รักสามเรา BKB

ณ บ้านโบว์

โทโมะ/โบว์ มาดูสิใครมา

โบว์/ใครค่ะพี่โมะ

โทโมะ/ก็ลองลงมาดูเองสิโบว์

โบว์/แม่!!

โบว์พูดพร้อมกับเข้ามาสวมกอดผู้เป็นแม่

โบว์/แม่มาเพมื่อไรค่ะทำไมบอกโบว์กับพี่โมะจะได้ไปรับ

แม่/ไม่ต้องหรอก ลำบากโบว์กับโมะเปล่าๆ

โทโมะ/แม่ครับ งั้นผมกับโบว?จะโชว์ฝีมือการทำอาหารให้แม่ทานเองครับ

โบว์/ใช่ค่ะ

แม่/จ้า 

จากนั้นโบว์กับพี่โมะและคุณแม่ก็ทานอาหารกันอย่างมีความสุข

วันรุ่งขึ้น ณ โรงเรียน

โบว์นั้นกำลังเดินอยู่ แต่จู่ๆก็ต้องสะดุดขาตัวเองล้ม

โบว์/โอ้ยยยยยยย ฉันเป็นบ้าอะไรเนี่ย ขนาดขาตัวเองยังสะดุดล้มเลย

โบว์จะลุกขึ้นก็ต้องล้มเหมือนเดิมเพราะเจ็บขา

เควิน/เป็นอะไรของเธอ

โบว์/ก็เห็นอยู่ว่าล้ม แล้วสนใจฉันด้วยเหรอ

เควินไม่พูดแต่กลับไปพยุงโบว์ให้ลุกขึ้นมา โบว์ทำท่าจะล้มแต่เควินโอบโบวืเอาไว้ทัน และขณะนั้นเองแบมเดินผ่านมาพอดี

แบม/ทำอะไรกันน่ะ

จากนั้นแบมก็วิ่งออกไป ทำให้เควินตกใจ และปล่อยโบว์ ทำให้โบว์ตั้งกลักไม่ทั้ง จึงทำให้ล้มไปอีก

โบว์/โอ้ยยย!! นี่นายจะปล่อยทำไมไม่บอกฉันก่อนล่ะ

เควินไม่พูดแต่วิ่งออกไปตามแบม

ณ บ้านโบว์

จู่ๆๆ โทรศัทพ์ก็ดังขึ้น แม่ของโบว์ก็รีบวิ่งมาเพื่อรับโทรศัทพ์

แม่/ฮัลดหล สวัสดีค่ะ

แบม/ฮัลโหล

แม่/ใครค่ะ

แบม/โบว์ อยู่หรือเปล่า

แม่/โบว์ยังไม่กลับบ้านจ๊ะ

แบม/แล้วนี่ใครพูด

แม่/แม่ของโบว์จ๊ะ

แบม/งั้นก็ดีเลย ฝากบอกนังโบว์มันด้วยน่ะว่า อย่ามายุ่งกับแฟนชาวบ้านเขาอีก เป็นแม่ก็หัดสั่งสอนลูกตัวเองซะบ้างน่ะ.......ตู๊ดดดดดดดดดด!!

แม่ของโบว์ตกใจมาก เลยหายใจไม่ค่อยเป็นจังหวะ แล้วจู่ๆๆแม่ของโบว์ก็ล้มลงมา

โทโมะ/แม่ แม่ แม่ครับ แม่เป็นอะไรครับ

ณ โรงพยาบาล

โบว์/พี่โมะค่ะ แม่เป็นอะไรไป

โทโมะ/พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันโบว์ แต่พี่เห็นแม่เดินเข้าไปรับโทรศัพท์และจากนั้นแม่ก็ล้มลงเลย

โบว์/โถ่ แม่ค่ะ

อีกสักพักใหญ่คุณหมอก็เดินออกมา

คุณหมอ/ญาติของคนไข้หรือเปล่าครับ

โทโมะ/ใช่ครับ

คุณหมอ/งั้น หมอขอเชิญมาทางนี้หน่อยครับ

โทโมะ/ครับ

โบว์/พี่โมะ งั้นเดี๋ยวโบว์กลับบ้านก่อนน่ะจะไปดูว่าใครโทรมา

โทโมะ/อืมมม

ณ บ้านของโบว์

โบว์รีบวิ่งเข้ามาในบ้านแล้วเดินไปหาโทรศัพท์ ดบว์กดหาเบอร์นั้น แล้วก็รู้ว่าใครโทรมา

โบว์/แบม???