Chance ขอเพียงโอกาส

ตอนที่ 4
       โทโมะไปโรงพยาบาลแต่เช้า เพื่อจะไปเยี่ยมเขื่อนที่เกิดอุบัติเหตุตกบันไดขาหัก เมื่อไปถึงห้องของเขื่อนก็พบเฟย์ ฟางและป๊อปปี้ที่เดินทางมาถึงก่อนหน้านี้แล้ว เฟย์มองเขาด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตรเท่าไร เพราะโกรธเรื่องที่เขาทำร้ายแก้ว แล้วเฟย์เองก็ไม่สนับสนุนให้แก้วคบกับเขาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เมื่อรู้อย่างนั้นเขาก็พยายามไม่สนใจแล้วทำเป็นมองไม่เห็น
“ว่าไงไอ่เขื่อน เป็นไงบ้าง”    เขาเลือกที่จะเอ่ยทักทายเขื่อน เพื่อหลบสายตารังเกียจจากเฟย์ ไม่ใช่ไม่รู้ว่าเขาผิด เพราะเขาผิดน่ะสิเขาถึงได้ละอายไม่อยากจะมองหน้าเพื่อนๆของแก้ว
“ไอ่เขื่อนมันไม่ตายง่ายๆหรอกว่าไอ่โมะ ดูสิอ้อนแฟนให้ป้อนข้าวให้เหมือนเด็กปัญญาอ่อนเลยว่ะ 555”   
“โห ไอ่ป๊อปพูดงี้เดี๋ยวสวยสิ ”   
“พอเลยนะกบ ขาเดี้ยงแล้วยังจะทำซ่าอีก”   เฟย์หันมาห้าม
“โธ่ ที่รักอ่ะมันว่าเขื่อนก่อนนิ”     ชายหนุ่มหน้ากบพูดแล้วเอาหน้ามาถูกแขนแฟนสาว
“เอ่อ...ไอ่โมะว่าแต่เรื่องแก้วคืบหน้าบ้างรึยังวะ”      ป๊อปปี้พูดขึ้นเพราะเห็นร่างสูง เงียบไปได้สักพัก
“ยังเลย ฉันว่าชาตินี้ฉันคงไม่มีโอกาสได้เจอแก้วกับลูกแล้วล่ะ”  
“ที่ตอนทำแล้วไม่คิด เพิ่งมานึกได้ตอนที่เขาไปแล้ว สมควรแล้วล่ะ โอ๊ย!....พี่ฟางหยิกเฟย์ทำไมเนี่ยเจ็บนะ”       สาวลักยิ้มพูดขึ้นมาลอย ทำให้พี่สาวอย่างฟางต้องหยิกเพื่อแสดงให้เธอรู้ว่าพูดอะไรที่ไม่สมควรออกไป
“ฟางขอตัวพายัยเฟย์ไปข้างนอกก่อนนะ”       ฟางพูดแล้วดึงเฟย์ออกไปจากห้อง
 
 “นี่เฟย์รู้ตัวรึเปล่าว่าพูดอะไรออกไป”       เมื่ออกมานอกห้องก็โดนพี่สาวดุ
“ก็มันเรื่องจริงนี่ เฟย์ไม่ได้พูดโกหกซะหน่อยพี่ฟางก็รู้ว่าที่แก้วหนีไปเพราะใคร เหอะบังคับให้แก้วไปทำแท้งแถมยังทำร้ายร่างกายแก้วอีก สมควรแล้วล่ะที่แก้วหนีไป ขืนอยู่มีหวังตายทั้งแม่ทั้งลูก”
“แต่เฟย์ก็ไม่สมควรไปพูดแบบนั้น ตอนนี้โทโมะเขาสมนึกได้แล้วไม่เห็นเหรอ แล้วเราจะพูดซ้ำเติมเขาทำไม”
“ทำไมเฟย์จะพูดไม่ได้ล่ะคะ ยัยแก้วเป็นเพื่อนรักเฟย์แล้วเด็กในท้องแก้วก็เป็นหลานของเฟย์ โดนไปแค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำ พูดกับพี่ฟางพี่ก็เอาแต่เข้าข้างนายนั่น เพย์ไปก่อนนะค่ะ ฝากบอกเขื่อนด้วยเฟบ์ต้องรีบไปเรียน”       เฟย์พูดแล้วเดินจากไปเมื่อพ้นสายตาฟางแล้ว หญิงสาวก็รีบต่อสายหาใครคนหนึ่งทันที
“ฮัลโหล ยัยแก้วแกเป็นไงบ้าง หลานฉันสบายดีมั้ย  แล้ว...”
(“เดี๋ยวก่อนยัยเฟย์ฉันตอบไม่ทัน ฉันสบายดี ส่วนน้องกรานต์ก็สบายดีพยาบาลเพิ่งพาไปนอนเมื่อกี้นี้เอง”)
“ฉันคิดถึงแกจัง อยากเห็นหน้าหลานจะแย่อยู่แล้ว แกยังอยู่ที่เชียงใหม่ใช่มั้ย สอบเสร็จฉันไปเยี่ยมแกได้เปล่า”
(“ฉันก็คิดถึงแก ถ้าแกจะมาเยี่ยมฉันแกห้ามพาใครมานะ ฉันไม่อยากให้ใครรู้ว่าฉันมาอยู่ที่นี่ แกเข้าใจฉันใช่มั้ย”)
“ฉันเข้าใจ ไว้ฉันจะไปเยี่ยมนะ ยัยแก้วแกช่วยส่งรูปน้องกรานต์ มาให้ฉันหน่อยได้มั้ย คือฉันอยากเห็นนหน้าหลานน่ะ นะ”
(“ได้สิ เฟย์ฉันวางสายก่อนนะ รักแกนะ”)

“อืม ฉันก็รักแก”     เมื่อทั้งครู่คุยกันจบแล้วเฟย์ก็เดินไปที่รถ เพื่อนขับรถไปมหาลัยต่อ 

 
 
 
 
 
อ่านแล้วช่วยไรเตอร์เม้น หรือว่าโหวตหน่อยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ