะอื้นฮักเมื่อเขาเริ่มทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ มือหนายังคงบีบเคล้น
คลึงอกอวบของเธอ ก่อนร่างกายของเธอจะแอ่นเกร็ง สมองขาวโพลนไปหมด เหงื่อเม็ดเป้งผุดขึ้นข้างขมับ เมื่อ
เขากระแทกกายเข้าหาถี่ๆ เธอได้ยินเสียงเขาหัวเราะเบาๆ ก่อนจะตามด้วยจูบอ่อนโยน ร่างแกร่งยังคงส่งเข้า-ออก
กายเธออย่างต่อเนื่อง
“พี่รักฟางนะคนดี”เขากระซิบเบาๆ ก่อนจะตามด้วยเสียงครางระงมของเขาและเธอ เธอซบใบหน้าลง
กับอกแกร่งของเขา สายธารแห่งชีวิตถูกปลดปล่อยเข้าสู่ร่างกายของหญิงสาวจนหมดสิ้น ก่อนคนตัวเล็กจะ
พยายามถอดกายออกจากเขาเพื่อความปลอดภัยของเธอ
“ฟางก็รักพี่ป๊อปค่ะ...นอนเถอะนะ”เธอเอ่ยห้ามเขาในท้ายประโยคเมื่อร่างสูงโถมตัวเข้าหาเธออีกครั้ง
แล้วก็รอดตายไปอย่างเฉียดฉิวเมื่อเขาเพียงแค่กอดรัดร่างของเธอเข้าไปซุกซบอกแกร่งเท่านั้น
“ถ้าเกิดว่าพี่เคยทำร้ายฟาง ฟางยังจะรักพี่อยู่รึเปล่า”เธอดึงหนังตาที่กำลังจะปิดลงขึ้น ก่อนจะทอดสาย
ตามองใบหน้าหล่อเข้มที่ยังเจือความไม่สบายใจ
“ทำร้ายแบบไหนคะ”
“ทุกทาง”เธอเม้มริมฝีปากแน่น ทำไมเขาถามเหมือนกับรับรู้ความฝันของเธอตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมา
เหมือนเขารู้ว่าเธอกำลังฝันเรื่องอะไร...
“ทำไมพี่ป๊อปถามแบบนั้น ฟางรู้ว่าพี่ป๊อปไม่มีวันทำร้ายฟางหรอก เพราะถ้าพี่ป๊อปทำอย่างนั้นจริงๆฟางจะ
หนีไปให้ไกลแสนไกลเลย จะไม่อยู่กับผู้ชายใจร้ายหรอก”เธอตอบติดตลกก่อนจะปิดเปลือกตาลง เตรียมตัวเข้าสู่
ห้วงนิทรา เพราะสภาพร่างกายที่อ่อนล้ากำลังต้องการการพักผ่อน...
ป๊อปปี้ยังคงทอดสายตามองร่างเล็กที่หลับสนิทไปแล้ว ร่างเล็กที่หลับสนิทอยู่ในอ้อมกอดของเขา ริมฝีปากอิ่มแสน
หวาน ดวงตากลมโตคู่สวย จมูกโด่งรั้นน่าปราบพยศ หากเธอจำเรื่องราวระหว่างเขาและเธอได้...เขาก็คงไม่มี
โอกาสได้มองดวงหน้าหวานนี้ใกล้ๆอีกแล้ว เธอจะหนีจากเขาไป... เธอจะไม่อยู่กับผู้ชายเลวระยำอย่างเขา...
แค่คิดหัวใจก็ปวดหนึบ เขาอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเธอ ต้องโทษความโง่เขลาและงี่เง่าของตัวเอง
ที่กำลังจะพรากหัวใจทั้งดวงไปจากเขา... หากเธอรับรู้ว่าเขาทำเรื่องเลวๆไว้กับเธอมากมายแค่ไหน
เธอก็จะหนีจากเขาไป เขามันโง่เองที่ทำร้ายหัวใจตัวเอง จนวันนี้ต้องมานั่งมองเธอที่กำลังเดินจากไป...
เขาจะทำอย่างไรดี ความทรงจำของเธอกำลังจะกลับมา... หัวใจของเขากำลังจะจากไป... เพราะการกระทำสิ้นคิด
กับการปฏิเสธหัวใจของตัวเองกำลังนำปัญหายุ่งยากมากมายมาให้แก่เขา หากเขารู้จักคิดใคร่ครวญให้ดีกว่านี้ รู้จัก
ควบคุมอารมณ์ให้ดีกว่านี้ เธอก็ไม่ต้องมาบอบช้ำเพราะเขา มีความทรงจำที่เลวร้ายระหว่างเขาและเธอจนมัน
ต้องกลายเป็นสิ่งที่เขาหวาดกลัวอยู่ทุกวันนี้ เรื่องราวร้ายๆนี้...ต้องโทษเขาเพียงคนเดียว
หัวแม่มือลูบไปตามคิ้วเข้มที่ขมวดเป็นปมของสามีหนุ่ม
“เครียดอะไรคะ ให้ฟางช่วยไหม”ฟางเอ่ยถามอย่างห่วงใย เมื่อตั้งแต่ตื่นเช้ามาป๊อปปี้ก็เอาแต่ทำสีหน้ากังวลใจอยู่
ตลอดเวลา ทำให้เธออดเป็นห่วงไม่ได้ เขาก็เป็นซะอย่างนี้....มีอะไรไม่สบายใจก็ไม่คิดจะบอกเธอเลย
“ไม่มีอะไรหรอกครับ”ป๊อปปี้ส่ายหน้าน้อยๆ ก่อนจะหันไปสนใจโจ๊กหมูตรงหน้าต่อ เธอถอนหายใจยาวเหยียด
น้ำตาแห่งความน้อยใจค่อยๆรื้นขอบดวงตาอย่างห้ามไม่อยู่ ก่อนจะหยดเผาะลงในชามโจ๊ก เธอรีบยกมือขึ้นปาด
ก่อนที่มันจะไหลออกมามากกว่านี้
“ฟาง เราเป็นอะไร ร้องไห้ทำไมฮึ”น้ำเสียงเจือความห่วงใยของสามีหนุ่มดังขึ้น เธอส่ายหน้าน้อยๆก่อนจะลุกจาก
โต๊ะอาหาร หากแต่ต้องชะงักเท้าเมื่อลำแขนแกร่งโอบรอบเอวของเธอก่อนจะรั้งเข้าหาตัวของเขาเอง
“ฮึก ปล่อยฟางเถอะค่ะ ถ้าพี่ป๊อปอิ่มแล้วเราก็ไปทำงานกันเถอะ”เธอพยายามแกะมือของเขาออก แต่มันก็ไม่
สำเร็จเสียที พาลทำให้น้ำตาหยดไหลรินลงมาราวกับเขื่อนแตก เธอก็แปลกใจตัวเองเหลือเกิน ทำไมกะอีแค่เรื่อง
แค่นี้ถึงต้องร้องไห้ออกมามากมายขนาดนี้
“ไม่ พี่ไม่ไป จนกว่าฟางจะบอกพี่ว่าฟางเป็นอะไร”
“ฟางมันไม่น่าเป็นที่ปรึกษาให้พี่ป๊อปได้เลยหรือคะ ทำไมพี่ป๊อปมีเรื่องอะไรแล้วไม่บอกฟาง หรือว่าพี่เห็นว่าฟาง
เป็นคนอื่น”
“ไม่ใช่อย่างนั้นซะหน่อยคนดี เพียงแต่เรื่องของพี่มันไร้สาระเท่านั้นเอง ถ้าพี่มีเรื่องไม่สบายใจพี่จะปรึกษาฟางแน่
ยิ่งถ้าเกี่ยวกับโรงแรม พี่ก็จะรีบปรึกษานักศึกษาการบริหารธุรกิจเกียรตินิยมอันดับหนึ่งคนนี้ทันทีเลย”มือหนาเอื้อม
เช็ดน้ำตาบนใบหน้าของเธออย่างแผ่วเบา ก่อนจมูกโด่งเรียวจะตามลงมาประทับบนแก้มของเธอ
“จริงๆนะคะ”
“ครับผม”น้ำเสียงอ่อนโยนตอบรับ ก่อนเธอจะผละออกจากเขาไปเก็บถ้วยชามและออกไปทำงานพร้อมกับนักธุรกิจ
หนุ่มไฟแรง...
“เอกสารสำหรับการประชุมตอนบ่ายนี้ค่ะ”มือเล็กวางแฟ้มเอกสารลงบนโต๊ะทำงาน ก่อนใบหน้าหล่อเข้ม
ที่ก้มลงตรวจสอบเอกสารจะเงยขึ้นพร้อมกับรอยยิ้ม
มือหนาเอื้อมจับมือเล็กก่อนจะจรดริมฝีปากลงบนหลังมือบอบบาง
“ขอบคุณครับ”
“ทะลึ่ง ทำงานไปเลยค่ะ”
“ไม่เอา ฟางมานั่งนี่เร็ว”มือหนาตบที่ตักแกร่งของเขาเบาๆ หญิงสาวส่ายหน้าหากแต่ต้องแพ้สายตาออดอ้อนของ
เขา เดินอ้อมโต๊ะทำงานตามแรงดึงของเขาก่อนจะไปนั่งอยู่บนตักแกร่งของสามีหนุ่ม
“ไม่มีแรงทำงานเลย”เขาพูดก่อนจะยื่นแก้มเข้าใกล้เธอเป็นนัยๆ
“ไม่เอา เดี๋ยวใครเข้ามาเห็นเข้า”เธอผลักใบหน้าทะเล้นที่หาดูได้ยากของชายหนุ่มออกไปให้ไกลตัว แต่เขากลับ
เอาเปรียบเธอเสียอย่างนั้นเมื่อริมฝีปากหยักลึกกดลงบนริมฝีปากของเธอเบาๆก่อนจะถอยห่าง
“จะมีใครเข้ามา”เขาพูดก่อนจะรวบผมของเธอไปไว้ทางด้านหลัง จมูกโด่งเรียวกดลงบนลำคอของเธอก่อนจะลาก
ไป-มาจนเธออดขนลุกไม่ได้
“ทำอะไรเนี่ย หื่นจริงๆเลย”
“ก็เฉพาะกับฟางคนเดียวนั้นแหละ”เขาแก้ตัว ก่อนจะหมุนร่างของเธอให้หันไปเผชิญหน้ากับเขา ริมฝีปากหยักลึก
ฉกลงมาปิดประทับจูบแสนอ่อนหวานก่อนจะเพิ่มขึ้นตามความต้องการของร่างกาย เธอพักหอบหายใจกับจูบ
มาราธอนของสามีหนุ่ม ก่อนจะหวีดร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อเขายกร่างของเธอให้นั่งลงบนโต๊ะทำงาน ใบหน้า
หล่อคมก้มลงคลุกเคล้ากับเนินอกอวบอิ่มของหญิงสาว มือหนาลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างบอบบางอย่างหลงใหล
เรียวลิ้นใหญ่ลากไล้ตามลำคอขาวขบเม้มทำรอยตีตราอย่างที่เคยทำ
มือหนาอ้อมไปรูดซิปเดรสตัวสวยของหญิงสาวลง...
“อย่า! อย่าทำฟาง ฮือๆ ฟางกลัวแล้ว ปล่อย...”
“ฟาง!”
"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
