the k-otic love เพลย์บอยสุดซ่าล้าหัวใจยัยหน้าโหด

9.3

เขียนโดย pearmikzer

วันที่ 7 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 17.38 น.

8 chapter

8 วิจารณ์

16.38K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 7 มีนาคม พ.ศ. 2556 17.52 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

2)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ตอนที่1

ในผับแห่งหนึ่ง

“ป้าค่ะ หนูไม่ทำได้ไหม” หญิงสาวคนหนึ่งพยายามอ้อนวอนหญิงวัยกลางคนคนหนึ่งที่ยืนไม่รู้ร้อนอยู่ตรงประตู

“ไม่ได้! แกก็เข้าใจนิว่าฐานะบ้านเราเป็นยังไง”

“แต่ว่าป้าค่ะ คือ หนูรู้ค่ะว่าการทำงานแบบนี้มันได้เงินเร็ว แต่ว่าหนู...”

“ไม่ได้!!!!” เธอไม่สามารถต่อรองอะไรต่อไปได้ ได้แต่ยืนนิ่ง พยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ให้ไหลออกมา “ไปได้แล้ว”

เธอเดินออกมาจากตรงนั้นแล้วเดินไปหาหญิงสาวที่ชื่อว่าน้ำหวานที่ยืนอยู่ไม่ไกลนัก

“เอ่อ...วันนี้ ใครค่ะ” เธอถามฝืนๆ

“อ้อ วันนี้ลูกค้าคนนี้หล่อเหลาเอาการเลยละ นั้นๆๆไง เค้ามาแล้ว ถ้าเธอไม่ชอบมาเปลี่ยนกับพี่ก็ได้นะ” หญิงสาวที่ชื่อน้ำหวานบอกด้วยอาการตื่นเต้น

“ค่ะ” เธอบอกแล้วเดินไปหาชายคนนั้น

ตึกๆๆ

“เธอใช่ไหมที่ชื่อแก้ว” ชายคนนั้นถาม

“ค่ะ” เธอตอบกลับแล้วนั่งลงข้าง

เธอมองหน้าชายคนนั้นเพื่อพิจารณาอยู่ครู่หนึ่งก็ถึงกับอึ้งไปเลย ผู้ชายคนนี้ถึงแม้ในความมืดเขายังหล่อที่สุดสะดุดรัก เขาน่าตาเหมือนพระเอกในการ์ตูนญี่ปุ่น ที่ขาวๆ หล่อๆ นี้ถ้าไม่ติดว่าเป็นลูกค้าเธอคงตกลงปลงใจกับเค้าไปแล้ว (อาการเห็นคนหล่อไม่ได้ -.,-)

“มองอะไร” แต่พูดไม่เพราะเท่าไร -_-

“เปล่าค่ะ ว่าแต่จะรับอะไรไหมค่ะ จะเอามาให้”

“ไม่เป็นไร ขอแค่คุณนั่งข้างๆผมไปจนกว่าเพื่อนผมจะมา” เธอไม่ตอบอะไร มีแต่พยักหน้ากลับไปเท่านั้น

ไม่นานนักเพื่อนชายของชายคนนี้ก็มา

“ว่าไงวะ อ้าววว ใครวะ แฟนใหม่เหรอ”

“ใช่!!”

Keaw talk

นี้มันอะไรเนี้ยยยยย ^^ งานนี้ง่ายกว่าที่คิดซะอีก นึกว่าจะต้องมานั่งป้อนข้าวป้อนน้ำเหมือนกับเสี่ยๆ ป๋าๆ คนอื่นๆ ที่ไหนได้ แค่มานั่งข้างๆเท่านั้นเอง วะฮะฮ่า ง่ายยิ่งกว่ากวาดบ้านซะอีก ไฟท์ติ้ง!!!!

“ใช่!!” อีตาหมอนี้ (ไม่รู้ชื่ออะไรไม่อยากถาม -_-) บอกเพื่อนของเค้าไป เอ๋ว่าแต่หมอนี้คุ้นๆแหะ

“เธอชื่ออะไรเหรอ” ชายหน้ายาว(?) เอยถามฉันหลังจากที่เห็นว่าฉันเงียบไม่พูดอะไร

“ชื่อแก้วค่ะ ^^” ฉันบอกแล้วยิ้มให้

“ว้าวววว ชื่อน่ารักจัง จีบได้ไหมคร้าบบบบบ” -_- เอ่อ...

“ไม่ได้เว้ยยยย!!!” อีตาไม่มีชื่อ (?) บอกแล้วกอดฉันไว้

อุสาคิดวันนี้จะไม่เปลี่ยนตัวนะเนี๊ย!!!

จริงแล้วฉันทำงานที่นี้มาได้อาทิตย์กว่าแล้วละ พวกที่เข้ามาก็มีแต่อายุคราวลุงทั้งนั้น มีวันนี้และอายุละอ่อนๆหน่อย

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป

ฉันนั่งแช่อยู่ตรงนี้นานมากว่าหนึ่งชั่วโมงแล้วละ หมอนี้ไม่คิดที่จะกิน ดื่ม หรือไปเข้าห้องน้ำเลยหรือไงกัน -_- ใส่ผ้าอ้อมเด็กอยู่ใช่ไหมเนี้ยยยยย!!

“งานเธอเสร็จแล้วละ” หา!! O_o โอ้วว พระเจ้ามันง่ายยิ่งกว่ากินข้าวอีกนะเนี้ยยยย!!! ถ้าเป็นลูกค้าคนอื่นๆละก็ปานนี้คนจะได้ดื่มดำกับเครื่องช็อดไฟฟ้ารุ่นอาม่าของฉันแล้วแน่ๆ

“ค่ะ”

“อ่ะ สามหมื่น” O.,O ป๊าดดดดดดด!!!! นั่งแค่หนึ่งชั่วโมงกว่าได้ตั้งสามหมื่น โห้ พระเจ้า... “แต่...นี้ไม่ใช้เงินรายวันแต่มันเป็นเงินรายเดือน” -_-???

“หมายความว่าไงค่ะ”

“ก็หมายความว่า ฉันจะซื้อเธอ” ด้วยเงินสามหมื่น น้อยไปมั้ง -_-++

“เอ๋ สามหมื่นเนี้ยนะค่ะ”

“ไม่ใช่... คือสามหมื่นคือค่ามัดจำ” คนนะค่ะไม่ใช่รถ มีมัดจงมัดจำ

“อ้อ เหรอค่ะ” จริงแล้วฉันยังไม่เข้าใจที่เค้าพูดหรอก แค่เอออ่อไปเท่านั้นเอง

“ตามฉันมา” เอ่อ...(นึกถึงเรื่องพี่ๆเบบี้มายด์ทันที...จัน...ตามฉันมา -.,-)

ที่ห้อง...

“ขอโทษนะที่เข้ามาโดยไม่ได้ขออนุญาต” อีตาไร้นาม (เปลี่ยนไปเรื่อย) เอยขึ้นขอโทษคนในนี้ “ใครคือคนดูแลยัยนี้”

“ฉันเอง มีอะไรเหรอค่ะ” ป้าฉันพยายามทำตัวให้สุภาพ

“ฉันจะซื้อยัยนี้”