Friends มิตรภาพร้าย ผูกหัวใจให้มีปม

        ตอนพิเศษ Tomo Part

        หลังจากที่ฟางวิ่งกลับไป ผมไม่ได้วิ่งตามไปแต่กลับนั่งมองแสงเทียนที่อยู่ในมือของตัวเอง ผมกำลังทำร้ายเธอ กำลังทำให้เธอรู้สึกผิดกับพิม หึ!

        ผมดับเทียนพร้อมกับเดินขึ้นห้องไป ในสมองมีแต่เรื่องของ'เรา' ภาพของคนตัวเล็กตาโตที่กำลังมองผม ยิ้มให้ผมอย่างน่ารักโผล่เข้ามาในหัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ทุกครั้งก็มีเสียงว่า 'ฟางไม่ได้รักโมะ!' เข้ามาแทรกทุกครั้ง เธอรักหรือไม่รักกันแน่ ทำไมป๊อปถึงบอกว่าฟางรักผม ความจริงคืออะไรกันแน่? โอ๊ย! สับสน นอนดีกว่า

        06.00 น.

        โอ๊ย! นอนไม่หลับ! หกโมงเช้าแล้วด้วย อาบน้ำดีกว่าวันนี้ฟางมีเรียนเก้าโมงพร้อมผมซะด้วย ไปส่งยัยตัวเล็กด้วยดีกว่า ผมลุกขึ้นไปอาบน้ำ (อย่าแอบดูกันล่ะ ไรเตอร์หวง!!! :ไรเตอร์) (ไรเตอร์ด้วย ออกไปยัยหื่น!!! :โมะ) (T^T :ไรเตอร์) 

        08.30 น.

        แปดโมงครึ่ง! เยี่ยม! ฟางยังไม่ออกมาจากบ้านอีกที่งที่เธอมีเรียนเก้าโมง ยัยนี่จะโดดเรียนเหรอ ไปดูหน่อยดีกว่า

        "ป้าเพ็ญครับ ฟางไปเรียนยังครับ" ผมถามป้าเพ็ญ แม่บ้านที่มาทำความสะอาดบ้านของฟาง มาเช้า-เย็นกลับ

        "ยังไม่เห็นเลยค่ะ คุณโทโมะมีไรรึเปล่าค่ะ"

        "ไม่มีไรครับ แต่ไม่เห็นเธอไปเรียนเลยมาดูน่ะครับ งั้นผมขึ้นไปดูฟางก่อนนะ ป้าเพ็ญมีไรไปทำก็ไปทำเถอะครับ" ผมบอกป้าเพ็ญพลางเดินขึ้นห้องนอนของฟางไป ปกติฟางไม่ใช่คนตื่นสายนี่นา

        ก๊อกๆๆ "ฟางๆๆ เปอดประตูหน่อยฟาง" ผมเคาะประตูห้องฟางและเรียกเธอ แต่ก็เงียบ ยัยตัวเล็กเป็นไรรึเปล่านะ ประตูก็ไม่ได้ล็อก... เข้าไปดูหน่อยดีกว่า

        "ฟาง! เป็นไรรึเปล่า" ผมพูดพลางมองไปที่เตียง เห็นร่างเล็กบางอยู่ใต้ผ้าห่มหน้าตาซีดเซียว ผมเอามือไปแตะที่หน้าผากและซอกคอขาวเนียนเบาๆ

        "ตัวร้อนจี๋เลย ไม่สบายแน่ๆ ป้าเพ็ญ! ป้าเพ็ญครับ โทรตามอาหมอด่วน ฟางไม่สบาย!"

        "ได้ค่ะๆๆ" ป้าเพ็ญรับคำแล้ววิ่งลงไปโทรตามอาหมอข้างล่าง

        ฟางใส่ชุดนักศึกษา...ชุดเดิมกับเมื่อวานนี่นา! แสดงว่ายัยตัวเล็กวิ่งตากฝนมาจนเปียกแล้วยังไม่อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าอีกเนี่ยนะ ยัยบ้าเอ๊ย! จะเป็นปอดบวมไหมเนี่ย

         "หนูฟางไม่เป็นไรหรอกโมะ แค่เป็นไข้ธรรมดาน่ะ เดี๋ยวอาเอายาให้ล่ะกันนะ"

         "ขอบคุณอาหมอมากนะครับ" ผมบอกอาหมอที่ดูแลพวกเราทั้งสี่ครอบครัว และดูแลผมมาตั้งแต่เด็ก อาหมอพยักหน้าให้แล้วเดินออกไปโดยที่ป้าเพ็ญเป็นคนไปส่ง

         ผมมองใบหน้าของคนบนเตียงที่ตอนนี้ไม่รู้สึกตัวและใบหน้าซีดเซียว ที่เธอต้องเป็บแบบนี้เพราะผมรึเปล่านะ....ผมทำร้ายเธออีกแล้ว

         "โมะขอโทษนะฟาง แม่เป็ดอย่าโกรธพ่อหมาเลยนะ" ผมได้แต่พูดบอกคนตัวเล็กที่นอนไม่ได้สติอยู่บนเตียงและกุมมือเธอไว้ ผมควรทำอะไรสักอย่างเพื่อไม่ให้เสียเธอไป...แม้ว่าจะต้องทำร้ายใครก็ตาม!!!

         จบตอนพิเศษ Tomo Part

 เม้น+โหวตเป็นกำลังใจกันด้วยน้า