K - chaos หอพักอลเวง (ฉบับ New remix)
เขียนโดย 
because_for_love
วันที่ 2 เมษายน พ.ศ. 2556 เวลา 11.54 น.
แก้ไขเมื่อ 3 เมษายน พ.ศ. 2556 22.13 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
6) คำว่ารัก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความห้อง 204 k-chaos
" ใครจะเป็นยังไงก็ชั่ง เรื่องแบบนั้น ฉันไม่สนอยู่แล้ว " ชายหนุ่มผมแดง ยังคงนึกถึงคำพูดของชายคนนั้น
" ไม่สนยังงั้นเหรอ หมอนั่นเป็นคนแบบไหนกันน่า ? " จองเบพยายามวิเคราะห์คำพูดของโทโมะ
" พี่จ้าาา ทำอะไรอยู่เอ่ย ? " ทันใดนั้นประตูห้องของเขาก็ถูกเปิดออก พร้อมๆกับการปรากฏตัวของแก้ว
" มีเรื่องอะไรเหรอ ถึงได้มาที่นี้ ? " จองเบเอ่ยถาม
" พอดีฉันไม่เข้าใจความหมายของคำนี่น่ะ " แก้วยื่นสมุดที่เพิ่งอ่านไปมาให้พี่ชายของเธอดู
" โอ่จูเลียต แม้ว่าร่างกายของข้าจะสูญสลายไป ข้าก็จะรักเจ้าตลอดไป .. " จองเบอ่านหนังสือนั่นอย่างตั้งใจ
" คำว่ารักน่ะ มันหมายถึงอะไรหรอ ฉันไม่เข้าใจ ? " แก้วเอ่ยถามอย่างสงสัย
" ก็เหมือนที่พี่ทำกับเธอไง " จองเบตอบ พร้อมกับยิ้มให้
" พี่ก็รักฉันเหรอ ? " แก้วยังไม่เข้าใจ
" ใช่แล้วล่ะ พ่อกับแม่ก็รักเธอด้วย ว่าแต่ ทำไมถึงถามเรื่องนี่ล่ะ ? " จองเบเอ่ยถาม
" ไม่มีอะไรหรอก เพียงแต่ พักนี้น่ะ เวลาฉันเจอหมอนั่นที่ไร รู้สึกหัวใจมันเต้นแรงยังไงก็ไม่รู้ " แก้วบอกอาการ
" (หมอนั่นหรือว่า ...) " ดูเหมือนจองเบจะรู้ว่า ใครกันที่ทำให้น้องสาวของเขารู้สึกแบบนั้น
" พี่ว่า เธอน่ะ ไปนอนได้แล้วล่ะนะ เดี๋ยวก็ตื่นสายกันพอดี " จองเบรีบไล่น้องสาวไปนอน
" ไม่บอกฉันก็จะไปอยู่แล้วล่ะ " แก้วเดินออกไป พร้อมกับยิ้มให้เขา
" ยัยขี้เซานี่ กำลังมีความรักเหรอ เหลือเชื่อจริงๆ " จองเบบ่นขึ้น
ห้อง 101 k-chaos
" โธ่เว้ย ! ทำไมกัน ทำไมถึงเขียนอะไรไม่ออกเลยนะ " โทโมะบ่นขึ้นอย่างหงุดหงิด
" เพราะยัยนั่น เพราะยััยนั่นแท้ๆเลย ฮึ้ย ! ทำไงดีวะเนี่ย ? " โทโมะพยายามหาทางแก้ เขาเริ่มจะอยู่ไม่เป็นสุข
" ใช่แล้วล่ะ ต้องหาอะไรบำรุง " จู่ๆ โทโมะก็นึกออก และเขาก็เดินไปที่ตู้ส่วนตัวของเขา พร้อมกับเปิดมันเพื่อหาอะไรบางอย่าง
" จะเอาอะไรดีน่า บี12 โปรแตสเซียม คาเฟอีน จะกินอะไรดีล่ะเนี่ย ? " โทโมะคิดหนักมาก เพราะไม่รู้จะใช้ยาตัวไหนดี ดูเหมือนการที่เขาเขียนอะไรไม่ออก คงจะเป็นเพราะสมองของเขามีปัญหา
" นายหน้าโหด นี่ เปิดประตูหน่อยสิ " และแล้วเสียงของหญิงสาวก็ดังขึ้น และเมื่อเขาหันไป โทโมะถึงกับตกใจสุดๆ เมื่อแก้วกำลังเคาะหน้าต่างเรียกเขาอยู่
" ยัยหัวแดง เธอมาทำอะไรที่นี้ แล้วมาได้ยังไงกันล่ะเนี่ย ? " โทโมะเอ่ยถามอย่างสงสัย
" ก็ลิพท์ส่วนตัวของฉันยังไงล่ะ อาาา ฉันก็สร้างสิ่งประดิษฐ์ที่ล้ำหน้ากว่าพี่ได้ด้วยล่ะนะ " แก้วพูดขึ้นอย่างภูมิใจ
" ว่าแต่ แล้วเธอจะกลับขึ้นไปยังไงล่ะ ? " แค่แป็บเดียวโทโมะก็หาข้อบกพร่องของลิพท์นั่นจนเจอ
" นั่นสิ ฉันลืมคิดไปเลย " แก้วตอบด้วยใบหน้าเศร้าๆ
" จริงสิ ออกไปทางประตูก็ได้นี่ " และเธอก็ยิ้มขึ้นมาอีกครั้ง
" ไม่ได้เด็ดขาด รู้ไหม ถ้าเกิดคนอื่นเห็นเข้า มันจะเกิดอะไรขึ้น " โทโมะพูดขึ้นอย่างหงุดหงิด
" ก็บอกว่า ฉันมาเยี่ยมนายไงล่ะ " แก้วเสนอออกไป
" ใครเขาจะเชื่อกันล่ะ " โทโมะบ่นขึ้นอย่างเซงๆ
" นี่ ถ้าไม่มีอะไรทำ ก็รีบๆไส่หัวออกไปซะ " โทโมะพูดขึ้น อย่างเย็นชา
" นายเนี่ย หงุดหงิดง่ายจังเลยนะ เอาล่ะ วันนี้ฉันจะนอนที่นี้ก็แล้วกัน " แก้วพูดจบก็กระโดดขึ้นเตียงของโทโมะทันที
" นี่ยัยหัวแดง ฉันบอกให้ออกไปยังไงล่ะ เดี๋ยวพี่ชายเธอก็เอาฉันตายหรอก " โทโมะบ่นใส่พร้อมกับพยายามที่จะดึงตัวของแก้วให้ลุกออกจากเตียง
" ไม่เป็นไรหรอก พี่ฉันน่ะ เขาใจดีจะตายไป " แก้วพูดขึ้น แต่เธอยังคงนอนอยู่บนเตียงของเขา
" ว่าแต่ พี่ชายของเธอน่ะ เขาเป็นคนยังไงกันหรอ ? " โทโมะสืบข้อมูลจากฝ่ายตรงข้ามบ้าง
" พี่น่ะเหรอ ก็เป็นคนยิ้มง่ายแล้วก็ ชอบช่วยเหลือคนอื่นน่ะ แถมเขายังเป็นคนสุภาพด้วยนะ " แก้วบอกกับโทโมะ
" (สงสัยหมอนั่น จะไม่อยากให้น้องสาวรู้) " โทโมะครุ่นคิดอย่างหนัก
" นี่นาย มีอะไรหรือป่าว ? " แก้วเอ่ยถาม เมื่อเห็นแววตาเม่อลอยของโทโมะ
" อ่อ ! ไม่มีอะไร เธอก็รีบๆกลับไปนอนได้แล้วไป " โทโมะรีบไล่แก้วอีกครั้ง
" ก็บอกแล้วไง ว่าฉันจะนอนที่นี้ " แก้วยืนกรานสุดฤทธิ์
" ตามใจเธอก็แล้วกัน " โทโมะบ่นขึ้น อย่างหมดหวัง จากนั้นเขาก็เดินไปนั่งเขียนนิยายของเขาต่อ
จะเป็นยังไงต่อนั้น ติดตามได้ในตอนต่อไปจ้า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
