Friends มิตรภาพร้าย ผูกหัวใจให้มีปม

        อืม...ปวดหัวจัง ทำไมหนักหัวแบบนี้นะ ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นแต่พอจะลุกก็มีไรไม่รู้พาดทับตัวฉันไว้ มันคือ...แขนคน! ฉันหันไปมองเจ้าของแขน โทโมะ! ฉันก้มลงดูตัวที่ตอนนี้ใส่ชุดนอน เท่าที่จำได้เมื่อคืนฉันใส่ชุดนักศึกษานี่นา แต่ทำไมตอนนี้ฉันใส่ชุดนอน หรือว่า...

        น้ำตาของฉันไหลรินลงมา ฉันสะอื้นอย่างหนัก ความบริสุทธิ์ของฉัน เค้าทำอย่างงี้กำฉันได้ยังไงกัน! เค้าเองก็มีแฟนอยู่แล้ว แล้วแฟนของเค้าก็คือเพื่อนรักของฉันของเรา! นี่เค้ากำลังหยิบยื่นตราบาปให้กับฉัน ให้ฉันกลายเป็นคนที่แย่งแฟนเพื่อนตัวเอง! ฉันรีบผลักแขนของเค้าออกไป น่ารังเกียจ...น่ารังเกียจที่สุด!!!

        "อ้าวฟาง ตื่นแล้วเหรอ แล้วนี่ร้องไห้ทำไม!" คนตัวสูงตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงียแล้วรีบมาจับตัวฉันด้วยความตกใจ

        "ไม่ต้องมาถูกตัวฉัน นายทำอย่างนี้กับฉันได้ไง นายมีแฟนอยู่แล้วนะ นายไม่สงสารฉันบ้างเลยรึไง นายมันไม่ใช่คน! ฉันเกลียด...เกลียดนายที่สุด!" ฉันพูกแล้วหยิบหมอนบนเตียงมาตีเค้าไม่ยั้งมือฉันจะตีเค้าให้ตายไปเลย ให้มันสาสมกับสิ่งที่เค้าทำกับฉัน!

        "โอ๊ย! เอาหมอนมาตีโมะทำไมเนี่ย โอ๊ยๆ"

        "ฉันจะฆ่านาย เอาความบริสุทธิ์ของฉันคืนมา คนเลว! ฮือๆๆ"

        "ให้โมะอธิบายก่อนนะฟาง"

        "ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น! ฟางจะคิดซะว่าทำทาน!!!" ฉันพูดแล้วรีบวิ่งไปที่ประตู ไปให้ไกลจากที่นี่! แต่พอเปิดประตูออกไปกลับเห็นป้าเพ็ญยืนอยู่หน้าห้องกำลังจะเปิดประตูเข้ามา จู่ๆหัวก็ปวดจี๊ดขึ้นมา ฉันเกือบล้มไปหากไม่มีคนร่างสูงประคองจากด้านหลัง แต่ฉันก็ไม่มีแรงพอที่จะผลักเค้าออกเพราะหัวที่ปวดอยู่

        "อ้าวคุณฟาง จะไปไหนค่ะ ป้าเอาข้าวต้มกับยามาให้ แล้วนี่คุณโมะจะไปไหนกันค่ะ ไหนจะอยู่เป็นเพื่อนคุณฟาง"

        "ข้าวกับยา? อยู่เป็นเพื่อน?"

        "ก็คุณฟางไม่สบาย คุณโมะเลยมาอยู่เป็นเพื่อน่ะค่ะ"

        "แล้วเสื้อผ้านี่..."

        "ป้าเห็นตัวร้อนเลยเช็ดตัวแล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้าให้น่ะค่ะ ทำไมเหรอค่ะ?"

        "เปล่าค่ะ" ฉันหันไปมองคนร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างหลัง นี่ฉันเข้าใจผิดเหรอเนี่ย อายชะมัด!

        "งั้นนี่ก็ข้าวต้มกับยานะค่ะ ป้าลงไปทำงานต่อก่อนนะค่ะ" โมะใช้มือไปรับถาดข้าวต้มจากป้าเพ็ญ ฉันเลยเดินกลับเข้าไปในห้องแล้วนั่งลงที่โซฟา โมะเดินตามเข้ามาแล้ววางข้าวต้มไว้ที่โต๊ะแล้วนั่งลงที่โซฟา

        "ฉันไม่ได้ทำอะไรเธอสักหน่อยยัยเป็ด"

        "ก็ใครจะไปรู้ล่ะ แล้วอีกอย่างนายมานอนบนเตียงฉันทำไม!"

        "ก็คนมันง่วงเลยนอน ไม่คิดว่าเธอจะคิดลึกขนาดนั้นนี่นา"

        "ฉันเปล่าคิดลึกนะ -*//-"

        "เหรอ แล้วตื่นมาก็ฟาดเอาฟาดเอา"

        "ก็คนไม่รู้นี่ จะพูดให้ได้อะไรล่ะ"

        "ก็น่าจะถามกันก่อนอ่ะ"

        "ก็คนมัน...โอ๊ย! ปวดหัว" ฉันเอามือกุมหัว เพราะจู่ๆมันก็ปวดจี๊ดขึ้นมา เพราะคิดคำด่าอีตานั่น

        "ป่วยแล้วยังทำซ่าส์อีกนะ ยัยเป็ดฟู" โมะพูดแล้วเอามือมาลูบหัวฉันแล้วเอี้ยวตัวไปหยิบถ้วยข้าวต้ม ฉันไม่ใช่หมานะ! -*-

 เม้น+โหวต เป็นกำลังด้วยนะจ้ะ