K - chaos หอพักอลเวง (ฉบับ New remix)

                                  
                                   แผนขั้นที่หนึ่ง ห้อง 204 in k-chaos 
 
      ชายหนุ่มหนึ่งคนกับอีกหนึ่งหญิงสาว กำลังอยู่ที่ตู้ส่งของขนาดย่อมที่พี่ชายของแก้วประดิษฐ์ให้ ภายนอกอาจจะเป็นแค่ตู้ส่งของธรรมดา แต่จริงๆแล้ว มันคือลิพท์ที่มีประสิทธิภาพที่สุด เพราะถ้าต่อสลิงและวงจรการทำงานของมันแล้ว เรียกได้ว่า มันคือสิ่งมหัศจรรย์ที่ดีที่สุดในตอนนี้ 
 
  " ดูนั่นสิ ท่าทางเขาเปลี่ยนไป ดันไปบ้าหนังสือเหมือนกับนายซะแล้ว " แก้วชี้ไปข้างในห้องของพี่ชาย 
 
  " ฉันไม่ได้บ้าหนังสือสักหน่อย " โทโมะบ่นใส่อย่างหงุดหงิด 
 
  " รู้แล้วล่ะน่า " แก้วหยิบขนมขึ้นมากิน อย่างไม่สนใจ
 
 " จริงด้วยสิ ดูหมอนั่นจะแปลกไปล่ะนะ สีหน้าของเขาดูไร้อารมณ์อย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน กำลังคิดอะไรอยู่นะ " ทันทีที่เห็นท่าทีที่แปลกไป โทโมะนึกได้ทันทีว่า เขาจะต้องมีอะไรบางอย่างซุกซ่อนอยู่ในหัวใจแน่ๆ 
 
  " นั่นสิ ปกติจะยิ้มและร่าเริงอยู่ตลอดเลยนี่นา " แก้วก็สงสัยเหมือนกัน 
 
  " นี่เธอไม่รู้เรื่องของหมอนั่นเลยเหรอ ? " เมื่อได้ยินคำพูดของแก้ว โทโมะก็เอ่ยถามเธออย่างแปลกใจ 
 
  " ที่จริง ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันหรอกนะ ก็เพิ่งเจอกันเมื่อ 5 ปีนี่เอง อาจจะเป็นเพราะ พ่อแม่ของฉันแยกกันอยู่ ฉันกับพี่ก็เลยต้องแยกห่างกันล่ะมั้ง " แก้วบอกถึงอดีตของตนเองให้โทโมะได้รับรู้ 
 
  " ฉันไม่ไำด้หมายถึงเรื่องนั้น ที่ฉันออยากจะบอกก็คือ สิ่งที่เธอเห็นน่ะ ไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงของหมอนั่นหรอก "    โทโมะบอกกับแก้วอย่างมีความหมายในใจ 
 
  " ฉันไม่เข้าใจที่นายพูดหรอกนะ ช่วยอธิบายให้มันชัดเจนกว่านี้ไม่ได้หรือไง ? " แก้วเริ่มจะทนกับคำพูดที่เข้าใจยากของโทโมะไม่ไหว 
 
  " ถึงแม้หมอนั่นจะดูร่าเริงเพียงใด แต่้ข้างในน่ะ มันต่างกับที่แสดงออกมานะรู้ไหม " โทโมะบอกกับแก้ว เหมือนจะรู้ว่า พี่ชายของเธอรู้สึกเช่นไร 
 
  " นายรู้สาเหตุที่ทำให้พี่เป็นแบบนี้เหรอ ? " แก้วเอ่ยถามเขา 
 
  " บอกแล้วไง ว่าต้องสังเกตุให้มากกว่านี้ ว่าแต่ .. เธอจะเอาข้าวของมาทำไมเยอะแยะเนี่ย คิดว่าเข้าค่ายหรือไงห่ะ " โทโมะบ่นใส่แก้วอย่างหงุดหงิด เมื่อเห็นข้าวของที่เธอขนมา 
 
  " นี่นายไม่รู้เหรอ นี่มันอุปกรณ์สำคัญสำหรับการสืบสวนเลยนะ " แก้วบอกกับโทโมะ พร้อมกับชี้ไปที่ของสำคัญของเธอ 
 
  " หมอนผ้าห่ม ทีวีกับตู้เย็นเนี่ยนะ มันสำคัญกับการสืบตรงไหนมิทราบ ? " โทโมะเอ่ยถามอย่างสงสัย
 
  " ก็การสืบของเรา ต้องใช้เวลาอีกหลายวัน เพราะงั้น ฉันก็เลยคิดว่าต้องเอาของกินมาเยอะๆยังไงล่ะ " แก้วบอกถึงสรรพคุณสิ่งของที่เธอเอามา
 
  " ไม่เห็นจะต้องขนตู้เย็นมาเลยนี่นา ว่าแต่ เอาตู้เย็นมาแล้วไม่มีปั้กเสียบ อาหารข้างในไม่บูดหมดเหรอห่ะ ? " โทโมะที่สังเกตุเห็นตู้เย็นที่ไม่มีปั้กไฟ ก็เริ่มเยาะัเย้ยแก้วทันที
 
  " นายน่ะ ประมาทพี่ฉันไปหน่อยแล้ว นี่คือตู้เย็นพลังนาโนยังไงล่ะ ตัวเร่งนี้จะผลิตกระแสไฟฟ้าตั้งแต่ 8,000 - 12,000 โวต์ต่อนาที ซึ่งกว่ากระแสไฟฟ้าจะหมด ก็ใช้เวลาตั้ง 2 ปีเชียวนะ " แก้วอธิบายถึงตู้เย็นที่พี่ชายฝาแฝดสร้างให้
 
  " เอาเถอะ ฉันจะไม่ยุ่งกับเธอล่ะ ขอตัวไปนอนก่อนก็แล้วกัน " โทโมะบ่นออกมาอย่างเซงๆ ก่อนที่จะปีนลงลิพท์นั่นอย่างช้าๆ
 
  " เฮ้ ! เดี๋ยวก่อนสิ ก็ไหนนายบอกว่า จะเฝ้าดูพี่กับฉันทั้งคืนไม่ใช่เหรอ ? " แก้วทวงสัญญาจากโทโมะทันที
 
  " ก็ฉันเบื่อเรื่องไร้สาระของเธอไงล่ะ " โทโมะพูดขึ้นอย่างหงุดหงิด
 
  " นั่นใครน่ะ ! " ทันใดนั้น จองเบก็รู้สึกได้ว่า มีใครแอบมองเขาอยู่ จากนั้นเขาจึงเดินไปที่หน้าต่าง ต้นเหตุของเสียงนั่น
 
  " ซวยแล้วไหมล่ะ ยัยหัวแดง ! " สีหน้าที่ดูเป็นกังวลของเขา มองไปแก้วอย่างไม่พอใจ
 
  " ก็นายนั่นแหละ ที่พูดเสียงดังน่ะ " แก้วโยนความผิดไปที่โทโมะ
 
  " ชั่งเถอะ เธอก็เงียบๆก็แล้วกัน " โทโมะกอดแก้วไว้แน่น เพราะกลัวเธอจะส่งเสียงดัง
 
  " นี่นาย จะกอดฉันทำไมเนี่ย ฉัน-หายใจ-ไม่ออก !! " แก้วพยายามดิ้นสุดฤทธิ์ แต่เพราะความกลัวที่แผนการจะพัง เธอจึงพยายามทำตัวให้นิ่งที่สุด
 
  " นี่มันลิพท์ของเรานี่ มาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกันนะ เราคงจะคิดไปเองล่ะมั้ง " เมื่อมองดูแล้วว่าไม่มีอะไรผิดสังเกตุ จองเบจึงกลับไปที่เตียงของตน
 
  " เฮ้อ ~ โล่งอกไปที " โทโมะบ่นขึ้นอย่างโล่งใจ
 
  " นี่นาย ปล่อยฉันได้แล้วนะ " แก้วรีบบอกให้โทโมะปล่อยแขนที่กอดเธออยู่ทันที เพราะเขาเริ่มจะถึงตัวของเธอมากเกินไป
 
  " ขอโทษ " โทโมะพูดขึ้นอย่างไม่สนใจ 
 
  " ถ้าขอโทษแล้วมันหาย จะมีตำรวจไว้ทำไมห่ะ " แก้วพูดขึ้นอย่างหงุดหงิด เพราะเธอถูกเขาลวนลามจนเกินขอบเขต 
 
  " ชิ ! ทำอะไรก็เรื่องของเธอก็แล้วกัน " โทโมะบ่นขึ้นอย่างไม่พอใจ ก่อนเอนตัวลงนอนในลิพท์นั่น
 
  " (ไหนบอกว่า เป็นของไม่มีประโยชน์ไง เล่นเอาหมอนของฉันไปนอนเลยนะ) " แก้วบ่นอย่างเซงๆ
 
 
 
                 แผนขั้นที่สองของแก้วกับโทโมะจะเป็นอย่างไรนั้น ติดตามได้ในตอนต่อไปจ้า