Back Togeter

--------------------------------------------
ได้ขนมกับน้ำ เจ้าตัวยุ่งยิ้มแก้มปริ นั่งกินขนมตุ้ยๆ ไม่สนใจเพื่อนที่มาด้วย กินไปคุยกับพี่สาวคนใหม่ไป จนเพื่อนๆงง
“ออยนี่แกมาดูเคโอติค หรือแกมาคุยกับพี่กลาสหะ เห็นคุยอยู่ได้ แกไปรบกวนเวลาพี่เค้าทำไม”
“ทำไมหล่ะก็คุยกับพี่กะ พี่กลาสก็เหมือนคุยกับเคโอแหละพี่เค้ารู้ทุกเรื่อง”
“จริงๆเหรอคะ” นั่นไง หางานให้พี่จนได้
“ไม่จริงหรอกคะ น้องออยเค้าล้อเล่นน่ะ ดูนั่นสิเขื่อนโปกมือให้ด้วยนะ” ทำเนียนปลื้มเขื่อนเคโอติค ก็แหงแหละในเมื่อไอ้เพื่อนตัวดีโปกมือขนาดนั้น แล้วก็ได้ผลหันไปกรี๊ดกันลั่นฮอลล์ ขอบคุณมากคะคุณเขื่อน
----------------------------------------------
ใช้เวลาซ้อมอีกร่วมสองชั่วโมง ก่อนที่ทั้งวงจะลงมาลาแฟนคลับ ทุกคนตื่นเต้นดีใจ ที่จะได้ใกล้ชิดดาราคนโปรด แต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมด เมื่อมีอีก 2 ร่างนั่งมองอยู่ห่างๆ
“พี่แก้ว พรุ่งนี้พี่โทโมะซ้อมที่ไหนคะ ที่บริษัทหรือที่นี่”
“ที่นี่คะ ออยจะมาเหรอ”
“พี่แก้วมารึป่าวคะ ออยอยากคุยกับพี่อีกได้ไหม”
“พี่มาคะแต่คงไม่ได้คุยกับออยแน่ๆ”
“ทำไมหล่ะคะ” เจ้าตัวยุ่งถามหน้างอ กลัวพวกพี่รำคาญหนูอ่ะ
“อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ พี่ก็ต้องมาทำงานสิคะ คงไม่ได้นั่งคุยอย่างนี้หรอก แต่มาดูพี่ก็ได้นะ”
“พี่แก้วทำอะไรคะ อย่าบอกนะว่าจะเป็น FFK ออยดีใจตายแน่ๆ”
“เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็รู้คะ แต่พรุ่งนี้พี่ทักหนูไม่ได้”
“แล้วหนูจะเจอพี่ยังไงคะ”
“สังเกตคะ ออยจำแม่นนี่”
“คะออยจะมาหาพี่แก้วนะ” นั่งยิ้มแป้นอีกแล้ว
----------------------------------------------
คุยกันสักพัก สาวสวยก็ต้องขอตัวรับโทรศัพท์ ต้องรีบเลยคะ เจ้าแฟนตัวยุ่งโทรมา แต่โทรมาจากหน้าเวทีเนี๊ยะนะ
“คะ”
“ตัวเล็กอยากกินอะไรครับ เดี๋ยวพี่จองให้”
“ร้านเดิมก็ดีคะ เป็นส่วนตัวดีแต่พี่เบื่อรึยัง อาหารญี่ปุ่นอ่ะ”
“มีตัวเล็กพี่ไม่เบื่อหรอกครับ”
“แล้วพวกนั้นหล่ะคะ ไปกันแล้วเหรอ”
“ยังครับ เฟย์ฟางอยากเจอตัวเล็กนะ แล้วน้องออยยังอยู่รึป่าว”
“อยู่คะ พี่บอกพวกเพื่อนรึยังว่าน้องเค้าไปด้วย”
“บอกบอสแล้วครับ พวกนั้นคงรู้แล้ว ตัวเล็กไปพร้อมพี่นะ คิดถึงแล้วครับ”
“ก็นั่งมองพี่อยู่นี่ไงคะ ยังคิดถึงอีก”
เจ้าตัวยุ่งที่นั่งข้างๆ อยู่ๆก็หน้าแดงคงอายแทนคนที่คุยโทรศัพท์ อะไรจะหวานขนาดนั้นคะ พี่แก้ว พี่โทโมะ หมดคราบโทโมะเคโอติคเลยอ่ะ
“พี่ไปกลับพวกนั้นก่อนก็ได้เดี๋ยวแก้วกับน้องตามไป”
“ไม่เอาอ่ะพี่จะไปพร้อมแก้ว เดี๋ยวพี่บอกให้บอสไปจองห้องก่อน เหมือนเดินเนอะ”
“ก็ได้คะ แต่พี่เมื่อวานรูดบัตรไปเกือบ 8000 แล้วนะ วันนี้พี่จะรูดเท่าไหร่ดีคะ” ถามแฟนหนุ่มเสียงหวาน อยากแกล้งมากกว่า แต่อย่างว่าพี่ก็ไม่เคยขี้เหนียวกับเรื่องพวกนี้อยู่แล้วโดยเฉพาะกับเพื่อนๆ
“อันนั้นมันเป็นหน้าที่เมียครับที่ต้องคุมเรื่องค่าใช้จ่ายในบ้าน กระเป๋าตังค์พี่อยู่กับตัวเล็กคำนวณเองแล้วกันรึว่าจะรูดซื้อของอย่างอื่นก็ได้ เพราะหน้าที่พี่คือหาเงินให้คุณเมียใช้ครับ” บอกเสียงทะเล้น แต่แฝงไปด้วยความหนักแน่นจริงจัง เค้าหมายถึงอย่างที่พูดจริงๆ ตัวเล็กไม่ต้องทำงานพี่ก็เลี้ยงได้ สิ้นเสียงแฟนหนุ่ม เล่นเอาหน้าขาวนวลขึ้นสีทั้งอายทั้งเขิล
เจ้าตัวเล็กที่อยู่ข้างๆ ถึงแม้จะไม่ได้ยิน แต่ก็เดาได้ไม่ยาก ว่าต้องโดนพี่โทโมะอ้อนแน่ๆ ในเมื่อหน้าพี่แก้วแดงขนาดนี้ ออยอยากรู้คะว่าพี่โทโมะพูดว่าไง
“งั้นเดี๋ยว รอแฟนคลับพี่กลับก่อนนะคงอีกไม่นาน เดี๋ยวเจอกันคะ”
“ครับที่รัก พี่รอที่เดิมนะ บายครับ” พูดกับที่รักก่อนจะกดวางสาย หันมาโปกมือบ๊ายบายแฟนคลับ แถมด้วยส่งจูบอีกหนึ่งที ออยรู้นะว่าพี่ส่งให้ใคร
---------------------------------------------
“น้องออย เพื่อนน้องออยจะกลับแล้ว พี่ว่าน้องออยบอกเพื่อนก่อนดีกว่าเดี๋ยวจะสงสัยได้นะคะ”
“งั้นเดี๋ยวออยมานะคะ”
เจ้าตัวแสบวิ้งปู๊ดไปหากลุ่มเพื่อน ไม่รู้หรอกคะว่าคุยอะไร แต่รู้ว่าคงโดนเพื่อนโวยเละแน่ๆ เห็นโดนค้อนขนาดนั้น ก่อนจะโบกมือโบกไม้ลาเพื่อนๆ
“คงโดนเพื่อนๆดุหล่ะสิ ดูทำหน้า”
“เพื่อนไม่ดุออยหรอกคะ แค่งงเฉยๆ ออยตื่นเต้นอ่ะจะได้เจอพวกพี่ๆแล้ว”
“อยากเจอแล้วสิ มาคะเดี๋ยวกว่าจะกินกันเสร็จ มันจะมืดนะ”
ว่าแล้วก็ลุกสะพายกระเป๋าแฟนหนุ่มเดินจูงมือเจ้าตัวแสบ เดินลัดเลาะไปตามทาง ก่อนจะเจอแฟนหนุ่มที่ดักรออยู่
------------------------------------------------
ใช้เวลาเดินลัดเลาะสักพักก็พบหนุ่มหล่อ ใส่แต่เสื้อกล้ามและกางเกงยีนส์ยืนพิงกำแพงรออยู่ หันมาเห็นแฟนสาวรีบปรี่เดินเข้ามาหาพร้อมกับรับกระเป๋าไปสะพาย
“รอนานไหม แล้วไม่ใส่เสื้ออีกตัวเหรอ” เห็นแฟนถือเสื้อเชิ๊ตในมือใส่แต่เสื้อกล้ามก็แปลกใจ
“พี่ร้อนอ่ะ หิวกันรึยัง” ถามพร้อมกับเดินมาโอบกอดเอวแฟนสาว
“พี่น้องออยก็อยู่อายน้องเค้าบ้าง” หยิกเบาๆ ที่เอวหนา
“ออยไม่ว่าหรอกเนอะ” หันมาถามน้องใหม่ตัวยุ่ง ที่เดินตามยิ้มแก้มแถบแตก
“พวกพี่น่ารักอ่ะ ออยถ่ายรูปไว้ได้ปะ” เอาแล้วไงเจ้าตัวยุ่งวิ่งมาดักด้านหน้าก่อน พร้อมคำถามคาใจ
“คงไม่ได้ครับ ถ่ายพี่คนเดียวอ่ะได้ แต่ห้ามถ่ายพี่กับพี่แก้วตอนนี้ครับไว้หลังคอนเสริต์พี่ไม่ว่าครับผม”
“พี่โทโมะหวงเหรอคะ”
“ครับหวง เห้ยไม่ใช่พอดีมีคนขอไว้ครับ ไว้หลังคอนเสริต์แล้วกันนะ”
“อย่าถ่ายเลยคะ นะพี่ขอ พี่ยังไม่อยากมีปัญหาคะ มาเถอะพี่โทโมะคงหิวแล้ว”
ว่าแล้วรีบจูงมือเจ้าตัวยุ่ง ปล่อยให้แฟนหนุ่มโอบเอวตามใจ จะห้ามได้ไงในเมื่อต้องลากเจ้าตัวยุ่งขนาดนี้ ไม่งั้นมีหวังแอบถ่าย แก้วกับพี่แย่แน่คะ แต่ตอนนี้ ต้องรีบแล้ว เดินกับโทโมะขนาดนี้คนไม่มองกันทั้งห้างก็แปลกแล้วคะ
-----------------------------------------------------
ใช้เวลาไม่นานก็ถึงร้านที่หมาย ห้องเดิมที่เดิม แต่ต่างกันตรงที่มีสมาชิกเพิ่มขึ้นอีกหนึ่ง พอเข้าห้องได้ เจ้าตัวยุ่งก็คุยจ้อไม่หยุด 4 หนุ่ม 2 สาวก็น่ารัก เห็นน้องสาวคุยเก่ง เลยแกล้งเลยแหย่ไปเรื่อย โดยเฉพาะเจ้าสิบโทตัวแสบ ทั้งแหย่ทั้งอำ แต่มีหรือเจ้าตัวเล็กจะเสียรู้ สรุปคือแสบพอกันทั้งคู่ กินกันไปหัวเราะไป ใช้เวลาเกือบ 3 ชั่วโมง กว่าจะแยกย้ายกันกลับบ้านก็ปาเข้าไปเกือบ 2 ทุ่ม เป็นห่วงสมาชิกใหม่เหมือนกันจะกลับบ้านยังไง บอกพวกพี่ว่าไม่เป็นไรออยกลับได้ จะไปนอนบ้านเพื่อนเพราะบ้านตัวเองอยู่ไกล แต่ถ้าเป็นอย่างนั้นคนที่บ้านไม่เป็นห่วงแย่เหรอ ไหนๆ ก็เป็นเพื่อนกันแล้ว ก็ยกโขยงไปส่งซะเลย สรุปลงตัวคือ 4 หนุ่ม 2 สาว กับรถ 3 คัน ต้องขับรถตามกันไปเพื่อไปส่งเด็กน้อยให้ถึงมือผู้ปกครอง แต่ไม่ต้องกลัวว่าใครจะแตกตื่น เพราะส่งจริงๆ แต่คงลงไปให้ใครเห็นไม่ได้ เจ้าเด็กแสบอย่าโกรธกันนะ เหลือเจ้าผีดิบกับแฟนสาวไว้ แน่หล่ะหน้าที่จ่ายเงินคือหน้าที่มันครับผม
--------------------------------------------------------
แค่นี้หนูก็มีความสุขแล้ว ไม่ต้องมีรูปภาพที่ระลึกหรือคลิปวีดีโอ แต่สิ่งที่ประทับใจวันนี้ออยไม่มีวันลืมแน่ๆ ได้รู้ได้เห็นว่าพวกพี่รักกันแค่ไหน ได้เห็นพี่โทโมะยิ้มหลังจากที่ไม่ได้เห็นมาเกือบปี ได้เจอพี่แก้วสาวคนที่พี่โทโมะรอมานานกลับมาเพื่อเป็นคู่กันเหมือนที่พวกหนูต้องการ แต่ต่างกันที่มันไม่ใช่ข่าวลืออีกต่อไปเพราะที่เห็นคือเรื่องจริงภาพพี่โทโมะอ้อนพี่แก้วยังติดตาไม่หาย ถ้าพวกเพื่อนๆมาเห็นต้องปลื้ม กรี๊ดโลกแตกแน่ๆ ได้เห็นพี่ป๊อปอ้อนพี่ฟาง ได้เห็นพี่เฟย์เอาใจพี่เขื่อน แล้วยังมีพี่เคนตะกับพี่จงเบที่ชอบอิจฉา ชอบแกล้งคนมีคู่ แค่นี้ก็พอแล้ว ขอบคุณพวกพี่ๆทุกคน วันนี้มีความสุขที่สุด แล้วใครจะรู้รึป่าวว่าซุปเปอร์สตารค์ 6 คน กับรถ 3 คัน ขับตามกันเพื่อมาส่งออยที่บ้านคะ .......... โอยอยากกรี๊ดดดดดดดดดดด ต่อให้พี่เค้าไม่ลง แต่สำหรับแฟนคลับเห็นรถคงเดาได้ไม่ยากใช่ไหมคะ
----------------------------------------------------------
สุดท้ายเหลือผมกับตัวเล็กครับ แต่อย่างน้อยก็สบายใจที่น้องเค้าถึงบ้านอย่างปลอดภัยในเมื่อเพื่อนผมแห่ไปส่งกันขนาดนั้น หน้าที่สุดท้ายของวันนี้คือคิดค่าเสียหายครับ ดูจากสภาพห้อง และจำนวนจานอาหารที่วางอยู่บนโต๊ะ คงหนักกว่าเมื่อวาน
“พี่กลับบ้านกันเถอะ” แมวน้อยของผมงองแงอยากกลับบ้านครับ
“งั้นเราไปคิดเงินกัน”
“เดี๋ยวคะ” ถอดหมวกที่ตัวเองสวมออก ปล่อยให้ผมยาวสยายแผ่เต็มแผ่นหลังก่อนจะสวมให้แฟนหนุ่ม
พี่นะพี่เสื้อก็ไม่ใส่ จะโชว์หุ่นไปไหน
“กลัวคนจำพี่ได้ รึว่าหึงครับ”
“ทั้งสองอย่าง” ตอบเสียงเรียบก่อนจะเดินนำออกไป  คงจะหึงพี่จริงๆสินะ
“เดี๋ยวครับ ถ้าไม่อยากหึงก็เดินอย่างนี้” คว้าเอวบางมากอดแน่น ก่อนจะเดินออกไปพร้อมกันเพื่อคิดค่าเสียหายที่เกิดขึ้น
แต่วันนี้ต่างจากเมื่อวานตรงที่ แทนที่จะเป็นชายหนุ่มที่ได้รับความสนใจแต่กลับกัน เพราะคนทั้งร้านมองคนสวยที่ยืนข้างๆ เป็นตาเดียว แต่ไม่ได้หมายความว่าพวกเค้าจำได้ แต่นั่นมันอาจเป็นเพราะหน้าตาสวยหวาน ผิดขาวนวล หุ่นรูปร่างบางแต่ไม่ผอม ทำให้ดึงดูดสายตาได้ไม่น้อย รวมไปถึงพนักงานหนุ่มที่ยืนมองนิ่ง จนร่างสูงที่ยืนข้างๆ ชักทนไม่ไหว
“ขอโทษครับ ไม่ทราบว่าจะคิดเงินหรือจะมองเมียผม” คำพูดแรงๆเปล่งออกไป ส่งผลกับสาวที่ยืนเคียงข้างหน้าขึ้นสีอัตโนมัติ อยากตีปากคนพูดเหมือนกันแต่ติดที่คนเยอะ จะทำอะไรมากก็ไม่ได้ ได้แต่ก้มหน้าแดง หลบสายตาพนักงานที่มองมา
“เอ่อขอโทษครับ ...... กรุณารอสักครู่ครับ” พนักงานหนุ่มรีบขอโทษขอโพย แต่ก็ไม่วายแอบมองหน้าหวานๆ เป็นระยะ ไอ้นี่ผัวเค้ายืนค้ำหัวยังจะมอง เรียกผู้จัดการร้านซะดีมั้ง
“น้องเท่าไหร่ พี่รีบ” ตะคอกเสียงดัง ยืนใจเย็นอยู่นานแล้วมองอยู่ได้ ถ้าไม่ติดว่ามันจะเป็นเรื่องใหญ่ แกได้ลงไปกองกับพื้นไปแล้ว
“ทั้งหมด 9300 บาทครับ” รีบบอกก่อนจะก้มหน้า ไม่กล้าแม้แต่จะสบตาคนตะคอกถาม
ดูจากอาการก็รู้อารมณ์แบบนี้ ก็หวงสาวที่ยืนเคียงข้างนั่นแหละ
“นี่บัตร เร็วๆด้วยนะ ลูกพี่รออยู่” ยื่นบัตรให้มองหน้านิ่ง แค่หน้าเฉยๆ ก็น่ากลัวอยู่แล้ว แต่นี้หน้านิ่งๆ คิ้วผูกเป็นปมอย่างนี้ ใครจะกล้าเสี่ยงก็ลองดู
“พี่อ่ะ อย่าดุน้องเค้าสิ น้องเค้ากลัวลนลานไปหมดแล้ว” เสียงหวานดุแฟนหนุ่ม ดูหน้าพนักงานก็รู้คงตกใจมากแน่ๆ แต่พี่ก็เล่นแรงเลยนะ แก้วไปมีลูกกับพี่ตอนไหน ถ้าคุมะอ่ะใช่
“ก็จริงนี่ครับ” ตอบคนสวยเสียงหวาน น้ำเสียงผิดกับที่คุยกับพนักงานลิบลับแต่สายตายังคงจับจ้องคนที่กำลังทำรายการด้านหน้า .... อย่าให้เห็นว่าแกมองเมียฉันอีกนะ แล้วที่นั่งอยู่จะมองอะไรเมียชาวบ้านนักหนา ไม่เคยเห็นคนรึไงมองอยู่ได้
----------------------------------------
กว่าจะคิดเงินแล้วลากคุณชายจอมยุ่งออกมาจากร้านได้ เหนื่อยเอาการ  แต่อารมณ์ฉุนเฉียวใช่ว่าจะหาย รู้ว่าโกรธก็เลยไม่อยากทำอะไรให้อารมณ์เสียอีก สุดท้ายหน้าที่พากลับบ้านก็ต้องเป็นหน้าที่แก้วคะ ขืนให้ขับเองมีหวังได้นอนโรงพยาบาลก่อนเจอเตียงนุ่มๆ แน่ๆ ขึ้นรถได้ก็ล้มตัวนอนตักเหมือนเดิมหน้าหล่อตอนนี้ดูไม่ได้ บูดบึ้งถ้าคิ้วผูกโบว์ได้คงผูกไปแล้ว เสื้อเชิ้ตที่ถือมากับหมวกที่ใส่ถูกเหวี่ยงกระเด็นไปไหนแล้วก็ไม่รู้ เสียงเครื่องยนต์กระหึ่งตามความแรงของรถคันโต เปิดแอร์เย็นฉ่ำ หวังว่าจะช่วยให้ชายหนุ่มที่นอนมือก่ายหน้าผากบนตักอารมณ์เย็นลงบ้าง แก้วว่าคุยกันก่อนที่จะไปคุยที่บ้านดีกว่า เพราะไม่งั้นมีหวังบ้านแตกแน่คะ
--------------------------------------
มือเรียวค่อยๆจับมือแกร่งที่ก่ายหน้าผากออก แล้วเกลี่ยผมที่ปิดหน้าหล่อ ส่งผลให้คนเอาแต่ใจลืมตามองหน้าแฟนสาวแสนรัก ส่งสายตาหวานที่แฝงไปด้วยคำขอโทษ
“พี่ขอโทษ”
“แก้วไม่ได้โกรธ แต่พี่หายรึยัง”
“ตัวเล็ก พี่ไม่ชอบสายตาที่คนอื่นมองตัวเล็กแบบนั้น”
“สายตาแบบไหน เค้าก็มองปกติ” ตอบเสียงหวาน มือเรียวเล็กก็ยังเล่นผมไปเรื่อย
“สายตาชู้สาว เหมือนพี่มองอยู่ตอนนี้ไง” มือแฟนหนุ่มยกขึ้นลูกแก้วนวล
“แล้วพี่จะโกรธทำไม มองได้ก็แค่นั้น ในเมื่อแก้วอยู่กับพี่ตลอด” ไม่ได้ต้องการจะเอาใจ แต่ที่พูดคือเรื่องจริง ในเมื่อเธออยู่กับเค้าตลอด 24 ชั่วโมงอยู่แล้ว จะโกรธทำไม
“พี่รู้ แต่ทำไม่โกรธคงไม่ได้พี่รู้ว่าแก้วมีพี่คนเดียว แต่พี่ไม่ชอบให้ใครหน้าไหนมามองเมียพี่”
“พี่รู้ได้ไง ว่าแก้วมีพี่คนเดียว”
-----------------------------------------