K - chaos หอพักอลเวง (ฉบับ New remix)

                                            ห้อง 201  k-chaos 
 " แล้วนายจะเอายังไงต่อล่ะ โทโมะ " ป๊อปปี้เอ่ยถามเพื่อนหนุ่ม ในเมื่อแก้วนอนสลบแบบนี้ เขาจึงอยากขอความคิดเห็นจากเพื่อนของเขา
 " ก็คงปล่อยไว้แบบนี้ล่ะมั้ง " โทโมะพูดขึ้น อย่างไม่สนใจ เขาพยายามที่จะกลับไปห้องของเขา และเมื่อป๊อปปี้เดินเข้าไปดูอาการของแก้ว เขาก็พบว่าเธอเริ่มมีไข้เล็กน้อย แต่เมื่อเขาเหลือบไปเห็นกล้องสอดแนมที่ตกอยู่ข้างๆ ทำให้เขารู้ได้ทันทีว่า เธอมีไข้ได้อย่างไร 
 " แบบนี้นี่เอง " ป๊อปปี้พูดขึ้น  
 " มีอะไรเหรอ ? " โทโมะเอ่ยถาม 
 " ดูเหมือนเธอจะโดนรังสีแกมม่าจากข้างในกล้องน่ะ เลยทำให้อุณหภูมิสูงขึ้น " ป๊อปปี้แจ้งสาเหตุของอาการ 
 " งั้นเองเหรอ แล้วมีวิธีรักษาหรือป่าว ? " โทโมะเอ่ยถามอีกครั้ง
 " อะไรกัน นี่นายก็เป็นห่วงเหมือนกันเหรอเนี่ย ? " ป๊อปปี้แปลกใจ 
 " เอ่อ .. ฉันก็แค่ .. " โทโมะพยายามแก้ตัว 
 " ทำอะไรกันน่ะ นี่พวกนาย มาอยู่ที่นี้ได้ยังไง ? " ทันใดนั้นฟางก็เดินเข้ามา เธอแปลกใจเป็นอย่างมาก เมื่อเห็นชายหนุ่มสองคนอยู่ในห้องของหญิงสาว 
 " นี่ ! อย่าเข้าใจผิดนะ ฉันแค่มาดูอาการของแก้วก็เท่านั้นเอง " ป๊อปปี้อธิบาย 
 " แล้วนายล่ะโทโมะ ? " ฟางหันไปถามโทโมะ 
 " ฉันแค่เดินผ่านมา " โทโมะตอบกลับไป 
 " ฉันไม่เชื่อหรอก คนอย่างนายเนี่ยนะ จะเดินผ่านมา แค่ออกจากห้องยังไม่ยอมเลย " ฟางบอกเหตุผล 
 " มีปาร์ตี้กันเหรอ ? " และแล้วจองเบก็เดินเข้ามา 
 " นาย ? " โทโมะมองหน้าของเขาอย่างสงสัย เพราะเขายังไม่รู้ว่าแก้วมีฝาแฝด 
 " อ่อ ! ฉันชื่อจองเบอยู่ห้อง 204 ฝากตัวด้วย " จองเบยิ้มให้ 
 " เอ๊ะ !? ว่าแต่พวกนายเถอะ มาทำอะไรที่ห้องน้องสาวฉันล่ะ ? " จองเบเอ่ยถาม 
 " คือว่า น้องของนายน่ะ เธอถูกรังสีแกมม่าจากไอ้นี้ช๊อตเอาน่ะ " ป๊อปปี้อธิบายสาเหตุ พร้อมกับหยิบกล้องสอดแนมที่เพิ่งพังขึ้นมาให้ดู  
 " (หมอนี่เป็นใครกันน่ะ รู้ว่าฉันใส่รังสีแกมม่าเข้าไปด้วย) " จองเบสงสัยเป็นอย่างมาก ที่ป๊อปปี้ดูออกว่าสิ่งประดิษฐ์ของเขามีส่วนประกอบอะไรบ้าง 
 " จริงเหรอ ? แย่หน่อยนา " จองเบเปลี่ยนอารมณ์อย่างรวดเร็ว ก่อนจะเดินไปที่ป๊อปปี้
 " แต่เธอคงไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงหรอกนะ " ป๊อปปี้อธิบายเพิ่มเติม
 " เฮ้อ .. ถึงได้บอกแล้วไงว่าอย่าเอาไปเล่น คงต้องเอาไปปรับแต่งใหม่ซะแล้ว " จองเบหยิบกล้องของเขาขึ้นมาดู เพื่อตรวจสอบความเสียหาย ดูเหมือนว่าเขาจะกำลังเดินกลับห้องของเขา 
 " เอ๋ !? " ป๊อปปี้กับฟางอุทานออกมา
 " ไม่ห่วงน้องสาวหรือไง " ป๊อปปี้ถาม
 " จริงด้วยสิ งั้นนาย " จองเบชี้ไปที่โทโมะ  
 " ฉันเหรอ ? " โทโมะชี้ที่ตัวเองอย่างสงสัย
 " ฝากดูแลเธอด้วยล่ะกันน่ะ เอ้อ .. แล้วก็ ตอนเช้าอย่าลืมปลุกเธอด้วยล่ะ " จองเบพูดจบก็เดินออกไป
 " อะไรของหมอนั่นน่ะ เอ๊ะ !? จะให้ฉันดูแลยัยหัวแดงนี่ยังงั้นเหรอ " โทโมะบ่นขึ้นอย่างหงุนงง
 " ฉันก็ได้ยินแบบนั้นน่ะ " ป๊อปปี้ย้ำเตือน
 " งั้น .. ที่เหลือฝากให้โทโมะจัดการก็แล้วกัน ฉันไปนอนล่ะ " ฟางแจ้งหน้าที่เรียบร้อย ก็เดินออกไป
 " อย่าทำอะไรที่มันเกินเลยล่ะ " ป๊อปปี้ตบไหล่ของโทโมะ ก่อนจะเดินออกไปเช่นกัน
 " นี่ล่ะ คือความเบื่อหน่าย ทำไมฉันถึงต้องมาอยู่ที่นี้ด้วยนะ เพราะเธอแท้ๆเลย " โทโมะชี้ไปที่ร่างไร้สติอย่างโมโห
 
                                        เช้าวันรุ่งขึ้น  
   โทโมะตื่นขึ้นมาด้วยอาการอ่อนเพลีย เพราะกว่าจะได้นอนก็ปาไปตั้งตีสี่ อาจเป็นเพราะ เขาต้องนั่งฟังการละเมออันไร้สาระของแก้วทั้งคืน 
 " นี่ ... นี่ ... ! ตื่นได้แล้ว " โทโมะเข้าไปปลุกแก้ว 
 " อ่าาา พี่ ช่วยสร้างกล้องสอดแนมตัวใหม่ให้ทีสิ " แก้วละเมอออกมา พร้อมกับดึงตัวของโทโมะไปกอด 
 " นี่เธอ ทำอะไรเนี่ย เฮ้ย ! ปล่อยนะ " โทโมะพยายามขัดขืน แต่ด้วยที่แก้วเป็นผู้หญิง เขาจึงไม่กล้าทำอะไรรุนแรง 
 " ฉันบอกให้ปล่อยไง .. แฮ่กๆ ! จะหายไม่ออกอยู่แล้วนะ " ดูเหมือนแก้วจะกอดรัดโทโมะแน่นขึ้น แน่นขึ้น จนทำให้เขารู้สึกขาดอากาศหายใจ
 " โทโมะ ... ช่วยสอนการบ้านให้ทีสิ " เขื่อนที่หาโทโมะซะทั่ว ทั้งในห้องครัวและห้องนอนของเขา แต่ดูเหมือนจะไม่พบตัวของเขาเลยสักนิด เขื่อนจึงตัดสินใจขึ้นไปหาชั้นสองของ k-chaos
 " เสียงไ้อ้เขื่อนนี่ แย่แล้วสิ ให้เห็นในสภาพนี่ไม่ได้ " โทโมะกัดฟันสู้สุดฤทธิ์
 " อ้าว ? โทโมะมาทำอะไรที่นี่วะ เฮ้ย นี่นาย ... " เขื่อนตกใจสุดๆเมื่อเห็นโทโมะคร่อมร่างแก้วอยู่
 " (เวรแล้วไง) เบาๆหน่อยสิวะไอ้เขื่อน เดี๋ยวก็มีคนได้ยินหรอก " โทโมะพยายามทำให้เขื่อนเงียบ 
 " ยัยขี้เซาตื่นหรือยังงง ? นาย ทำอะไรกับน้องของฉันเนี่ย " ทันใดนั้น จองเบก็เข้ามาปลุกน้องสาว และเมื่อได้เห็นการกระทำของโทโมะ เขาก็ตกใจทันที 
 " ฉันไม่ได้ทำอะไรซะหน่อย " โทโมะแก้ตัวออกไป
 " คำพูดกับการกระทำน่ะ มันขัดแย้งกันไปหรือป่าว ? " จองเบอธิบาย
 " ฉันบอกว่าป่าวก็ป่าวไง ! " โทโมะเริ่มหงุดหงิด
 " ไม่นึกเลยว่า นายจะเป็นคนแบบนี้ ไอ้โทโมะ " เขื่อนเริ่มไม่เชื่อในตัวเพื่อน
 " ไอ้เขื่อน นี่นายก็เอากับเขาด้วยเหรอ ? " โทโมะเอ่ยถาม
 " แต่สิ่งที่ฉันเห็นน่ะ มันต่างจากคำพูดของนายนะ " เขื่อนตะครอกกลับไป
 " นี่ ทำอะไรกันอยู่เหรอ ? " ทันใดนั้นเอง แก้วก็ตื่นขึ้น
 " ยัยหัวแดง อธิบายให้พวกนั้นเข้าใจสิ ว่าฉันไม่ได้ทำ " โทโมะรีบเร่งรัดให้แก้วพูด
 " กริ๊ดดดดดดด ! ไอ้บ้า ออกไปจากตัวของฉันเดี๋ยวนี้นะ " แก้วรีบผลักโทโมะออกไปทันทีที่เห็นว่า เธอกำลังถูกร่างกายของเขาทับอยู่
 " ก็เธอดึงตัวฉันมาเองนะ " โทโมะบอกสาเหตุ
 " อย่างฉันเนี่ยนะดึงตัวนาย เชื่อก็โง่ล่ะ " แก้วไม่เชื่อที่โทโมะพูด
 " ตามใจเธอแล้วกัน " โทโมะพูดจบก็ออกจากห้องไปอย่างไม่สบอารมณ์
 " เป็นอะไรของเขานะ " จองเบบ่นขึ้นอย่างแปลกใจ
 " นี่นาย ออกไปได้แล้วล่ะ ฉันจะเปลี่ยนเสื้อผ้า " แก้วชี้ไปที่เขื่อน
 " นึกว่าจะให้ดู ไปก็ได้ .. " เขื่อนบ่นขึ้น พร้อมกับเดินออกจากห้องไป
 " พี่ก็ด้วย " แก้วชี้ไปที่จองเบ
 " รู้แล้วล่ะน่า " จองเบก็ออกไปเช่นกัน
 " ไม่จริงน่า นี่ฉันดึงตัวหมอนั่นมากอดเหรอเนี่ย ยี้ ! ทุกเรศที่สุด " แก้วพูดขึ้นอย่างหงุดหงิด 
 
                               ระเบียงชั้นสอง k-chaos 
 " เดี๋ยวก่อนสิ ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย " ทันทีที่เดินออกมา จองเบก็เข้าไปหาเขื่อนทันที 
 " มีอะไรเหรอ ? " เขื่อนเอ่ยถาม 
 " อยากจะถามเกี่ยวกับหมอนั่นหน่อยน่ะ " จองเบพูดขึ้น  
 " โทโมะน่ะเหรอ นายอยากรู้อะไรล่ะ ? " เขื่อนถามจองเบอย่างสงสัย 
 " หมอนั่นเป็นแบบนั้นประจำเหรอ ? " จองเบรีบเข้าประเด็น 
 " ถึงจะปากร้ายแบบนั้น แต่ที่จริงแล้ว เขาน่าสงสารมากเลยนะ " เขื่อนพูดขึ้น ด้วยสีหน้าเศร้าๆ 
 " น่าสงสารเหรอ ? บอกรายละเอียดได้ไหม " จองเบยังข้องใจ 
 " แต่ก่อนน่ะ เขามีเพื่อนอยู่มากมาย พวกเขาตั้งชมรมนักเขียนขึ้นมา เพื่อจะเอาไปประกวดกับโรงเรียนอื่น แต่เพราะความสามารถของโทโมะ ก้าวหน้ากว่าเพื่อนของเขามาก และเมื่อเกิดข้อผิดพลาด บางครั้งมันก็ทำให้เขาโกรธ จึงบรรดาโทสะใส่ ตั้งแต่นั้นมา เขาก็ไม่มีใครคบหา และกลายเป็นคนเก็บตัว จนมาอยู่ที่ k-chaos นี่ไง " เขื่อนเล่าเรื่องของโทโมะให้จองเบได้ฟัง 
 " แบบนั้นก็เหงาแย่เลยน่ะสิ คือว่า โทโมะเคยมีเพื่อนผู้หญิงบ้างหรือป่าว ? " จองเบพยายามถามรายละเอียดเกี่ยวกับตัวของโทโมะให้มากที่สุด 
 " ไม่เคยหรอก " เขื่อนตอบกลับมา 
 " นายคิดว่า เขาจะเข้ากับน้องสาวฉันได้หรือป่าว ? " จองเบขอความเห็นจากเขื่อน 
 " ฉันว่า คงเป็นไปได้ยาก ไม่มีผู้หญิงคนไหน เข้าใกล้โทโมะได้นานหรอก " เขื่อนบ่นขึ้น อย่างรู้ผลลัพธ์
 " งั้นก็แย่น่ะสิ " จองเบพูดขึ้นอย่างหมดหวัง
 " มีอะไรหรือป่าว ? " เขื่อนเอ่ยถาม เมื่อเห็นสีหน้าที่เป็นกังวลของเขา 
 " พอดีช่วงนี้ ฉันไม่ค่ิอยได้อยู่หอน่ะ ยังไงก็ ฝากบอกโทโมะให้ดูแลน้องสาวของฉันได้หรือป่าว ? " จองเบขอความช่วยเหลือ
 " อืม ก็ได้ แต่ฉันไม่รับปากหรอกนะ ว่าหมอนั่นจะเอาด้วย " เขื่อนบอกกับจองเบ
 " ขอบใจมากเลยนะ " จองเบพูดจบก็เดินไปที่ห้องของเขา
 " อะไรกันเนี่ย ? " เขื่อนขึ้นขึ้นอย่างสงสัย
 
                                  ติดตามตอนต่อไปนะ ขอโทษที่อัพช้านะจ๊ะ