รักสามเรา BKB

ณ บ้านโบว์
โทโมะ/โบว์ มาดูสิใครมา
โบว์/ใครค่ะพี่โมะ
โทโมะ/ก็ลองลงมาดูเองสิโบว์
โบว์/แม่!!
โบว์พูดพร้อมกับเข้ามาสวมกอดผู้เป็นแม่
โบว์/แม่มาเพมื่อไรค่ะทำไมบอกโบว์กับพี่โมะจะได้ไปรับ
แม่/ไม่ต้องหรอก ลำบากโบว์กับโมะเปล่าๆ
โทโมะ/แม่ครับ งั้นผมกับโบว?จะโชว์ฝีมือการทำอาหารให้แม่ทานเองครับ
โบว์/ใช่ค่ะ
แม่/จ้า 
จากนั้นโบว์กับพี่โมะและคุณแม่ก็ทานอาหารกันอย่างมีความสุข
 
วันรุ่งขึ้น ณ โรงเรียน
โบว์นั้นกำลังเดินอยู่ แต่จู่ๆก็ต้องสะดุดขาตัวเองล้ม
โบว์/โอ้ยยยยยยย ฉันเป็นบ้าอะไรเนี่ย ขนาดขาตัวเองยังสะดุดล้มเลย
โบว์จะลุกขึ้นก็ต้องล้มเหมือนเดิมเพราะเจ็บขา
เควิน/เป็นอะไรของเธอ
โบว์/ก็เห็นอยู่ว่าล้ม แล้วสนใจฉันด้วยเหรอ
เควินไม่พูดแต่กลับไปพยุงโบว์ให้ลุกขึ้นมา โบว์ทำท่าจะล้มแต่เควินโอบโบวืเอาไว้ทัน และขณะนั้นเองแบมเดินผ่านมาพอดี
แบม/ทำอะไรกันน่ะ
จากนั้นแบมก็วิ่งออกไป ทำให้เควินตกใจ และปล่อยโบว์ ทำให้โบว์ตั้งกลักไม่ทั้ง จึงทำให้ล้มไปอีก
โบว์/โอ้ยยย!! นี่นายจะปล่อยทำไมไม่บอกฉันก่อนล่ะ
เควินไม่พูดแต่วิ่งออกไปตามแบม
ณ บ้านโบว์
จู่ๆๆ โทรศัทพ์ก็ดังขึ้น แม่ของโบว์ก็รีบวิ่งมาเพื่อรับโทรศัทพ์
แม่/ฮัลดหล สวัสดีค่ะ
แบม/ฮัลโหล
แม่/ใครค่ะ
แบม/โบว์ อยู่หรือเปล่า
แม่/โบว์ยังไม่กลับบ้านจ๊ะ
แบม/แล้วนี่ใครพูด
แม่/แม่ของโบว์จ๊ะ
แบม/งั้นก็ดีเลย ฝากบอกนังโบว์มันด้วยน่ะว่า อย่ามายุ่งกับแฟนชาวบ้านเขาอีก เป็นแม่ก็หัดสั่งสอนลูกตัวเองซะบ้างน่ะ.......ตู๊ดดดดดดดดดด!!
แม่ของโบว์ตกใจมาก เลยหายใจไม่ค่อยเป็นจังหวะ แล้วจู่ๆๆแม่ของโบว์ก็ล้มลงมา
โทโมะ/แม่ แม่ แม่ครับ แม่เป็นอะไรครับ
 
ณ โรงพยาบาล
โบว์/พี่โมะค่ะ แม่เป็นอะไรไป
โทโมะ/พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันโบว์ แต่พี่เห็นแม่เดินเข้าไปรับโทรศัพท์และจากนั้นแม่ก็ล้มลงเลย
โบว์/โถ่ แม่ค่ะ
อีกสักพักใหญ่คุณหมอก็เดินออกมา
คุณหมอ/ญาติของคนไข้หรือเปล่าครับ
โทโมะ/ใช่ครับ
คุณหมอ/งั้น หมอขอเชิญมาทางนี้หน่อยครับ
โทโมะ/ครับ
โบว์/พี่โมะ งั้นเดี๋ยวโบว์กลับบ้านก่อนน่ะจะไปดูว่าใครโทรมา
โทโมะ/อืมมม
 
ณ บ้านของโบว์
โบว์รีบวิ่งเข้ามาในบ้านแล้วเดินไปหาโทรศัพท์ ดบว์กดหาเบอร์นั้น แล้วก็รู้ว่าใครโทรมา
โบว์/แบม???