K - chaos หอพักอลเวง (ฉบับ New remix)
เขียนโดย 
because_for_love
วันที่ 2 เมษายน พ.ศ. 2556 เวลา 11.54 น.
แก้ไขเมื่อ 3 เมษายน พ.ศ. 2556 22.13 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
17) ปฏิบัติการของแก้วกับโทโมะ (แผนการขั้นแรก)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
แผนขั้นที่หนึ่ง ห้อง 204 in k-chaos
ชายหนุ่มหนึ่งคนกับอีกหนึ่งหญิงสาว กำลังอยู่ที่ตู้ส่งของขนาดย่อมที่พี่ชายของแก้วประดิษฐ์ให้ ภายนอกอาจจะเป็นแค่ตู้ส่งของธรรมดา แต่จริงๆแล้ว มันคือลิพท์ที่มีประสิทธิภาพที่สุด เพราะถ้าต่อสลิงและวงจรการทำงานของมันแล้ว เรียกได้ว่า มันคือสิ่งมหัศจรรย์ที่ดีที่สุดในตอนนี้
" ดูนั่นสิ ท่าทางเขาเปลี่ยนไป ดันไปบ้าหนังสือเหมือนกับนายซะแล้ว " แก้วชี้ไปข้างในห้องของพี่ชาย
" ฉันไม่ได้บ้าหนังสือสักหน่อย " โทโมะบ่นใส่อย่างหงุดหงิด
" รู้แล้วล่ะน่า " แก้วหยิบขนมขึ้นมากิน อย่างไม่สนใจ
" จริงด้วยสิ ดูหมอนั่นจะแปลกไปล่ะนะ สีหน้าของเขาดูไร้อารมณ์อย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน กำลังคิดอะไรอยู่นะ " ทันทีที่เห็นท่าทีที่แปลกไป โทโมะนึกได้ทันทีว่า เขาจะต้องมีอะไรบางอย่างซุกซ่อนอยู่ในหัวใจแน่ๆ
" นั่นสิ ปกติจะยิ้มและร่าเริงอยู่ตลอดเลยนี่นา " แก้วก็สงสัยเหมือนกัน
" นี่เธอไม่รู้เรื่องของหมอนั่นเลยเหรอ ? " เมื่อได้ยินคำพูดของแก้ว โทโมะก็เอ่ยถามเธออย่างแปลกใจ
" ที่จริง ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันหรอกนะ ก็เพิ่งเจอกันเมื่อ 5 ปีนี่เอง อาจจะเป็นเพราะ พ่อแม่ของฉันแยกกันอยู่ ฉันกับพี่ก็เลยต้องแยกห่างกันล่ะมั้ง " แก้วบอกถึงอดีตของตนเองให้โทโมะได้รับรู้
" ฉันไม่ไำด้หมายถึงเรื่องนั้น ที่ฉันออยากจะบอกก็คือ สิ่งที่เธอเห็นน่ะ ไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงของหมอนั่นหรอก " โทโมะบอกกับแก้วอย่างมีความหมายในใจ
" ฉันไม่เข้าใจที่นายพูดหรอกนะ ช่วยอธิบายให้มันชัดเจนกว่านี้ไม่ได้หรือไง ? " แก้วเริ่มจะทนกับคำพูดที่เข้าใจยากของโทโมะไม่ไหว
" ถึงแม้หมอนั่นจะดูร่าเริงเพียงใด แต่้ข้างในน่ะ มันต่างกับที่แสดงออกมานะรู้ไหม " โทโมะบอกกับแก้ว เหมือนจะรู้ว่า พี่ชายของเธอรู้สึกเช่นไร
" นายรู้สาเหตุที่ทำให้พี่เป็นแบบนี้เหรอ ? " แก้วเอ่ยถามเขา
" บอกแล้วไง ว่าต้องสังเกตุให้มากกว่านี้ ว่าแต่ .. เธอจะเอาข้าวของมาทำไมเยอะแยะเนี่ย คิดว่าเข้าค่ายหรือไงห่ะ " โทโมะบ่นใส่แก้วอย่างหงุดหงิด เมื่อเห็นข้าวของที่เธอขนมา
" นี่นายไม่รู้เหรอ นี่มันอุปกรณ์สำคัญสำหรับการสืบสวนเลยนะ " แก้วบอกกับโทโมะ พร้อมกับชี้ไปที่ของสำคัญของเธอ
" หมอนผ้าห่ม ทีวีกับตู้เย็นเนี่ยนะ มันสำคัญกับการสืบตรงไหนมิทราบ ? " โทโมะเอ่ยถามอย่างสงสัย
" ก็การสืบของเรา ต้องใช้เวลาอีกหลายวัน เพราะงั้น ฉันก็เลยคิดว่าต้องเอาของกินมาเยอะๆยังไงล่ะ " แก้วบอกถึงสรรพคุณสิ่งของที่เธอเอามา
" ไม่เห็นจะต้องขนตู้เย็นมาเลยนี่นา ว่าแต่ เอาตู้เย็นมาแล้วไม่มีปั้กเสียบ อาหารข้างในไม่บูดหมดเหรอห่ะ ? " โทโมะที่สังเกตุเห็นตู้เย็นที่ไม่มีปั้กไฟ ก็เริ่มเยาะัเย้ยแก้วทันที
" นายน่ะ ประมาทพี่ฉันไปหน่อยแล้ว นี่คือตู้เย็นพลังนาโนยังไงล่ะ ตัวเร่งนี้จะผลิตกระแสไฟฟ้าตั้งแต่ 8,000 - 12,000 โวต์ต่อนาที ซึ่งกว่ากระแสไฟฟ้าจะหมด ก็ใช้เวลาตั้ง 2 ปีเชียวนะ " แก้วอธิบายถึงตู้เย็นที่พี่ชายฝาแฝดสร้างให้
" เอาเถอะ ฉันจะไม่ยุ่งกับเธอล่ะ ขอตัวไปนอนก่อนก็แล้วกัน " โทโมะบ่นออกมาอย่างเซงๆ ก่อนที่จะปีนลงลิพท์นั่นอย่างช้าๆ
" เฮ้ ! เดี๋ยวก่อนสิ ก็ไหนนายบอกว่า จะเฝ้าดูพี่กับฉันทั้งคืนไม่ใช่เหรอ ? " แก้วทวงสัญญาจากโทโมะทันที
" ก็ฉันเบื่อเรื่องไร้สาระของเธอไงล่ะ " โทโมะพูดขึ้นอย่างหงุดหงิด
" นั่นใครน่ะ ! " ทันใดนั้น จองเบก็รู้สึกได้ว่า มีใครแอบมองเขาอยู่ จากนั้นเขาจึงเดินไปที่หน้าต่าง ต้นเหตุของเสียงนั่น
" ซวยแล้วไหมล่ะ ยัยหัวแดง ! " สีหน้าที่ดูเป็นกังวลของเขา มองไปแก้วอย่างไม่พอใจ
" ก็นายนั่นแหละ ที่พูดเสียงดังน่ะ " แก้วโยนความผิดไปที่โทโมะ
" ชั่งเถอะ เธอก็เงียบๆก็แล้วกัน " โทโมะกอดแก้วไว้แน่น เพราะกลัวเธอจะส่งเสียงดัง
" นี่นาย จะกอดฉันทำไมเนี่ย ฉัน-หายใจ-ไม่ออก !! " แก้วพยายามดิ้นสุดฤทธิ์ แต่เพราะความกลัวที่แผนการจะพัง เธอจึงพยายามทำตัวให้นิ่งที่สุด
" นี่มันลิพท์ของเรานี่ มาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกันนะ เราคงจะคิดไปเองล่ะมั้ง " เมื่อมองดูแล้วว่าไม่มีอะไรผิดสังเกตุ จองเบจึงกลับไปที่เตียงของตน
" เฮ้อ ~ โล่งอกไปที " โทโมะบ่นขึ้นอย่างโล่งใจ
" นี่นาย ปล่อยฉันได้แล้วนะ " แก้วรีบบอกให้โทโมะปล่อยแขนที่กอดเธออยู่ทันที เพราะเขาเริ่มจะถึงตัวของเธอมากเกินไป
" ขอโทษ " โทโมะพูดขึ้นอย่างไม่สนใจ
" ถ้าขอโทษแล้วมันหาย จะมีตำรวจไว้ทำไมห่ะ " แก้วพูดขึ้นอย่างหงุดหงิด เพราะเธอถูกเขาลวนลามจนเกินขอบเขต
" ชิ ! ทำอะไรก็เรื่องของเธอก็แล้วกัน " โทโมะบ่นขึ้นอย่างไม่พอใจ ก่อนเอนตัวลงนอนในลิพท์นั่น
" (ไหนบอกว่า เป็นของไม่มีประโยชน์ไง เล่นเอาหมอนของฉันไปนอนเลยนะ) " แก้วบ่นอย่างเซงๆ
แผนขั้นที่สองของแก้วกับโทโมะจะเป็นอย่างไรนั้น ติดตามได้ในตอนต่อไปจ้า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
