Back Togeter

------------------------------------------

“เห้ยผีดิบมาสายนะ แล้ววันนี้ตัวเล็กแกมาป่าว” คุณบอสทักเสียงดัง แต่ประโยคหลังแอบกระซิบถามคุณชายผีดิบ

“มา ... ทำไม”

“ก็ไม่ทำไม พอดีฟางถามหา”

“อืม....”

ไอ้ผีดิบ ถามคำตอบคำ ช่วยคุยเหมือนตอนอยู่กับแก้วใจได้ไหม ไอ้เพื่อนเวร

“ผีดิบ ตัวเล็กอยู่ไหน” นั่นอีกคน เมื่อกี้ตอบคำถามบอสหยกๆ เจอไอ้กบอีกแล้ว จะถามถึงแฟนผมอะไรกันนักหนาวะ

“มา แล้วแกจะทำไม”

“โห่ ไอ้ผีดิบ ไม่ทำไมเฟ้ย แค่จะได้ชี้ให้ที่รักดูเฟย์คิดถึง ว่าแต่อยู่ตรงไหนนั่นแฟนข้ามาแล้ว บอกมาเร็ว”

“หมวกอยู่ตรงไหนก็ตรงนั้นแหละ” บอกแค่นั้นก่อนจะเดินแยกไปเตรียมตัว

“อ้าวไอ้นี่ แล้วตรงไหนวะ” ซวยแหละครับมันตอบอย่างนี้สุดท้ายก็ต้องหาเอง โปกมือให้แฟนคลับที ชะเง้อหาที แล้วก็ต้องสะดุดกับไอ้หมวกใบนั้น แน่หล่ะของรักของหวงมันนี่ สิบโทรู้แล้วครับว่าแก้วใจอยู่ไหน ก่อนจะกระซิบบอกสุดที่รัก ที่รักผมก็เก็บความลับได้ดีเยี่ยม ไม่เกิน 2 นาที รู้กันหมดเลยว่าตัวเล็กของไอ้ผีดิบอยู่ไหน ไวจริงๆ เฟย์เย่

---------------------------------------------

“เคโอติค FFK สแตนด์บาย” เสียงทีมงานประกาศส่งผลให้เสียงอื่นๆในฮอลล์เงียบกริบ แฟนคลับตั้งตารอดูการซ้อม ทั้งๆที่บนเวทีมีคนยืนอยู่แค่ 7 แต่ทุกครั้งที่ทั้งกลุ่มเคลื่อนไหว การแสดงดำเนินไปตาม สคลิป มีหยุดบ้าง แก้ใหม่บ้าง สายตากลุ่มคนด้านล่างเป็นประกาย อะไรจะสะกดสายตาแฟนคลับได้ดีเท่ากลุ่มคนบนเวทีไม่มีอีกแล้ว

----------------------------------------------

นั่งมองเพื่อนๆ กับความรู้สึกแปลก นานๆจะได้เป็นผู้ชมสักที อดยิ้มกับลีลาสองสาวไม่ได้ เต้นน่ารักดีนะ นึกถึงวันเก่าๆ ที่เคยอยู่ข้างบนด้วยกันคิดถึงจัง นี่ถ้าแฟนคลับด้านล่างรู้ว่า ตัว K ของ FFK นั่งอยู่ตรงนี้จะว่ายังไงนะ กำลังคิดอะไรเพลินๆ ก็ต้องชะงัก

“พี่ .... พี่เป็นแฟนคลับเคโอติค หรือเฟย์ฟางคะ หนูไม่เคยเห็นหน้า” เอาแล้วไงอุตส่าห์หลบมานั่งไกลผู้คน แต่ก็ยังไม่วายมีเด็กสาวหน้าตาน่ารักทักจนได้

“อ่อ ... พี่มาเป็นเพื่อนพี่ชายคะ” ตอบยิ้มๆ แต่ไม่รู้คนถามจะได้เห็นรึป่าว ในเมื่อหมวกปิดหน้าปิดตาขนาดนั้น

“หนูเป็นแฟนคลับเคโอ กับ เฟย์ฟางคะ เห็นพี่นั่งอยู่คนเดียวกลัวจะเหงาเลยเดินมาคุยด้วย” สาวน้อยบอกหน้ายิ้มแป้น

“ขอบคุณคะ”

“พี่ ..... พี่ชื่อไรอ่ะ หนูชื่อออยคะ นี่นะวันนี้หนูจะนั่งเฝ้าพวกพี่เค้าทั้งวันเลย พี่หล่ะอยู่นานรึป่าวหนูจะได้นั่งเป็นเพื่อน นั่งตรงพี่มุมดีอ่ะ ดูดิพี่โทโมะมองมาทางนี้บ่อยด้วยงั้นเดี๋ยวออยตามเพื่อนมานั่งแถวพี่ดีกว่า ได้รึป่าวคะ งั้นเดี๋ยวออยมานะ” เด็กอะไรน่ารักแถมคุยเก่งชะมัด นั่นถามไม่รอให้พี่ตอบ เจ้าตัวยุ่งก็รีบวิ่งปรู๊ดไปหากลุ่มเพื่อนตรงโซนกลางก่อนจะชี้มือชี้ไม้มาทางเธอ ซวยแล้วไงแก้วใจ

“พี่หนูมาแล้ว นั่งข้างพี่นะ แล้วพี่ชื่ออะไรอ่ะ”

“เอ่อ ...... พี่ชื่อกลาสคะ” พี่ไม่ได้โกหกเราทั้งหมดนะ Glass แปลว่าแก้วคะ

“คะพี่กลาส ชื่อเท่ห์ดี ออยชอบ” เจ้าตัวยุ่งบอกพร้อมรอยยิ้มแป้นแล้น

“แต่เดี๋ยวพี่ .... พี่ไปซื้อหมวกมาจากไหนอ่ะ คุ้นๆ เหมือนของพี่โทโมะเลย” เอาแล้ว คุณน้องตัวยุ่งช่างสังเกต

“แถวนี้แหละคะ ....” จะไม่เหมือนได้ไง ก็ใบเดียวกันนี่คะ

“เห้ย แกดูดิหมวกเหมือนใบนี้เลย” เสียงเพื่อนเจ้าตัวยุ่งคะ จำได้ไม่พอมีหลักฐานด้วยพร้อมโชว์ภาพในที่บันทึกไว้ในมือถือของตน

“พี่กลาส ออยยืมหมวกแปบนึงได้รึป่าวคะ คือมันเหมือนอ่ะ ดูสิมีเข็มกลัดเหมือนกันด้วย”

“น้องออยพี่ขอโทษนะคะ คงไม่ได้พี่ชายพี่หวงคะ” ถ้าถอดหมวกหนูก็รู้สิคะ แล้วเลิกสนใจหมวกพี่เถอะพี่ขอร้อง

“เห้ยออย แกดูดิพี่โทโมะชี้มาทางนี้ด้วยแก กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด”

“พี่กลาส พี่โทโมะชี้มาทางเราด้วย พี่ดูสิ”

“อ่อคะ ......” ตอบเสียงหวานก่อนจะหันไปยิ้มให้ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเจอกับสายตาขี้สงสัยของเจ้าตัวยุ่งที่นั่งข้างๆ

“พี่ ............พี่กะ”

มือเรียวเล็กรีบสะกิด ก่อนจะทำสัญลักษณ์ให้เจ้าตัวยุ่งอย่าส่งเสียง ได้ผลเจ้าตัวยุ่งข้างๆ รีบเอามือปิดปากตัวเอง ก่อนจะนั่งลงสงบเสงี่ยมพร้อมกับสายตาจับผิด

“พี่แก้วใช่ไหม” กระซิบถาม สาวน้อยไม่สนแล้วกับหนุ่มหล่อสาวสวยบนเวที

“อยากเจอพี่โทโมะไหม”

“อยากคะ พี่แก้วจะพาไปเหรอ”

“คะ แต่ออยต้องไม่บอกใครว่าเจอพี่ แล้วห้ามบอกใครว่าพี่กลับมาเมืองไทยแล้วตกลงไหม”

“โอ๊ยพี่แก้ว พี่แก้วจริงๆด้วย ออยตื่นเต้นอ่ะดีใจด้วย พี่ .....” เจ้าตัวยุ่งแสดงอาการตื่นเต้นดีใจสุดขีด

“ออยอย่าทำอย่างนี้สิ เดี๋ยวเพื่อนออยสงสัยหรอก สัญญากับพี่ก่อนว่าห้ามบอกใคร”

“ก็ได้คะ เพื่อพี่แก้วออยสัญญา แล้วเมื่อไหร่ออยจะบอกเพื่อนได้อ่ะ อยากบอกแล้ว ขอกอดได้ป่ะ”

ไม่ทันให้คนสวยตอบ กระโจนกอดเข้ารอบเอวบาง คงดีใจมากแน่ๆ แล้วเจ้าตัวยุ่งจะรู้ไหมแค่กระโจนกอดคนด้านล่างแต่มันส่งผลกันคนบนเวที ที่อยู่ๆก็หยุดร้อง หยุดเต้น หันยืนมองนิ่ง

“ออยแกดูเร็ว อยู่ๆพี่โทโมะก็หยุดเต้นแล้วมองมาทางพวกเราด้วยแก แก อ้าวแล้วแกไปกอดพี่เค้าทำไม”

“ป่ะ เปล่าไม่มีอะไร แล้วพี่โทโมะหยุดเต้นทำไมอ่ะ” ผละออกจากพี่ร่างบาง ก่อนจะทำหน้างงถามเพื่อน

“จะรู้ไหม แล้วแกไปกอดพี่เค้าทำไม เกรงใจพี่เค้า”

“อยากกอดมีไรป่ะ อ้าวนั่นข้างบนเค้าพักกันแล้วนี่นา พวกแกจะเข้าไปถ่ายรูปไม่ใช่เหรอไปสิ”

“แล้วแกไม่ไปไง”

“ไม่ไป ถ่ายเผื่อด้วยแล้วกัน” บอกเพื่อนที่ตอนนี้กรูกันไปหน้าเวทีกันเป็นแถว ก่อนจะหันมายิ้มให้กับสาวสวยข้างๆ

กลุ่มคนบนเวทีนั่งพักไป กินขนมที่แฟนคลับเอามาให้ไป แกล้งแฟนคลับบ้างถ่ายรูปบ้าง แต่ดูเหมือนหนุ่มมาดเข้มจะสนใจแต่สองสาวที่นั่งอยู่โซนด้านข้าง

“พี่แก้ว พี่โทโมะมองตลอดเลยอ่ะ”

“ไม่หรอกคะพี่เค้าก็มองทุกคนนั่นแหละ อยากเจอรึยังเดี๋ยวพี่พาไปเจอ”

“พี่ทำได้เหรอคะ ดูสิแฟนคลับล้อมหน้าล้อมหลังเต็มเลย แต่พี่นี่แก้วนี่ ทำได้อยู่แล้ว อยากเจอแล้วคะ”

“งั้นพี่พาไป”

ร่างสูงโปร่งลุกเดินจูงมือแฟนคลับตัวแสบเดินเลาะมาตามทางด้านข้าง ก่อนจะเงยหน้ามองแฟนหนุ่ม ชายหนุ่มก็เหมือนจะรู้ตัว ขอตัวจากแฟนคลับก่อนจะค่อยๆ เดินอ้อมไปด้านหลัง มายืนดักรอคนสวยอยู่ตรงหัวมุมทางออก กลัวจะหนี้กลับบ้านครับ

----------------------------------

“จะไปไหนครับ” เสียงทุ้มเอ่ยถาม ก่อนจะยืนขวางหน้าอยู่บริเวณหน้าทางออก

“มาหาพี่คะ มีคนอยากเจอ” ตอบเสียงหวานก่อนจะค่อยๆ ดึงมือเจ้าตัวยุ่งด้านหลังให้ออกมายืนเคียงข้าง

“แล้วนี่ใครครับ ใช่คนที่กอดตัวเล็กป่าว ขอดูหน้าหน่อย บังอาจมากนะเรา” พูดก่อนจะค่อยๆยื่นหน้าเข้าไปมองใกล้ๆ เจ้าตัวยุ่งยืนก้มหน้านิ่ง หน้างี้แดงเชียว อายหล่ะสิ

เพี้ยะ .... โดนนิ้วเรียวแฟนสาวตีเข้าจนได้

“พี่ไปแกล้งน้องเค้า ดูสิอายหมดแล้ว น้องเค้าชื่อออยคะ”

“สวัสดีครับ พี่ชื่อโทโมะนะเป็นแฟนพี่แก้วครับ”

“ย๊าคคคคคคคคค พี่สองคนเป็นแฟนกัน ” แค่เจอพี่แก้วกับพี่โทโมะใกล้ชิดขนาดนี้ ออยก็ดีใจจะแย่อยู่ ยังได้รู้อีกว่าเค้าสองคนรักกัน เป็นแฟนกัน โอ้พระเจ้าข่าวลือเป็นจริงแล้ว ถ้าไม่ติดพวกพี่ขอไว้ ออยจะตะโกนให้ดังฮอลล์เลย ทำไมก็คนมันดีใจอ่ะ

------------------------------------------

พอสิ้นเสียงหนุ่มหล่อ เจ้าตัวยุ้งก็โวยวายลั่น เก็บอาการดีใจไว้ไม่อยู่ สุดท้ายต้องหลอกล่อด้วยการจะพากินข้าวเย็นพร้อม 4 หนุ่ม กับ 2 สาว ไม่พิเศษจริงๆ ไม่มีทางแน่ แหงแหละต้องเก็บความลับเยอะ แต่แค่คนเค้าเป็นแฟนกัน จะดีใจอะไรขนาดนั้น  กว่าจะได้ซ้อมอีกที เวลาพักของผมก็ต้องวิ่งวุ่นไปซื้อขนมซื้อน้ำให้แฟนสาวกับเพื่อนรุ่นเด็กคนใหม่ตัวยุ่ง ... ตัวเล็กพี่ต้องซ้องอีกรอบนะครับจะใช้ไปถึงไหน บ่นไปแต่ก็ต้องทำครับ โทโมะเคโอติคยืนชื้อน้ำ ซื้อขนม.... เฮ่อ!

------------------------------------------