K - chaos หอพักอลเวง (ฉบับ New remix)

                                             โรงเรียน K school 

 " ดูยัยผมแดงนั่นสิ เหมือนผู้ชายยังไงไม่รู้ " นักเรียน A พูดขึ้น 

 " จริงด้วยสิ เป็นทอมหรือป่าววะ ? " นักเรียน B พูดตาม 

 " สงสัยคงจะกินยาผิดล่ะนะ " นักเรียน C ปิดท้าย 

 " ฉันล่ะเบื่อไข่ตุ๋นของยัยถั่วเน่านี่จริงๆเลย " เขื่อนบ่นด้วยใบหน้าเซงๆ 

 " อยากตายมากสินะ นายน่ะ " เฟย์ต่อว่าอย่างโมโห 

 " เฮ้อ .. เลิกทะเลาะกันซะทีเถอะ " เคนตะรีบห้าม 

 " ว่าแต่ เธอหายแล้วเหรอ ? " ป๊อปปี้เอ่ยถามแก้ว ที่นั่งอยู่ข้างๆฟาง 

 " ก็โอเคแล้วล่ะ ว่าแต่้หมอนั่นล่ะ ไม่มาด้วยเหรอ ? " แก้วถามกลับไป 

 " หมอนั่น ใครกันล่ะ " ป๊อปปี้ไม่เข้าใจความหมาย  

 " ก็คนหน้าขาวๆ หน้าโหดๆนั่นไง " แก้วบอกลักษณะของคนที่เธอถามหา 

 " โทโมะน่ะเหรอ มันไม่มาหรอกนะ " ป๊อปปี้บอกกับแก้ว 

 " เอ๊ะ !? ทำำไมล่ะ " แก้วถาม อย่างสงสัย 

 " ก็มันไม่อยากมาไง " เขื่อนอธิบาย 

 " แล้วทำไมถึงไม่อยากมาล่ะ " แก้วพูด 

 " เรื่องนั้น ฉันก็ไม่รู้หรอก ทำไมเธอไม่ลองไปถามมันเองล่ะ " เขื่อนเสนอทางแก้ 

 " จริงด้วยสิ " ว่าแล้วก็รีบออกจากห้องไป  

 " นี่แก้ว เธอจะไปไหนของเธอน่ะ ? " ฟางรีบตะโกนเรียก

 " คงจะกลับไปที่หอล่ะมั้ง " เคนตะบอก

 " ยัยนี่ ท่าทางจะชอบโทโมะเอามาก " เฟย์พูดขึ้น

 " ไม่มีทางหรอกยัยถั่วเน่า ก็เมื่อเช้านี้ยังทะ .. อุ๊บ ! " เขื่อนเกือบพลั้งปากออกไป

 " เมื่อเช้านี้ทำไมห่ะ " เฟย์รีบถาม เมื่อเขื่อนแสดงพิรุจออกมา 

 " เอ่อ .. อ่อ ! ก็สองคนนั่นน่ะ ทะเลาะกันเรื่องไข่ตุ๋นของเธอยังไงล่ะ " เขื่อนแก้ตัวออกไป

 " นี่นายว่างมากใช่ไหม ? " เฟย์เริ่มมีน้ำโห 

 " สู่สุคติเถอะ เพื่อนเขื่อน " เคนตะอวดพรจากใจจริง

 " วิชาลับของไอ้เขื่อน เขียดกระโดดดดด ! " สิ้นสุดเสียงของเขื่อน เขาก็รีบเผ่นออกไปอย่างรวดเร็ว

 " อย่านี่นะ ไอ้เขียดคางยาว ! " เฟย์รีบตามเขื่อนไปอย่างรวดเร็ว

 " เฮ้อ .. ขออย่าให้โลกเสื่อทรามไปกว่านี้เลย " เคนตะบ่นขึ้น พร้อมกับมองไปที่เพดานของห้อง

                                        k-chaos หอคนเพี้ยน 

      k-chaos ในช่วงกลางวันนั้น ถือว่าเป็นที่ที่เงียบมาก เนื่องจากเหล่าผู้อาศัยจะต้องไปโรงเรียนกัน และนั่นก็เป็นช่วงเวลาที่ชายหนุ่มผู้รักสันโดด จะได้ออกมาเยี่ยมชมบรรยากาศด้านนอกซะที 

 " นั่นใครน่ะ ? " โทโมะพูดขึ้นอย่างสงสัย เพราะสมาชิกของหอน่าจะไปเรียนกันหมดแล้ว แต่เขากับเห็นชายคนนึง กำลังทำอะไรบางอย่างหน้าบอร์ดของหอ

 " หวัดดี คุณชายมาดขรึม " จองเบทักทายอย่างเป็นมิตร

 " ทำไมนายถึงได้มาอยู่ที่นี้ เฮ้ย ! นั่นมัน ... " โทโมะเอ่ยถาม แต่พอเห็นบอร์ดของหอ เขาถึงกลับตกใจเป็นอย่างมาก

 " ต่อจากนี้ไป นายคือคนดูแลน้องสาวฉัน นั่นล่ะภารกิจของนาย " จองเบมอบหน้าที่ให้กับเขา

 " ฮึ ! ไม่คิดว่านายจะไร้สาระได้ขนาดนี้ " โทโมะพูดขึ้นอย่างเย็นชา

 " เอ๊ะ !? " จองเบแปลกใจกับท่าทีของเขาเป็นอย่างมาก

 " คิดว่าฉันจะทำตามหรือไง นายน่ะประเมินฉันต่ำเกินไปแล้วนะ " โทโมะกล่าวอย่างเยือกเย็น

 " งั้นเหรอ ? นายต่างหากที่ประเมินฉันต่ำน่ะ ฉันรู้ข้อมูลของนายหมดแล้วล่ะ " จองเบเริ่มเปลี่ยนอารมณ์ของเขาทันที

 " อืม .. น่าสนใจนิ ที่แท้นายก็มีใบหน้าแบบนี้เองเหรอ ? " โทโมะกล่าวชม แต่เขาก็ยังไม่แน่ใจกับท่าทางของชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าอยู่ดี

 " (ไอ้หมอนี่ ไม่มีทีท่าว่าจะกลัวเลย) " จองเบคิดหนัก เขาเริ่มไม่มั่นใจว่า จะควบคุมชายที่ตรงหน้าเขาได้

 " ที่จริงแล้วน่ะ ฉันมีเรื่องอยากจะขอร้องนาย " จองเบเริ่มอ่อนข้อให้

 " ว่ามาสิ ถ้ามันเป็นเรื่องที่ช่วยได้ ฉันก็จะยอมให้ " โทโมะยอมรับข้อตกลง 

 " ฉันอยากจะให้นาย ช่วยดูแลน้องสาวของฉันจะได้ไหม ? " จองเบยังคงขอร้องให้เขาทำให้สิ่งที่ฝ่ายตรงข้ามไม่ชอบ 

 " ฉันบอกนายไปแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าสิ่งที่นายขอน่ะ ฉันทำให้ไม่ได้ " โทโมะยืนกรานสุดฤทธิ์ 

 " ยัยแก้วน่ะ ก็เหมือนกับนายนะ สิ่งที่นายเห็นอาจไม่ใช่สิ่งที่เธอเป็นก็ได้ ถึงเธอจะดูร่างเริงแบบนั้น แต่ข้างในของเธอน่ะ ไม่มีใครรู้หรอก แม้แต่ฉันก็ตาม " จองเบอธิบายถึงตัวตนของน้องสาวฝาแฝด 

 " ใครจะเป็นยังไงก็ชั่ง ฉันไม่สนเรื่องแบบนั้นอยู่แ้ล้ว " โทโมะพูดขึ้นอย่างไม่สนใจ 

 " คงจะเป็นเรื่องยาก ที่จะทำให้นายทำเรื่องแบบนั้นสินะ " จองเบพูดขึ้นอย่างหมดหวัง 

 " นายก็รู้อยู่แล้วนี่ " โทโมะตอบสั้นๆ

 " ทำอะไรกันอยู่หรอ ? " ทันใดนั้น แก้วก็มาถึงพอดี

 " อ่อ ! พอดีโทโมะเขาอาสาจะปลุกเธอทุกเช้าน่ะ " จองเบยิ้มให้กับน้องสาว และพยายามจะควบคุมอารมณ์ของตัวเอง

 " ไม่เอาหรอก ฉันกลัวเขาจะปล้ำฉันอีก " แก้วตอบหน้านิ่ง 

 " นี่เธอ ! ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ได้ทำ " โทโมะเริ่มแสดงอาการหงุดหงิดออกมา 

 " เอาน่า โทโมะ ไม่เห็นต้องโมโหเลยนี่นา ยัยแก้วก็แค่ล้อเ่ล่นเท่านั้นเอง " จองเบพยายามทำให้โทโมะเย็นลง 

 " เหอะ ! ฉันล่ะเบื่อพวกนายจริงๆ ถ้าคิดจะรบกวนฉันอีก ก็รีบๆไส้หัวไปซะ " โทโมะต่อว่าทั้งสองอย่างโมโห ก่อนจะเดินกลับเข้าห้องของเขาไป 

 " อะไรของหมอนั่นน่ะ " แก้วพูดขึ้นอย่างสงสัย 

 " ว่าแต่ เธอจะกลับมาทำไมล่ะ ไม่ไปเรียนหรือไง ? " จองเบถามน้องสาวของตน 

 " ทีแรกฉันกะจะมาคุยกับหมอนั่นน่ะ แต่ตอนนี้ ฉันคิดว่า จะไปถ่ายรูปซะหน่อย " แก้วบอกกับพี่ชาย

 " ยัยแก้ว เธอน่ะเป็นผู้หญิงนะ จะไปสนิทกับผู้ชายแบบนั้นมันไม่น่าเกลียดไปหน่อยหรอ ? " จองเบกล่าวเตือน 

 " ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ ! " แก้วตะครอกใส่ ก่อนจะเดินจากไป

 " นั่นสินะ " จองเบเปลี่ยนจากหน้ายิ้มเป็นหน้าเศร้าทันที

                                         โปรดติดตามตอนต่อไปจ้า