BECAUSE OF YOU.เพราะเธอคือลมหายใจ...
เขียนโดย 
OUM_PF
วันที่ 9 เมษายน พ.ศ. 2556 เวลา 19.35 น.
แก้ไขเมื่อ 3 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 11.07 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
9)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความBECAUES OF YOU เพราะเธอคือลมหายใจ (NC)
ตอนที่9
“อิตาลี...” ป๊อปปี้ขมวดคิ้วมุ่น เขาพลาดแล้ว..เพราะพูดอะไรไม่คิด เขาจะยิ่งทำให้เธอจำอะไรๆได้
เร็วยิ่งขึ้น นั่นก็หมายถึงระยะเวลาที่เธอจะจากเขาไปยิ่งเข้ามาประชิดตัวเร็วมากขึ้นเป็นเท่าตัว...
“เอ่อ คือ คือ”
“ฟางอยากไปค่ะ พี่ป๊อปสัญญากับเค้าแล้วนะ”
ป๊อปปี้ลอบถอนหายใจ เมื่อหญิงสาวดูเหมือนจะจำไม่ได้ เธอเพียงแต่ชะงักไปก็เท่านั้น
“เด็กอะไรขี้ตู่ชะมัด”
“เอ๊ะ ก็เมื่อกี้พี่ป๊อปเพิ่งจะพูดเองนะ”เขาเมินหน้าหนี แต่ก็โอบเอวบางเอาไว้อยู่ดี และดูเหมือนคนตัวเล็กจะรู้งาน
อ้อมแขนเล็กๆโอบกอดรอบเอวสอบของเขา ก่อนริมฝีปากอิ่มสีเชอร์รีสุกจะกดลงบนริมฝีปากของเขาก่อนจะถอน
ออก
“สัญญาแล้วนะ”
“ครับ”มือหนาเอื้อมลงยีผมนุ่มสลวยเบาๆ ก่อนจะพาร่างเล็กของภรรยาไปที่รถยนต์คันหรู
“ฟางจะซื้อกุหลาบที่นี่หรือว่าที่กรุงเทพฯ”
“ที่นี่ก็ได้ค่ะ”เขายิ้มรับ ก่อนจะเปิดประตูรถคันโปรดให้ตุ๊กตาหน้ารถขึ้นไปนั่ง ก่อนจะเดินอ้อมกลับมานั่งประจำ
ตำแหน่งคนขับและออกรถไป
ใบหน้าสวยหวานบึ้งตึง มือเล็กเท้าเอวบาง พร้อมๆกับส่งสายตาบีบบังคับคนตรงหน้า
“เค้าอยากได้สีขาว”เสียงหวานเอ่ยกับสามีหนุ่มที่กอดอกมองร่างเล็กนิ่งๆ
“แต่พี่อยากได้สีแดง”น้ำเสียงเข้มเอ่ยโต้ตอบอย่างไม่ยี่หระ พร้อมๆกับหันหน้าไปบอกเจ้าของร้านที่ยืนมองสอง
สามี-ภรรยาอยู่ยิ้มๆ
“เอากุหลาบแดง ยี่สะ...”
“พี่ป๊อป ฟางอยากได้สีขาว นะคะ”ร่างเล็กๆเดินอ้อมเข้ามากอดแขนแกร่งของชายหนุ่มพร้อมๆกับซบใบหน้าลงบน
หัวไหล่แกร่งอย่างออดอ้อน ชายหนุ่มก้มลงมองร่างเล็กก่อนจะโคลงศีรษะเบาๆ หากทำอย่างนี้ตั้งแต่แรกก็ได้ต้น
กุหลาบกลับบ้านกันตั้งนานแล้ว
“ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนนะครับ”ร่างเล็กผละออกจากเขา ก่อนน้ำเสียงหวานจะเอ่ยถามสามีหนุ่ม
“ก็ได้ เอาสีขาวนะคะ งั้นเอากุหลาบสีขาว ยี่สิบต้นค่ะ”เธอเออออกับตัวเอง ก่อนจะหันไปบอกคุณป้าเจ้าของร้าน
“ได้ค่ะ รอสักคู่นะคะ”
“พี่ป๊อป เราเอาไปปลูกที่หัวหินด้วยดีมั้ย ไหนๆเราก็ไปบ่อยๆ”
“เอาไว้ไปคราวหน้าดีกว่าครับ ซื้อไว้ตั้งแต่ตอนนี้คงไม่ไหว”เสียงหัวเราะใสๆดังขึ้นข้างหู ก่อนดอกกุหลาบจะถูกจัด
บรรทุกให้อยู่บนรถคันหรู
“รถพี่เปื้อนเลย ฟางต้องล้างนะรู้ไหม”เขากระซิบบอกคนตัวเล็กเบาๆ เธอหันมาส่งค้อนให้วงใหญ่ ก่อนจะก้าวอาดๆ
ไปดูคนงานขนดอกกุหลาบใส่รถคันหรูสุดรักสุดหวงของสามี
“เหลือสองต้นน่ะครับ ใส่ไม่ได้อีกแล้ว”
“งั้นเอาไว้ในรถก็ได้ค่ะ”หญิงสาวบอกอย่างใจป้ำ ก่อนจะเหลียวหลังดูสามีหนุ่มที่กำลังชำระเงิน ดูเหมือนเขาจะไม่
สนใจเธอจึงไฟเขียวให้คนงานเปิดประตูหลังแล้วใส่ดอกกุหลาบสองต้นเข้าไป ก่อนจะรีบปิดประตู เธอเองยังนึกไม่
ออกเลย หากเขารู้เข้าแล้วเธอจะมีชีวิตรอดได้อย่างไร แต่ดอกกุหลาบเธอเองก็รักสุดชีวิตเหมือนกัน ไว้เขาจับได้
เมื่อไหร่ค่อยว่ากันอีกทีละกัน
“อะไรตัวเล็ก หน้าซีดเชียว”หญิงสาวสะบัดหน้าแรงๆ ก่อนจะเดินเข้าไปนั่งในรถรอท่าสามีหนุ่ม
“พี่ป๊อป ขนลงมาเลย”เสียงหวานเอ่ยกับสามีหนุ่ม ขณะที่เจ้าตัวยังยืนเท้าสะเอวสั่งอย่างเจ้านายและทาส
“ไม่ต้องมาสั่งเลย เดี๋ยวเถอะ”หญิงสาวรีบกุลีกุจอไปขนต้นดอกกุหลาบลงมาจากรถคันหรู สาวเท้าเร็วๆหนีสามีหนุ่ม
ที่ท่าทางเอาเรื่องอยู่พอตัว
“ทำไมมันมีแค่สิบแปดต้นล่ะฟาง หรือว่าร้านเขาให้มาไม่ครบ”เธอสะดุ้งสุดตัวเมื่อนึกขึ้นได้มาอีกสองต้นอยู่ในรถ
คันโปรดของเขา
“มะ ไม่รู้สิคะ เอ่อ พี่ป๊อปปลูกไปก่อนเลยนะ เดี๋ยวฟางจะไปเอาน้ำมาให้”เธอรีบวิ่งไปที่ประตูเชื่อมระหว่างห้องรับ
แขกและเดินไปหยิบน้ำจากตู้เย็น ก่อนจะเดินไปที่รถของสามีหนุ่ม สายตาเหล่ดูร่างสูงที่ยังง่วนกับการปลูกดอก
กุหลาบ เธอเปิดประตูรถออกก่อนจะหยิบต้นดอกกุหลาบออกมาจากรถ เศษดินเปื้อนบริเวณที่วางเท้าในห้อง
โดยสารเล็กน้อย
“โอ้ย จะถือยังไงเนี่ย”เธอมองขวดน้ำในมือและดอกกุหลาบต้นน้อยสองต้นในถุงเพาะชำ
“ให้พี่ช่วยไหมล่ะ” “ก็ดีค่ะ”เธอส่งต้นกุหลาบให้กับมือแกร่งที่ยื่นรับ
“พี่ป๊อป!”เธอเผลอเรียกอย่างตกใจ
“ก็ใช่น่ะสิ นี่เราแอบเอามาใส่ในรถพี่อย่างงั้นหรอ”
“เค้าขอโทษ...แต่มันไม่มีที่ใส่แล้วนี่นา”เธอก้มหน้าลงเมื่อสายตาปะทะเข้ากับดวงตาดุคมของสามีหนุ่ม แขนแกร่ง
ดึงร่างของเธอให้เข้ามาใกล้ตัวอีกครั้ง เธอไม่รู้หรอกว่าตอนนี้หน้าตาเขาจะเป็นอย่างไร แต่ก็คงจะน่ากลัวอยู่ไม่น้อย
เธอไม่เคยเห็นเขาโกรธมาก่อน เจอกับตัวเข้าจริงๆถึงกับพูดไม่ออกเลย
“ฟางรู้ไหมว่าพี่รักรถคันนี้แค่ไหน”น้ำเสียงที่เข้มขึ้นทำให้เธอไม่อยากจะเงยหน้าขึ้นสบตาเขาเลย ป๊อปปี้ทอดสาย
ตามองใบหน้าแสนหวานที่ก้มหน้างุด ริมฝีปากอิ่มเม้มเข้าหากันแน่น ปลายจมูกโด่งรั้นแดงก่ำและเขาเดาว่ามันคง
แดงไม่ได้น้อยไปกว่านัยน์ตาหวานเลย ไม่คิดเลยว่าเธอจะแกล้งง่ายขนาดนี้...
“ว่าไง”เขาแกล้งเอ่ยเสียงเข้มอีกครั้ง
“ก็รู้ ฮึก แต่ว่าแค่เอาแผ่นรองเท้าเทเอาเศษดินออกก็ได้นี่คะ”น้ำเสียงเครือปนสะอื้นทำเอาเขาใจอ่อนยวบ
ไม่คิดว่าเธอจะร้องไห้หนักขนาดนี้
“เงยหน้าขึ้นก่อนคนดี เราร้องไห้ทำไมฮึ”เขาเชยคางมนขึ้น ก่อนจะกรีดนิ้วเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าสวยหวานที่
แดงก่ำ
“ฮือๆ เรื่องแค่นี้ทำไมต้องดุด้วย ฮึก”คนตัวเล็กได้ทีก็ผรุสวาทเขาไม่ยั้ง ก่อนหญิงสาวจะเดินแกมวิ่งเข้าไปในบ้าน
เธอคงโกรธไม่ใช่น้อยๆ เขาด่าตัวเองในใจเมื่อเล่นอะไรไม่รู้จักขอบเขต แล้วฟางคนใหม่ก็ง้อยากเหลือเกิน
“ซวยแล้วไงไอ้ป๊อป”
"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
เห้ยยยยยย คนอ่านหาย กำลังใจหด อุตส่าห์เขียนเรื่องใหม่ไว้แล้วแท้ๆ จบเรื่องนี้ไม่ลงแล้วดีมั้ยเนี่ย
และก็ขอคุณสำหรับกำลังใจที่มีให้นักเขียนคนนี้นะคะ ทุกคนน่ารักมากกกกก เรื่องนี้ไม่ค่อยวาบหวาน แต่หวานทุก
ตอนแน่นอนค่ะ ฝากติดตามด้วยนะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
