Chance ขอเพียงโอกาส

ตอนที่ 19
        ‘Tomo’
สามเดือนมาแล้วที่แก้วกับลูกไปจากผม ให้ตายสิ!ทำไมมันทรมานแบบนี้ ถ้าวันนั้นผมไม่ใจอ่อนเชื่อผู้หญิงเลวๆอย่างชลิดาจนเมาเรื่องแบบนี้มันก็คงไม่เกิดขึ้นหรอก ยังไงซะแก้วก็คงไม่มีวันเชื่อผู้ชายเลวๆอย่างผมอยู่แล้วเพราะผมทำกับแก้วไว้เยอะ (เพิ่งจะคิดได้เหรอพ่อคุณ/ไรเตอร์) ทำไมชีวิตต้องเป็นแบบนี้ด้วยว่ะ! แล้วผมจะต้องทำยังไงถึงจะพิสูจน์ให้แก้วเห็นว่าผมไม่ได้ทำชลิดาท้อง
“เฮ้ย! ไอ้โมะทำไรอยู่ว่ะ”  เรียกซะตกใจที่แท้ก็ไอ้เขื่อนกับไอ่ป๊อปนี่เอง มาไม่ให้ซุ่มให้เสียง
“แล้วมึงเห็นว่ากูทำไรอยู่ล่ะ”  -_-
“อ้าวไอ่นี่  พวกกูถามมึงดีๆนะ เสือกกวนteen กูอีก”
“อย่าไปถือสามันไอ่เขื่อนไม่เห็นเหรอว่ามันเครียดอยู่ มึงก็หาเรื่องทะเลาะมันอีกเดี๋ยวมันก็เครียดตายหรอก”  สาบานได้นะว่าไอ้ป๊อปมันกำลังให้กำลังใจผมน่ะ ไอ้เพื่อนเวร!
“ถ้ามึงสองตัวมากวนteenกู กูว่ามึงกลับไปเถอะ กูยิ่งเครียดๆอยู่”
“กูไม่ได้มากวนมึงนะแต่กูรู้แล้วว่ะว่าจะจัดการกับ ชลิดง ชลิดา นั่นยังไง รับรองว่านอกจากมึงจะได้พิสูจน์ให้แก้วเห็นว่ามึงไม่ได้มีไรกับยัยนั่นแล้วมึงยังได้แก้แค้นยัยนั่นอีกด้วยนะ”  ไอ่ป๊อปพูดแล้วเล่าแผนทั้งหมดให้ผมฟัง..................................................
  End Tomo
.
.
.
       หญิงสาวร่างบางกำลังนั่งมองท้องฟ้ารวมถึงดอกไม้ที่ตั้งอยูไม่ไกลจากรีสอร์มากนัก สวนแห่งนี้เธอเป็นคนปลูกมันมาเองกับมือไม่มีใครรู้ว่าเธอแอบมาซื้อที่แห่งนี้เอาไว้ ตอนไหนที่เธอไม่สบายใจเธอก็จะมานั่งชมวิวณที่แห่งนี้มันจะทำให้เธอสบายขึ้น ใบหน้าสวยหวานหลับตาลงช้าพลางนึกถึงสามีของเธอซึงป่านนี้เขาคงอยู่กับภรรยาคนใหม่รวมถึงลูกที่กำลังจะเกิดมา สามเดือนมาแล้วสินะที่เธอตัดสินพาลูกชายตัวน้อยกลับมาอยู่ที่บ้านเดิมของเธอรวมถึงมาบริหารธุรกิจของครอบครัวเธอ ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาจะคิดถึงเธอรึเปล่า แต่เธอกลับคิดถึงเขาเหลือเกิน พลันดวงตาใสก็มีหยดน้ำไหลสู่แก้มนวลอย่างห้ามไม่ได้ กี่ครั้งแล้วที่เธอต้องแอบร้องให้เพื่อให้ใครๆมองว่าเธอไม่ได้อ่อนแอ กี่ครั้งแล้วที่เธอต้องคอยตอบคำถามที่ลูกชายอย่างน้องกรานต์บ่นหาพ่อของเขาโดยที่เธอไม่สามารถบอกได้ว่าตอนนี้ ‘พ่อของเขามีครอบครัวใหม่แล้ว’ ทุกๆการกระทำ ทำให้หลายคงชื่นชมในตัวเธอว่าเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งแต่ใครจะไปรู้ล่ะว่า ผู้หญิงเข้มแข็งคนนี้จิตใจอ่อนแอนัก
“แก้วรักพี่ แก้วคิดถึงพี่นะ หวังว่าพี่คงมีความสุขกับครอบครัวใหม่ของพี่”  ร่างบางพูดก่อนยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูเวลา
“ตายแล้ว!ได้เวลาไปรับน้องกรานต์ที่โรงเรียนแล้วนิ”  พูดจบเธอก็รีบเดินไปที่รถแล้วรีบมุ่งหน้าไปรับลูกชายที่โรงเรียน เพราะตอนนี้เธอไปรับน้องกรานต์สายแล้ว ป่านนี้น้องกรานต์คงจะร้องให้งอแงใหญ่ เธอเพิ่งพาน้องกรานต์เข้าเรียนอนุบาลเมื่ออาทิตย์ที่แล้วตอนแรกน้องกรานต์ก็ไม่ยอมหวานล้อมอยูหลายวันกว่าที่น้องกรานต์จะยอม เล่นซะเธอรวมถึงเกลและกวินต้องมาช่วยพูดอีกแรงเจ้าตัวถึงจะยอม เพราะน้องกรานต์รักกวินและเชื่อฟังกวินเหมือนกันเป็นพ่อคนที่สองเลยก็ว่าได้
“น้องกรานต์คะ คุณแม่มารับแล้วค่ะ”  เมื่อแก้วมาถึงโรงเรียนก็เห็นว่าลูกชายตัวดีกำลังนั่งเล่นกับเด็กผู้หญิงตัวเล็กคนหนึ่งแล้วก็ผู้ชายคนหนึ่งที่คิดว่าน่าจะเป็นผู้ปกครองของเด็กผู้หญิงคนนั้น
“ครับคุณครู แม่ครับนี่ก้านพลูครับเพื่อนกรานต์เองครับ ส่วนนี้คุณอาใจดีเป็นน้าของชะเอมครับ”
“น้าแก้วสวัสดีค่ะ” เด็กหญิงที่ชื่อก้านพลูไหว้แก้ว เธอมองเด็กหญิงอย่างเอ็นดูพร้อมกับยิ้มให้ ก่อนที่จะหันไปขอบคุณผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างก้านพลู
“ต้องขอบคุณ คุณมากนะคะที่อุส่าห์อยู่เป็นเพื่อนน้องกรานต์ ไม่อย่างนั้นแกคงร้องงอแงแน่”
“จริญญา แก้ว! แก้วจริงๆด้วย จำรำด้รึเปล่า เราเควินไง!”   เควินถอดแว่นออก แล้วพูดกับแก้วด้วยความดีใจ เขาเคยคบกับแก้วตอนอยู่ปีหนึ่ง แต่โทโมะมาแย่งแก้วไปจากเขาซึ่งแก้วก็เลือกโทโมะ แต่ด้วยความที่เขารักแก้วมากก็เลยยอมให้แก้วคบกับโทโมะเพราะอยากเห็นแก้วมีความสุข จากนั้นทั้งสองคนก็เป็นเพื่อนกันจนเควินต่อไปเรียนต่อที่อเมริกาทั้งสองเลยไม่ได้ติดต่อกันอีก
“เควิน! นี่นายจริงๆเหรอเป็นไงบ้างสบายดีรึเปล่า ทำไมไม่ติดต่อมาหาแก้วบ้างเลยล่ะ” 
“สบายดี ^^ แต่เอ่อ..ที่เราไม่ได้ติดต่อกลับไปหาแก้วน่ะเราขอโทษนะ”  
“ไม่ต้องโทษหรอกแก้วไม่โกรธสักหน่อย ^^ เอ่อ แล้วบ้านเควินอยู่แถวนี้เหรอ?!”   แก้วถามทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าเควินเคยสัญญากับเธอว่าถ้าเขาและเธอแต่งงานเรียนจบเมื่อไร่เขาจะพาเธออยู่ที่เชียงใหม่
“ใช่ อยู่แถวนี้แหละแก้วล่ะ เอ่อ..ไม่ต้องตอบล่ะเราลืมไปว่าบ้านแก้วทำรีสอร์ที่นี่555 แล้วน้องกรานต์เป็นลูกแก้วกับพี่โทโมะเหรอแล้วตอนนี้ชีวิตคู่เป็นไงบ้างมีความสุขดีใช่มั้ย?”  เควินพูดแต่คำถามนี้ทำเอาแก้วเงียบเพราะเธอไม่อยากพูดถึงโทโมะตอนนี้ เควินเมื่อรู้ว่าตัวเองพูดอะไรผิดไปรีบขอโทษทันที
“แก้วเราโทษนะที่ถามเราไม่ได้ตั้งใจ”
“อืม ใช่น้องกรานต์เป็นลูกของแก้วกับพี่โทโมะตอนนี้แก้วกับเขาเราต่างคนต่างอยู่แล้วล่ะ”  แก้วพูดด้วยสีหน้าเศร้า ทำให้เควินหน้าเสียเขาไม่น่าถามแก้วเลย
“เราไม่ถามนะว่าเป็นเพราะอะไร แต่เราอยากให้แก้วรู้ว่าเมื่อก่อนเราคิดกับแก้วยังไงรักแก้วยังไงเราก็ยังยืนยันเหมือนเดิมอยู่ เราไม่ได้อยากให้แก้วมารักเราเพราะเราอยู่แล้วว่าแก้วรักใคร เราแค่อยากเห็นคนที่เรารักมีความสุขไม่ใช่มีความทุกข์แบบนี้ เราอยากเห็นแก้วยิ้มร่าเริงเหมือนเดิมนะ ^^”
“ขอบใจมากนะเควิน  ว่างๆพาน้องก้านพลูมาเล่นกับน้องกรานต์ที่บ้านแก้วบ้างสิ^^”
“ครับ พรุ่งนี้วันหยุดเดียวเราแวะไปนะ”
“จ๊ะ แก้วกลับก่อนนะ ^^”

“อืม” ^^

 
และแล้วตอนนี้ก็ผ่านไปได้ ไรเตอร์รู้สึกว่าตอนที่19 เนื้อเรื่องหลังๆมันไม่ดีเท่าไรมันมั่วๆยังไงก็ไม่รู้ต้องขออภัยด้วยแล้วกันนะ ไรเตอร์พยายามเต็มที่แล้ว เม้นโหวตให้กำลังไรเตอร์หน่อยนะค่าบ  ไรเตอร์ลืมแนะนำตัวไปแฮะๆ  ไรเตอร์ชื่อเบนซ์นะ อายุ15 ปีนี้เรียนอยู่ม.4 แล้วนะค่าบ เอาแค่นี้ก่อน ไรเตอร์ไปล่ะน้า (ใครห้ามแกไว้ล่ะ) 555 ฟิ้ววว~~~~~