the k-otic love เพลย์บอยสุดซ่าล้าหัวใจยัยหน้าโหด
เขียนโดย 
pearmikzer
วันที่ 7 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 17.38 น.
แก้ไขเมื่อ 7 มีนาคม พ.ศ. 2556 17.52 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
3)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ตอนที่ 2
เฮ้อออออ
เฮ้อออออ
เฮ้อออออออออ!!!
ฉันมาอยู่บ้านอีตาโทโมะ โทแมะ อะไรนั้นได้วันหนึ่งแล้ว (เย้!!! -_-) วันๆไม่ได้ทำอะไรหรอก นอกจากเก็บของที่อีตาหมอนี้โยนทิ้งไว้ทั่วบ้านมาวางไว้ที่เดิม ซึ่งแต่ละอย่างที่ทิ้งเนี้ยมันเป็นเงินเป็นทองทั้งนั้น อาทิ แฟ้มโอนขายที่ดินราคาร้อยล้านย่านลาดพร้าว แฟ้มทวงตังค์ลูกหนี้อีกเป็นพรืด!!! หมอนั้นไม่เคยคิดจะเก็บให้มันเรียบร้อยอะไรเลยสักอย่าง ตั้งแต่รองเท้าไปถึงกางเกงใน -_-;;; คนอะไรหล่อแต่ไม่มีระเบียบ!!!
“นี้เธอ!!!!!”
เฮือกกก!!!! O_O
“มีอะไรค่ะ”
“มานั่งทำอะไรตรงนี้ ห้องฉันรกอีกแล้ว ไปเก็บที่” เอาอีกแล้วเหรอ....-_-
รู้แล้วละทำไหมคนเก่าเค้าถึงลาออกอ่ะนะ
แอ้ด!!!!
ฉันเปิดประตูเข้าไปในห้องเก็บของที่เก็บพวกอุปกรณ์ทำความสะอาดบ้านแล้วพวกอุปกรณ์ทำความสะอาดต่างๆ
เคร้ง!
ไม่ต้องตกใจ ฉันทำของล้น ^^
เคร้ง!
ตุ้บ!
เคร้ง!
โอ้ยยยยยย!!! จะตกอะไรกันนักกันหนาวะ!!!!!!
เอ๋!!! จำได้ว่าวางไว้ตรงนี้นิ
ไฟๆๆๆ หาไฟๆๆๆ
พรึ่บ!
ว้าบ!
โอ้ววว สว่างขึ้นมาทันตาเห็น และความสกปรกก็ปรากฏขึ้นมาทันตาเห็นเช่นกัน -.,-
แปะ!
อะไรวะ ตอนเช้าเข้ามายังไม่เห็นมีน้ำอะไรเลย!
ฉันเอื้อมมือมาเช็ดคราบน้ำที่ผมตัวเอง แล้วหยิบเอาอุปกรณ์ขึ้นมา
แปะ!
หลังคารั่วหรือไง -_- หยดลงมาอยู่ได้
“ช่วย....ด้วยยยยยยยยยยยย”
เฮือก!!!! พี่มาก พี่มากมาเหรอ (พอดีเพิ่งไปดูมา 555)
“ช่วย ผม ด้วย........”
โอ้ยยยหลอน!! T^T อะไรกันเนี้ยยยย เสียงครายยยยย
“ผม จะ ตาย...........แล้ว”
“ใครนะ” ฉันตัดสินใจตะโกนออกไป
“ผม อยู่ บน นี้”
บนนี้ละบนไหน -_-
“เอ๋!!!”
พรึ่บ!
ฉันเงยหน้าขึ้นไปด้านบน
“เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!” ฉันร้องออกมาทันทีเมื่อเห็นชายคนหนึ่งเลือดท่วมตัว
สิบนาทีต่อมมา
“เฮ้ยๆๆ เร็วๆหน่อย ชักช้าอยู่นั้นและ....พวกแกไปเตรียมของมา.....ส่วนพวกแกไปเอาพามารองตรงนี้ไป......ส่วนพวกแกที่เหลือกลับไปทำงานต่อ!!!”
นี้ไม่ใช่เสียงของหัวหน้างานก่อสร้างที่ไหนหรอก เป็นเสียงอีตาโทโมะเองและ หลังจากที่ฉันร้องได้ประมาณสองวินาที อีตาหมอนี้กับพวกอีกเป็นพรืดก็พากันวิ่งกรูมาทางห้องเก็บของ แล้วก็พากันหอบร่างของชายนิรนามที่คาดว่าน่าจะแอบเข้ามาทางด้านหลังบ้านของตาโทโมะ แล้วปีนขึ้นไปนอนบนเพดานห้องเก็บของเพื่อไม่ให้ใครรู้ (เดาเองเสร็จสรรพ)
“นี้ นายชื่อไรนะ” ฉันถามขึ้นหลังจากพวกนั้นทำการเช็ดคาบเลือด พันแผล เสร็จ
“ธามไท” ชื่อแปลกแหะ
“ว่าแต่นายมาทำอะไรในนี้ แล้วเข้ามายังไง” อีตาโทโมะนิ ถามที่ละคำถามไม่ได้หรือไง
“อ้อ ผมนะไม่มีเงินจ่ายหนี้ค่าบ้าน มันเลยเอาผมมากระทืบ มันเอาผมไปขังไว้โกดังเก่าแถวซอยสอง แล้วผมก็หนีมาได้ ผมไม่รู้จะไปที่ไหนแล้วเห็นหลังบ้านพี่ไม่ได้ปิดประตู ผมเลยแอบเข้ามาแล้วมาหลบอยู่ในห้องเก็บของชั้นสอง ผมคิดว่าจะแอบอยู่สักประมาณสองชั่วโมงเพื่อให้เลือดมันหยุดไหลแล้วค่อยไป แต่ไม่คิดว่าพี่สาวคนนี้จะมาเห็นผมก่อน”
“พวกมันเป็นใคร” นายจะไปอยากรู้ทำไหมฮะอีตานี้
“พวกอะไรผมไม่รู้หรอก เพราะผมไม่ได้ไปเซ็นสัญญากู้ยืมเงินกับมันเลยไม่รู้ว่ามันเป็นไร รู้แต่ว่าหัวหน้าเก่ามันชื่อว่า เอ่อ....อีพี นี้และครับ”
“อีพีเหรอ....”
“คุณรู้จักเหรอค่ะ” ฉันถามออกไป
“อืม ฉันรู้จักมันดีเลยละ มันคือพวกให้กู้เงินนอกระบบ ถ้าใครไม่มีเงินจ่ายมันจะเอามาฆ่าแล้วเอาศพไปโยนทิ้งแม่น้ำ เมื่อสองเดือนก่อนได้ข่าวว่าพวกมันหนีไปที่พม่า ไม่คิดว่ามันยังอยู่ที่ไทยนี้....”
“ทำไมคุณรู้ดีจังค่ะ”
“อ่านข่าวไง” อ่านเป็นกับเค้าด้วยเหรอ -_-
“เอ่อ พี่พอจะทราบไม่ครับว่ามันมีกี่คน ตอนที่ผมโดนมันจับไป มันมาแค่ห้าคนเอง”
“มันน่าจะมี...” อีตาโทโมะทำท่านึก “น่าจะประมาณสิบ สิบห้า คนได้ ส่วนชื่อฉันจำได้แต่หัวหน้าเก่า กับรองหัวหน้ามันเท่านั้นและ รู้สึกว่ารองหัวหน้ามันจะเป็นคนเกาหลี ชื่อบังยงกุกนี้และ” (แอบเอาหนุ่มๆบีเอพีมารวม ><)
“เหรอครับ....ผมขอพักอยู่ที่นี้สักพักได้ไหมครับ”
“ตามสบาย เธอไปจัดห้องให้หมอนี้และกัน ห้องฉันค่อยทำทีหลัง”
“ค่ะ” ฉันบอกแล้วเดินไป
น่าสงสารน้องธามไทจัง หน้าหล่อๆต้องมาเปื้อนเลือด เฮ้อ! เศร้า
~พรุ่งนี้ฉันเป็นแฟนเธอ ฉันพร้อมไม่ว่าเจออะไร เธอทำให้ฉันมั่นใจ เราต้องข้ามผ่าน~
โทรศัพท์ฉันนิ...
-เซลโล่- (เอามาอีกแล้ว บีเอพี 555)
“ฮัลโหล”
[พี่ ตอนนี้พี่อยู่ไหน]
“บ้านเจ้านาย ทำไหมเหรอ”
[ผมโดนป้าไล่ออกจากบ้าน]
หา!!!OoO
“จริงเหรอ”
[ครับ]
“แล้วแกไปทำอะไรให้ป้าเค้า”
[ไม่รู้ครับ จู่ๆป้าก็โยนกระเป๋ามาให้ผม แล้วไล่ผมออกเฉยเลย]
“...ว่าแต่แกอยู่ไหน”
[ร้านสะดวกซื้อนะครับ ผมมาหาไรกิน]
“เหรอ แกรู้จักหมู่บ้านไทยานนท์ไหม”
[รู้สิ ทำไมเหรอ บ้านเจ้านายพี่เหรอ]
“อือ แกโบกแท็กซี่ให้มาที่บ้านวิศวะ ซอย 12 หมู่ 2 นะ”
[แล้วเจ้านายพี่เค้าไม่ว่าเหรอ]
“เดี๋ยวพี่คุยให้ แกนะรีบมานะ”
[ครับ เอ่อ.....แต่พี่ผมว่าผมไม่อยากเสียเที่ยวอะ เอาเป็นว่าพี่ไปขอเจ้านายพี่ก่อน ผมจะรออยู่บ้านพี่ฮิมชานและกัน ถ้าได้ไม่ได้ค่อยโทรมาบอกผม โอเคไหม]
“อืมๆ โอเคๆ”
[แค่นี้และครับ]
ติ๊ด!
“คุยกับใครนะ” เฮือก!!!
“เอ่อ น้องชายค่ะ”
“เหรอ...”
“เอ่อ คุณโทโมะค่ะ”
“อะไร???”
อ้าคคค จะได้ไหมเนี้ยยย ไม่กล้า T^T
เอาเกาหลีมานิดหน่อย ไม่ว่ากันเน้อ 55555 (ตอนนี้ไรเตอร์บ้าวงนี้โคตรๆ)
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
