K - chaos หอพักอลเวง (ฉบับ New remix)

                             ลิทพ์อัตโนมัิติข้างหน้าต่างห้อง 204 วันที่สองของการสืบสวน

  " ชักจะเบื่อแล้วนะ " แก้วบ่นขึ้นอย่างเซงๆ เพราะใช้เวลาการหาเบาะแสมา 1 วัน กับอีก 3 ชั่วโมงแล้ว ก็ยังไม่มีทีท่าว่า จะได้ข้อมูลอะไรกลับมาเลยสักนิด 

  " เธอเนี่ย ไม่มีความพยายามเอาซะเลยนะ " โทโมะพูดขึ้น พร้อมกับจิบกาแฟไปพลางๆ 

  " ใครจะไปเหมือนนายล่ะ นั่งกินกาแฟอย่างสบายใจเฉิบ ไอ้เราก็นั่งจดบันทึกอยู่คนเดียวเลย " แก้วโวยใส่อย่างไม่พอใจ เพราะการรวบรวมข้อมูลทั้งหมด กลับตกเป็นหน้าที่ของแก้วไปซะแล้ว 

  " ใครว่าล่ะ ฉันก็ทำหน้าที่ของฉันอยู่เหมือนกันนะ " โทโมะเย้ยใส่ด้วยความมั่นใจ 

  " ทำอะไรอย่างไหนมิทราบ ฉันเห็นนายเอาแต่มองกับนั่งดื่มกาแฟก็เท่านั้น นี่ฉันขอให้นายมาช่วยนะ ไม่ไ้ด้ให้มาชมวิิิวซะหน่อย " แก้วชักจะทนไม่ไหวกับความเฉยชาของเจ้าคนหน้าโหดที่อยู่ข้างๆ 

  " จะบอกอะไรดีๆใส่สมองกลวงๆของเธอก็ได้ ความสามารถของฉันก็คือ การจดจำเหตุการณ์ต่างๆไว้ในสมอง ไม่จำเป็นต้องพึงสมุดบันทึกเห่ยๆหรือของไร้ค่าิอะไรแบบนั้นหรอก ฉันน่ะ ไม่ได้โง่เหมือนเธอหรอกนะ ขอให้จำไว้ด้วย " โทโมะกล่าวขึ้นอย่างเย็นชา พร้อมกับชี้ไปที่สมุดบันทึกของแก้ว 

  " นี่นายกล้าว่าฉันโง่เหรอห่ะ ? นายหน้าโหด " แก้วเริ่มหัวเสียขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เธอขอเพียงแค่ อยากจะซัดไอ้หมอนี่ให้ตกจากลิพท์ที่มีความกว้างสี่เมตรนี่เต็มที

  " เฮ้อ เอาเถอะๆ ฉันว่า ลองดูคนข้างในนั่นไม่ดีกว่าเรอะ ? " โทโมะชี้ไปที่จองเบ 

  " นั่นมัน .. รูปของคุณพ่อนี่ ! " แก้วแปลกใจเป็นอย่างมาก เมื่อเห็นพี่ชายหยิบรูปพ่อของเขาทั้งคู่ขึ้นมา 

  " ทำไมถึงสร้างผมขึ้นมาด้วย ผมก็แค่ อย่างมีชีวิตเหมือนกับคนอื่นๆก็เท่านั้นเอง " จองเบเอ่ยขึ้น ด้วยความรู้สึกน้อยใจ ในหัวของเขาเพียงได้ยินคำพูดที่เย็นชาของพ่อ แต่ถ้ามาคิดดูอีกที เขาเป็นเพียงเนื้อเยื่อ ที่ได้รับการดัดแปลง จนกลายเป็นแฝดของแก้วก็เท่านั้น ความคิดนี้ยังคงฝั่งลึกอยู่ในหัวของเขาเสมอ 

  " พี่ จะเป็นอะไรหรือป่าวนะ ? " แก้วพูดขึ้นอย่างเป็นห่วง 

  " นี่ยัยหัวแดง เธอรู้เรื่องเกี่ยวกับพ่อของเธอมากน้อยแค่ไหน ? " เมื่อเห็นใบหน้าที่สอดคล้องกับรูปถ่าย โทโมะฉุกคิดได้ทันทีว่า ต้นเหตุของเรื่องอาจเกี่ยวข้องกับพ่อของพวกเขา 

  " พ่อน่ะเหรอ ก็เป็นคนที่มีความสามารถสูงน่ะ แต่ฉันไม่ค่อยจะได้คุยกับเขาหรอกนะ ส่วนใหญ่จะหมกหมุ่นอยู่กับงานประดิษฐ์ซะมากกว่า แต่พ่อฉันน่ะ ชอบยึดมั่นกับคำว่าสมบูรณ์ล่ะนะ เลยทำให้พี่ชอบคำนี้ของพ่อมาก " แก้วเล่าให้โทโมะได้ฟังถึงนิสัยใจคอของพ่อของเธอ

  " แบบนี้นี่เอง " ดูเหมือนโทโมะจะนึกอะไรออก

  " นายรู้แล้วหรอ ว่าพี่ของฉันเปลี่ยนไปเพราะอะไร ? " เมื่อได้ยินน้ำเสียงแห่งความหวัง เธอก็เอ่ยถามคนที่อยู่ข้างๆด้วยความรู้สึกตื่นเต้น

  " ใครจะไปรู้ล่ะ ทำไมเธอไม่ลองไปถามเจ้าตัวเองล่ะห่ะ " โทโมะพูดขึ้นอย่างเซงๆ

  " จริงด้วยสิ ฉันน่าจะคิดวิธีนี้ได้ตั้งแต่แรก " แก้วพูดจบ ก็รีบปีนขึ้นหน้าต่าง เพื่อถามพี่ชายของเธอ

  " เดี๋ยวก่อนสิ นี่เธอคิดจะทำอะไรของเธอน่ะ ? " โทโมะพูดขึ้นอย่างแปลกใจ เมื่อเห็นท่าทีที่โง่เขลาของแก้ว

  " ก็จะไปถามพี่ยังไงล่ะ " แก้วบอกกับโทโมะ ด้วยสีหน้ามุ่งมั่น

  " เธอโง่หรือป่าวห่ะ คิดว่า เจ้าตัวจะตอบออกมาง่ายๆเลยงั้นเหรอ ? " โทโมะแกล้งถามกลับไป

  " จริงด้วยสิ ฉันลืมคิดเรื่องนั้นไปเลย " แก้วเกาหัวแก้เขิน

  " (ยัยนี่ จะรอดหรือป่าวนะ) " โทโมะมองหน้าของแก้ว ด้วยท่าทางเบื่อโลกอย่างสุดๆ

                                                   ห้องอาหาร k-chaos

  " พักนี้ ยัยหัวแดงกับไอ้โทโมะ ชอบหายหัวไปด้วยกันบ่อยจังเลยวะ น่าสงสัยจริงๆ " เคนตะบ่นขึ้นอย่างสงสัย

  " ก็คงไปเ็ดทกันล่ะมั้ง " เขื่อนเดาเหตุการณ์ของทั้งคู่

  " ไอ้หัวแดงนั่นก็ด้วย พักนี้ เอาแต่หมกตัวอยู่แต่ในห้อง " เฟย์บอกกับทุกคน

  " คงจะเครียดเรื่องงานล่ะมั้ง " เขื่อนเดาเหตุการณ์อีกครั้ง

  " นี่ไอ้เขียด ไม่รู้อะไรก็อย่ามั่วดีกว่า " เฟย์บ่นใส่อย่างโมโห

  " ฉันไม่ได้ชื่อเขียดซะหน่อย ว่าแต่ ไอ้ป๊อปปี้กับฟางล่ะ หมู่นี้ ไม่ค่อยเห็นพวกนั้นเลยนะ " เขื่อนพูดขึ้น

  " หอเรา นับวันยิ่งจะเงียบลงทุกที ไม่เหมือนเมื่อก่อนเลยวะ " เคนตะเริ่มเห็นถึงปัญหา

  " ตั้งแต่แฝดพวกนั้นมา ก็มีแต่เรื่อง ฉันล่ะไม่เข้าใจจริงๆ " เขื่อนแจ้งสาเหตุให้ทั้งสองคนทราบ

  " นั่นสินะ " เฟย์ก็เห็นด้วย

  " ใช่ไหมล่ะ ฉันว่า พวกเราต้องหาทางทำอะไรสักอย่างแล้วล่ะ " ดูเหมือนว่า เขื่อนเริ่มจะมีแผนการดีๆเข้ามาหัว

        แผนการของเขื่อนนั้น จะมีวิธีการอย่างไร แล้วปัญหาเรื่องคาใจของคนในหอ จะคลี่คลายอย่างไร

ติดตามได้ในตอนต่อไปจ้า