Friends มิตรภาพร้าย ผูกหัวใจให้มีปม

        อืม...ปวดหัวจัง ทำไมหนักหัวแบบนี้นะ ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นแต่พอจะลุกก็มีไรไม่รู้พาดทับตัวฉันไว้ มันคือ...แขนคน! ฉันหันไปมองเจ้าของแขน โทโมะ! ฉันก้มลงดูตัวที่ตอนนี้ใส่ชุดนอน เท่าที่จำได้เมื่อคืนฉันใส่ชุดนักศึกษานี่นา แต่ทำไมตอนนี้ฉันใส่ชุดนอน หรือว่า...
        น้ำตาของฉันไหลรินลงมา ฉันสะอื้นอย่างหนัก ความบริสุทธิ์ของฉัน เค้าทำอย่างงี้กำฉันได้ยังไงกัน! เค้าเองก็มีแฟนอยู่แล้ว แล้วแฟนของเค้าก็คือเพื่อนรักของฉันของเรา! นี่เค้ากำลังหยิบยื่นตราบาปให้กับฉัน ให้ฉันกลายเป็นคนที่แย่งแฟนเพื่อนตัวเอง! ฉันรีบผลักแขนของเค้าออกไป น่ารังเกียจ...น่ารังเกียจที่สุด!!!
        "อ้าวฟาง ตื่นแล้วเหรอ แล้วนี่ร้องไห้ทำไม!" คนตัวสูงตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงียแล้วรีบมาจับตัวฉันด้วยความตกใจ
        "ไม่ต้องมาถูกตัวฉัน นายทำอย่างนี้กับฉันได้ไง นายมีแฟนอยู่แล้วนะ นายไม่สงสารฉันบ้างเลยรึไง นายมันไม่ใช่คน! ฉันเกลียด...เกลียดนายที่สุด!" ฉันพูกแล้วหยิบหมอนบนเตียงมาตีเค้าไม่ยั้งมือฉันจะตีเค้าให้ตายไปเลย ให้มันสาสมกับสิ่งที่เค้าทำกับฉัน!
        "โอ๊ย! เอาหมอนมาตีโมะทำไมเนี่ย โอ๊ยๆ"
        "ฉันจะฆ่านาย เอาความบริสุทธิ์ของฉันคืนมา คนเลว! ฮือๆๆ"
        "ให้โมะอธิบายก่อนนะฟาง"
        "ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น! ฟางจะคิดซะว่าทำทาน!!!" ฉันพูดแล้วรีบวิ่งไปที่ประตู ไปให้ไกลจากที่นี่! แต่พอเปิดประตูออกไปกลับเห็นป้าเพ็ญยืนอยู่หน้าห้องกำลังจะเปิดประตูเข้ามา จู่ๆหัวก็ปวดจี๊ดขึ้นมา ฉันเกือบล้มไปหากไม่มีคนร่างสูงประคองจากด้านหลัง แต่ฉันก็ไม่มีแรงพอที่จะผลักเค้าออกเพราะหัวที่ปวดอยู่
        "อ้าวคุณฟาง จะไปไหนค่ะ ป้าเอาข้าวต้มกับยามาให้ แล้วนี่คุณโมะจะไปไหนกันค่ะ ไหนจะอยู่เป็นเพื่อนคุณฟาง"
        "ข้าวกับยา? อยู่เป็นเพื่อน?"
        "ก็คุณฟางไม่สบาย คุณโมะเลยมาอยู่เป็นเพื่อน่ะค่ะ"
        "แล้วเสื้อผ้านี่..."
        "ป้าเห็นตัวร้อนเลยเช็ดตัวแล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้าให้น่ะค่ะ ทำไมเหรอค่ะ?"
        "เปล่าค่ะ" ฉันหันไปมองคนร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างหลัง นี่ฉันเข้าใจผิดเหรอเนี่ย อายชะมัด!
        "งั้นนี่ก็ข้าวต้มกับยานะค่ะ ป้าลงไปทำงานต่อก่อนนะค่ะ" โมะใช้มือไปรับถาดข้าวต้มจากป้าเพ็ญ ฉันเลยเดินกลับเข้าไปในห้องแล้วนั่งลงที่โซฟา โมะเดินตามเข้ามาแล้ววางข้าวต้มไว้ที่โต๊ะแล้วนั่งลงที่โซฟา
        "ฉันไม่ได้ทำอะไรเธอสักหน่อยยัยเป็ด"
        "ก็ใครจะไปรู้ล่ะ แล้วอีกอย่างนายมานอนบนเตียงฉันทำไม!"
        "ก็คนมันง่วงเลยนอน ไม่คิดว่าเธอจะคิดลึกขนาดนั้นนี่นา"
        "ฉันเปล่าคิดลึกนะ -*//-"
        "เหรอ แล้วตื่นมาก็ฟาดเอาฟาดเอา"
        "ก็คนไม่รู้นี่ จะพูดให้ได้อะไรล่ะ"
        "ก็น่าจะถามกันก่อนอ่ะ"
        "ก็คนมัน...โอ๊ย! ปวดหัว" ฉันเอามือกุมหัว เพราะจู่ๆมันก็ปวดจี๊ดขึ้นมา เพราะคิดคำด่าอีตานั่น
        "ป่วยแล้วยังทำซ่าส์อีกนะ ยัยเป็ดฟู" โมะพูดแล้วเอามือมาลูบหัวฉันแล้วเอี้ยวตัวไปหยิบถ้วยข้าวต้ม ฉันไม่ใช่หมานะ! -*-
 
 เม้น+โหวต เป็นกำลังด้วยนะจ้ะ